Profile
Blog
Photos
Videos
Woensdag, we gaan naar Carcassonne. Wilden we eerst dinsdag doen maar er bleek markt te zijn die dag en het zou zonder al druk genoeg worden.
Het is ruim 5 kwartier rijden en om te voorkomen dat we op P12 terecht komen gaan we vroeg weg.
Dankzij wat inside info komen we op de dichtstbijzijnde P uit. We lopen binnen 100 meter de Cité in. Het is er nog niet heel erg druk en we kunnen rustig de straatjes en winkeltjes verkennen. Het is prachtig weer, het maakt de vesting extra fotogeniek. We drinken koffie op een terrasje. We bezoeken de kerk, slaan het kasteel (van binnen) even over. Carcassonne is de hoofdstad van de Cassoulet. Iets dat Robin voor het eerst in Avignon heeft gegeten. Sindsdien zijn er al diverse recepten gegoogled en wordt er nagedacht over hoe hij het zou maken. We willen dus zéker lunchen hier! En dan niet bij zo'n gooi- en smijt tent op het centrale plein, waar je voor €9,- een bord opgewarmde Cassoulet krijgt maar bij een restaurant waar ze het - hopelijk - met liefde maken.
We vinden een restaurant waar we van denken dat dat goed moet gaan maar het is nog een beetje vroeg. Dus aperitieven we eerst lekker bij een wijnbar. Een leuk terras en wat we zo zien, hele lekkere happen en tapas. Maar we laten ons niet verleiden!
Om half 1 gaan we naar het restaurant, dat een groot terras en gelukkig ook grote parasols heeft.
We willen geen voorgerecht en bestellen voor Robin de Cassoulet en voor mij een pasta piri piri met gamba's. Of we meteen ons toetje willen bestellen. Nou nee, dat weten we nog niet. "Oh, dan wacht ik wel even, kijk maar rustig." Een beetje onder dwang bestellen we dan maar een kaasplateau als dessert. Iets waar we achteraf natuurlijk keihard spijt van krijgen...
We moeten vrij lang wachten op ons eten maar we zien dit als een gunstig teken, dan komt het in ieder geval niet uit een opgewarmde pot.
De cassoulet is inderdaad heel goed en absoluut anders dan de eerste keer. Robin zit meteen weer te bedenken hoe het het zou doen, wat hij er aan zou verbeteren... Eens een kok, altijd een kok...
Mijn pasta piri piri heeft weinig bite, ze hebben er zo veel room ingedaan dat er geen peper meer te bekennen is. Jammer. Maakt het een beetje flauwe hap. De gamba's zijn wel heerlijk!
Daarna krijgen we ons vooraf bestelde kaasplateau. Terwijl we eigenlijk allebei al best vol zitten. Als we op dat moment hadden mogen kiezen, waren we waarschijnlijk voor een bolletje ijs gegaan of een Café Gourmand maar zéker geen kaas! We worstelen ons er een beetje doorheen maar geven het al snel op. Er is niet eens meer plek voor koffie.
We lopen rustig weer terug naar de auto, het is inmiddels een stuk drukker. Goed dat we vroeg zijn gegaan, het gaf ons de mogelijkheid om rustig alles te bekijken. Nu het zo hutje mutje loopt is dat nauwelijks te doen.
Om een uur of half 5 zijn we weer thuis. We doen niet veel meer die dag. Sterker nog, we doen allebei een middagdut en slaan het avondeten in z'n geheel over. We zitten nog vol en moeten niet aan eten denken!
- comments