Heel vroeg is het nog. Onze kamer (die we elke keer hebben gehad behalve die ene nacht) heeft een prachtig uitzicht, vanuit het bed kun je de zonsopkomst zien. En aangezien de kamer op de tweede verdieping is en mensen dus niet zomaar naar binnen kunnen kijken laten we lekker de gordijntjes open.

Zo heb ik inmiddels al een paar keer half slapend half waken de zon boven de zee zien opkomen. Zo ook vanochtend maar na een erg onrustige nacht had ik geen zin meer om nog langer te gaan slapen. En heb ik dus maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om mijn blog weer even bij te werken. Dan kan ik deze voordat we vanmiddag naar Nairobi vliegen nog even bijwerken op het internet.

Vandaag is, na bijna een week, dan echt onze laatste dag op Lamu. We hebben nu ook echt wel het meeste gezien. We zouden nog de andere eilanden kunnen bezoeken (als we tijd zouden hebben) maar ik vind het mooi geweest. Lamu is geweldig. De dorpjes met de smalle steegjes, de vele ezels, mooie stranden, mangrove bossen, dhows (zeilboten) en een heerlijke tempratuur (en zonnetje). Nee na vandaag is het tijd voor onze laatste stop voor Nederland, zondag ben ik gewoon weer thuis, ik kan het me nog helemaal niet voorstellen.

Nairobi was achteraf misschien niet de beste keus voor onze laatste dagen; vandaag is het referendum voor het wel of niet aannemen van een nieuwe grondwet. En aangezien de laatste verkiezingen niet al te vriendelijk zijn verlopen, denk maar even terug aan de nieuwsberichten in 2007, waarschuwt de Nederlandse Ambassade wel voor eventuele ongeregeldheden. Maar ik ga er vanuit dat het allemaal goed gaat, heb gedurende mijn verblijf in Kenya regelmatig met mensen gesproken over deze 'verkiezingen' en ook over het geweld dat er bij zou kunnen komen kijken en toen gaf iedereen eigenlijk aan dat dit niet belangrijk genoeg is om tot geweld te komen. Dus daar hopen we dan maar op. Maar tuurlijk zullen we extra alert zijn en goed op onszelf passen.

Wel bizar want niemand die ik over deze verkiezingen spreek is positief, of ze voor of tegen of zelfs helemaal niet gaat stemmen. Volgens de mensen hier is het niet de grondwet die verandert moet worden maar de regering die niets voor zijn burgers doet en die corrupt is.

Maar voordat dit blog een politieke discussie gaat worden, gaan we weer even terug naar het tropische paradijs Lamu. Want behalve het mislukte avontuurtje naar de floating loft, waar we nog dagelijks aan herinnert worden omdat we het niet eens zijn over de financiele afwikkeling, hebben we natuurlijk meer ondernomen.

Ik heb leren windsurfen, nou ja het is niet dat ik het nu heel goed kan maar ik kan in mijn eentje met plank en zeil vooruit komen. Het keren gaat nog niet helemaal zoals het moet, het is namelijk de bedoeling dat je op de plank blijft staan, maar toch ben ik best tevreden over het resultaat van een paar uurjtes oefenen. In een eerdere poging was de afstand van 2 meter het verste wat ik gered heb, nu was het toch zeker een heel eind verder.

Verder hebben we ezel gereden, een activiteit die veel minder spannend en gevaarlijk lijkt, maar waarbij toch veel meer ongelukken gebeuren. Wist je dat het zelfs mogelijk is van een stilstaande (tja Gijs beweert nog steeds dat ie liep) ezel af te vallen? Ok Ok, dan moet ik ook eerlijk zijn, aan het einde van dag heb ik zelf ook een smakkerd gemaakt. Ezeltje schrok, maakte een onverwachte beweging en dat ging niet helemaal goed, Lotte naast het ezeltje. Met de pech dat ik mijn schouder veel pijn heb gedaan. Maar nu gaat het wel weer, de spieren zijn alleen nog erg stijf.

En gisteren hebben we gezeild, nou ja we hebben in de boot gezeten. Wat een heerlijk gevoel is dat toch, wind door de haren geen herrie van een motor, lekker avondzonnetje. Jammer dat we bij het passeren van de floatinglofts nog even door die gasten werden lastig gevallen, maar volgens mij hebben we ze nu wel goed duidelijk gemaakt dat we klaar met ze zijn. En natuurlijke een zonsondergang. Het was erg bewolkt dus teveel hadden we er niet van verwacht, maar we hadden geluk, de ondergang was prachtig en het zeiltochtje geweldig.

Kortom we hebben optimaal genoten van Lamu en proberen de opdringerige mensen zoveel mogelijk te negeren en heel snel te vergeten. Want dat is echt het enige hele grote nadeel van toeristisch Kenya. De mensen zijn vriendelijk omdat ze je wat willen verkopen. Ongeveer elke 5 meter moet je wel iemand vertellen dat je zijn troep niet wilt. Maar ach ook dat mag de pret niet drukken.