Profile
Blog
Photos
Videos
Mijn laatste week op mijn geliefde eilanden. Volgende week om deze tijd ben ik ingecheckt voor mijn vlucht naar Quito en loop ik rond om overal afschid te nemen. Iets dat ik de laatste dagen zowiezo doe omdat ik hier nu eenmaal vrienden heb die niet altijd op San Cristobal zijn. De laatste 5.5 maanden zijn ongelooflijk snel gegaan. Ik heb veel gedaan en toch heb ik het gevoel dat ik soms helemaal niets heb gedaan. Ik heb les gegeven, en afgelopen vrijdag afscheid genomen van de kinderen. Erg moeilijk! Van 2 kinderen n de 1ste klas kreeg ik een lief kaartje met daarbij mijn favoriete drank... koffie. Hun pappa weet goed wat ik lekker vind (maar ja.... dat krijg je als je 1x in de week samen ontbijt). . Van een kind in de 3de klas dat latijd problemen geeft, doet alsof hij er niets aan vind, kreeg ik een armbandje. Anderen bleven mij maar knuffelen en smeken om zo snel mogelijk terug te komen. Moeilijk, erg moeilijk! Ik ben regelmatig naar Isabela geweest. Soms vragen mnsen zich af waarom zo vaak naar Isabela en niet naar Santa Cruz of waarom niet op een cruise. Tja... wat kan ik zeggen. Een cruise wil ik graag maar is gewoon zo ongelooflijk duur, zelfs last minute en voor een volunteer prijs. Española moet wachten tot een volgende keer.. En Santa Cruz? Dat eiland geeft mij geen eiland gevoel. Ik hou van eilanden, maar Puerto Ayora is als een kleine grote stad. Nergens in de stad heb je een ongestoorde blik op de oceaan, overal auto's, veel mensen en duur. En Isabela? Isabela is puur in vele opzichten. Puerto Villamil is een echt eland plaatsje, lang zandstrand, straten waar hzelfde zand op ligt, relaxed, elke auto die je ziet is tevens taxi, alleen zie je er maar 2 of 3 per uur. Natuur is prachtig, het is de enige plek waar het gemakkelijk is om tortoises in het wild te zien rond lopen, het is een plek waar ik mij heerlijk voel e waar ik vele vrienden heb. En dan is er natuurlijk San Cristobal. Afgelopen zondag tijdens het eten werd mij gevraagd wat ik het meest ga missen en ook al is het een voor de hand liggend antwoord, het is de waarheid... mijn vrienden. Ik ga mijn vrienden ontzettend missen. Ik ga het missen dat ik niet weken van te voren een afspraak hoef te maken om ze te zien, ik ga het missen dat ik ze op strat kan tegenkomen en voor je het weet is het een uur later omdat je er even een koffie bij pakt, ik ga het missen om in Calypso met ze te schaken ,ik ga het missen om met 40 te spelen met ze, ik ga het missen om ze 'savonds tegen te komen wanneer ik even New moon binnen duik, of in het weekend om met ze te dansen, de gesprekken, de momenten van lachen en de serieuze momenten. Ik ga ze missen... Jairo, Jorge, Aline, Lobito, Danny, Daniel, Pablo (Isabela), Pablo(S Cristobal),Javier L. , Javier G., alle 5 Andressen, Maru, Tatoo, Emily, Angel, Moizes, Liz, Anna, Ivan V., Katharina, Nacho, Adrian, Andrea, Benajmin, Christine, Cesar, Juan, Janco, Dolly, Edison, Emiliano, Erica, Rosio, Gianny, Henry, Ivan A., Jhos, David, Hernan, Joselo, Juan Fer, Kelsey, Maria Jose, Ron, Miguel, Martin, Nico, Paul, Roberto, Tina, Manolo, Chino, Rafael, Sarita, Oscar, Courtney, Wilson L., Wilson R., Boris, Tatty, Ismenia en alle anderen die ik nu niet heb genoemd.... DANK JULLIE WEL VOOR D GEWELDIGE TIJD! Ik zal jullie nooit vergeten!
- comments
Lenja "de herinnering blijft" en die neem je mee. Ook al zal het nu niet gemakkelijk zijn afscheid te nemen van alle goede en mooie mensen en dingen. Waar ga je na Quito naar toe, al een idee?
Marieke Waarschijnlijk NL. Hangt af van de mogelijkhden om mijn lvucht aan te passen en visas.