Backpacken & Bergbeklimmen

Gatsie, ik zit nog maar 150 dagen in Beijing, zo irritant dat deze website dat bijhoudt! De tijd gaat veel te snel, over vijf maanden verlaat ik de stad alweer, wo bu xihuan!

Vanochtend ben ik teruggekomen van een korte backpack trip naar Xi'an, een stad zo'n 1200km ten zuidwesten van Beijing. Ik heb momenteel 10 dagen vrij (net als de rest van China) maar wilde vandaag weer in Beijing zijn om de feestelijkheden i.v.m. de verjaardag van de staat mee te maken dus had ik vijf dagen de tijd om het land te verkennen. Ik had dus niet heel veel tijd, maar toch, vijf dagen zijn vijf dagen, dus ik mijn backpack ingepakt en reizen maar!

Na een treinreis van 12 uur kwam ik zaterdagochtend in Xi'an aan. De eerste twee dagen van mijn korte trip heb ik daar doorgebracht. Ik heb het terracotta leger gezien, tempels bezocht, langs de oude stadsmuren gelopen en rondgesnuffeld op een kalligrafiemarkt… Al was mijn favoriete deel van de stad toch wel de Islamitische wijk: een wijk met allemaal kleine, maar drukke straatjes met overal kraampjes met etenswaar (kebab!), toeristische prullaria, slagers die op straat met mega messen vlees staan te bewerken, koeien liepen er door de straten, overal tuk tuks, vrouwen met hoofddoeken en mannen met witte kapjes op hun hoofd, het was allemaal heel Chinees maar toch heel anders van het China wat ik gewend ben. In Beijing zijn ook genoeg oude, authentieke Chinese wijken met nauwe straatjes en kraampjes met eten maar die zijn totaal niet vergelijkbaar met de straten van Xi'an! Bovendien bevindt zich in het midden van de wijk de grootste moskee van China - die overigens meer weg heeft van een tempel dan een moskee - en ik had het geluk er te zijn tijdens het gebed dus ik mocht toekijken hoe de mannen aan het bidden waren. Heel bijzonder!

Dag drie vertrok in naar de berg Huashan die ik wilde beklimmen, maar door het openbaar vervoer liep ik nogal vertraging op en tegen de tijd dat ik bij de berg aankwam was het al 3 uur 's middags. Ik was alleen een beetje dom, want er zijn twee routes de berg op, eentje van 2 uur en eentje van 6 uur - uiteraard wilde ik die van twee uur doen - maar ik had niet goed gecheckt waar mijn route begon en na een half uur mezelf die berg op zweten kwam ik erachter dat ik bezig was met het 6-uur durende pad... s***erdes***! Dus ik weer naar beneden geklommen, toen moest ik met eerst een taxi en later een bus naar een andere kant van de berg en tegen de tijd dat ik bij het beginpunt van de juiste route aankwam was het te laat om nog naar boven te klimmen, aangezien ik niet in het donker wilde aankomen op de top. Het enige alternatief wat ik had was de schreeuwend dure kabelbaan maar ja, ik had weinig keus, ik stond onderaan de berg en wilde naar boven en lopen ging niet meer dus uiteindelijk was ik met 10 minuten op de 'North Peak'. De berg Huashan bestaat uit verschillende toppen die gezien vanuit de lucht de vorm van een bloem hebben, vandaar de naam Huashan (= bloemberg). De North peak is het begin punt voor wie langs alle toppen wil, het is eigenlijk de onderkant van de steel van de bloem (van bovenaf hè, dan is er ook Central peak, de bovenkant van de steel, en East, South en West peak vormen de bloemblaadjes. Dus rond half 5 stond ik op North Peak en wilde ik naar een hotel wat in de Lonely Planet stond op Central Peak. Een zweterige 2 uur later kwam ik aan bij het hotel, net op tijd om de zonsondergang te kunnen bewonderen. Het uitzicht was echt geweldig! Maar ja, de tocht naar het hotel was echt hééél stijl dus ik had echt medelijden met degenen die het hotel hebben moet bouwen (en de mensen die dagelijks het eten naar boven sjouwen.. de berg is nogal druk bezocht dus op elke top is een restaurantje of een kraampje met etenswaar, en je ziet de hele dag mannen met vier dozen vol drinken en eten tegelijkertijd naar boven sjouwen, echt petje af want het is zwaaaarrr... En ik kan het weten want ik had een mega backpack op mijn rug, pfff, dat was afzien..). Maargoed, ik had het gered! Dus ik het hotel binnen, eerst even de slaapzaal bekeken voordat ik betaalde, het leek allemaal niet erg schoon maar aangezien de LP al waarschuwde dat de hotels op de berg smerig waren had ik me goed voorbereid en een schoon laken meegenomen vanuit Beijing. Dus ik betaalde, loop terug naar de slaapzaal om mijn rugzak er te droppen, lopen er ratten over het bed!! Ieekkk!! Dus ik terug naar de receptie, "there are rats in the room!" maar ja niemand spreekt hier Engels dus ik een ratje nadoen (piep, piep, piep) maar zelfs dat begrepen ze niet dus ik een ratje tekenen en een half uur later stond de kamer vol met muizenvallen.. hmms.. Rond hetzelfde tijdstip kwamen twee meiden langs het hotel gelopen, een Engelse en een Schotse, die op weg waren naar de East peak zodat ze daar de volgende ochtend de zonsopgang konden zien. Dat wilde ik eigenlijk ook wel, dus ik terug naar de receptie, geld teruggevraagd en als smoesje gezegd dat ik niet van ratjes houd (natúúrlijk had ik er best om kunnen slapen! ) en hup, mee met de meiden. Door het donker, met z'n drieën, zaklampjes erbij, het was nog een heel avontuur!! (De berg beklimmen in het donker is trouwens niet ongewoon, de Chinezen doen de klim 's nachts zodat ze dan op de top aankomen tijdens zonsondergang). Het was meteen heel gezellig, veel gegiechel en liedjes zingen en voordat we het wisten waren we op de East Peak. Daar samen in een restaurantje wat gegeten en daarna "warme" Chinese legerjassen gehuurd zodat we onder de sterrenhemel konden slapen op de top. Dus wij met z'n drieën een beschut plekje uitgezocht waar we niet zoveel last dachten te hebben van de wind, allemaal de veel te grote legerjassen aan en lekker koekjes en brownies eten onder de sterrenhemel. Het was net een slaapfeestje, zo gezellig! Van slapen is alleen niet echt wat gekomen, ik heb geen oog dichtgedaan... De stenen waren te hard en ik heb het zooo koud gehad, ondanks dat ik een fleece, winddichtjack en de legerjas aanhad! Maar de zonsopgang was het helemaal waard, ik heb nog nooit zulke mooie uitzichten gezien! We hadden geen flauw idee hoe het uizicht eruit zag aangezien we in het donker waren aangekomen op de East peak, en als je het dan ineens 's ochtends allemaal kan zien... wauuwww!! Verder hingen de wolken heel laag om de toppen heen, en dan allemaal van die schuine bergen met van die Chinese bomen erop en daarbij de knalrode opkomende zon… Het was zoo mooi! Ook is Huashan een heilige berg dus overal aan de relingen hangen rode lintjes met gouden slotjes te wapperen in de wind… echt een prachtig geheel!

Twee Israëlische jongens die ik had leren kennen in het hostel in Xi'an waren 's nachts aan de klim begonnen en die kwamen we tegen op de East peak, heel toevallig! Dus de rest van de dag hebben we samen doorgebracht, met z'n 5'en, en zijn we van top naar top gewandeld/geklommen. Ze waren zo lief af en toe mijn zware backpack te dragen dus ik was heel blij ze tegen te zijn gekomen, haha! Beiden zijn net klaar met hun dienstplicht dus zware tassen sjouwen waren ze wel gewend!

Maargoed, het was alsnog zwaar genoeg, want het was steeds steile piek op, steile piek af en op naar de volgende piek om dezelfde soort zware klim opnieuw te doen.. Maar we hebben het gered! Bij de South peak konden we zelfs naar een tempel klimmen, maar als ik zeg klimmen bedoel ik ook echt klimmen - we hebben allemaal met touwen langs een steile bergwand gehangen, met een afgrond van honderden meters onder ons, en klauteren maar! Er waren groeven in de wand gemaakt waar we onze voeten konden neerzetten, en een stuk ketting liep langs de bergwand om ons aan vast te houden. Verder was er ook een stuk waar we over houten latten langs de klif moesten lopen, echt heel gaaf! Voordat ik aan de klim begon en de afgrond zag vond ik het megggaaa eng maar ik heb het toch gedaan en het was echt kicken!! Maar wel griezelig dat monniken en pelgrims dit vroeger zonder tuigje deden om de tempel te kunnen bereiken, volgens mij moeten er redelijk wat mensen te pletter zijn gevallen daar!

Gister was mijn laatste dag in Xi'an en ik was van plan een nabijgelegen dorpje te bezoeken (helaas te ver weg) of nog een andere berg met een meer te zien (kuiten deden teveel pijn na Huashan) dus wat doe je dan als vrouw alleen in een grote stad? SHOPPPENNN!! Er was een hele grote ondergrondse goedkope kledingmarkt dus ik kon mijn geluk niet op, heb allemaal goedkope spulletjes gekocht, een tas, riem, sjaal, shirt, leuk beddengoed voor mijn kamertje hier en het kost allemaal 3x niks, I love it! Maar ik kan dan ook al heel goed in het Chinees afdingen he

Verder kwam ik die middag bij Starbucks een Duits meisje uit het hostel tegen dus een groot deel van de middag hebben we daar gezellig zitten kletsen en cakejes gegeten. Wat ik echt heerlijk vind aan Starbucks hier is dat het de enige plek is waar je even China kan 'ontsnappen', meestal zitten er vrijwel alleen maar westerlingen (het is denk ik te duur voor de meeste locals) en Starbucks is Starbucks en dus precies hetzelfde in elk land… De koffie, het interieur, de muziek… Heerlijk om af en toe eventjes 'terug' in Europa te zijn, soms heb je dat gewoon even nodig!

Wat ik ook heel leuk vond aan mijn korte trip is hoe makkelijk je contact met andere reizigers maakt, ik ben haast geen moment alleen geweest! Toch had ik gisteravond stiekem wel weer zin om naar ' huis' (Beijing) te gaan... Weer mijn 'eigen' fijne bedje, badkamertje en fietsje, haha! Terwijl ik dat gister dacht realiseerde ik me opeens dat ik Beijing al als 'thuis' zie, ik zit hier helemaal op mijn plekje! Maar wees gerust, ik kom wel weer terug naar Nederland hoor! (ooit, hihi)

Maargoed, genoeg getypt, de volgende keer weer een Beijing-verhaal, ik ga nu maar eens de stad in en een feestje bouwen. Happy birthday China!

Liefs,
Mariëlle