Xin chào gia đình và bạn bè (en de rest)!

We zitten inmiddels 1500 kilometer zuidelijker in Vietnam, dus hoog tijd voor een nieuw verhaal! We zitten nu in Mui Ne en het is hier overdag ongeveer 38 graden, en … het waait! Dus hebben we vandaag kitesurfspullen gehuurd en de hele dag gesurfd! Soms moet je een beetje geluk hebben, en dat hebben we hier! Het surfseizoen is eigenlijk nog niet begonnen, maar vijf dagen geleden is het begonnen met waaien! Daar hebben wij dus vandaag van genoten! Onze reis door Vietnam schiet al aardig op en is een mooie afwisseling van nationale parken en bergen, strandjes, stadjes en het authentieke platteland.

Bij ons vorige verhaal waren we geëindigd in Cat Ba Island. Vanaf daar hebben we een nachtbus genomen die ons in 13 uur naar Dong Hoi (in het midden van Vietnam heeft gebracht). Een afstand van ongeveer 520 kilometer. Dus kunnen jullie je misschien een beetje voorstellen over wat voor soort weg we reden en wat de chauffeur onderweg allemaal nog moest doen … De bus reed over de highway 1 (de snelweg langs de kust), maar daar rijden ook motorbikes en fietsen en die is (nog) niet overal geasfalteerd of er zitten dikke gaten in. Soms werden we dus flink heen en weer geschud in de bus! We hadden er echt helemaal niets van verwacht (gezien ons avontuur in de nachttrein in Thailand), maar het viel echt reuze mee! We konden languit liggen (bijna helemaal plat) en hebben redelijk geslapen. Het mooie was ook dat er naast ons alleen maar vietnamezen in de bus zaten (of eigenlijk lagen), omdat wij geen reguliere toeristische plaats hadden uitgekozen om heen te reizen. 's Ochtends hoefden we nog maar 30 kilometer toen de buschauffeur stopte bij wat wij in Nederland een wegrestaurant zouden noemen. Hier konden we ons even opfrissen en kregen we zelfs noodlesoep als ontbijt (een soort all-inclusive busreis )!

Vanuit Dong Hoi zijn we de rijstvelden ingereden en uiteindelijk bij de afgelegen Farmstay terecht gekomen. Dit is een door een australisch-vietnamees koppel (Ben en Bich) gerund onderkomen op het platteland van Vietnam. Samen hebben zij een erg lief zoontje. Schattig om dat kereltje te zien met zijn vietnamese ogen en blonde haren! We hebben vanuit hier een poging gedaan om een wandeling te maken door de rijsvelden. We kregen een plattegrond mee, maar die bleek uiteindelijk niet te kloppen! Dit resulteerde erin dat we tot onze knieën in het water en de modder stonden en zelf een weg terug hebben gezocht (tussen alle rijstplanten door …).

Vanuit hier hebben we het Phong Nha Ke Bang National Park bezocht. Een prachtig gebied met veel regenwoud en het grootste grottencomplex ter wereld. Helaas regende het bijna de hele dag toen wij hier waren (wat trouwens de enige dag met regen was tot nu toe!). Maar de verhalen van onze gids Dave maakten een hoop goed! Ook hebben we met z'n allen gezwommen in een pikdonkere grot (gewoon hoofdlamp op en zwemmen in water van 20 graden ….). Bij terugkomst was er gelukkig soep en echte Vietnamese rum! Hmm!

Vanuit de Farmstay zijn we samen met John en Susan in een auto met chauffeur doorgereisd naar Hue. Een van origine Engels stel dat inmiddels van hun pensioen aan het genieten is in Australië. Ze wonen 100 kilometer van Brisbane, dus we hebben ook ons eerste logeeradresje in Australië te pakken!

Deze tocht voerde ons door de Demilitarized Zone (de scheiding tussen Noord en Zuid Vietnam tijdens de oorlog) en onderweg hebben we op een aantal belangrijke historische plekken van de oorlog gestopt. Zo hebben we de Vinh Moc tunnels bezocht. Vinh Moc is een dorp dat tijdens de oorlog herhaaldelijk zo hevig is gebombardeerd door de Amerikanen dat de families letterlijk ondergronds zijn gaan leven in een netwerk van tunnels. Indrukwekkend hoe dit helemaal met de hand is uitgegraven. We werden rondgeleid door een gids die zelf in deze tunnels geboren is. Hij kon niet praten, maar ons wel met allerlei gebaren dingen duidelijk maken.

Ook hebben we een bezoek gebracht aan het Mine Activation Center in Dong Ha.

De gevolgen van de Vietnam oorlog (die hier trouwens de Amerikaanse oorlog wordt genoemd) zijn hier vandaag de dag trouwens nog steeds duidelijk merkbaar. Niet alleen aan de jonge bevolking (de gemiddelde leeftijd is hier nog geen 28 jaar en een kwart van de bevolking is jonger dan 14 jaar), maar ook zowel in psychisch als lichamelijk opzicht bij een aantal mensen die wij hebben ontmoet. Het gebruik van chemische wapens (napalm!) tijdens de oorlog heeft zijn sporen nagelaten. Ook onontplofte granaten, mijnen en bommen hebben al veel mensen gedood en verminkt. Op straat zie je veel mensen die een arm of been missen of er soms nog ernstiger aan toe zijn. Ook recent zijn nog twee kinderen aan de dood ontsnapt die tijdens het spelen een granaat hadden gevonden. Vanuit het Mine Activation Center wordt een programma (RENEW project) gerund waar kinderen bewust worden gemaakt van de gevaren van granaten en bommen en wat ze moeten doen als ze denken dat ze een onontplofte bom hebben gevonden. Dit omdat kinderen helaas nog vaak slachtoffer zijn. Vanuit dit centrum werken ook gespecialiseerde teams die bommen onschadelijk maken. Een indrukwekkend project dat nog weinig aandacht krijgt. We hebben beloofd dat we wat reclame zouden maken. Dus inmiddels een goed woordje op tripadvisor, een mailtje naar Lonely Planet en bij deze een vermelding op onze blog! Good luck and all the best to you guys!

In Hue hebben we het culturele gehalte van onze trip een beetje opgehaald en een aantal tempels bezocht om vervolgens met de bus door te reizen naar onze favoriet in Vietnam tot nu toe: Hoi An! Een gezellig stadje, met smalle straatjes die 's avonds verlicht worden door lampionnen. Omdat het halve maan was, was er ook een festival gaande. Langs de waterkant zaten allemaal kleine kindertjes die samen met hun familie kaarsjes verkochten. Tegen deze schattige koppies konden we natuurlijk geen nee zeggen en dus hebben we allebei een kaarsje het water ingelaten. Het zou 'good luck' moeten brengen, dus daar hopen we maar op! En ook was hier een prachtig strand! In onze oorspronkelijk planning (voor zover je daar al van mag spreken ) wilden we 2 dagen in Hoi An blijven. Dat zijn er uiteindelijk 4 geworden!

Hier hebben we ook Lan ontmoet, tijdens een ritje op de scooter in de omgeving van Hoi An. We stopten om wat foto's te maken en toen kwamen we haar tegen en nodigde ze ons uit om wat bij haar thuis te komen drinken. Lan was zwanger van haar eerste kindje en de vader van het kindje was recent om het leven gekomen bij een scooter-ongeluk in Hoi An. Hij was ook degene die het geld binnen bracht. Ze was nog erg verdrietig. Toen we aangaven hoe erg we het voor haar vonden, pakte ze me heel stevig vast. Dan lijkt alles toch even minder belangrijk. We hebben wat bij haar gedronken en in ons beste vietnamees nog wat verder gepraat. Vervolgens hebben we onze rit op de scooter afgemaakt. Dat is hier trouwens een ideaal vervoermiddel. In bijna elk stadje huren we voor 3 euro per dag een scooter om zo gemakkelijk overal heen te kunnen rijden. Ideaal!

Hoi An had ook een prachtig strand. Langs het strand werden restaurantjes gerund door de plaatselijke bevolking. Dit deden ze vanuit hun bamboehuisjes. Ook verhuurden ze strandbedjes. Alle vrouwtjes wilden graag dat je bij hen op een bedje kwam liggen. Dit was gratis als je bij hen ging eten en drinken. Als we het strand kwamen oplopen, werd er dus druk vanaf alle kanten naar ons gezwaaid. We hebben hier trouwens een paar keer heerlijk gegeten bij deze lokale 'restaurantjes'. Verse garnalen, krab, noodles en heerlijke curries!

's Avonds stonden vervolgens de cocktails en het bier op ons te wachten tijdens de happy hours! Samen met Eva en Frank (een Nederlands stel dat we in verschillende plekjes al tegen waren gekomen) en we verschillende happy hours uitgetest!

Na deze dagen in Hoi An stond er opnieuw een nachtbus op ons te wachten. Dit keer een afstand van 515 kilometer naar het kustplaatsje Nha Trang, waar we 11 uur over hebben gedaan! Ook dit keer hebben we weer redelijk goed geslapen!

In Nha Trang hebben we een snorkel boottrip gemaakt en hebben we voor het eerst de hardloopschoenen uit de tas getrokken! In eerste instantie hadden we in Hoi An al de intentie om rond zonsopgang te gaan lopen, maar om 5.30 uur opstaan, bleek toch iets te vroeg voor ons! ;) Daarna wordt het al snel veel te warm. Vandaar dat we in Nha Trang vlak voor zonsondergang zijn gaan lopen (alsnog ruim 30 graden …). Het is leuk om te zien hoeveel vietnamezen 's ochtends bij zonsopgang (zes uur) en 's middag bij zonsondergang (zo rond half 6) bezig zijn met diverse sportieve activiteiten op het strand en zwemmen in de zee. Overdag lachen ze alle toeristen uit die zo nodig in de brandende zon willen liggen en hier rood weer uitkomen … De vietnamezen die dan op het strand rondlopen om strandbedjes te verhuren, hebben zelf een aantal lagen kleren aan, een hoedje op en een mondkapje voor. Alles om maar niet bruin te worden …

Wij waren dus niet de enige sportievelingen. En onze conditie bleek nog goed te zijn!

Daarna na een spa en gerelaxed in een heus modderbad! Lekker kliederen …

Vanuit Nha Trang zijn we dus doorgereden met de bus naar Mui Ne. Een gezellig kustplaatsje in het zuiden van Vietnam, waar we in een bungalow (bijna) op het strand slapen … Gisteren hebben we een uitstapje gemaakt naar de zandduinen (een mini-Sahara) en daar rondgescheurd op een quad (zie de foto's en filmpjes!).

Na al deze kustplaatsjes reizen we morgen verder naar de drukte van de stad Saigon (ook wel Ho Chi Minh City genoemd). Vanuit hier zullen we de Mekong Delta bezoeken en doorreizen naar Cambodja. Hierover later meer!