Lieve allemaal,
Rood, de kleur van Paraguay? Misschien wel, maar dat is dan gebasseerd op de knalrode modderwegen die her en der het landschap doorkruisen. Is dat vreemd? Zeker niet, want de aarde is hier nu eenmaal knalrood. Het weblognummer is geworden "When time stood still" van ELO, ik vind de titel van dit rustige nummer passend, www.youtube.com/watch?v=SxU434Y5-_g

Asuncion, een mooie stad. Na mijn vorige weblog ben ik daar nog twee dagen gebleven. Ik ben wederom een middagje er op uit getrokken. Zodoende begrijp ik waarom het gebied rond Asuncion de naam 'Circuito de Oro' heet. Die naam is er niet voor niets. De plaatsjes die ik heb gezien zijn prachtige dorpjes of kleine stadjes met kleurrijk en mooie gebouwen. Zo kom ik in het dorpje Itagua aan. Ik arriveer wel verlaat en baal daar wel wat van. Maar nadat ik eenmaal ga rond lopen, verdwijnt dat kleine baalmoment als sneeuw voor de zon. Misschien ook wel letterlijk, want het is warm. Het is gewoon prachtig om de rustiek in het dorp te ervaren, te slenteren door de straten, de in kleur van elkaar verschillen huizen te zien, de prachtige kerk er vreedzaam bij te zien liggen. Het is niet het grootste dorp, maar ook hier voelt het alsof de tijd even stil staat.

Ik had de idee om zondag nog in Asuncion te blijven, ware het niet dat ik zondag eind van de avond al terecht kan bij mijn Amerikaanse CS host Lyna in het grote dorp San Ignacio. Die avond blijkt er de wekelijkse folkmuziekoptreden op het marktplein te zijn, daar ben ik dus wel nieuwsgierig naar. Dus naar het centrale busstation en op weg. Het passerende landschap richting het zuiden is gewoon mooi groen. Voornamelijk vlak, licht heuvelachtig, met de knalrode harde modderwegen. De aarde is hier echt knalrood, en dat laat letterlijk overal zijn sporen na. Witte kleding blijft in deze regio niet lang wit. De wit geplamuurde eenlaag huizen hebben vegen rood, of zijn aan de grond tot rood verkleurd. Ik vermaak me dan ook prima tijdens de busrit, ik vind de rit door het landschap mooi.

Plots klinkt er vanuit achteren wat apart geluid en dringt er een sterkere geur de bus in. Fluitgeluiden van achteren, de bus stopt, en ik snap al snel waarom: de bus heeft een klapband. Gelukkig is het een bus met dubbele achterwielen, dat scheelt. De buschauffeur en zijn helper weten in de hitte en al werkend in hun hemd improvisorisch binnen een uur de band te wisselen. De drankverkoper die toevallig in de bus aanwezig is doet extra goede zaken.

San Ignacio

Met een kleine vertraging kom ik in San Ignacio aan. Niet veel later is Lyna daar om mij op te halen en wandelen we naar haar woning in een grote eenlaagshuis. De liefhebbers van vrijstaande huizen kunnen hier prima terecht. Ik kan me improvisorisch wassen en opfrissen. Het heeft in de regio te weinig geregend, waardoor Lyna slechts rond middernacht ongeveer 2 uren stromen water heeft. Gelukkig weet ze daar mee om te gaan en treft ze dagelijks haar voorbereidingen door elke avond vele flessen water te vullen. En daar pas ik me dus op aan. Een mooi moment om de beseffen dat helder en gezond stromend water een heel belangrijk goed is. We eten even in het centrum en horen nog twee optreden. Ik kan zeggen dat de muziek van het volksmuziek internationaal is, het is alsof ik naar de melodie van Nederlandse volksmuziek zit te luisteren. Het enige dat verschilt is dat de tekst in een andere taal wordt gezongen. Vermakelijk om de optredens te zien!

De volgende dag heb ik lekker uitgeslapen en heb het centrum bezocht, nadat Lyna en ik eerst een lunch met een traditionele Parguayaanse soep bij een van haar vrienden hebben gehad. Ook hier ligt de kerk er prachtig bij en bezoek ook nog eens een van de oudste gebouwen van het land. Hierin is een compact Jesuit Misiones museum gevestigd, met diverse oude houten beelden en relikwieen uit de Jesuiten periode. Ik probeer later in de middag nog een nationaal mobiele nummer te kopen, maar de "computer says no" wanneer mijn paspoortnummer wordt ingevoerd. De dag erna probeert Lyna het nog voor mij, maar helaas. De avond ervoor heeft Lyna pittige Cajunfood klaargemaakt, Jambalaya. De eerste keer dat ik een typisch uit-het-Zuiden-van-Amerika gerecht heb gehad. Dat was zo lekker dat ik dat thuis ook wil maken.

Encarnacion en de Jesuit Missions

De stad in het zuiden aan de Rio Paraguay die als uitvalsbasis dient voor de dagtochten naar de Jesuit ruines, namelijk die van Trinidad, Jesus en San Cosme y San Damian. Ik logeer een paar nachten bij Jazmin, een hardwerkende en goed voor elkaar hebbende alleenstaande moeder met haar 4 jarige dochter Constanza. Jazmin werkt bij een dochteronderneming van de Rabobank. Zij is drie maanden in Nederland geweest. Zij zorgt er ook goed voor dat ik mijn Spaans blijf oefenen! Elke avond praten we regelmatig in het Spaans.

De Jesuit Mision ruines, ik vind het bijzonder om ze te hebben bezocht. Ik ben er niet uren geweest, maar om dit stukje toch bijzondere geschiedenis met eigen ogen gezien te hebben vind ik speciaal. Het zijn de stille getuigen van iets wat geweest is. Een gids legt mij vele dingen uit. Zo is het goed om te weten dat de Jesuit Misionarissen er niet op uit waren op uitbating van de inheemse bevolking. Helaas kregen ze te veel succes, weigerden ze, volkomen terrecht, slavernij toe te passen, traden ze steeds meer zelfstandig op en steeds minder als onderdeel van de katholieke kerk. Uiteindelijk leidde dit tot hun verbanning.

De ruine in het dorpje Trinidad is de grootste, er is genoeg van over om tijdens de rondwandeling een beeld te krijgen van hoe het geweest is. De grote rode ruinekerk, met daaraan vastgebouwd de slaapvertrekken. De fleur de lis is hier ook aanwezig, zal de Tempelierschat hier dan ook hebben gelegen? Om de ruine heen zijn de fundamenten van de woningen van de Guarani. 12 km verderop ligt in het dorpje Jesus de andere ruine, beetje eenzaam en op zichzelf staande doch impossante kerkruine van Jesus. Er is bijna niemand, het is rustig, het is stil. De ruine is de zwijgzame getuige in het landschap.

De derde ruine van San Cosme y San Damian ligt ten westen van Encarnacion, natuurlijk een hele goede plek voor mijn poolse neef Damian. Ik ben daar de volgende dag naar toe gegaan. Dit koste wat extra wachttijd, de rechtstreekse bus vanuit Encarnacion miste ik blijkbaar op 15 minuten. Dit betekent dat ik in een klein stadje mag overstappen, om te wachten op een andere bus. Hoort er bij. Ik eet ondertussen de lokale favoriete kaasdeegbroodjes. De ruine van San Cosme y San Damian ligt in het fijne en kleine dorp met dezelfde naam en ligt er mooi bij. Deze ruine hebben ze gerestaureerd, waardoor ik een nog beter beeld krijg. Het dak van de lage kerk is twee of drie decenia geleden in ere hersteld. In de kerken zijn de beelden van San Cosme en van San Damian. Misschien dat San Damian en neef Damian wel op elkaar lijken, wie zal het zeggen!. Het aansluitende bijgebouw heeft ook weer een dak. Dit gebouw blijkt als enige twee verdiepingen te hebben en ik mag van de gids op zolder kijken. En inderdaad, het is gewoon een zolder.

De bus terug vertrekt pas om 1600, ik heb dus nog twee uren de tijd. Mijn ticket voor de 3 ruines blijkt ook toegang te geven voor de lokale Planetarium. 3 enthousiaste gidsen leggen mij in het spaans uit over de sterrenhemel, sterrenbeelden etc op het zuidelijk halfrond, en de namen en beelden die de Guarani daar aan gegeven hebben. Ik kan de helft volgen, mijn Spaans vordert gestaag. Daarna kan ik door het mooie, slaperige, hier-staat-de-tijd-stil dorpje lopen. Encarnacion zelf is ok. Het oudste gedeelte van de stad is 2 jaren geleden bewust onder water komen te staan in verband met een damproject. Het hogere gedeelte van de stad heeft vele winkels, de shopper kan hier prima terecht. Klein pluspunt is dat ze aan de Rio een mooie boulevard met zandstrand hebben aangelegd. Tijd om de nationale Terere te drinken, de koude thee.

Ynambu

Zoek het op de kaart, en waarschijnlijk zul je het niet vinden. Het is een gehucht, vlak onder Parque Nacional San Rafael, om met Rogier zijn eerste bandnaam te zeggen, In the middle of Nowhere. Maar toch nog ergens! Ynambu is mijn uitstapplaats, om daar te worden opgehaald en gebracht naar Procosare (www.procosara.org), een NGO, dat streeft naar behoud van de oorspronkelijke bossen. Het Zwitsers koppel Christian en Hans dat al drie decenia in Paraguay woont runt procosase. Ze hebben diverse slaapvertrekken op hun terrein.

Ik heb hier twee heerlijk ontspannen dagen gehad, beetje gewandeld in een gewoon mooi bos. De twee dagen zijn extra top geweest, doordat de familie van hun Paraguayaanse schoonzoon aanwezig is. Dat komt weer doordat dochterlief en schoonzoon hun vakantie in Paraguay aan het vieren zijn, ze wonen en werken in Zwitserland. Gezamelijk ontbijten, lunchen en avondeten, nazitten, praten, erg goed eten, gezellig, Paraguayanen die het mega interessant vinden om met een Nederlander aan tafel te zitten, een Nederlander die het fantastisch vind om tussen de Paraguayanen te zitten. Het doet me denken aan de fijne week in het Agriturismo in Nibork, Noord Oost Polen. Ongecompliceerd, gastvrij, vriendelijk en erg goed eten. SUPERGEVOEL.

Iguazu, Argentinie

Jawel, ik ga voor een paar dagen terug in Argentinie. Ik ben oostwaarts getrokken en een beetje naar het noorden, om via Ciudad del Este naar Porte Iguazu te gaan. De grensovergang was wel leuk. Ik moet namelijk een stukje door Brazilie, maar hoef daar geen paspoortcontrole te doen. In de bus door de stad, een drukke straat, de buschauffeur die plots naar me roept "Passaporte", ik als enige de bus uitlopen om mijn stempel in het paspoort te halen, twee minuten later de bus weer in, 5 minuten door Brazilie, bij de Argentijnse grens met alle tassen de bus uit, paspoortontrole, backpacks door de scanner en weer de bus in, om 10 minuten later uit te stappen in Porte Iguazu.

De watervallen van Iguazu. Naar verluid een natuur wereldwonder.

Nou.

Dit is een werkelijk schitterend stukje natuurwerk. Het lijkt wel het watervallenparadijs. Sommige zijn strak, andere bruisend wit van het schuim. Ik had het idee dat ik een brede waterval zou zien. Wat ik te zien krijg zijn, verdeeld over het park brede RIJEN aan watervallen. Iguazu is niet een waterval, maar een watervallenpark. Wat imposant zeg. Echt te gek. Niet te filmen. Hier ook het welbekende menselijk fotofenomeen gezien. Ik moet mezelf er aan herinneren om mezelf op de foto te zetten. Hier zie je mensen die om de twee of drie minuten zichzelf en / of hun partner er aan herinneren om zichzelf op de foto te zetten. Wat krijg je dan? Zij met waterval 1, hij met waterval 1, samen met waterval 1, nog een keer met waterval 1, zij bij waterval 2, nog maar eens, hij ook nog, samen ook bij waterval 2, nog maar eens, etc etc. Ik vermoed dat sommigen mensen zichzelf bij elke waterval op de foto hebben laten zetten. Ik ben helemaal niet nieuwsgierig hoe die vakantiefotos er uitzien.

De tweede dag ben ik opnieuw naar de Argentijnse kant geweest. Aan de Braziliaanse kant is alleen een goed overzicht van de watervallen, aan de Argentijnse kant sta ik er midden in. Zie na een langere wandeling nog een kleine waterval die een beetje weggestopt is in het park, en bekijk nog eens de andere watervallen in volle glorie. Tja. Dit is wel heel mooi hoor.

Ciudad del Este
Dan kan ik weer Paraguay in op weg naar Villarrica, ik blijf nog een nacht in Ciudad del Este, want ik wil de megagrote Itapu Dam zien. Voorheen was dit de grootste dam van de wereld, die heel Paragauay en half Brazilie van electriciteit voorziet. Maar sinds een paar jaar staat de grootste dam in China. De stad zelf, die heb ik niet gezien. Het heeft niet zo´n goede naam. Ik verblijf dan ook een nacht in een schemerig, misschien beetje obscuur hoteletje tegenover het busstation. Aan de kleding van sommige dames te zien worden een paar kamers gebruikt voor de lichte zeden. Heftiger om te zien is de armoede van sommige mensen. Tegenover het station leven diverse families in tegen het hek aangebouwde kartonnen huisjes.....

Villarrica
Villarrica. De reiziger die blind vaart op de Lonely Planet voor Zuid Amerika zal hier niet terecht komen. Simpelweg omdat dit stadje in de paragraaf over Paraguay niet wordt genoemd. En dat is zonde, want ook dit is weer een prachtig, kleurrijk stadje met in het oude centrum mooie gebouwen. Ik ben de enige gast in het knusse hotel Plaza, met kamers alleen op de begane grond, een plantenrijke binnenplaatsje en een allervriendelijkste oudere eigenaresse. Het hotel ligt op een blok afstand van Plaza de los Heroes, vandaar de naam. Aan het eind van de zondagmiddag tijdens de ondergaande zon maak ik een wandeling, die onmiddellijk een glimlach op mijn gezicht brengt. De plaza is het oude centrum van de stad, met een mooi stadhuis. De zondagavond op dit plaza is met het lekkere weer dan ook een parade aan brommerrijders, autorijders en auto´s met openstaande ramen en luide (maar nog beschaafd) stereos.

Ook hier in Villarrica maak ik dagtochtjes, eerst naar het mooie dorp Yataity. Ook dit dorp ligt er prachtig bij, met zijn vrijstaande huizen, velen kleurrijk en in goede staat, diverse brede klinkerpaden, weinig volk op straat. Ook hier is het alsof de tijd (even?) stil staat. Tijdens mijn lunch heb ik nog een leuk gesprek met de eigenaresse, die het interessant vind om met een Nederlander te praten. Terug in het hotel is er een soort kleine ontvangscomite, de dochter en twee vrienden van de eigenaresse zijn ook aanwezig. Op een leuke manier vragen ze me tegelijk en door elkaar best wel veel, geniet ondertussen van een verse en lekkere granaatappel, en op het eind helpen ze me zelfs met het regelen van een tour in het nabijgelegen Yvytyrusu reservaat. In een wel heel erg volle bus ga ik naar een dorpje nabij dit reservaat, waar de gids mij zal opwachten. Op de motor gaan we het reservaat in. We maken onder andere een natuurwandeling nabij een soort waterval, verstopt in een bos. Helaas is door de weinige regen geen waterval aanwezig. Wat ik wel zie is een helling of een wand tussen twee rotswanden met hierin wel erg grote keien. We wandelen nog naar de voet en kijk toch wel met enige bewondering om me heen. Dan gaan we terug en gaan nog een zijpad in, en voor ik het weet zitten de vier uren er al weer op.

Dus alles gaat goed. De laatste paar dagen ben ik wel wat weemoedig geweest, net zoals aan het eind van mijn verblijf in Argentinie. Ik ben zaterdag 6 maanden onderweg, familie en vrienden zolang al niet gezien, in Villarrica geen reizigers gesproken, maar ook weer vele indrukken en Paraguay is met ook prima bevallen. Paraguay, het is uitstekend om hier te zijn, wat een reisgenot. Een mooi land, met vooral een prettige en ontspannen sfeer, meteen goed en veilig gevoel, vriendelijke mensen die nieuwsgierig naar me zijn. En dat is heel veel waard tijdens zo´n reis.

Ik ben teruggekeerd in Asuncion. Komend weekend ga ik naar Bolivia. Het reisavontuur gaat gewoon door.
Liefs, Koos
******************************************************************************************************************************
Dear All,

Red, the color of Paraguay? Maybe, but that is based on the bright red mud roads here and cross the landscape. Is that strange? Certainly not, because the earth is simply bright red. The weblog has become number "When time stood still" by ELO, I think the title of this quiet song appropriate www.youtube.com/watch?v=SxU434Y5-_g

Asuncion, a beautiful city. After my last blog, I stayed there another two days. Again I did an afternoon trip, and fully understand why the area around Asuncion is called Circuito de Oro. There is a reason for that name. The places that I've seen are pretty villages, colorful and beautiful buildings. So I arrived a little bit delayed at the village Itagua, little bit annoyed by the delay. But after I go once around, the annoying feeling disappears like snow in the sun. Perhaps literally, as it is warm. It's just wonderful to the rustic in the village to experience, to strolling through the streets, to see the houses are different in color, the beautiful church peacefully centred. It is not the largest village, but here it feels like time just stopped.

I had the idea to stay in Asuncion also on Sunday, were it not that on Sunday I end of the evening was entitled by my American host CS Lyna in the large village of San Ignacio. That evening there appears to be the weekly folk music performance in the marketplace, so I'm curious to see . To the bus station and on the road. The landscape to the south is just beautiful countryside. Mostly flat, slightly hilly, with the bright red mud hard roads. The earth is really bright red, and that leaves literally everywhere its traces. White clothing remains in this region not long white. The white plaster houses have red streaks, or to the ground to red discoloration. I like the ride through the beautiful landscape.

Suddenly I hear noise from the rear left aside and there urges a stronger smell the bus. Flute sounds from behind, the bus stops, and soon I understand why soon, the bus has a flat tire. Fortunately it's a bus with dual rear wheels, which saves. The bus driver and his helper exchange during the late afternoon heat within an hour the band. The liquor salesman who happened to be present on the bus is doing extra good business.

San Ignacio

With a small delay I come to San Ignacio. Not much later, Lyna is there to pick me up and we walk to her great house with wide frontgarden. The lovers of detached houses in this town will find their place here. I can makeshift wash and freshen up. It has rained a little in the region, which Lyna only about 2 hours around midnight flowing water. Fortunately, she knows there to deal with them daily and take her every night preparations by filling many bottled waters. And so I pass on to. A good time to realize that clear and healthy water is a very important good. We eat here in the center and hear two performances. I can say that the music of the folk music is internationally, it's like going to the melody of Dutch folk music is to listen. The only thing different is that the text is sung in another language. (and it has nothing to do with what we know as the American Folk music). It is amusing to see the performances!

The next day I slept long, and I visited the center after Lyna and I get lunch with a traditional Parguayaanse soup at one of her friends his place. in tis town too the church look wonderful, and I visit another one of the oldest buildings in the country. It is a compact Jesuit Misiones museum, with several old wooden statues and relics from the Jesuit period. Later in the afternoon I try to buy a national mobile number, but the "computer says no" when my passport number is entered. The day after trying Lyna still for me, but alas. The night before has Lyna spicy Cajun Food prepared, Jambalaya. The first time I saw a typical out-of-the-South American dish I had. That was so good that I want to make it at home.

Encarnacion and Jesuit Missions

I used the city in the south to the Rio Paraguay as a base for day trips to the Jesuit ruins, that of Trinidad, Jesus and San Cosme y San Damian. I'm staying a few nights at Jazmin, a hard working and good to each having a single mother and her 4 year old daughter Constanza. Jazmin works at a subsidiary of Rabobank, and has been three months in the Netherlands. It also ensures good that I keep practicing my Spanish! Every night we talk regularly in Spanish.

The Jesuit Mision ruins, I am very glad to have them attended, there is something special about the ruins. I am not there for hours, but I find it special to see and watch this particular piece of history with my own eyes. They are the silent witnesses of what has been. A guide explains many things from me, and so it is good to know that the Jesuit Misionarissen were not out on exploitation of the indigenous population. Unfortunately they were too successful, they refused to apply perfectly facing allegations slavery, they performed more independently and less as part of the Catholic Church. Eventually this led to their banishment.

The ruins in the village of Trinidad is the largest, there is plenty of on during the tour to get an idea of how it was. The big red gelding church with permanently built the sleeping quarters. The fleur de lis is also present, would the Templars Chat here also have been located? To the ruins around the foundations of the houses of the Guarani. 12 km away in the village of Jesus the other ruins, a bit lonely and isolated but impossante kerkruine of Jesus. There is almost nobody, it's quiet, it's quiet. The ruin is the silent witness in the landscape.

The third ruin of San Cosme y San Damian is located west of Encarnacion, of course, a very good place for my Polish cousin Damian. I have traveled there the next day. This took some extra waiting time, I apparently missed the direct bus from Encarnacion with 15 minutes. This means that I am in a small town may change, to wait for another bus. It is part of the traveling game, and now I eat the local favorite cheese dough rolls. The ruins of San Cosme y San Damian is in the fine and small village of the same name, and there is nice. These ruins have been restored, so I get a better idea. The low roof of the church has been restored two or three decades ago, and the images in the churches of San Cosme and San Damian. Maybe San Damian and Damian cousin or similar. The adjoining outbuilding also has a roof. This building appears to have only two floors, and I can look in the attic of the guide. And indeed, it's just an attic.

The bus leaves at 1600, so I have two hours to spare. My ticket for the 3 ruins is also access to the local planetarium. 3 enthusiastic guides explain me in spanish about the stars, constellations etc in the southern hemisphere, and the names and images are given to the Guarani there. I can half follow, my Spanish is progressing. And then I can have a nice beautiful walk through the sleepy-When-time-stood-still village. Encarnacion itself is ok. The oldest part of the city 2 years ago deliberately under water are associated with a higher damproject. The newerpart of town has many shops, the shopper will find his way in this town. Small plus is that they at the Rio a beautiful promenade with sandbeach has been built. Time for me to drink the national Terere cold tea.

Ynambu
Look for it on the map, and you'll probably not find it. It is a hamlet just below Parque Nacional San Rafael, with his first band called Roger to say, In the middle of Nowhere. But still something! Ynambu is my outing place, there to be retrieved and brought to Procosare (www.procosara.org), an NGO that seeks to maintain the original forests, run by a Swiss couple and Hans Christian, already three decades living in Paraguay. They have several bedrooms on their grounds.

Here I have two lovely relaxing days, walked in a bit just beautiful forest. The two-day special summit was because the family of their son Paraguay's present. And that comes because their son-in-law and daughter celbrate their holiday in Paraguay, they live and work in Switzerland. Communal breakfast, lunch and dinner, chasing, talking, very good food, cozy, Paraguayans that the mega interesting to find a Dutchman sitting around the table, a Dutchman who think it's fantastic to sit among the Paraguayans. It reminds me of the wonderful week at Agriturismo in Nibork, North East Poland. Uncomplicated, welcoming, friendly and very good food. SUPER FEELING.

Iguazu, Argentina
Yes, a few days back in Argentina. I am drawn eastward and a little to the north through Ciudad del Este to Iguazu Porte to go. The border crossing was fun. Because I have a piece by Brazil, but there is no need to do passport control. In the bus through the city, a busy street, the bus driver who suddenly to call me "Passa Porte," I was the only bus runs to my stamp in the passport to pick up, two minutes later the bus again, 5 minutes by Brazil, at the Argentine border with all the bags off the bus, paspoortontrole, backpacks through the scanner and back into the bus, 10 minutes later to get off at Porte Iguazu.
The waterfalls of Iguazu. Reportedly a natural wonder of the world.

Well.
A beautiful piece of nature work. It seems like the waterfall paradise. Some are tight, other sparkling white of the foam. I had the idea that I would see a large waterfall. What I get to see are spread over wide rows over the park waterfalls. Iguazu is not a waterfall, but a waterfall park. Impressive. Really, really great.

Here also the well-known human phenomenon seen pictures. I must remind myself to put myself in the picture. Here you see people every two or three minutes themselves and / or their partner to remind themselves to take a picture. What do you get? They with a waterfall, he with fall 1, alone with waterfall 1, again with a waterfall, they cascade 2, once again, he also, together also with waterfall 2, once again, etc etc. I suspect that some people themselves at every waterfall in the picture have to convert. I'm not curious how those holiday pictures look. The second day I go back to the Argentine side. On the Brazilian side is only a good overview of the falls on the Argentinean side, I am in the middle of it. See a longer walk after a small waterfall that is a bit tucked away in the park, and see again the other waterfalls in full glory. Well. This is very nice though.

Ciudad del Este

Then I am on the way to Paraguay to Villarrica, first I stay another night in Ciudad del Este, because I want to see the megalomaniac Itapu Dam. Previously this was the largest dam in the world, providing whole Paragauay and half of Brazil from electricity. But since a few years, the largest dam is in China. The city itself I have not seen it. It does not have such a good name. I stay over one night in a dim, perhaps slightly obscure small hotel opposite the bus station. Looking at the clothes of some ladies I have a feeling a few rooms are used for ´loose´ morals. Intense to see is the poverty of some people. Opposite the station live several families in at the fence being built cardboard houses .....

Villarrica

Villarrica. The traveler who navigats only on the Lonely Planet South America will not end up here. Simply because this town is not mentioned in the section on Paraguay. And that's a shame, because this is also a beautiful, colorful city with beautiful buildings in the old town. I am the only guest in the cozy Plaza hotel, with rooms only on the ground floor, full with plants on the inside court and a very friendly elderly owner. The hotel is one block from the Plaza de los Heroes, hence the name. At the end of the Sunday afternoon when the sun starts to go down I go for a walk, which immediately brings a smile to my face. The Plaza is the old city center, with a beautiful hall. The Sunday evening at the plaza ends with nice weather and a parade of motorcycle riders, drivers and cars with open windows and loud (but civilized) stereos.

Also here in Villarrica I make day trips, first to the beautiful village Yataity. This village also looks very nice, with its detached houses, many colorful and in good condition, several broad cobblestone paths, few people on the street, as if time stood still. During my lunch I have a nice conversation with the owner, who find it interesting to talk with a Dutchman. Back at the hotel there is a kind of small receive committee, the daughter and two friends of the owner are also provided. In a funny way they ask me, all together at once and quite a lot, while meanwhile I enjoying a fresh and delicious pomegranate, and in the end they help me even arrange a tour of the nearby Yvytyrusu reserve.

In a very very crowded bus I go to a village near this reserve, where the guide will be waiting for me. On the motorbike we ride the reserve, making include a nature walk near a kind of waterfall, hidden in a forest. Unfortunately, hardly any waterfall due to no rain, what is a slope or a wall between two rock walls with very large boulders. We walk to the foot and I look anyway with some admiration around me. Then we go back and have a by-path, and before I know are the four hours are already over.

So all is well. The last few days I've been a bit wistfully, as at the end of my stay in Argentina. I am Saturday 6 months on the road, many impressions, have not seen family and friends for so long, in Villarrica did not met travelers, and having had a good time in Paraguay. Paraguay, it is very very nice to be here, what a pleasure trip. A beautiful country, with a pleasant and relaxing atmosphere, good and immediately feel safe, friendly people who are curious to me. And that's worth a lot during such travel.

I have returned to Asuncion. This weekend I go to Bolivia. The travel adventure continues.

Love, Koos