Profile
Blog
Photos
Videos
Na een heerlijke drie maanden in Afrika is er een nieuw tijdperk aangebroken….The Aussie-era!
Omdat Australië niet enkel een eiland is, maar vooral ook een continent, besloten we een maand geleden om wat vluchten bij te boeken. We hebben immers maar 40 dagen en willen, zoals gewoonlijk, veel zien.
We vlogen van Johannesburg op Sydney in een 747 om dan daar de nacht door te brengen. Daarna vlogen we door naar Alice Springs. Dit klein dorpje bevindt zich zowat in het midden van Australië. Toch is deze plek super bekend. Het is de gateway naar Uluru of Ayers Rock. Diegene die mij al lang genoeg kennen, weten dat dit een droom is die in vervulling gaat. Zowel de zonsopgang als zonsondergang bij Uluru waren onbeschrijflijk mooi. De ontelbare kleurtinten die je in de lucht kunt waarnemen is echt prachtig. Om het je nog beter voor te stellen, even een kleine schets. Wij trokken rond in de Outback met een campervan. We vertrokken vroeg genoeg om zo een topspot uit te kiezen. Daar installeerden we ons dan in onze stoeltjes met zicht op Ayers Rock. Samen met een kleine snack en een frisse pint aanschouwden we dan het magische moment. Nog steeds word ik er stil van.
Uluru is eigenlijk wel nog een zevental uur rijden van Alice Springs, maar ik moest toch even met het beste beginnen. Eerst hadden we een dagje bij onze couch in Alice Springs. Daar verbleven we bij een 40 jarige topper, die zijn huis graag openstelt voor couchsurfers. We waren er dan ook niet alleen. De eerste nacht vergezelden zo'n 15 couchsurfers ons. Er was ook een super leuk frans koppel dat een heerlijke quiche voor iedereen gemaakt heeft. EN ze hebben ons uitgenodigd voor een handbal-tornooi ergens in de buurt van Montpellier. Dat zou blijkbaar elk jaar een topevent zijn met wat handbal, pintjes en een mini tweedaags festival om het hele gebeuren af te sluiten. (Poembakkers begin dus maar al wat te trainen).
De 7 dagen dat we in Alice Springs waren, hebben we dus Uluru, de Olga's , Kings Canyon en de West MacDonalds Ranges gedaan. Allemaal best indrukwekkend. Met hier en daar een meertje om even te verfrissen. Dat is geen overbodige luxe bij 42°C. Onze eerste campervan ervaring was dus best positief. Gelukkig hebben we deze keer onze rit niet gefilmd, daar we ons in die ontelbare uren onderweg wel af en toe goed hebben laten gaan. Van Marvin Gaye tot de Foo Fighters, van de Vengaboys tot ACDC… één ding is wel duidelijk, zangtalent is geen van ons meegegeven.
Eens terug bij onze couch aangekomen, was het tijd om even te relaxen. Deze keer was er minder volk aanwezig maar de sfeer was weer top. We speelden Scrabble in het Engels, aten crêpes en hadden een gezellige babbel. We hebben ook kennis gemaakt met Rochelle, Darren's vriendin. Zij woont op een 20min rijden van Darren, peanuts daar. De volgende dag trokken we er heen. We kwamen aan bij een heerlijk afgelegen farm waar we met zen allen konden zwemmen. Best cool! Later bleek ook dat zij oorspronkelijk van Nieuw-Zeeland is. Dus kregen we nog massa's goeie tips mee en zullen we haar daar misschien nog wel terug zien.
Hoppa nog maar eens het vliegtuig op, richting Cairns deze keer. Een stad waar er meer toeristen zijn dan lokale mensen. Onze host, David Hunter, verliet zijn vrijdagavondse drink met zijn vrienden om ons te komen ophalen in de luchthaven. Deze hadden er dan niet beter op gevonden tegelijkertijd in zijn huis in te breken en daar zijn volledige drankvoorraad te nuttigen. Best een grappig zicht toen wij aankwamen en het even leek alsof er ingebroken was door 15 best beschonken mannen. We werden die avond alle drie onder één noemer aangesproken: "The Belganese people". Het werd best een gezellige avond waarop we meteen uitgenodigd werden op een super groot jacht waarop één van de vrienden van David sinds kort aan het werk was. Het leek ons onbeleefd om dit te weigeren.
De volgende ochtend kwam net iets te vroeg. Het welkomstfeest hield ons nog tot in de vroege uurtjes wakker en we moesten reeds vroeg uit de veren om nog een andere couchsurfer op te pikken en stiekem ook onze volgende huurauto. Deze Wicked car was de goedkoopste huuroptie. En dat werd al snel duidelijk. Het was het lelijkste monster van een auto dat je je kunt voorstellen. Ook had de auto geen Airco, maar dat heb je dan ook niet nodig in Australië.
Na al het drama, waren we al bijna vergeten dat we om 12u een afspraak hadden aan de Marina om het gigantische schip te gaan bekijken. 12 Meter lang was dit prachtschip met zowel een indoor als een outdoor keuken, en nog tal van zotte features. Best een leuke rondleiding. Hierna moesten we even afkoelen en nam David ons mee naar een meertje tussen de rotsen. Een heerlijk rustige plek waar je naar twee kleine watervalletjes kon zwemmen en lekker kon relaxen. We namen gelukkig een picknick mee en genoten zo van een heerlijke namiddag. Als kers op de taart heeft David 's avonds heerlijk voor ons gekookt. Lamsvlees met gebakken patatjes, pompoen en prinsessen.
Gelukkig kende David wel wat van auto's en kon hij ons geruststellen dat we met Patrick nooit tot in Melbourne zouden geraken. We gingen dus reclameren en eindigden uiteindelijk met Rex. De naam spreekt voor zich, ik stel voor dat jullie gewoon even naar de foto's kijken.
Het begint stilaan te klinken alsof David de perfecte host is en dan weet je de helft nog niet. Hij liet ons weten dat hij vroeger gids was en dat hij ons graag wou meenemen naar het Daintree Rainforest. Het op één na oudste regenwoud ter wereld.
We vertrokken goed op tijd, 7u, zodat we alle tourbussen voor waren. Best grappig om te zien hoe we heel de dag net vertrokken als de bussen arriveerden. Over goede timing gesproken. Het regenwoud was best indrukwekkend. Vooral de mangrove waren heel knap. We zochten onderweg ook nog naar de cassowaries, de op één na gevaarlijkste vogel, maar konden deze niet spotten.
Wederom hadden we onze lunch meegenomen en bracht David ons naar een super leuke spot. Enkel bekend bij lokale mensen en door ons zeer gesmaakt. Imigane Creek was weer zo'n rustiek plekje waar we gezellig konden eten, zwemmen en genieten van de natuur rondom ons.
In de namiddag gingen we nog naar Noah's beach, Cape Tribulation, Palm Cove en Port Douglas. De laatste twee zijn zowat het Saint Tropez van Cairns. Niet echt onze smaak maar we moesten het toch even gezien hebben, volgens David dan. Tegen de avonds was onze kous zo goed als af en crashten we met zen allen in de zetel.
Op maandag moest onze host jammer genoeg gaan werken en besloten wij een rustig dagje aan de lagoon door te brengen. Een soort van outdoor zwembadcomplex aangelegd vlak aan de Marina en dus met zich op zee. Het werd ook eens tijd dat wij voor David zouden koken, en ja met wij bedoel ik onze topchef aka mijn heerlijk lief, op het menu stonden Cannelloni's met ricotta, spinazi en kip. Heerlijk!! We kropen allemaal best vroeg in ons best daar we de dag nadien gingen duiken in The Great Barrier Reef.
Vroeg uit de veren dus en allemaal best benieuwd naar wat één van de mooiste riffen ter wereld zou moeten zijn. We kwamen aan bij CDC Dive en zagen dat we niet alleen waren. Er zaten nog zo'n 60 tal andere toeristen op de boot. Gelukkig niet allemaal duikers, maar toch teveel naar onze zin. Na een kleine tussenstop aan Fitzroy Island, waar sommige mensen van de boot moesten, gingen we verder naar het outer reef. We doken op twee verschillende plaatsen maar zonder begeleiding. Australië zou Australië niet zijn als we hier niet voor moesten bijbetalen.
De twee duiken waren een teleurstelling. Twee keer kozen we een mooie route om haaien en schildpadden te zien maar zonder succes. En, wat nog erger was, de flessen waren twee keer leeg na 20 minuten. Hoe dat kwam, weten we nu nog niet. Gelukkig konden we nog snorkelen en genieten van het reef. Maar we hadden al veel mooiere onderwaterwerelden gezien.
Het vooruitzicht naar de avond maakte wel veel goed. We hadden namelijk met David en Sally afgesproken om 's avonds te BBQ'en aan de lagoon. Jep kattendijkdok kan nog wat leren van de Aussies, op bijna alle plekken staan er BBQ's voor vrij gebruik. Het was wel lichtjes aan het regenen toen we van de boot kwamen dus we besloten toch maar eventjes naar David te bellen en te checken of het nog door ging. Just to be sure, nam hij ons mee naar het appartement van zijn vriend Paul, de uitvinder van 'The Belganese people'. De BBQ ging dus door op het terras met zicht over de lagoon/zee en het werd wederom best een gezellige avond!
Met pijn in het hart moesten we die avond afscheid nemen van David en Sally. En van de nieuwe Engelse couchsurfster die er ondertussen ook nog bij was gekomen. Het was zeker één van de beste couches die je kon wensen in Cairns en we zouden hem zeker nog gaan missen. Maar Rex was klaar om ons naar onze volgende bestemming te brengen: Mackay.
Na een dagje in de auto arriveerden we in Mackay. We hadden deze stop gekozen omdat je van hieruit naar Whitsunday island kan. Casper en ik hadden al besloten dat we dit zouden laten omdat het best wel een dure trip is, maar Gerrit was wel van plan om te gaan. De mooie witte stranden spreken natuurlijk tot ieders verbeelding maar we hebben al wel wat stranden gezien en vonden het dus niet echt zijn geld waard.
De eigenaar van het huis in Mackay was op dit moment in Melbourne dus we kwamen bij zijn inwonende collega's terecht, Doug & Marty. Twee chille mannen die al direct wat vlees op de BBQ gooiden, en met wat vlees bedoel ik echt minstens 30 worsten en nog tal van ander vlees, om ons zo te verwelkomen. We leerden onze hosts, en de twee andere Duitse couchsurfers, dus al direct goed kennen. Ondanks dat er in Mackay niet echt iets te doen viel was het wel echt een leuk huis en waren Marty & Doug echt wel relaxte kerels.
Marty was, in tegenstelling tot Doug, best sportief en heel erg into AFL rugby. We zijn dan ook een avondje een balletje gaan trappen/gooien. Best nog een leuke sport, wel andere regels dan in Zuid-Afrika maar zeker ook de moeite. Wel duidelijk dat onze fysieke conditie echt wel onder nul is. Erna kookte Casper voor iedereen een heerlijke pasta carbonara en zaten we met een pintje in de hand te genieten van een mooie avond op het terras. De gezellige momentjes op het terras waren altijd voorzien van de nodige country music, met dank aan Doug, waardoor ik nu ook echt helemaal into country ben.
Gerrit slaagde er niet in nog een deal te vinden voor Whitsundays island dus besloten we niet te lang te blijven in Mackay. We bleven juist nog een extra dag omdat het wakeboardkampioenschap toevallig op vrijdag van start ging in het nieuwe cablepark van Mackay en we zo wat freestyle sessies konden meepikken. Zaterdagochtend vertrokken we dan richting the Town of 1770. We hadden ondertussen ook nog wel een extra passagier, daar één van de net nieuw gearriveerde Duitsers graag wou meerijden tot in Brisbane.
Na een goeie 5u rijden kwamen we aan in the Town of 1770. Ze hadden ons gezegd dat je vanaf hier zou kunnen surfen en wij hadden allemaal nog wel eens zin om onze borden te water te laten. Ik wist al bijna niet meer hoe Mr. William eruit zag. Echter na een snel bezoekje aan het strand bleek dat er weinig surfbare golven waren. We besloten dan nog een dik uurtje door te rijden naar Mon Repos. Daar kwamen we rond 19u aan bij het turtle hatching reserve. Onze host uit Cairns had ons gezegd dat je hier gigantische schildpadden hun eitjes op het strand kon zien leggen en dan later eind januari alle kleine schildpadjes uit het nest kon zien kruipen en zo het water in. We zaten in de derde groep, daar we niet op voorhand gereserveerd hadden, en moesten dus wachten tot er voor de twee eerste groepen een schildpad gespot was. Gelukkig konden we hier wel eten aan zo'n typisch metaalachtig caravankraampje met best een vrolijke eigenaar. Het was ongeveer half tien toen onze groep eindelijk naar het strand mocht vertrekken. We hadden wel geluk want het was een flatback turtle, een soort die minder vaak voorkomt. Best een grote schildpad en best cool om te zien hoeveel eieren zo'n beest kan leggen. Na het in extreme slow motion terug in het water kruipen hadden we het wel gezien en besloten we terug richting Rex te keren. We hadden eigenlijk wel nog geen slaapplek, en het was al donker dus besloten we iets verderop wild te kamperen. Een plek die vroeger een kampeersite was en die we wisten te vinden dankzij de man uit het eetkraampje. Blijkbaar had het Duits vrouwtje wel geen matje bij, best vreemd als je een tent bij hebt, en dus besloot zij om in Rex te blijven liggen.
Early morning, dankzij onze extreem warme tent, en hop richting Brisbane. Wij waren niet echt van plan in Brisbane te blijven maar we moesten natuurlijk het vrouwtje wel even gaan afzetten. Daar wij voorlopig nog geen nieuwe couches hadden en het ondertussen zomervakantie is in Australië maw drukte overal, hadden wij wel nog even gecheckt of de couch van dat vrouwtje niet nog meer mensen wou binnen pakken maar dat was niet het geval. We hebben haar dus, weliswaar na een kleine discussie over haar bijdrage aan onze naft, in Brisbane gedropt en zijn dan ergens gaan lunchen terwijl we zoveel mogelijk couchverzoeken verstuurden. Blijkbaar waren de meesten couches al ingenomen of was drie net wat te veel en besloten we dus richting Surfers Paradise te rijden in de hoop dat er nog iemand zou reageren. Gelukkig kregen we net voor onze aankomst in Sufers Paradise een bericht van Kaylee dat we meer dan welkom waren in Coolangatta.
We checkten nog even hoe Sufers Paradise eruit zag, na de vele verhalen, en besloten dan door te rijden naar Coolangatta. Sufers Paradise is zo'n typisch toeristenstrand, wat je wel vaker ziet in Australië, een strand dat vol loopt met figuren die niets liever doen dan zich zat drinken en over het strand te lopen met boomblasters en dergelijke. Niet echt onze stijl dus. Op zo'n moment mis je de Afrikaanse backpackers die al de helft van de wereld gezien hebben wel even.
Na een hapje gegeten te hebben kwamen we aan bij de ouders van Kaylee. Blijkbaar ging Kaylee de dag erna verhuizen naar haar eigen appartement maar de eerste avond verbleven we dus in een gigantische villa met zwembad van de ouders. We hadden de beneden verdieping voor ons wat best wel cool was. Uiteraard verhuisden we de dag nadien mee met Kaylee naar haar appartement wat nog steeds echt een ruim appartement was.
Coolangatta was voor ons echt wel een topspot. We hebben daar meerdere dagen aan Rainbow beach gelegen, een strand waar je perfecte golven had en waar we dus nog eens perfect uit bol konden gaan. Het is natuurlijk niet voor niet de host van de Quiksilver and Roxy pro competition.
Jammer genoeg moesten we na drie dagen uit Kaylee's appartement omdat er andere couchsurfers onderweg waren. Jep de couchsurfingbusiness is echt wel ah boomen in Australië. We besloten dan naar het befaamde Byron Bay te rijden en eens te kijken of we daar een gelijkaardig strand konden vinden. We hadden weliswaar geen couches meer weten te strikken dus na 20 dagen zouden we voor de eerste keer voor onze overnachting moeten betalen. Toch al wel goed gedaan van ons denk ik dan.
Byron Bay was, om het met Casper zijn woorden te zeggen, pure horror! Een nepdorp aangemaakt voor toeristen. Een strand vol partypeople +- 16 jaar oud en golven die niet echt tot onze verbeelding spraken. No way dus dan we hier gingen verblijven. We besloten dan dat we de golven in Rainbow Beach echt wel goed vonden en dat de kans klein was dat we nog eens zo'n plek zouden vinden dus maakten we rechtsommekeer en gingen we terug. We bleven nog drie extra nachten in een backpackers en genoten van zon, zee, strand en heerlijke golven.
Hetgene dat echt leuk was aan Rainbow Beach was dat je er tussen alle leeftijden op het water lag. Jong, en hiermee bedoel ik heel jong, en oud lagen hier door elkaar te peddelen. Mijn persoonlijke favoriet was een mannetje van ongeveer 65 jaar die ik tot 'Jack O'neill gedoopt heb. Hij had een lange grijze baard en de coolste surfmoves ooit. Hij ging rustig vooraan op zijn plank zitten in lotushouding, hij legde zich rustig op zijn plank neer, hij ontweek iedereen op de meest sierlijke manier, echt nen held!!
Ikzelf had wel even een minder momentje, toen ik een poging deed om een golf uit te nemen en net iets te dicht bij de rotsen kwam. Ik geraakte er moeilijk terug weg en ben als gevolg op het volgende strand uitgekomen. Best een spannend momentje maar na even platte rust op het strand ben ik dan maar terug naar Rainbow Beach gewandeld, weliswaar met hier en daar wat nieuwe sneetjes op mijn voeten. Maxi vs stroming = 0-1
Na nog een voormiddagje genieten in Coolangatta vertrokken we in de namiddag richting Tucuman. Een dorpje in de middle of nowhere MAAR met een couchsurfer die ons graag wilt hosten. We arriveerden in het midden van een storm. Bob, een zestigjarige man, stond al op ons te wachten. Hij had inderdaad niet gelogen op zijn profiel, dit is echt in the middle of nowhere. De dag nadien nam Bob ons mee naar wat verborgen stranden. Best leuk om nog eens op een min of meer verlaten strand terecht te komen. Even relaxen en gezellig samen eten en morgenvroeg vertrekken we dan richting het magische Sydney.
Cheers mates,
Maxime & Casper
- comments
Annemie Amai, elke letter heb ik gelezen! Heerlijk Maximilianus!!! Jij kunt schrijven en ons het gevoel geven alsof we erbij zijn! Toppie! Maar dat neemt niet weg dat ik er toch echt graag zou bij zijn! Niet alleen om al die prachtige dingen ook zelf te aanschouwen, neen ook gewoon om even bij jullie te zijn! Max, we missen ulle zenne! Den fandag bijvoorbeeld...die was de max maar toch niet zoals hij zou zijn met jullie erbij!!!!!! Dikke smakkerd en keep on tripping;)
Maite AAAAAH zo zalig om ne mail te krijgen en te zien dat er ne update is... toch wel hoogtepunt van mijne dag... neemt niet weg da ik wel jaloers ben ;) .. Jullie zijn zo zalig bezig.. Echt plezant om te lezen! Doe da nog goe down under, ik kan al niet wachten op de volgende update!! ooh ja FOTOOOOO'S ajb ^^
Britney Maxie, dat handbal tornooi komt in de sjakos. Voor mijn basketcarrière had ik namelijk ook nog een handbalcarrière ;-) En ik kijk al uit naar de bijhorende foto's!
gysen imelda wat een verhalen! zoveel mensen die jullie tegenkomen en leren kennen, verschillende nationaliteiten! Ben echt blij dat ik zo een beetje kan meegenieten. Ik hoop alleen maar dat jullie mij nog kennen, nl de mamie...... nog veel plezier en dikke knuffel
Beeltje Man man man... wat een avonturen... De zon en het avontuur heeft jullie trouwens nog hotter gemaakt dan jullie al waren ;) Geniet geniet geniet En euh: ik mis jullie
Beeltje Ik moet misschien ook eens nadenken over een naam voor mijn auto... of misschien liever eerst over die van ons volgende heldje ;)
Maxi & Cas Casper of Maxim zijn beide nog ter beschikking als naam voor uwe toekomstige held! :)
Tim Leuk daar, geniet ervan en zeker blijven schrijven!
Karo Geweldig weer om te lezen!!