Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo allemaal!
Hier weer bericht uit Colombia, dit keer een stuk dichter bij Ecuador dan bij Venezuela in het noorden. Op dit moment ben ik in Cali, hoofdstad van de Salsa! Ik hoor en lees hier dat Nederland wel wat afleiding kan gebruiken… (n.b. raar om weer zoveel Nederlands te gebruiken!)
Mijn laatste update was op 7 april dus tijd voor een nieuw verhaal, want er is weer veel gebeurd. Ik was gebleven bij het moutainbiken in Minca en Ciudad Perdida vlakbij Tayrona Park en Santa Marta. Patrick (uit de buurt van Londen) en ik zijn naar Taganga gegaan (Kool Koala Hostel) dat erg leeg was en klein, maar dat had ook wel weer wat. Er waren 4 aardige kerels die daar al 3 weken verbleven, veel feestten en lang uitsliepen. Een van de jongens was al 13 maanden aan het reizen en werkt in Zwitserland om opnieuw te kunnen reizen. Taganga zelf is erg klein, maar heeft 2 mooie stranden en is ideaal om te relaxen. Met die jongens zijn Patrick en ik op stap geweest in Santa Marta en verder rustig aan gedaan daar. We hebben, met de nodige hulp van de poetsvrouw, twee keer Colombiaanse soep gemaakt die echt ontzettend lekker was. We moesten deze namaken na hun soep geproefd te hebben! Ingredienten: selderij, wortel, water, aardappelen, knoflook,halve kip, bouillon, een kruid (ben naam kwijt, iets Italiaans) en speciale aardappel die je daar krijgt (zit in harde schil... guaca volgens mij) . Soep maken was iig een van de hoofdactiviteiten. Ik had last van mijn buik voor de 2e keer na iets verkeerds gegeten te hebben, dus soep kwam ook goed uit. Na nog een keer in Santa Marta te zijn geweest, zijn we naar San Gil gegaan (Macondo Hostel).
San Gil, onder Bucaramanga, is een klein, leuk plaatsje, met ontzettend steile straten. Het voelde hier behoorlijk koud en regende regelmatig. Dit was de reden waarom het paragliden helaas niet door kon gaan, na te zijn aangekomen op locatie, jammer maar niks aan te doen..! We hebben wat gepoold en rondgelopen (superfruitsalade gekocht voor 3000 pesos = 1,30 euro ongeveer) en een avond met anderen in bars gehangen (erg rustig daar). De vrouw die de salade klaarmaakte vroeg of ik er kaas op wilde, eh, wat? Kaas? Nee, gracias. Colombianen combineren kaas met meer gerechten dan Nederlanders, grappig om te zien maar meestal niet smaakvol. Vanuit San Gil hebben we Barichara bezocht: dit was echt een heel mooi dorpje met fantastische uitzichten (zie fotos!). Heel wat Spaanstalige films zijn hier opgenomen… niet zonder reden! Ondertussen kreeg ik echt de behoefte weer wat fysieks te gaan doen en dit bleek goed te kunnen in Villa de Leyva (ook in San Gil, maar je zou mooi en veel kunnen klimmen in V. de Leyva).
Na weer een misselijkmakende maar spectaculair mooie busrit langs diepe vallei kwamen we veilig in Villa de Leyva aan (net ten noorden van Bogota) en werden we aangesproken door een ouder persoon die goed Engels sprak. We vertelden dat we een slaapplek zochten en hij zei 2 kamers te hebben. Wel enigszins wantrouwend zijn we meegelopen om een kijkje te nemen voor op het aanbod van 20.000 per nacht in te gaan (goede deal voor dorm-room in Colombia (=10 dollar, 8 euro ong)). Hij en zijn vrouw hadden een mooi huis, voor ieder van ons een kamer, ideaal, en het waren heel aardige mensen. Zij is Colombiaanse en hij heef lang in en rond New York gewoond. Met hem heb ik de volgende 2 ochtenden nog getennist (had ik niet gedacht te zullen doen op reis! En hij was verassend snel voor iemand van 75 die een jaar niet heeft kunnen spelen door een busongeluk… busritten in Colombia lopen niet altijd goed af, je hoort regelmatig iets over busongelukken) en we hebben leuk gepraat, onder andere over zijn reizen en later nog met zijn buurman. Hij had trouwens een mooie Toyota Landcruiser waar we een aantal keer in reden, ookal is Villa de Leyva klein. Er was wel een supergoede FRANSE bakkerij met ECHTE croissants en niet de neppe versies die je overal krijgt in Col., we hebben hier dus best wat tijd en geld gespendeerd!! We hebben een uitzichtpunt beklommen, rondgelopen en goed Italiaans gegeten. Helaas hebben we niet de grote berg vlakbij kunnen beklimmen omdat het weer elke middag te regenachtig was. Vooral op hoogte op de berg zou het niet plezierig zijn en het uitzicht verwaarloosbaar waarschijnlijk.
Toen zijn Patrick en ik helaas moeten splitsen. Zijn plan was om eerst de koffiezone te bezoeken (Manizales) om dan in Medellin zijn trip in Colombia te eindigen en dan naar New York te vliegen om 2 maanden te werken. Voor mij was het logischer om eerst naar Medellin te gaan en vanuit daar richting zuiden weer door koffiezone (Manizales, Salento, Cali en dan richting grens). Het was erg gezellig en ook makkelijk om samen te reizen 2 weken!!
Goed, mijn volgende halte was Medellin, ookwel de stad van de eeuwige lente genoemd: aangenaam weer het hele jaar door. Medellin is de 2e grote stad van Colombia, na Bogota, maar de mensen zouden er veel vriendelijker en warmer zijn dan in Bogota. Bogota heb ik geskipt, op 1 uur busterminal na, omdat het koud, gevaarlijk en groot is en pas de moeite waard als je er een week blijft. In Medellin verbleef ik 3 dagen en nachten in een leuk hostel, redelijk leuk uitgeweest (net pech met timing de eerste keer en locatie de tweede keer bleek achteraf). De stad zelf was de moeite waard om rond te lopen (zie fotos). Verder om 13.45u lokale tijd nog Chelsea-Barca gezien (jammer voor Barca!) met fanatieke britten... en de volgende dag een stuk Bayern-Real om vervolgens de bus naar Manizales te krijgen. In Manizales heb ik/hebben we een koffieboerderij bezocht: dit was erg interessant en mooi om te zien (zie fotos opnieuw). De jongen die ons rondleidde vertelde dat Nederlanders ervoor hebben gezorgd dat koffie zich over de wereld heeft verspreid. Eerst werden er gekookte bonen verkocht vanuit Afrika (zodat als ze werden geplant er niks groeide), maar later zijn Nederlanders op een of andere manier toch aan planten gekomen en hebben deze meegenomen naar Suriname (en Indonesie volgens mij ook) en zo komt het dat koffie in Amerika terecht kwam en Colombia nu koffie produceert. Vanwege de ligging tov de evenaar heeft Colombia als enige 2 oogsten per jaar en door de bergen en de grond is het erg geschikt voor koffieplanten: Colombiaanse koffie is de beste ter wereld (op een enkele plaats na waar een dier de beste bonen opeet, uitpoept en die vervolgens worden gebruikt voor koffie). Manizales zelf was trouwens niet bijzonder, de ligging wel, en het heeft 12 ecosystemen door de ligging op heuvelruggen. De 2e of 3e dag ben ik sochtends vroeg meegegaan met een vogelgids (zie fotos) en heb een heel aantal supermooie exemplaren gezien! (naast de kolibries die als bijen rond zijn huis te vinden waren) Ik kon lang niet alle vogels fotograferen, maar het geeft een indruk. Twee soorten waren erg bijzonder (alleen in Colombia te vinden, waarvoor menig vogelexpert naar Manizales is gegaan). Heb ook de zeldzame `spectacled bear` gezien. Erg geslaagd dus!
De volgende stop was Salento: een klein, mooi dorpje, 3,5 uur van Manizales. De rit erheen was misselijkmakend, ik moest de bus zelfs een keer laten stoppen. Het was geen grote bus maar een kleinere, dus die kunnen harder remmen, optrekken en door bochten, waar de chauffeurs gretig gebruik van maken! Op weg naar Salento, het laatste stuk in de laatste bus, sprak ik nog met een jongen uit die buurt. De mensen zijn allemaal ontzettend aardig. 20 minuten later zaten we samen te eten en betaalde hij zelfs..! Ik heb ondertussen vaker telefoonnummers van mensen gekregen om te bellen als ik iets nodig had/wilde vragen, bijzonder vriendelijk dus. De ochtend erop Valle de Cocora gezien met enorme waxpalm-trees (meer dan 20 meter hoog). Dit was een supermooie wandeling van 4,5 uur die begon met een jeeprit waarbij 3 mensen achterop de jeep stonden, omdat het kon en meer geld oplevert, typisch Colombia, het gaf een super uitzicht :D Terug iets meer betaald om met de leuke mensen met wie we liepen nog de tweede helft van Real-Bayern te kunnen zien :) is gelukt en ook de penalties gezien, al verbrak in heel Salento de verbinding bij de voorlaatste 2 penalties.... (iedereen rende naar alle cafes totdat er werd geroepen: todo! Todo! Wat betekent: overal (geen verbinding...)) helaas! Met dezelfde groep hebben we een aantal dagen samen dingen gedaan, waaronder poolen, Tejo, paardrijden, kaarten, etc. We hebben een avond tot middernacht met gaswerkers uit Manizales zitten kletsen en drinken die om 5u die ochtend moesten werken. Hopelijk heeft Salento nu wel weer gas... Tejo is trouwens een lokaal spel waarbij je een ijzeren schijf probeert te gooien in een ijzeren cirkel die zit gedrukt in een blok klei. Op die ring liggen 4 driehoeken van papier gevuld met buskruit, dat een enorme knal geeft als je het raakt (=3 punten). 4 punten als je in de cirkel gooit en 7 als je dit doet met een knal. Locals spelen het met veel bier, dat deden wij ook en het was erg geslaagd, al had het blok klei (en de ring) voor een aantal de dubbele grootte moeten hebben. Wij speelden zelfs maar op een kinderbaan, de echte baan was 2 keer zo lang en 4 keer zo moeilijk!
Catherine, meisje uit de groep, komt uit de VS en heeft hoog geroeid voor de VS: wereldbeker in 8+ geroeid (3x per dag trainen... helaas mag haar rug nu geen roeihaal meer maken). Het was leuk om weer eens over roeien te praten! Het paardrijden was trouwens ook een avontuur: vlak voor de 6 paarden arriveerden begon het te stortregenen, waardoor het gevaarlijke afdalen in het begin nog gevaarlijker was. Rotsen en stenen gecombineerd met (af en toe diepe) modder. Niet ideaal voor onze eerste keer paardrijden (na te hebben verteld aan de gids dat we ervaring hadden haha).Niemand zei meer iets, iedereen was behoorlijk geintimideerd! Ik ging als eerste naar beneden (op het kleinste paard) en mijn paard stopte elke 10 meter, met 5 slippende en botsende paarden achter me als gevolg. Wat ik ook deed, het beest luisterde vrijwel niet... ik kon het alleen laten stoppen 8 van de 10 keer als het nodig was of wat sturen. Als ik stuurde keek het vaak alleen om of probeerde een hap uit me te nemen.. Het ging in draf of galop als het dat zelf wilde of als anderen dat deden. Was dus een bijzondere tocht van 3 uur en ik was stiekem niet erg ongelukkig toen het afgelopen was… Het laatse stuk vond onze gids minder leuk: het eerste paard ging van draf naar volle galop toen we in het dorp kwamen, waarop alle andere paarden hetzelfde deden en we met zn zessen over kruisingen raceten, hilarisch. Gelukkig zijn de mensen in Colombia zo aardig om op straat te springen en tijdelijk voor verkeersagent te willen spelen!! De (potentie-verhogende?) milkshake erna, met kleine eitjes en weet-ik-veel-wat smaakte erg goed!
De volgende ochtend ben ik met Joe naar Cali gegaan, weer nummer van iemand met familie in Cali opgedaan, en uitgeweest in een salsabar met een aantal. De setting en het aantal Calinezen daar was zodanig dat we niet durfden te dansen, dus keken we hoe het zou moeten. Gisteravond opnieuw een salsatent bezocht, iets meer gedanst al was het niet veel, maar het was leuk om te zien hoe er hier gefeest wordt. Het hostel is prima trouwens; in Cali zelf valt niet veel te zien, dus vandaag de tijd genomen voor het blog en om plannen te maken. Wel nog naar een voetbalwedstrijd geweest net trouwens: Cali tegen Medellin. Laat ik het er maar op houden dat de Nederlandse competitie beter is alhoewel de sfeer top was: 90 minuten nonstop gezing en gespring van de fanaticos! (uitslag: 1-1)
Het reizen bevalt erg goed en Colombia is nog steeds top! Ik ben wel benieuwd ondertussen naar Ecuador en Peru. Vandaag mijn Colombiaanse lonely planet (die ik had gekregen van iemand die naar huis ging) geruild voor een lonely planet van Ecuador, top! Door het voetbal uiteindelijk toch nog niet een grof plan gemaakt voor Ecuador, maargoed, zo gaat dat. Mijn plan nu is om morgen naar Popayan te gaan (zou op Cartagena lijken qua stijl) en dan de volgende dag richting grens (Ipiales) waar nog een supermooi bouwwerk te zien is (enorme kerk op een brug), en dan de grens over. Ik heb besloten de amazone te gaan bezoeken in Bolivia omdat het er veel goedkoper is en ik denk dat ik niet naar de Galapagos eilanden ga vanwege de enorme hap in mijn budget die dat oplevert (al schijnt het er wel ontzettend mooi te zijn...!). Wie weet verander ik toch nog van gedachten (opnieuw).
Verder ben ik (nog) niet beroofd of iets dergelijks en heb ik Colombia als erg veilig (en natuurlijk mooi) ervaren. Ecuador en Peru daarentegen (grote steden vooral) zijn onveiliger (veel berovingen/zakkenrollers etc), we`ll see. Ik las gisteren dat er een aantal Colombiaanse militairen zijn gedood in gevechten met de FARC. Gelukkig, hoorde ik van een jongen uit Cartagena al aan het begin van mijn reis, hoef je voor hun niet echt bang te zijn, omdat ze het vooral gemunt hebben op echt rijke mensen, mensen met (oa politieke)macht of vrienden of familie daarvan. Die jongen vertelde me dat hij een keer in een bus reisde en werden tegengehouden door de FARC. Ze lieten iedereen uitstappen en vertelden dat ze de bus in de fik zouden steken (bleek een grap te zijn, leuk..), maar ze controleerden ieders identiteit via een database. Toen ze alles ok vonden, konden ze weer gaan. Hij vertelde dat zijn vader hetzelfde meemaakte: ook tegengehouden, moesten ook uitstappen en gecheckt, en toen ze erachter kwamen dat zijn vader (beroemde artiest toendertijd) met bijbehorende band in de bus zaten, werd het hoofdkwartier gebeld. Ze vonden het een goed idee als ze 5 uur voor de hoge lui van de FARC zouden spelen in de jungle als cadeautje... De band kreeg het geld dat ze misliepen voor hun geplande concert en speelden 5 uur voor de FARC-leiders! Toen ze om pauze vroegen werd er kwaad gereageerd dat 5 uur echt 5 uur was, doorspelen dus...! Maf verhaal dus, waaruit blijkt dat je als (niet Amerikaanse) toerist niet echt iets voor de FARC hoeft te vrezen. Helaas heb je meerdere guerillas die wel beroven, dus neem ik geen nachtbus hier in het zuiden richting de grens, maar maak me er niet druk om.
Dat was m! De fotos volgen nog! (weet niet hoe snel...) Was weer een heel verhaal. Het beste en tot later!!
Menno
- comments
Mina hallo menno ,ik ben mina , ik heb ook jouw verhaal gelezen ,ik vind het leuk en spanen.Ik vind je echt dapper .Ik hoop dat rest van jouw reis ook heel goed gaat en je veel plezier hebt.groetjes mina
Michael van der Spek Wat een avonturen. Boeiend van begin tot eind. En nu een kopje koffie....
Myrte Tielemans Hey Menno, zo te lezen heb je al een hoop super dingen gedaan en leuke mensen ontmoet. Geniet van de rest van de reis. Ben benieuwd naar je verhalen over Ecuador en Peru! groetjes Myrte
Pauline Hey kanjer! Fijn om weer van je te horen ;-) Je schrijft ook hartstikke goed, erg leuk om je ervaringen zo op afstand mee te kunnen beleven. Mooie fotos ook! Blij dat, op wat buikprobleempjes na, je reis verder probleemloos verloopt: houden zo!! Benieuwd naar waar je heen zult gaan hierna, Ec/Peru/Bolivia??? Geniet er maar van, waar je ook belandt... JB&fam zijn hier momenteel in Toscane dus ook namens hun heeeeeeeel veel liefs!!! Hasta pronto guapisimo XP