Profile
Blog
Photos
Videos
De ruïnes van Hampi en verder…….
Ons laatste bericht was op 4 januari, alweer een dikke week geleden. Aan het schrijven merken we ook dat de tijd voorbij vliegt. We vullen onze dagen zeer gemakkelijk met van alles en nog wat en dus is er heel snel weer een week voorbij, zoals nu dus. Even een terugblik op ons verblijf in Hampi dan. Deze plaats ligt in een schitterende omgeving, een prachtig meanderende rivier waar deze tijd van het jaar het water laag is, maar daarmee blijft de rivier mooi. Omgeven door immens grote granieten stenen overal verspreid in het landschap. Alsof hier in de ijstijd een fikse ijsstroom al deze stenen als kiezels ergens in het landschap heeft geworpen, onbeschrijflijk. Verder is Hampi en de omgeving vol met tempels van het Vijayanagar tijdperk ( 14e tm 16e eeuw), een periode waarin het geweldig moet zijn geweest om hier te verblijven als je al die prachtige restanten van de tempels hier ziet. Het gebied is behoorlijk uitgestrekt, 25 vierkante kilometer, dus een mooie gelegenheid om onze benen een beetje te trainen, want…………….het is hier niet vlak, oftewel, een tandje draaien op de fiets is af en toe echt nodig. Wij bezoeken de meeste tempels in de omgeving en na ons eerste dagje fietsen ontmoeten we William, een 67-jarige Nederlander die hier 6 maanden per jaar woont en de rest van de tijd in Amsterdam. Al 25 jaar is hij bevriend met een Indiase familie die van de rondreizende theater kaste is. Met optreden kunnen ze al lang hun brood niet meer verdienen en nu wonen ze op een stuk grond aangekocht door de familie zelf waar ze met behulp van William twee huizen hebben gezet, eentje voor henzelf en eentje voor William, waar dan gedurende zijn verblijf in Nederland ook Indiase mensen in kunnen wonen. Wlliam nodigt ons uit om de dag erop koffie te komen drinken bij hem en dat aanbod nemen we graag aan. Dan blijkt er nog een Nederlander te wonen op 2 kilometer van Hampi, Robert, een schilder die getrouwd is met een Indiase vrouw en al 25 jaar hier permanent woont. Al jaren schildert hij de omgeving en mensen van Hampi en als we bij William op bezoek zijn, laat hij een mooi fotoalbum zien van het werk van Robert. We kletsen met elkaar, leren meer over de kaste van het rondtrekkende theater, en William doet een voorstel om de volgende dag met een jeep de omgeving van Hampi en speciaal het irrigatiesysteem te gaan bekijken. Ook nu zijn wij erg enthousiast. Vooral omdat het meerendeel van het bezoek aan Hampi bestaat uit het bekijken van tempels, is dit iets wat je zomaar niet even te zien krijgt en dus zeggen we meteen ja! Ontmoeten blijft het sleutelwoord tijdens deze reis !
7 januari. Om een uur of vier arriveren we met de rikshaw bij William, de jeep staat klaar en na het vullen met wat benzine gaan we op weg om Robert, zijn jongste dockter en nog twee gasten op te halen. Als we Hampi uitrijden en al snel buiten het toeristengedeelte komen, blijken veel mensen die twee kaaskoppen te kennen, William met zijn markante verschijning, een witte kop haar met een gebruinde snoet, en Robert met zijn slanke postuur die zijn ziel en leven aan India verloren heeft. We rijden door prachtige dorpjes waar het "hay"gehalte hoog is en komen vervolgens in een prachtig landschap waar wel duidelijk wordt dat zich hier irrigatiekanalen bevinden, aan het groen te zien. Ergens in de middle of nowhere stoppen we en stappen we uit de jeep, want vanaf hier gaan we langs een meer lopen naar de "ghost tree". Deze boom heeft enorm veel stammen, ooit begon hij met 1 stam en nu laat hij telkens aan een tak een stam naar beneden groeien om meer stevigheid te krijgen, het ziet er sprookjesachtig uit en ongelooflijk eigenlijk. Overal waar je kijkt zie je takken en het lijkt een compleet bos maar het is en blijft één boom. Robert heeft de boom ooit ontdekt toen hij de omgeving op zijn brommertje verkende op zoek naar mooie "plaatsjes" om te schilderen. Hij werd zowat verliefd op de boom en de rust op deze plek en wij kunnen ons daar alles bij voorstellen.We lopen terug naar de jeep en rijden weer door het landschap, van allerlei begroeiing komen we tegen, katoen, pinda's, zonnebloemen, bananenbomen, palmbomen, uitgestrekte rijstvelden en ga zo nog maar even door. Een ogenschijnlijk verdwaalde geitenherder met zijn kudde, maar ergens verderop zzien we dan toch een huisje door de begroeiing heen. Als we nog wat dorpjes zijn gepasseerd begint de zon langzaam te zakken en tegen de heuvels en rotspartijen van Hampi is de ondergaande zon een plaatje !! Met haar dieporanje kleur en fel licht stralend over het landschap, rijden wij terug richting Hampi en laten wij de wind door onze haren wapperen. De zon zakt snel verder naar beneden en net voor het echt donker is worden we afgezet in Hampi. Een fantastische middag die we niet snel zullen vergeten.
8, 9 en 10 januari We zijn nog lang niet uitgekeken in Hampi en vertrekken weer op ons fietske naar de nodige tempels in de omgeving. William heeft ons nog een mooie fietsroute getipt en inderdaad heeft hij niets te veel gezegd. We komen geen kip tegen, zien prachtige vogels en hebben daarnaast ook nog een geweldig uitzicht. Het weer is erg warm en dus doen we het lekker rustig aan op de fiets, op tijd afstappen en je niet te veel in het zweet werken anders zijn we na een halve dag alweer uitgeblust. We genieten van de omgeving van Hampi en vooral ook van de sfeer op deze plek, lekker eten, relaxen, een boekje lezen op zijn tijd, kletsen met anderen en de tijd vliegt. Op onze laatste dag in Hampi hebben we weer eens mazzel, er is een bijeenkomst voor de arme rondreizende theaterkaste midden in Hampi. Dat betekent dat veel mensen opgesmukt in traditionele kledij hiernaartoe zijn gekomen om op te treden en geld in te zamelen voor deze kaste. Het is georganiseerd door de overheid en een waar feest. Er wordt gedanst, gezongen, muziek gemaakt en vooral veel voor elkaar geklapt. Wij maken de nodige foto's van dit feest en zoeken het vervolgens wat hogerop, we beklimmen Matanga Hill, die aan het einde van Hampi Bazaar ( de hoofdstraat) ligt. Een gemiddelde klim met af en toe wat steile rotsen maar eenmaal boven hebben we een amazing uitzicht over het hele gebied, supergaaf ! Tijd om eens na te denken waar we vervolgens heen gaan en we zijn het er snel over eens, het wordt Bangalore. Eigenlijk als een soort korte tussenstop om naar Mysore te komen, wat een leuke plaats moet zijn.
11 januari Ons treinticket is geregeld, via internet kun je hier in India zeer gemakkelijk treintickets kopen, dus kopen we ons ticket online. Het is erg druk met reizigers want de treinen zitten behoorlijk vol. We hebben zin om wat luzer te reizen dan onze vorige nachttrein, dus kiezen we een hogere klasse, maar alsnog kost dat geen drol, 16 euro voor twee tickets voor een treinrit van een uur of tien. We ontmoeten weer wat mensen in de trein en Annemie ( Belgisch) en Tom ( Amerikaans) , allebei alleenreizend zitten bij ons in de coach ( coupe ). Er worden veel ervaringen uitgewisseld en de indiase reizigers kijken een beetje met ons mee maar hebben niet veel zin om deel te nemen aan het gesprek, zelfs niet als ze daartoe worden uitgenodigd. Al snel kruipen de Indiers onder de wol, en na nog geen tien minuten is het zagende geluid van twee snurkende Indiers niet te harden. We lachen ons rot en Mark vindt het tijd om de oordoppen eens te gebruiken om te slapen. Ik lig iets verder van deze ronkende lui dus prop niks in mijn oren. We slapen allebei prima en worden om zes uur gewekt door een mannetje van de trein dat we zijn gearriveerd in Bangalore, tevens eindbestemming van deze trein. Annemie had eerder bangalore al bezocht en wist ons te vertellen dat er eigenlijk niet veel te zien valt, wel leuk om te shoppen maar daar komen we niet voor. De trein naar Mysore vertrekt een drie kwartie later en dus besluiten we meteen door te reizen. Dat betekent in de enorme rij voor een ticket, maar al snel blijkt die rij toch in een aardig tempo kleiner te worden. Op tijd hebben we drie kaartjes, Annemie gaat ook naar Mysore en Tom heeft zelf een ticket geregeld. Klasse is niet duidelijk maar we gaan brutaal in de sleeperklasse zitten en er is geen mens die nu onze tickets controleert in tegenstelling tot de nachttrein waar de controle scherp is.Na een leuke rit waarbij we weer wat van het landschap kunnen zien om dat het imiddels licht is, komen we na een twee en half uur in Mysore aan en het is hier relaxt. Geen hordes rickshawchauffeurs die je hun voertuig in trekken en we besluiten het kleine eindje naar het centrum te lopen op zoek naar een guesthouse. De lonely planet "sucks" op het gebied van guesthouses in Mysore dus we lopen wat rond en vinden een aardige kamer voor 375 roepie met drie bedden. Annemie slaapt een nachtje bij ons en daarmee hebben we een bed voor 100 roepie pp vannacht. Jemig een rib uit het lijf weer hier in India. We hebben met zijn vieren afgesproken om wat te gaan eten 's-avonds, en vinden al snel een lokaal eettentje waar het stikt van de Indiers, dat moet goed eten zijn. De masala dos is fantastisch en de chai erbij maakt het compleet, het is druk en blijft druk en al snel krijgen we de rekening gepresenteerd omdat ons tafeltje nodig is voor nieuwe gasten. Waar kun je tegenwoordig eten voor 36 roepie per persoon oftewel, 54 eurocent ?????????In India dus !! We staan versteld en gaan op weg naar het internet om onze mail te checken. Alle vier trouwens dus het internetcafe is daarmee ook meteen vol, de vier nog lege plekken van de tien die wij in beslag nemen. Annemie, Mark en ik zitten een beetje bij elkaar en Tom zit een stukje verderop. Als hij klaar is, zit onze check en die van Annemie er ook bijna op. Tom kijkt helemaal verbaasd en als hij zijn eerste internet ervaring in Mysore vertelt en wij vallen bijna van onze stoel. Een jonge gast naast hem, een Indier, maakt een paar vreemde geluiden en Tom vraagt zich af wat er gaande is. Tussen de beeldschermplekken zit een soort van tussenschot dus eenvoudig meekijken is niet aan de orde. Tom zijn nieuwsgierigheid doet hem een beetje achteroverleunen zodat hij het beeldscherm van zijn buurman kan zien en al snel blijkt wat er gaande is. De jongeman kijkt naar een pornofilmpje en is zo opgewonden dat hij zichzelf achter de pc zit te bevredigen…….totdat het "klaar" is.Ach ja welcome in India zeggen wij dan en de verbazing blijft nog even. We lopen terug naar ons guesthouse en maken ons op voor een goede nachtrust na onze eerste dag Mysore.
- comments