Profile
Blog
Photos
Videos
menm2azie voor chanced: km stand = 42.657 + 2.525 = 45.182 km
Aankomst Kuala Lumpur
Onze vlucht vanuit Angeles vertrekt rond twaalf uur en na de nodige incheck en fee betalingen, krijgen we een stempel in ons inmiddels redelijk volle paspoort, dat we de Filippijnen hebben verlaten. Nog even wat rondlopen en de benen een beetje strekken voordat we voor een paar uurtjes weer de lucht in gaan richting Kuala Lumpur (KL) in Maleisië. Eigenlijk hadden we daar best ook nog graag rondgetrokken want er is genoeg moois te zien, maar vanwege mijn rug is het land voor nu even geskipt. Om naar Bali te komen is de weg via Maleisie voor ons het gunstigst dus doen we KL aan. Een stad met zo'n 1,5 miljoen inwoners dus dat valt voor de Aziatische wereldsteden wel mee.
Nadat we geland zijn, volgt de inmiddels bekende immigratie, maar deze keer gaat er een heuse virusscan aan vooraf. Nee, geen computercontroles, maar de mexicaanse griep wordt hier "nauwkeurig" gecontroleerd. Warmtecamera's draaien overuren en dames in witte kleding met mondkapjes op bekijken de beelden zorgvuldig. Wij komen uit Manilla en daar is de griep alvastgesteld dus nu wil men ons emailadres ook hebben op ons ingevulde formuliertje. Er worden wat kinderen van een schoolklas uit de rij gepikt voor extra controle en wij sluiten aan in de rij voor ons visum. Hier geen ingewikkelde toestanden die dollars kosten. Stempel in je paspoort en je mag negentig dagen verblijven in Maleisië. Met onze nieuwe stempels gaan we met een lege portemonnai richting de pinautomaat en vullen hem met de nieuwe valuta, de Ringit, MYR afgekort. Het grote geld gaat in de heupbuidels van Mark en mij en we stoppen wat kleine biljetten in onze dagportemonnai. Al snel zien we dat het hier goed is georganiseerd en we kopen een kaartje voor de bus richting het centrale metrostation vanwaar we verder gaan naar Petaling straat, een plek waar we zullen gaan slapen. Maar voordat het zover is ……………
Een rit van een klein uurtje richting het metrostation en de stad ziet er schoon en aangelegd uit. We kijken wat rond en vergapen ons aan de grote gebouwen als we dichter bij het centrum komen. De mensen is een mix van van alles, we zien alle kleuren die we tot nu toe op onze reis gezien hebben, de redelijke blanke Chinezen, de iets gekleurdere Thai, uiteraard de Maleisiërs zelf die nog wat donkerder zijn en veel mensen uit Bangladesh en India die toch echt de meest donkere tint hebben. Naast de kleuren valt hier meteen ook het geloof op, veel moslim gelovigen en dat is meteen te zien aan de vele hoofddoeken en burka's. Achter het hoofddeksel gaat vaak een vriendelijke lach schuil die je alleen ziet aan het glimmen van de ogen. Het is een geweldige drukte op het metrostation, zodat we toch maar even bij de informatiebalie vragen waar we onze betreffende metrobestemming kunnen vinden. De weg wordt gewezen waar we een kaartje kunnen kopen en al snel zijn we voor twee RMY klaar. ( 1 RMY = 20 eurocent )
Mijn tas wordt inmiddels door Mark vooruitgetrokken, want na de vlucht en de busrit wil mijn rug niet echt meer meewerken. We begeven ons richting het perron waar de metro vertrekt en onze halte is de eerstvolgende dus dat zal misschien een paar minuten duren. Twee overvolle metro's komen voorbij en er worden snel nog wat mensen ingepropt zodat wij uiteindelijk redelijk vooraan in de rij staan. Hier geen taferelen zoals in India, maar een keurige rij waar iedereen staat te wachten. Mensen die voorschieten worden teruggezet, maar in onze rij kruipen ineens drie mannen voor. Ze staan nogal dicht bij me, en ik twijfel of ik zal zeggen dat ze gewoon achteraan moeten sluiten net als iedereen. Ik laat het er maar bij zitten, en zie de lege metro aan komen rijden. Hier gaan we met zijn allen zeker inpassen bedenk ik nog. De drie mannen staan wat om mij heen te dralen alsof ze ongeduldig zijn en zeker een plaats in de metro willen hebben. Tot dan heb ik nog niets in de gaten……………
De metro stopt en we stappen in en zodra ik naar mijn tas kijk zie ik wat er is gebeurd. Het trio heeft mij mijn portemonnai afhandig gemaakt, gewoon gejat dus, voor het eerst in mijn leven ben ik gerold. Nog geen dik uur in Kuala Lumpur en al 76 MYR lichter. Gelukkig slechts een klein bedrag maar toch voelt het erg vreemd dat je niets in de gaten hebt. Eén van de drie mannen staat nog bij me in de buurt maar zijn vriendjes zijn er waarschijnlijk al lang vandoor met de "buit". En na misschien twee minuten bereiken we onze halte al. Er zit niets anders op om uit te stappen en me neer te leggen bij deze domme pech. Ik ben er altijd kien op dat Mark, die normaliter de portemonnai op zak draagt, deze goed in de gaten houdt, tot vervelends toe soms. Nu heb ik hem één keer in mijn tas, en helaas in het voorste vakje waar je redelijk makkelijk bij kunt, en word ik gerold. Het is een rotgevoel en vooral verbazing, men moet met zijn fikken van mijn spullen afblijven. Gelukkig had ik mijn echte geld, paspoort etc zo opgeborgen dat ze daar met geen mogelijkheid bij kunnen maar je schrikt wel even van zo'n ervaring. Mijn rug vertelt me dat ik nu toch ook snel moet gaan liggen wil ik morgen nog iets waard zijn, dus we gaan snel op zoek naar een slaapplek. Er is veel vol maar uiteindelijk vinden we een prima kamer. Inmiddels is het een uur of zeven dus we gaan eerst nog even wat eten en duiken dan ons bed in.
De start in Kuala Lumpur was dan ietsje minder door de jatterij, maar deze stad heeft veel te bieden en het meeste is snel te bereiken omdat het niet zo groot is. Allereerst maar eens een visum gaan regelen voor Indonesië, we zoeken op internet hoe lang dat kan duren, want je moet een ticket laten zien dat je het land in en uit gaat. We rekenen op een aantal dagen en dus kopen we een ticket voor zondag de 19e juli heen naar Bali en een terugreis op 14 september. Nu zijn we klaar om naar de ambassade te gaan en het visum aan te vragen. Een kort taxiritje brengt ons bij de ingang en hier is het een gesmeerde boel. Papier invullen, kopietjes van je visum van Maleisië en je paspoort en de retourvlucht, en weer twee schone pasfoto's erbij. De dame achter de balie is uitermate vriendelijk voor een ambassademedewerkster. Onze ervaring is een meestal norse uitstraling en als je niet alle documenten hebt word je meestal weggestuurd om dat eerst te regelen. Deze dame neemt de tijd en vertelt wat we allemaal moeten aanleveren en dat we in een gebouw om de hoek kopietjes kunnen laten maken. Met een nummertje dat we inmiddels van haar hebben gekregen vertrekken we voor de kopietjes enals we daarna terugkomen is het snel gepiept. De stukken zijn in orde, we betalen de visumfee en krijgen een documentje waarmee we, let wel, dezelfde dag ons 60 dagen visum kunnen ophalen. Compleet verbaasd over de snelheid lopen we de ambassade uit en besluiten terug te gaan naar het hotel. Morgen gaan we wel terug om het op te halen. We eten nog ergens wat, rusten wat op de kamer en breken ons hoofd over een genius sudoku. Vanmiddag hebben we in een Chinese winkel een uitermate uitdagend boekje gevonden dat we al kenden via twee Nederlanders die we in Yangsho troffen. Zij waren zo vriendelijk om een paar puzzels uit te scheuren en aan ons te geven. In China konden we het boekje zelf nergens vinden en nu hier in KL was het bij toeval raak.
15 juli
Gisteren hebben we ons visum opgehaald en onze ogen uitgekeken in een mall waar een achtbaan in is gemaakt. Een echte moderne stad zoals we dat in Nederland niet kennen en ook hier weer bioscopen in shoppingcenters. Misschien gaan we deze week nog wel een filmpje pikken maar vandaag gaan we naar de Menara Kuala Lumpur, de KL tower, een telecommunicatietoren van 421 m hoog, op drie na hoogste van de wereld. Met een lift kun je tot 276 m hoog komen en over de stad kijken. De toren is vrij dicht bij onze slaapplek dus we gaan te voet op pad. Een prachtig park dat begroeit is als een bijna tropisch regenwoud, ligt om de toren heen en we klimmen te voet naar boven. Er is verder niemand te bekennen buiten de paar aapjes die spelen op de trappen. Als we een kaartje kopen staan er twee Nederlandse meiden voor ons en we raken met hen aan de praat als we de lift in stappen. Al snel blijken het ook brabanders te zijn en als Mieke zegt dat ze het idee heeft dat we uit de buurt van Den Bosch komen, heeft ze het bij het rechte eind. De wereld is toch zo verdraaid klein en ik vind het humor als ze vertelt dat ze uit Vught komt en haar ouders inmiddels in ……………….Helvoirt wonen. Ja da's nog eens een wereldstad, en dat in de lift in Kuala Lumpur, vette humor !! We kletsen met Sandra en Mieke en ze zijn sinds een paar weken samen aan het reizen in Azië en gaan vrijdag weer terug naar Nederland. Altijd leuk om weer reiservaringen te delen en de openheid van de meiden is groot. We zijn inmiddels al aangekomen op het panoramadek maar staan eerst nog een kwartier met elkaar te kletsen zonder ook maar oog te hebben voor het uitzicht. Ik vind het zo'n geweldige grap dat we ons eigen dorp hier tegenkomen, dat ik er eigenlijk niet over uit kan. Na nog wat dingen te hebben uitgewisseld en ze te hebben uitgenodigd om eens voorbij te komen als we weer terug zijn, want hemelsbreed wonen haar ouders misschien tweehonderd meter van ons vandaan, gaan we dan toch maar eens rondkijken en van het uitzicht over KL genieten, maar niet zonder eerst een foto van ons viertjes te hebben gemaakt, met het bewijs dat Helvoirt op de KL tower heeft gestaan. Heerlijk Brabants eigenlijk en we gaan vervolgens ieder onze eigen weg. De Petronas Towers zijn duidelijk zichtbaar vanaf het dek, maar een bezoekje gaan we er zeker ook nog brengen, want deze torens zijn nog hoger dan de KL tower. Het uitzicht over de stad is een meetje mistig, smog en het weer maken dat het niet echt helder is, maar het blijft een fantastisch gezicht. We lopen er nog een uurtje rond en knippen weer leuke plaatjes, waarna we de lift weer naar beneden nemen. Nog een leuke wandeltocht door hetzelfde groene gebied om de toren en dan staan we al snel weer in Petaling straat waar we slapen. Tijd om de rug te verwennen oftewel even te gaan liggen. En dat is dus nu, en vul ik mijn tijd met weer een nieuw verhaal voor ons inmiddels redelijk uitgebreide reisverslag.
16 juli
Vandaag is de dag. De nieuwe Harry Potter film gaat in premiere in Azie en het toeval wil dat er in de shopping mall bij de Petronas towers een bioscoop is gevestigd. Vandaag gaan we dus naar de op 3 na hoogste torens ter wereld, de Petrona towers. Deze torens zijn maar liefst 452 meter hoog en zijn gebouwd in 1998. Zes jaar lang waren deze torens de hoogste ter wereld, maar in 2004 is in Taiwan een gebouw neergezet dat 56 meter hoger is, de Taipei 101. Een korte rit met de stadsbus brengt ons aan de voet van deze giga torens. Een prachtig gezicht. Een loopbrug op flinke hoogte verbindt de twee torens maar het uitzicht vanuit de KL tower is mooier dus vandaag gaan we niet de hoogte in. We genieten van het zicht op deze torens. Als we de weg oversteken zien we een Westerse man staan met een bord waarop 'Please chat' staat. De man heeft op dat moment geen kletsmaatjes en als we de weg oversteken, kan Marielle zijn uitnodiging niet weerstaan. De man blijkt uit Engeland te komen en nu tijdelijk in Kuala Lumpur te wonen. Om de wereldvrede te bevorderen heeft hij bedacht dat het nodig is om de dialoog tussen mensen te bevorderen vandaar zijn uitnodiging om te praten.
We praten over onze reis en de verschillende landen die we bezocht hebben. Zijn meest verrassende vraag was wat de overeenkomsten waren tussen de mensen die we op onze reis ontmoet hebben en Nederland. Echt een nadenker! Als we even bij onszelf te rade gaan bedenken we dat gastvrijheid de gemene deler is die we tijdens onze reis ervaren hebben.
Het gesprek loopt op zijn einde en we hebben nog niet ontbeten. We gaan op verkenning in de mall en ontdekken vrij snel een Thais restaurant. We zoeken niet verder en verwennen onszelf met heerlijke gerechten. Na deze brunch toch maar eens op zoek naar de bioscoop. De mall kan ons niet zo boeien. Het is een dure plek met Louis Vutton tassen (echte) en Cartier horloges. Als we de bioscoop vinden kopen we kaartje voor de voorstelling van half vier. In het park achter de towers gaan we lekker in het gras liggen en een boekje lezen tot de film begint, en genieten van het zicht op de magnifieke Petronas towers. Even een waarschuwing over de Harry Potter film: hij duurt 2,5 uur! Om het spannend te houden zullen we niet verklappen wat er allemaal gebeurt maar eerlijk gezegt: het viel een beetje tegen. Een hele dag op stap en een lange zit in de bios is zwaar voor de rug van Marielle dus we gaan snel terug naar ons hotel.
17 juli
Tijdens een eerdere rondwandeling door Kuala Lumpur zijn we gaan eten in de Central Market. Een overdekte hal met veel winkeltjes en een aantal restaurantjes. Een van de winkeltjes heeft fraai beschilderde textiele doeken (batik) hangen. Visjes en gekko's in frisse sprankelende kleuren. Als we even staan te kijken worden we aangesproken door de jongen van de winkel. Hij begint handig met te vragen waar we vandaan komen en of we nog lang in Kuala Lumpur blijven. Als we dat bevestigen (dit was op dinsdag) vertelt hij dat we ook zelf een doek kunnen beschilderen en als souvenier mee kunnen nemen. Eigenlijk vinden we dat allebei wel leuk, dus vandaag gaan we naar een workshop batik painten. We kunnen zelf een design verzinnen of een voorbeeld uitzoeken uit een van de mappen. Marielle kiest voor een gekko en ik had al bedacht dat het schildpadden moesten worden. De tekening wordt onder het frame met het doek gelegd en we krijgen een potlood om lijntjes te trekken. De lijntjes worden daarna met hete was overgedaan zodat er verschillende vlakken ontstaan waarbij de kleuren niet van het ene in het andere vlak overlopen. We krijgen wat uitleg en kunnen aan de gang. In stilte en geconcentreerd zijn we allebei bezig. Ik ben verrast hoe leuk ik het vind. Met de lijntjes erbij is het vlakjes inkleuren en dat artistieke niveau past goed bij mij. Andere klanten zijn allang klaar als Jellie en ik onze laatste kleuren aanbrengen. We zijn verrast als we erachter komen dat het al 7 uur is. Zijn we warempel een uur of 5 bezig geweest! We laten onze kunstwerken achter om te drogen en gaan lekker wat eten.
18 juli
Vandaag gaan we onze kunstwerken ophalen en Marielle is zo enthousiast dat ze besluit om er nog een te maken. Ik doorkruis de stad met de fotocamera op zoek naar mooie gebouwen of andere foto opportunities. Een rustige laatste dag in Kuala Lumpur, morgen vliegen we naar Bali.
- comments