Profile
Blog
Photos
Videos
Na ons buitengewoon Antarctica avontuur was het tijd om een vlucht te nemen naar Rio Gallegos en daar Jeroen te ontmoeten. We hadden nog maar net afscheid genomen van iedereen op de boot of we zagen ze al terug. Alle vluchten vanuit Ushuaïa waren vertraagd of gecanceld. Jeroen ging dus nog even moeten wachten. Gelukkig konden wij om 20u i.p.v. 7u 's ochtends toch nog onze vlucht nemen zodat we rond 21u bij Jeroen waren. Jerre had gelukkig al een kamertje voor ons geboekt zodat we ons daar geen zorgen over moesten maken. We hadden vanaf nu een 20-tal dagen om met Jerre tot in Buenos Aires te geraken en natuurlijk liefst zoveel mogelijk te zien. We besloten om de volgende ochtend al een bus richting El Calafate te nemen waar niemand minder dan Jenna en Gert op dat moment verbleven. Jeppa een Belgische reünie was in de maak.
De volgende de dag rond de middag kwamen we in El Calafate aan en gingen we op zoek naar hostel Jorgito, waar J&G verbleven. Het duurde niet al te lang voor we op een terrasje, weliswaar met trui en muts, pintjes zaten te drinken. We besloten een auto te huren en zo naar de gletsjer Perito Moreno te gaan. De volgende dag zaten we met vijf in onze ford fiesta met al onze bagage, het was best grappig!
Eens aangekomen op de parking bij de gletsjer konden we er niet snel genoeg heen. Er was luid gekraak te horen van afbrekend ijs en daar kwamen we voor. Meteen waren we onder de indruk. Het blauw van Perito Moreno deed ons terugdenken aan Antarctica en toch was het helemaal anders en nog steeds indrukwekkend. We besloten vlak voor de gletsjer plaats te nemen en te blijven wachten op afbrokkelend ijs. Hier en daar brokkelde er wel eens een stukje af maar de grote stukken lieten toch wel op zich wachten. Na een tijdje begon het lichtjes te regenen en besloten we iets warms te gaan drinken. En toen gebeurde het, onze ruggen waren nog geen twee seconde gedraaid of er viel een gigantisch stuk naar beneden in het water en wij hadden het gemist.
Na de koffieklets besloten we een kampeerplek te zoeken. Jerre had immers besloten dat hij graag op de gletsjer wou wandelen en we wilden graag in de buurt overnachten. We hadden echter een klein probleem, namelijk een platte batterij. We probeerden de auto te starten door hem in gang te duwen. Ook startkabels waren geen succes. Gevolg was dat er iemand met een nieuwe auto vanuit El Calafate moest afkomen. Daar zaten we dan, 5 Belgjes of verzopen waterkiekens die dan maar een kaartje legde om zich bezig te houden. Enkele uren later was de nieuwe auto er en konden we op zoek naar een slaapplek.
De volgende dag ging Jeroen hiken op de gletsjer en wij op de bergen voor het uitzicht. Jammer genoeg was de hike heel de tijd slingeren op een en dezelfde berg en het uitzicht was dus vrij monotoon. Na de middag gingen we dan Jeroen terug ophalen. We passeerden met zijn allen nog een laatste maal langs de gletsjer maar we hadden weer geen geluk met grote stukken vallend ijs. Op de terugweg stopten we nog even in de ijsbar van El Calafate. Een heel grappig concept zo'n ijsbar. We moesten allemaal een zilverachtige poncho dragen en bijhorende wanten. We kregen allen een ijsbeker en je mocht gedurende 25 minuten bestellen wat je wou. Een 25 minuten durend feest later, stonden we gewoon weer boven en zochten we een kampeerplek in de buurt van de luchthaven. We zouden immers de dag nadien naar Puerto Madryn vliegen om er orka's te gaan spotten.
Daar Puerto Madryn en Peninsula Valdes even groot zijn als België, besloten we wederom een auto te huren en zo rond het reservaat te rijden. Eerst deden we nog een kleine trip uit de richting naar Punto Tombo. Hier zagen we massa's pinguïns. En stinken, ja dat konden ze daar ook! En daarna was Peninsula Valdes aan de beurt. We hoopten hier Orka's te zien die op het strand komen om zeehonden en zeeleeuwen op te eten. We reden recht naar Punta Norte in de hoop daar te kunnen blijven overnachten, het was ten slotte al valavond. De lokale ranger had het niet zo op ons begrepen en was vrij nors. Gelukkig zagen we al wel enkele zeeleeuwen. Op het internet had ik gelezen dat je kon kamperen op Estancias, indien je de toestemming krijgt. Dus onderweg terug richting Puerto Pyramides probeerden we te stoppen aan iets waarvan we dachten dat het een Estancia was. Maar we waren nog geen twee meter van de hoofdweg verwijderd of de ranger van Punta Norte sneed ons de loef af. Ze kon er helemaal niet mee lachen en meldde ons even doodleuk dat ze de politie gebeld had en dat we het reservaat moesten verlaten. Dus kwamen wij in het pikdonker en onder escorte aan in Puerto Pyramides.
De volgende dag lieten we de auto links liggen en besloten we te genieten van een dag op het strand. We troefden enkele lokale Argentijnen af met een wedstrijdje voetbal en gaven zo het goede voorbeeld voor het komende WK. En daarna waren we klaar voor een wandeling naar zonsondergang met zeeleeuwen. Maar ook dit was niet waar. Ondanks de informatie, die we hadden van de toeristische dienst van het reservaat, mochten we niet naar de plek wandelen. Wederom een voorbeeld van de Argentijnse efficiëntie.
De volgende dag besloten we de kust af te rijden om hoogtij op Punta Delgado mee te pikken en dan nadien op Punta Norte. Zo hadden we de beste kans om orka's waar te nemen. Punta Delgado was een zeer mooie plek waar we ontbeten en genoten van een waanzinnig uitzicht. Er waren enkele dagen voordien wel orka's gespot maar voor ons waren er 'enkel' zeeleeuwen en twee gigantische zeeolifanten. Ook onze finale poging op Punta Norte was tevergeefs. Dezelfde avond besloten we Puerto Pyramides verder te verkennen. We hoorden muziek uit een vrij lege zaal komen en gingen kijken wat er aan de hand was. De karaoke ging net beginnen en Jeroen en Jenna zetten hun beste beentje voor om de Belgische eer hoog te houden. Mijn trommelvliezen waren er bijna niet tegen bestand maar het werd een topavond. De volgende dag moesten we jammer genoeg vroeg uit de veren want de auto moest op tijd terug gebracht worden. Jenna en Gert kozen voor Foz de Iguazu en wij gingen samen met de Jerre verder naar Bariloche.
Na een 20 uren in de bus, Argentinië is gigantisch groot, arriveerden we in Bariloche. Het Alpenstadje van Patagonië. We belandden in een supertoffe hostel waar alles rond goede muziek draait. Logisch als je weet dat de uitbater ooit nog in een groep heeft gespeeld. Gelukkig had hij een zeer goede muzieksmaak. Nadat we uitgepakt waren gingen we het stadje verkennen en bekeken we de opties om te gaan raften.
Met zijn drieën waren we er klaar voor om de woeste rivier te temmen. Maar na het zien van onze mede-rafters, stelden we ons toch wel vragen over de intensiteit van de rivier. Ze zeiden ons namelijk dat dit een klasse IV tot V rivier was. En zo avontuurlijk zagen ze er nu ook niet uit. Na de technische uitleg en het uitdelen van het materiaal was het eindelijk zo ver. Het werd ons al snel duidelijk dat het een redelijk trage rivier was en dat we met wat geluk misschien één hindernis van categorie IV gingen hebben. Gelukkig hadden we een toffe gids die zag dat het wel heel vlotjes ging en vroeg of we de volgende hindernis eens zonder boot wouden proberen. Best leuk om op je rug te drijven met kop in kas en zo door de golven te gaan. Het was dan misschien niet de meest spannende rafting maar de natuur waarin we het deden was wel adembenemend. Zo tussen de rotsen met hier en daar een klein watervalletje. Al bij al een heel leuke dag.
En omdat het tempo hoog moest blijven, kwam Mendoza snel dichterbij. De wijntjes van Mendoza zijn hier wereldberoemd. En de wijntour van Mr. Hugo heeft dezelfde naam en faam. Na enkele uren rusten, we kwamen tenslotte aan om 5u 's ochtends, waren we er klaar voor. We huurden fietsen bij Meneer Hugo en we waren vertrokken. We kregen een kaartje met alle mogelijke stops en besloten eerst even te stoppen bij een huisje met verschillende olies, olijventapenades, likeurtjes en chocolade. Aan Belgische chocolade kunnen ze natuurlijk niet tippen maar de rest was best lekker. Enkele stops later besloten we een echte wijntoer mee te doen. Het begon met het proeven van de druif en deze waren heerlijk. Blijkbaar nog niet goed genoeg voor de wijn maar zeker lekker genoeg voor mijn buikje! Even later waren er nog een paar laatkomers voor de toer, een Belg, een Duitser en een Amerikaan, stuk voor stuk leuke mensen en we fietsen voor de rest van de dag samen. We besloten ook 's avonds in Mendoza samen te gaan eten maar door miscommunicatie is dat toen in het water gevallen.
De dag nadien ging Jerre paragliden. Wij hebben dan nog even verder de stad verkent en hier en daar wat rond gewandeld. Jeroen zou tegen zes uur terug zijn en we zouden die avond de bus naar Buenos Aires nemen. Maar toen hij tegen acht uur nog niet terug was werden we wel wat ongerust. Gelukkig kwam hij rond een uur of negen aan en konden we nog snel iets eten alvorens om 22u op de bus naar Buenos Aires te springen.
Na een lange busrit kwamen we rond 14u in de hoofdstad aan. Lisa, mijn roommate vanop de boot, verwachtte ons al en had allerlei lekkere snacks klaargemaakt. Wij waren best onder de indruk van haar prachtig appartement. Drie slaapkamers met elk hun eigen badkamer, je zou voor minder voor de Amerikaanse ambassade gaan werken. Lisa had zelf ook nog bezoek van een vriend uit Washington, Josh. We gingen met zen allen naar een klein kunstmarktje en snoven zo onze eerste indruk van Buenos Aires op.
Later die avond werden we bij JC, Caspers roomie van op de boot, verwacht. Hij had enkele vrienden van de ambassade uitgenodigd voor een drink op zijn appartement om dan nadien naar een feest te gaan. Best grappig om de Amerikaanse vrouwtjes uit de bol te zien gaan bij hits uit 1995. Tegen een uur of half twee vertrokken we stilaan richting het feest. Lisa had ons al gewaarschuwd dat we daar als één van de eerste zouden aankomen. En effectief het meeste volk kwam pas tegen een uur of 3 aan. Het was wel een super leuke locatie, het grootste gedeelte was openlucht en dan waren er binnen nog een stuk of drie zalen met verschillende muziek. Gelukkig weten de ambassade mensen hoe ze de dingen moeten aanpakken en hadden wij een super goede tafel vooraan in het openlucht gedeelte.
De dag nadien werd iedereen pas rond 15u wakker. Gelukkig leven de Argentijnen op de meest bizarre uren en was het nog mogelijk om een ontbijtbrunch te gaan doen in Malvon. Een nieuwe zaak met echt een heerlijk ontbijt! Mini pancakes met blueberries, eggs benedict met zalm en heerlijke hollandaise saus, croissants, lekkere koffie, wat hier geen evidentie is, en nog veel meer. Een geslaagd zondags ontbijt dus. Nadien kregen we opnieuw bezoek van Jenna en Gert. Zij kwamen net op tijd aan in Buenos Aires zodat we naar de wedstrijd van Boca Juniors konden gaan zien. Gemakkelijker gezegd dan gedaan blijkbaar. Voor minder dan $150 geraak je als toerist het stadion niet in. En dat vonden we dan toch net teveel geld. We bekeken de match dan maar in een lokale bar.
De volgende dag deden we iets dat we nog nooit gedaan hadden. We stapten op de "hop on hop off bus". Typische toeristen dus! Daar Buenos Aires echt wel groot is en er echt wel veel te zien is, leek dit toch wel de beste optie om de stad te verkennen. We verbaasden ons aan de pracht en praal van de oude gebouwen. Het is echt wel een mooie stad. De eerste echte stop die wij deden was het Boca-stadium. Daar deden we de volledige tour. Casper klom zelfs als een echte fan op de hekken en voelde wat al die honderden fans de dag voordien ook gevoeld moeten hebben. Hierna wandelden we nog even door La Boca. Een leuke wijk met allerlei kleurrijke huisjes. Hier en daar een tango dansend koppel en wat lokale kunstenaars. Maar toch ook op en top toeristisch. We verkenden daarna de rest van de stad verder en zo waren Jeroen zijn 20 dagen voorbij gevlogen. De volgende dag zou hij al terug richting België vliegen en waren wij onze Spaanse tolk kwijt. Wij hopen dat je genoten hebt Jerre daar we toch zo'n kleine 4664 km met je gereisd hebben. Niet niets hé?!
Diezelfde avond hadden wij beloofd om te koken voor Lisa en JC. Er stond lasagne op het menu, daar je dit nergens in Argentinië kan vinden. Eén vegetarische lasagne met spinazie en ricotta, daar JC vegetariër is, en één klassieke lasagne. Het was een gezellige avond, Tanja één van Lisa's collega's die we op het feest hadden leren kennen had zichzelf ook nog even uitgenodigd en dat was maar goed ook want er was zeker meer als genoeg. Als dessert was er dan een heerlijke mascarpone met kiwi en ananas. Had ik al eens gezegd dat mijn lief een fantastische chef is?
Ondertussen waren we het al goed gewoon in Buenos Aires. Het leek alsof we ons eigen stekje hadden en we konden gewoon nog eens relaxt doen waar we zin in hadden. We zijn nog naar een polowedstrijd gaan kijken. Wat toch wel een bizarre sport is. En deden een wandeling aan het water tussen allerlei verschillende oude kranen wat ons toch even heimwee naar Antwerpen deed krijgen. We gingen nog zwemmen bij JC en kregen een super leuke rondleiding in de Amerikaanse ambassade. Nooit geweten dat ambassades zo groot en zo voorzien van alles waren. Je kan er je haar laten knippen, massages krijgen, gewone Amerikaanse post ontvangen en echt nog veel meer. Ook het huis van de ambassadeur zag er geweldig uit.
Vrijdagavond besloten we carbonara-avond te houden. Lisa had dit al heel lang niet meer gegeten en Casper kan echt heel lekkere carbonara maken dus we hielden gewoon een rustige avond en speelden nadien nog een gezelschapsspel. Echt een heel comfy gevoel met dank aan Lisa die echt de beste host/roomie ooit is! Lisa you are awesome!
Aan alle mooie liedjes komt jammer genoeg een einde en zo hebben we gisteren al afscheid genomen van Jenna en Gert en zijn wij nu ook aan onze laatste dag in Buenos Aires bezig. Lisa nam ons nog even mee naar een kleine kunstgalerij, best een leuke zaak en zo was de tijd gekomen om een bus richting Puerto Iguazu te nemen.
Eens we in Puerto Iguazu waren zochten we zo snel mogelijk een hostel, daar het blijkbaar niet zo evident is om hier een degelijke hostel te vinden zonder te reserveren en wij na 7 maanden reizen nog steeds nergens reserveren en gewoon op de wilde boef overal binnen vallen. We slaagde er toch weer in een leuke hostel te vinden en zaten 's avonds rustig op het terras met de andere backpackers te discussiëren over welk de beste spot was om te beginnen als je naar de Iguazu waterval gaat kijken.
De volgende ochtend waren we vroeg uit de veren om de eerste bus richting Foz De Iguazu te nemen. We besloten eerst naar het eilandje San Martin te gaan en zo ons weg naar boven te vervolgen. Zo hadden we een prachtig zicht aan de overkant van de waterval en zagen we gigantische vogels, enkele aapjes, iets reptielachtig en zelfs een kleine krokodil. We bleven bijna een volledige dag bij de waterval en waren echt overdonderd. Het geluid van vallend water is samen met dat van krakend ijs voor mij één van de speciaalste geluiden ter wereld. Als het ware echt kippenvelmomenten. Ik was echt heel erg onder de indruk. Het is ook echt niet vergelijkbaar met de Victoria Falls. Beiden zijn totaal verschillend. We sloten de namiddag af met een bezoekje aan Garganta Del Diablo. Een prachtig boven aanzicht waar je kletsnat werd door de spray van het water en waar je in mijn geval echt uren naar kon staren. Het was een prachtige dag en wij hebben er echt van genoten. Normaal gezien zouden we de Braziliaanse kant van de waterval ook een bezoekje brengen maar door het regenachtige weer van de volgende dagen besloten we richting Paraguay te vertrekken. We moeten tenslotte op tijd in Asuncion voor het Jack Johnson concert. Oh ja had ik al gezegd dat we tickets hebben voor het Jack Johnson concert in Asuncion? Jihaaaa!
- comments
imelda gysen casper, casper, maxime wat een avonturen allemaal, kunnen jullie je normale leven in belgie nog wel aan? jullie kennen zeker al mensen van overal... goed voor latere vakantie adresjes. groetjes mamie
virginie woehoe ! buenos aires, puerto madryn, perito moreno, iguazu, ik wou dat ik terug was .... . zeer leuk om al jullie reisverhalen te volgen !!! ik kijk al uit naar julllie 'live' verhalen en tops. have fun ! virginie
Karoline Zoo leuk om te lezen!!
Jerre Dank u Cas en Max! Dat ik van dit hoofdstuk van jullie avontuur deel mocht uitmaken :D. It was awesome :O. Enjoy de rest van jullie wereldreis, en tot binne een paar maand al ;)