Profile
Blog
Photos
Videos
menm2azie voor chanced: km stand = 35.222 + 211 = 35.433 km
Tiger Leaping Gorge
Nu is het 7 mei en zitten we in een luxe dubbeldekker bus onderweg naar Kunming. Een paar dagen geleden hebben we Shangri La achter ons gelaten voor een (dachten we) meerdaagse wandeltocht met de fraaie naam "Tiger Leaping gorge". Een leuke bergrit in een kleine bus brengt ons vanuit Shangri-La in 2 uurtjes naar het startpunt van de route, een dorpje genaamd Qiaotou. Als we bij aankomst aan de buschauffeur vragen welke kant we op moeten voor Jane's guesthouse grijptde chauffeur direct zijn telefoon en belt naar Jane. Even later komt er iemand naar de bus gelopen en stelt zich voor als Jane. We zijn een beetje verrast want Jane is niet het toppunt van vrouwelijkheid, zeg maar, we hebben het idee dat Jane voorheen misschien wel Jan was. Jane blijkt een hartstikke vriendelijk mens en neemt ons mee naar haar guesthouse. Omdat het al wat later in de middag is besluiten we die dag niet meer te starten met wandelen maar in het guesthouse te blijven, wat te kletsen met andere gasten (en Jane) over de tocht, en natuurlijk op tijd naar bed. Jane heeft een plattegrondje van de route klaar liggen met daarop de afstanden naar de volgende guesthouses.
De volgende dag zijn we op tijd wakker en na een lekker ontbijtje vertrekken we. We kunnen kiezen uit een hoge route en een lage route. De lage route is geen bergwandeling meer want er is een weg aangelegd. We kiezen dus voor de hoge route. Vanuit Jane's is het al vrij snel flink klimmen de berg op. Het uitzicht tijdens dit eerste stuk van de wandeling is niet zo bijzonder. Ondanks de hoogte blijven we zicht houden op de weg onder in de ravijn die langs het water loopt. Ook het geluid van het verkeer blijft hoorbaar. De omgeving is nu nog vrij kaal, maar als we de verte in kijken, zien we de ravijn versmallen en steeds groener worden. Na twee uurtjes wandelen bereiken we Naxi guesthouse. Ons wandeltempo blijkt goed overeen te komen met de gemiddeldes van de plattegrond. We drinken even een colaatje en gaan daarna verder. Het volgende stuk staat bekend als '28 bochten' is een flinke stijging van een paar honderd meter. Hoe hoger we komen hoe fraaier de omgeving wordt. Er is steeds meer bos, we zijn verder van de weg beneden af en de afgronden worden wat ruiger. We genieten volop. Onderweg heeft Marielle ergens 2 stokken geritseld die ze met het zakmes vakkundig tot wandelstokken worden omgevormd. We tellen de bochten van de pittige klim. Ik denk al 2 keer 'nu zijn we er' als er om de bocht toch weer een nieuwe (hogere) bocht verschijnt. Voor het eerst deze ochtend komen we een paar wandelaars tegen die vanuit de andere kant gestart zijn. Nog 15 minuten klimmen en dan is het makkelijk zeggen ze. Deze twee hebben een grote lach op hun gezicht, want voor hen is het allemaal bergafwaarts. Maar inderdaad 15 zweetminuten later zijn we op het hoogste punt. We nemen een pauze om even bij te komen en genieten van het uitzicht, het is magnifiek. In de verte en onder ons bossen en een paar besneeuwde toppen. Onderin zien we woest water stromen door een steeds smaller wordende rivier. De bergen aan de andere kant van de ravijn lijken dichtbij en zien er ruig uit. We zitten inmiddels op of boven de boomgrens en de kaalheid en grilligheid van de bergen aan de overkant doet me denken aan scenes uit 'Lord of the rings'. Met een klein beetje dalen en klimmen komen we rond een uur of twee in de middag bij het 'Tea Horse Guesthouse' en besluiten we te stoppen voor een lunch. Een ander stel dat gisteravond nog de klim naar Naxi's had gemaakt is er ook en we kletsen wat. De chinese vrouw Anna wil al stoppen maar haar vriend Joachim (een Belg uit Brussel die in China werkt) denkt nog een paar uurtjes door te kunnen. Hij wint en als zij vertrekken komen en een Nederlander uit Gemert en zijn Duitse vriend de hoek om gewandeld. Bij hen geen discussie, dit is het eindpunt, en als snel staan er een paar flessen chinees bier op tafel. Ondanks de gezellige brabantse klets besluiten wij toch ook nog 1 guesthouse verder te gaan.
We voelen ons opmerkelijk fit en genieten ontzettend van de wandeling. Het is 3 uur en het volgende guesthouse is anderhalf uur wandelen dus dat komt mooi uit. Het terrein is ruig en we komen regelmatig langs plekken waar stukken berg (recentelijk?) naar beneden zijn gekomen. De zware bergschoenen die we al onze hele reis bij hebben komen nu goed van pas. Tijdens de klim zijn we al een paar keer één of meer mannetjes met paarden tegengekomen want het is ook mogelijk om niet zelf te lopen maar een paard al het werk laten doen. In de verte horen we weer dierengeluiden maar deze keer zijn het geen paarden maar geiten. Een herder met een hele kudde komt het pad afgelopen waarbij de geiten laten zien dat ze echte klimgeiten zijn. Op het pad zelf valt niet veel te eten, maar langs de bergwand en een stukje in het ravijn wel. De geiten hebben duidelijk geen hoogtevrees. Aangezien het pad nu niet meer erg breed is zorgen we ervoor dat we aan de binnenkant van het pad lopen, mocht één van de geiten koppig worden, vallen we niet van de berg. Na een tijdje zien we het volgende dorp. Daar zal 'Halfway guesthouse' ook wel ergens te vinden zijn. Aan het begin van het dorp staan er al bordjes maar eenmaal aangekomen zijn we een beetje teleurgesteld. Het gaat zo goed met het guesthouse dat ze een nieuwe uitbreiding aan het maken zijn. Er wordt getimmerd en gemetseld met alle bijbehorende lawaai. We hadden gehoopt op bergtaferelen en serene rust maar dat gaat hier niet lukken. Na kort overleg besluiten we verder te gaan, een half uur verder ligt het volgende guesthouse te wachten.
Gelukkig voelen we ons fit want bij dit volgende guesthouse staan Anna en Joachim al te wachten. Zij zagen Halfway Guesthouse ook niet zitten maar zijn al wezen kijken bij dit guesthouse en het is niet veel bijzonders. s***, wat nu? Terug naar Halfway en de herrie voor lief nemen of door naar Tina's Guesthouse aan het einde van de route? Jellie en ik kijken elkaar aan en zijn het snel eens. Terug wandelen, dezelfde stappen in omgekeerde volgorde, een stuk opnieuw lopen? Wandelen vinden we allebei heerlijk maar dan wel in zijn vooruit. We wandelen door naar Tina's. Om 7 uur s'avonds komen we aan na een pittige afdaling want dit guesthouse ligt onder aan de berg. Het is geen bijzonder leuke plek maar na 12 uur wandelen vinden we het allebei prima. De kamer is redelijk, de douche is warm en het bier is koud.
Voor de nieuwsgierigen: Tiger Leaping Gorge oftewel Springende Tijger Kloof. Onderin het ravijn loopt een woeste rivier. Soms 'maar' 20 meter breed, soms ook veel breder. Ooit is een tijger er in geslaagd om via een grote rots in de rivier van de ene naar de andere kant te springen, zegt men. Uiteraard kun je (tegen betaling) afdalen naar de rivier om met eigen ogen deze rots te aanschouwen. Wat wel een beetje verdacht is, is dat dit op meerdere plekken op deze rivier mogelijk is. Als we de volgende dag wakker worden bij Tina's besluiten we over de weg terug te lopen en niet af te dalen naar de rivier. Het is een afstand van ongeveer 25 kilometer. Het is een beetje bewolkt dus weer heerlijk wandelweer. De eerste paar kilometer lopen we nog over asfalt en passeren we een mooie waterval. Net als de vorige dag zijn er op een paar plekken ontzettend lelijke buizen dwars door het mooie berglandschap heen gelegd. Er is veel moois te zien in China maar af en toe maken ze er ook een potje van. Na een uurtje of twee lopen is de asfaltweg verdwenen en lopen we toch weer over een soort breed bergpad. We hebben gemerkt dat we ook op de lage route aardig moeten stijgen en dalen, dus als er een mini-busje voorbij komt steken we een duim op om te liften. Er is nog plek voor ons en na een uurtje zijn we terug bij ons beginpunt van de vorige dag. Door de lange wandeling van gisteren is de meerdaagse wandeltocht beperkt tot anderhalve dag. We zijn dan ook vroeg bij Jane's guesthouse. We besluiten onze rugzakken in te pakken en naar LiJiang af te reizen.
Gelukkig zijn er vanuit LiJiang juist wat nieuwe wandelaars aangekomen in een busje. De chauffeuse heeft nog geen passagiers voor de terugreis en wil ons wel meenemen voor 30 Yuan ieder. Na een rit van 2 uurtjes door het mooie berglandschap van Yunnan arriveren we. Bij Jane's hebben een tip gekregen voor een goed guesthouse en het is een mooie plek. Als we aankomen zijn wij de enige gasten en krijgen de mooiste kamer. Het oude gedeelte van LiJiang is prachtig gerestaureerd met een soort ouderwetse kinderkoppen (het lijkt op Megen, maar dan een stuk groter J ) en veel water. Mooie oude chinese panden en een aaneenschakeling van winkeltjes, restaurantjes en guesthouses. Overdag is het giga druk met chinese dagjesmensen omdat de eerste week van mei voor velen een vakantieweek is. China is zo'n mooi land dat we besloten hebben wat langer te blijven, maar dan moeten we wel ons visum verlengen. In ieder guesthouse moeten we ons inschrijven en gaat een kopie van de inschrijving naar de politie. Om ons visum te verlengen moeten we naar de PSB, zeg maar de vreemdelingenpolitie van China. Als we dit in ons guesthouse vertellen krijgen we een paar onbestemde blikken over ons heen. Als we vertrekken zien we één van de meisjes met de inschrijving ook vertrekken. We wandelen naar de PSB waar een vriendelijk vrouw ons te woord staat. How can I help you? We vertellen dat we ons visum willen verlengen en ze duikt meteen achter haar computer. What guesthouse? Met een moeilijk gezicht verteld ze ons niet te kunnen helpen want we staan niet in de computer. s***, we zijn natuurlijk te snel. Dat meisje van het guesthouse is pas net naar de politie en die hebben de informatie nog niet ingevoerd. Er zit niets anders op dan de volgende dag terug te komen.
De volgende dag vragen we bij het guesthouse of de registratie in orde is, maar het engels van het personeel gaat opvallend snel achteruit bij een wat moeilijkere vraag. We gaan terug naar de PSB met een kaartje van het guesthouse want die hadden we eerder niet bij ons. Als we bij de PSB aankomen is dezelfde vrouw er ook. Vol vertrouwen overhandigen we onze paspoorten en het kaartje van het hotel. De vrouw zoekt in de computer en kijkt niet blij. Ze belt naar het guesthouse en er volgt een (denken we) pittig gesprek. Helaas in het chinees dus begrijpen doen we het niet. Wat nu weer? De hoorn wordt op de telefoon geklapt, kennelijk is het gesprek afgelopen. De vrouw kijkt ons aan en aan haar gezicht te zien heeft ze met ons te doen. Wat een vriendelijkheid toch van deze ambtenaar terwijl je juist ook vaak zo'n horrorverhalen hoort over de chinese overheid. Maar ja, de vriendelijkheid gaat nu geen visum opleveren vermoed ik.
Ze vertelt dat er nog steeds geen registratie is, dat we terug moeten naar het guesthouse en dan naar de politie moeten. We wandelen terug en zijn niet blij, bij Jellie komt de eerste stoom uit de oren en ik baal stevig. Bij het guesthouse aangekomen is de zoon van de eigenaar bereid om mee te lopen. We lopen naar de politie en het registratieformulier blijkt nog niet ingevoerd. Er staan 2 namen en paspoortnummers op 1 document en dat blijkt een chinese puzzel voor deze ambtenaren. Omdat wij er nu zelf zijn met onze paspoorten kan deze horde genomen worden. Na de politie gaat de zoon mee naar de PSB. Daar aangekomen krijgt de jongeman een flinke uitbrander. Wij dachten dat alles nu wel goed zou zijn maar helaas. Er wordt weer druk gebeld en de niet meer zo vrolijke jongeman vraagt ons te wachten. Op onze vraag waarop krijgen we geen antwoord. Na 15 minuten komt warempel de eigenaar van het guesthouse in hoogsteigen persoon naar de PSB gefietst. Ook hij krijgt een flinke uitbrander en er wordt druk gebaard. Wij hebben de indruk dat er meer aan de hand is dan alleen onze inschrijving. Omdat er af en toe wat Engels gesproken wordt krijgen we mee dat het guesthouse zelf ook niet over een inschrijving beschikt! Bovendien vindt de vrouw van de PSB het belachelijk dat wij tot drie keer toe naar de PSB hebben moeten komen omdat het guesthouse zijn zaakjes niet heeft geregeld. Door het guesthouse lijdt china gezichtsverlies ten opzichte van ons en dat is in China een ernstige zaak !!
Mijn sympathie voor de vrouw van de PSB kent geen grenzen meer, van ons guesthouse kunnen we dat niet zeggen. We hebben ons visum kunnen verlengen maar de snelle actie zoals beschreven in de Lonely Planet hebben wij helaas gemist. We gaan morgen fietsen in de omgeving en tickets regelen naar Kunming om een ander stuk China te verkennen.
- comments