Profile
Blog
Photos
Videos
Terug in Quito. Na meer dan 5 maanden op de Galapagos voelt het vreemd om weer in een echte stad te zijn, een stad met veel auto's, vliegtuigen die continue over vliegen, mensen, afval op straat en zo meer.
Ik ben de komende weken bij een vriendin, Chris, en ga weer naar school. Mijn Spaans is echt niet slecht meer maar ik heb regelmatig grote problemen met de 19 verschillende werkwoordstijden die ze hier hebben (wie gebruikt ze eigenijk allemaal?).
Eigenlijk wil ik hier helemaal niet zijn. Quito is ok maar de hoogte speelt mij altijd weer parte, zoals vandaag. Voel mij zeeziek op grote hoogte. Rustig aan doen is het enige dat ik nu kan. Hoop dat het redelijk snel overgaat, ik wil namelijk wel een beetje kunnen genieten!
Ik mis na 1 dag mijn eiland al verschrikkelijk. Helaam omdat gisteren, net nadat ik weg ging er zonder waarschuwing een mini tsunai plaats vond op San Cristobal. Een paar weken gelden hebben we 4 dagen Orange alert gehad vanwege een verwachte vloedgolf die gelukkig nooit kwam. In die tijd mochten de lancha's (lokale veerbootjes) niet uitvaren en konden de cruise passagiers niet aan land. Deze keer geen waarschuwing tot het te laat was.
Geen gewonden maar wel ongelooflijk veel schade aan de Malacon, erg veel! Deze video is gemaakt de dag na de mini tsunami: http://www.youtube.com/watch?v=z-QxPLvnAK4
Oke, terug naar mijn laatste dagen op mijn eiland e Quito...
Mijn vrienden hebben voor mijn "despedida" een bijeenkomst georganisseerd in New Moon, één van de lokale bars waar ik graag kom omdat het door rienden wordt gerund en de sfeer altijd goed is. Je weet het nooit of er daadwerkelijk mensen komen opdagen, zeker niet op een maandag avond. Ondanks dat niet iedereen kon komen waren er zo'n 20 van mijn vrienden, wat een opkomst en wat een avond! Normaal gesproken sluiten bars om middernacht... soms helpt het echter als je ook virenden onder de politie hebt ;). Om 12 uur waren er nog steeds zoveel aanwezig dat de sluitingstijd werd verlegd naar 1 uur. En ja... om 1 uur ging de deur dicht maar sluiten? Ho maar! Om 4 uur waren we nog altijd met 5 mensen en uiteindelijk zijn we met z'n 4en gaan ontbijten om 6 uur... mijn bed zag ik pas om 7:30 en dat terwijl ik om 9:30 moest inchecken. Maar goed, zoals Sully, Javier en Andres zeiden, ik had 4 uur de tijd om in het vliegtuig te slapen (ware het niet dat ik naast een kennis van mijn zat die steeds wilde praten).
Bij aankomst in Quito heb ik even moeten wachten op Chris, ze is dierenarts en had een spoedgeval, en daarna naar haar appartement. Ze woont in ene relatief veilige buurt in Quito, gelukkig maar. 'sAvonds eten met haar vrienden in een Arabisch restaurant. Kan niet zeggen hoe ongelooflijk goed het was om heel ander eten te proeven na bijna 6 maanden rijst, miestra en salade (oke... en de occasional pizza met een kaas die niet echt geschikt is hiervoor)!
Vandaag, mijn 1ste echte dag terug in Quito heb ik erg veel last van de hoogte. Tijdens mijn Spaanse les val ik bijna weg, ben duizelig en voel mij zeekziek op grote hoogte. Na een lunch met Chris ben ik terug gegaan naar huis en ben gaan slaen. Voel mij nu een stuk beter maar nog niet helemaal gewend aan de hoogte. Komt wel...
- comments