Aangezien we nu moeten opschieten om op tijd Rio te bereiken, komen de blogs nu ook snel na elkaar online. Want als we overal korter zijn betekent dat niet dat we minder avonturen gaan beleven. Want vanaf Bolivia naar Rio is toch een afstand waar iedereen zich vies op verkijkt, en natuurlijk kan je het in 1 busreis doen, maar ja wij houden niet van vier volle dagen busrijden. Maar waar zijn we nu weer aanbeland?. De avond dat we terug kwamen in Uyuni, na drie dagen tour, stapten we meteen in de bus naar de grens met Argentinië. En na wat uurtjes koukleunen en niet kunnen slapen kwamen we om 04.00 aan in Villazon, de laatste plaats in Bolivia. Hier moesten we met onze slaperige hoofden, in de ijskou uitzoeken hoe we in Salta konden komen. Gelukkig vonden we al snel een kantoortje waar we binnen konden wachten tot de eerste bussen zouden vertrekken. En om 07.00 vertrokken we naar de grens, dat vier blokjes lopen was, en daar moesten we nog eens veel te lang in de ijskoude rij staan. Maar nadat we de stempeltjes allemaal hadden en de douane onze rugzakken had geïnspecteerd waren we dan toch echt in Argentinië. Hier moesten we nog wel even naar de busterminal zien te komen maar daar stond toch echt een bus op ons te wachten. En na een aantal boliviaanse buservaringen waren we enorm opgelucht dat ze hier wel weer comfortabele bussen kunnen maken. Hemels, helemaal als je om negen uur 's ochtends nog steeds niet hebt geslapen, helemaal mooi om te bedenken dat we de vorige ochtend, met de Uyunitour al om 05.00 uit de veren waren. En zo vertrokken we om negen uur 's morgens eigenlijk acht uur, maar Argentinië brengt ons weer een uurtje dichter bij Nederlands tijd!. En Argentinië is ook eindelijk weer een beetje modern, zeker in vergelijking met Bolivia. De wegen zijn weer van asfalt in plaats van zand, en de politie doet hier zijn werk weer ipv te vluchten voor boze mensen. Want tijdens onze 7 uur durende busrijs werden we toch drie keer gecontroleerd door de politie, en de laatste keer werd er zelfs een pakketje uit het ruim gevist en vervolgens iemand van zijn stoel gelicht. Afijn om 16.00 kwamen we dus aan in Salta. En aangezien wij echte loki fans zijn besloten we maar eens een kijkje te gaan nemen in de verse loki vestiging, die in mei zou zijn geopend. Maar toen we eenmaal aankwamen op locatie was er niet veel te zien van een loki hostel of dikke party!. Maar uit een huisje kwamen drie mensen naar buiten die ons enthousiast begroetten. "jullie komen zeker voor loki!?" alleen was door wat tegenslag in de bouw het hostel terrein nog een bouwput. "Loki is nog niet open, maar kom verder!", en meteen werden we mee gesleept in het huisje waar de hostel manager, de kok en een webdesigner waren gehuisvest . Het canadees / nederlands designer meisje sprong een gat in de lucht toen ze ons zag!, een echte nederland fan! Die komen we niet vaak tegen. Meteen werd ons een bed aangeboden en werd er gevraagd of we een glaasje wijn lustten. En na een rondleiding over de loki bouwplaats, en een warme douche konden we meteen aanschuiven aan de eettafel, uitstekende pasta met roomsaus, spinazie en champignons. En na nog even bij een kampvuurtje te hebben gezeten werd ons gevraagd of we mee naar salta gingen, het was tenslotte zaterdagavond. En zo kwam het dat we met ze vijven wat kroegjes bezochten in het bruisende nachtleven van Salta. De volgende morgen was het een typische zondag, met ze allen op de bank films kijken en tosti's eten. Erg gezellig, en na een dagje films was het tijd voor een zondags maaltijd, mals gebraden kip, groentes, geroosterde gekruide aardappeltjes, en als dessert een perfect chocolade taartje. Allemaal huis gemaakt door de loki chef-kok die druk bezig was met het menu voor het hostel samen te stellen. De volgende ochtend was het tijd om Salta bij daglicht eens te gaan verkennen, en na een prima ontbijtje stapte we op de bus naar het centrum. Salta is een leuk stadje met overal hotdog kraampjes, en het heet hier geen hotdog maar poncho!, Dus tja wij uiteraard lekker wat poncho's weg happen!. En aangezien Salta ook een kabellift heeft naar een uitzichtpunt op de berg besloten we daar ook maar eens een kijkje te gaan nemen. En toen we weer beneden waren gingen we op jacht naar wisselgeld. Want in argentinië zijn munten erg zeldzaam, zelfs banken hebben te weinig muntjes om te wisselen. Maar de bus kunnen wij touristen alleen met muntjes betalen.... Dus hier en daar maar eens wat gaan kopen om wisselgeld af te dwingen. Maar het eerste winkeltje was het al raak, een pakje sap van 7,5 peso, je geeft een tientje en je krijgt 2 peso en een kauwgombal terug, ja sorry ik heb geen muntjes, hier heb je een snoepje van vijftig cent!. Wel erg creatief! Onze gastvrouw vertelde zelfs dat er een plaatselijke winkel was die steeds een plaatje van een gekopieerd muntje geeft, die je dan vervolgens de volgende keer kan besteden in die winkel!. Maar tja na een middagje rommel aanschaffen hadden we dan toch eindelijk genoeg wisselgeld om de bus terug te nemen. En toen we weer thuis kwamen konden we aanschuiven voor heerlijk zelfgemaakte pizza. Al met al geweldige service in het toekomstige loki hostel. En het mooiste is dat voor ons onofficieel de eerste gasten alles gratis is. Dat noemen wij nou gastvrij, en na drie hele gezellige dagen met de loki staff, stappen wij weer op de bus naar onze volgende bestemming. Op naar Paraguay, waar de bussen naar Brazilië een stuk betaalbaarder zijn!. En met nog 11 dagen voor de boeg nog even genieten van alle vrijheid en vette dingen die we nog gaan zien!

Hasta Luego!