Gisteren na een lange busrit en een korte boorteis op Lamu aangekomen. Dit is vakantie. Een dorpje met alleen maar hele smalle straatjes waar het vervoersmiddel de ezel is. Het eiland is zo goed als auto vrij. Als het niet op ezel afstand is of als het op een ander eiland is pak je de boot.

Heerlijk verdwalen in de kleine straatjes, wandelen langs de kade en kijken hoe de bootjes mensen of allerhande goederen vervoeren. Het enige nadeel hier is de groep mensen die iets met toerisme doet en zich daarom blijkbaar erg opdringerig mag gedragen. Nee je hoeft mijn tas niet te dragen, ja ik heb al een hotel en nee ik wil niet dat je meeloopt. Maar vaak zijn deze antwoorden tegen dovemanse oren gericht.

Vandaag zijn we van Lamu naar Shela gelopen. Shela is een stukje kleiner dan Lamu, maar shela heeft strand. Na ons verbrand zijn was dit weer een eerste voorzichtige poging waarbij ik mijn bovenbenen nog steeds angstvallig uit de zon heb gehouden. Na twee dagen is het verbrand zijn nog niet over, de beentjes zijn nog steeds rood en pijnlijk.

Zojuist hebben we ons eten gehad bij Hippie Ali. Een oude man die weinig hippie is maar goed. Deze man nodigt mensen uit om bij hem thuis te eten. Na een menu dat volledig bestaat uit visgerechten (hier even alle respect voor Gijs die alles heeft opgegeten) ging de gehele familie en buurtkinderen muziek maken. Het wat een beetje een toerisische show. Maar Ali had een geweldig praatje en het eten was erg lekker!