"Ga je mee op excursie? Het is volle maan. Over 10 minuten gaan we weg!". Zo begon mijn verblijf in San Pedro de Atacama in Chili. Na een 8 uur durende rit door een bizar mooi woestijnlandschap (waarin geen enkel huisje te bekennen was) zei de buschauffeur ineens: "uitstappen allemaal! Dit is San Pedro!". Oké..... Een paar huisjes midden in... Ja wat eigenlijk?! Midden in niks: de droogste woestijn ter wereld!

Voordat ik het wist was ik dus ineens op excursie. Geen idee wat me te wachten stond. In een auto reden we de woestijn in. De volle maan scheen op de grote rotspartijen. De gids riep in gebrekkig Engels: "just follow me!". Nou, ik heb het geweten! Na een korte wandeling en leuke foto's maken met lange sluitertijden liep de gids ineens omhoog een zandberg op. Één stap omhoog, en je zakt weer een halve stap terug. Tssss.... Wat was dát zwaar!!! Geintje van de gids.. bleek later. We hadden ook gewoon beneden langs kunnen lopen. Geen leuk geintje: de busreis van die middag bracht me tot wel 5000 meter hoogte. En dat voel je wel. Ik had een lichte druk in m'n hoofd, en was wat kortademig... Dat is allemaal heel normaal en geadviseerd wordt om dan even geen lichamelijke inspanningen te doen totdat je geacclimatiseerd bent. Dat is dus niet gelukt! Met als gevolg: een knallende koppijn. En bedankt!

Toch mocht dat de pret niet drukken. Uiteindelijk werd het een gezellige avond waarbij ik meteen de mensen in het hostel heb leren kennen. Mijn twee kamergenootjes kwamen uit Chili. En met hen ben ik na afloop nog even de kroeg in gegaan.

De volgende dagen heb ik nog meer excursies gemaakt. Ik heb de meest prachtige dingen gezien: zoutmeren, geisers, lama's en flamingo's...

Niet alles gaat van een leien dakje. Soms heeft het dorp geen water. Dan komt de bus een uur en twintig minuten te laat. En de volgende keer komt de bus gewoon helemaal niet opdagen. Dat is allemaal heel normaal. Maar ach... De zon schijnt hier als een tierelier... Dus ik geniet er maar gewoon van!

Morgen begin ik aan mijn driedaagse jeeptocht naar de zoutmeren van Bolivia. Dan is het over met de pret: er is regen voorspeld en ik ga verder de hoogte in dus het wordt KOUD!!!

De volgende keer dus vanuit Bolivia.
Hasta luego!