Profile
Blog
Photos
Videos
De Veluwe
Kakadu
Ter grootte van Blankenberge
Ter grootte van heel België
Heuvels
Bergen en massieve rotspartijen
Herten
Buffels
Wilde zwijnen
Wilde zwijnen in de buik van een krokodil
Beekjes
Rivieren, billabongs en wetlands
Stromend water uit de kraan
Gigantische watervallen
Dennenbomen
Eucalyptus en pandana's
Kikkers
King Toads
Mierenhopen en vogelnesten
Gigantische termietenheuvels
Eekhoorns
Wallaroos
Merels en kraaien
Kakatoos, jabiru's en 100000 watervogels
Regenwormen
Giftige slangen en pythons
Kroller moller museum
Aboriginal Art gallerijen en rock art
Witte fietsen
Witte Jeeps
Verharde fietspaden
Onverharde wegen en overstromingen
Boswachters
Rangers
Regen en wolken
Hitte en adembenemende zonsondergang
3 weken geleden nog geschreven en we hebben zoveel gezien en gedaan…
Bergen, rotsen, rivieren, wetlands, rockart, cultuur, watervallen, stadjes, stranden, zonsondergang…
De National parken in NT zijn zo anders, fascinerend en adembenemend…
De temperatuur is weer enorm gestegen…
Vissen blijkt hier geen sport, maar een levensstijl…
Zonsondergangen die op weinig plekken van de wereld zo mooi zijn…
Uitgestrekte natuur waar je van alles in hoort en ziet als je leert te kijken…
Nog nooit zoveel mensen tegelijkertijd gezien op een strand in Australie…
Twee totaal verschillende, geweldige boottochten gemaakt…
Gezwommen onder en boven verschillende watervallen…
Genoten van prachtige bos campings…
Onverharde wegen afgezworen en toch de meest verschrikkelijke weg genomen…
Eindelijk serieus onze wandelschoenen weer eens gedragen…
Hanneke heeft haar eerste blaastest gedaan…
Gratis medicatie gekregen van de zuster…
Veel geleerd over de fascinerende cultuur van Aboriginals…
Hele bossen zien affikken om tot de conclusie te komen dat dit hier normaal is…
Begrepen waarom zoveel delen in de national parken nog afgesloten zijn…
Nog heel veel kilometers en de definitieve planning voor Australië is gemaakt...
Nu snap ik inmiddels waarom Northern Territory de Nature Territory is van Australie. Eerst denk je enkel aan alle outback waar je doorheen moet, de gigantische afstanden zonder veel leefbaarheid tegen te komen. Je denkt dat het hier niet groen is, maar alleen van die rode rotsen en uitgestrekte dorre grasvelden, weinig water, droogte en stilte.
Natuurlijk zit er een kern van waarheid in, maar inmiddels zijn we een stukje verder en hoop en denk ik dat we hebben geleerd om beter te kijken. Als je goed kijkt zie je in die dorre grasvelden ontzettend veel leven, is het hier groener dan het in eerste istantie lijkt, is er water op zoveel plekken, overal leeft het en hoor je in de meest afgelegen gebieden het allermeeste. En ook al lijkt er niet veel te zijn, er is zoveel. Als je eens de tijd hebt ga dan in het bos zitten, kom tot rust, plaats je handen op de grond, sluit je ogen en luister, voel en proef wat er om je heen gebeurd.
De vorige keer was ik gebleven bij de camping in Katherine Gorge. De camping was duur, maar elke cent waard. Later op de middag, toen wij rustig in ons stoeltje zaten, zat er achter ons in de bosje een lieve, kleine walibi. Meestal als je ze wilt lokken weten ze niet hoe snel ze weg moeten komen, maar deze wist niet hoe snel hij naar ons toe moest komen. En toen we een boterham tevoorschijn haalden (Iets wat natuurlijk niet mag) bleef die lieve kleine skippy mooi hangen, liet zich aaien, at uit onze hand en sprong tegen ons op. We hadden die kleine graag mee willen nemen. Later en ook de volgende ochtend kwamen er meer walibi's, zelfs eentje met een kleintje in zijn buidel (ahhh), maar die eerste skippy, dat bleef toch onze beste vriend.
Helaas moesten we hem gedag zeggen voor onze boottocht de volgende ochtend. Een boottocht van vier uur die ons bracht door drie gorges en een prachtige waterval met zwembad. Vanaf de eerste seconden tot de laatst was het prachtig en we hadden nog uren langer kunnen varen over de prachtige rivier. De tocht begon door berglandschap met bomen, zandbanken en woodlands (Een soort bos met veel houtsoorten, eucalyptus en grasvelden) om ons heen. Al snel werden de bergen hoger, kregen met de zon erop een prachtige rode gloed en leek de rivier smaller te worden, wat het des te indrukwekkender maakte. Een gorge is als het ware een spleet tussen gigantisch bergen die is ontstaan door erosie en weet ik allemaal wat nog meer. Het duurt in ieder geval miljoenen jaren. Deze gorges waren uiteraard ontstaan door hoofdzakelijk de rivier die er dwars doorheen voer. Katherine Gorge bestaat uit 13 gorges en is ontzettend lang. Ooit stond heel het noorden hier onder water en daar is waar het ontstaan van al die rotspartijen is begonnen. En nu, een triljoen jaar later, is het door geërodeerd en hebben wij al op zoveel plekken genoten van het resultaat.
Terug naar de boottocht. We stapten uit bij iedere Gorge om naar een andere boot te gaan (Vaak door kleine watervalletjes en enorme rotspartijen in het midden) en vooral door de eerste gorge maakte we een prachtige wandeling over en door de massieve rotspartijen waar we naast vissen, een paar watervogels en bomen ook een beetje rockart zagen (Hele oude beschilderingen op de rotsen). De zon die de spleet in komt maakt het dat je maar om je heen blijft kijken en er geen genoeg van krijgt. De tweede Gorge was echt een plaatje dat zo in Lord of the Rings of een of andere prachtige film, had gekund (Er zijn ook films op genomen). De rivier werd nog smaller en als in een soort tunnel vaarden we een paar kilometer tussen kilometers hoge kliffen. Bij de derde Gorge stapten we uit voor een korte wandeling die ons bracht bij een dunne, hoge waterval met daaronder een prachtig zwembad, uit gegraven tussen en in de rotsen, met ijskoud, afkoelend water. Na een heerlijke duik vertelde de gids ons even iets minder om ons op de terugweg nog een keer in stilte te laten genieten van alles om ons heen (En een paar zoetwater krokodillen).
Ondanks dat het er prachtig was zijn we na de boottocht verder gegaan gezien onze volgende bestemming een aantal honderd kilometer hoger lag. De dag erna kwamen we aan in Lichtfield National Park. Veel Australiers vinden Lichtfield een van de beste National Parken van Australie.
Dat was dan ook de rede dat we er een paar dagen voor uit getrokken hadden. Die dagen was het waard. Het park was niet groot (Wel groter als de veluwe neem ik aan) de hoofdweg zal ongeveer 60 kilometer zijn geweest, maar het had adembenemende bezienswaardigheden. Bezienswaardigheden die voornamelijk bestonden uit watervallen en zwembaden gesleten uit rotsen. Al zwemmend onder een van de prachtige watervallen, hoorden we dat het park twee dagen voor onze aankomst was geopend. Veel is nog dicht hier in het noorden omdat het hoofdseizoen net begint. Door het natseizoen zijn rivieren buiten hun oevers gegaan en dat is het moment waarop zoutwater krokodillen het heerlijk vinden om de omgeving te verkennen. Aan het begin van het droog seizoen worden daarom eerst de eventuele krokodillen gevangen en verplaatst waarna je er pas mag zwemmen. Hadden wij even geluk dat dit net was gebeurd.
De meest indrukwekkend waterval was ongetwijfeld Wangi Falls. Een grote, brede waterval en een hoge, kleinere waterval vallend van enorme rotsachtige donker roodbruine bergen. Daaronder een grote plunge pool met eromheen tropisch regenwoud, mooi groen, dat er weer net anders uit ziet dan in Queensland. Dit alles zorgde voor een magisch tropisch zwemparadijs.
De camping erbij was even fijn en dat zorgde ervoor dat we ons er drie dagen goed wisten te vermaken. Naast alleen daar rond te hangen bezochten we een oude tinmijn, deden een geweldige wandeling langs en door de cascades. Cascades zijn een soort plateaus van water met kleine watervalletjes ertussen en grotere. We begonnen helemaal bovenaan en gingen van plateau naar plateau, zwemmend en lopend, om uiteindelijk, zeker vijftien verdiepingen verder, terug beneden te komen. Een ander hoogtepunt deze dagen was een wandeling naar een kleinere, smallere, meer verborgen waterval tussen de bomen en de bergen, waar we helemaal naar de top konden wandelen. Op de top weer cascades voor een heerlijke, poedelnaakte duik J
Na de derde nacht door naar een andere camping bij een andere (dubbele) waterval. Onderweg nog een wandeling naar opnieuw een waterval, waar we niet mochten zwemmen, maar de wandeling bracht ons langs en door prachtige rotspartijen bovenop de waterval, waar het water holen had gesleten en een Ark uit de rotsen. Ook de planten, bomen, varens en palmbomen waren weer anders. Na deze wandeling nog even naar Buley Rockhole waar de cascades beter bereikbaar waren voor een breder volk en er vrolijk werd gezwommen en gesprongen van de een naar de ander. Na daar een poosje te hebben gespeeld (En Hanneke eindelijk haar hoofd onder water had) door naar Florence Falls om ons neer te laten strijken op opnieuw een mooie bos camping. Het voordeel van boscampings is dat je mooie grote plaatsen hebt met vaak een vuurplaats, een eenvoudig toiletgebouw en totale rust midden in de natuur. Heerlijke zwommen de namiddag weer onder twee prachtige watervallen (Minder hoog dan de Wangi Falls, maar breder en dunner, met prachtige planten en mos eronder groeiend) en genoten we nog even van de bosrijke, bergachtige omgeving.
De volgende dag verlieten we het park met nog een stop bij gigantische termieten heuvels. Indrukwekkend hoe groot die hier zijn. Meters hoog en enorm breed zie je ze overal langs de weg. Inmiddels weten we dat termieten er een paar jaar over kunnen doen en ze doen het goed!
Na Lichtfield National Park ging onze weg verder omhoog naar Darwin. Een stop in Berry Springs voor een mooie duik en een goede snorkel voor Koen. Vervolgens naar Naroomah, een heel klein dorpje aan de andere kant van Darwin. 130 kilometer met de auto, 6 kilometer met de boot vanaf Darwin. Met een zak wijn, fish en chips, stoeltjes en een kampvuurtje streken wij neer op het strand om onze eerst zonsondergang van het noorden te bekijken. In de verte zagen we Darwin, een mooi beeld en links van Darwin de zon die al snel langzaam begon te zakken. We wisten al dat je hier in het noorden prachtige zonsondergangen kunt zien en het was dan ook iets waar we enorm naar uitkeken. Het heeft aan al onze verwachtingen voldaan.
Die eerste keer was magisch. Het was helder waardoor we de bol extra goed zagen. Als de kleuren beginnen te veranderen in de lucht dan wordt het tijd om op te letten. Want vanaf dat moment gaat het ontzettend snel. Je ziet de bol zakken en ondanks dat het soms pijn doet aan je ogen blijf je kijken totdat de zon helemaal in de zee is en de kleuren in de omgeving felrood zijn geworden. De foto's zullen meer zeggen, maar die laten ons niet zien hoe magisch het in werkelijkheid is, keer op keer.
De dag erna zijn we aangekomen in Darwin. We hadden een slechte nachtrust gehad door een erg warme bus en een illegale overnachting, dus we deden die dag weinig anders dan op de camping hangen en ons voorbereiden op Darwin. De volgende dag deden we echter des te meer.
Darwin is een stad met charme. Het is niet groot en de weg is er eenvoudige te vinden. Het heeft een prachtige esplanade met picknick bankjes en een wandeling langs de zee. De haven is onlangs gerestaureerd voor weet ik veel hoeveel geld en dat zorgt voor een kleine, gezellige haven, met een prachtige zwembad, conventie centrum en strand. Het uitzicht over de zee is prachtig. In deze warme stad lijkt het ook of iedereen buiten leeft. Die avond gingen we naar de beroemde avond markt van Darwin, twee keer per week in het hoofdseizoen en altijd hartstikke druk. Het draait er hoofdzakelijk om eetkraampjes en de zonsondergang en het lijkt alsof iedereen uit Darwin en omgeving zijn stoeltjes en wijn meeneemt voor een gezellig avondje uit. Er zijn ook kraampjes met souvenirs en er is muziek. Leuke markt. We haalden eten om daarna tussen de enorme menigte te gaan zitten op het strand om nogmaals de zonsondergang te bewonderen. Het was iets bewolkt, maar daartussen zagen we nog de bol naar beneden gaan en uiteindelijk zakken in de uitgestrekte zee. De bewolking zorgde voor extra mooie kleuren en de markt voor iets extra's aan een prachtige zonsondergang.
Na weer een slechte nacht door de warmte wisselde we de volgende dag af met een park, een museum, een art gallerij, een dutje aan het strand, een bewolkte (Maar toch mooie) zonsondergang met een barbecue en tot slot een geweldige (humoristische) film in de openlucht bioscoop (Mustsee: A few best man). Na de film reden we weg uit Darwin, omdat we toe waren aan een windje en een goede nachtrust die we niet kregen op de camping waar we veel te veel voor betaalden. Richting Kakadu vonden we een beter plekje en sliepen die nacht als baby's!
Onderweg kwamen we voor de tiende keer politie tegen, maar het was de eerste keer dat Hanneke reed en haar allereerste blaastest. Al 100x zei ik tegen Koen dat ik ook een keertje wilde (Koen heeft er in Australie al 6 gehad) dus ik was dolblij toen ik ze dag (Koen iets minder, want die sliep al bijna). Ze bleken nog aardig ook, dus dolgelukkig met fotomateriaal en mijn blaasstokje reden we weer verder. Het is wel apart dat dit de tweede keer is in Northern Territory dat je in de middle of nowhere wordt aangehouden voor controle.
En na nog een leuke overnachting in de Mary River Region (Wetlands, bos en opnieuw een adembenemende zonsondergang op een uitkijkpunt) kwamen we vandaag een week geleden aan in Kakadu National Park. Ik weet niet wie er wel en niet van heeft gehoord, maar het heeft een goede plek op de wereld erfgoed lijst (Vanwege zowel natuur als cultuur) en is een veel besproken en enorm National Park. Australiers hadden ons eerder gezegd dat het niet de moeite waard was, er zou nog veel gesloten zijn, ontoereikend voor 2WD, het was niet zo indrukwekkend en de 25 dollar pp die je moet betalen is het niet waard. Niks is voor ons minder waar gebleven. We leren deze reis echt dat we onze eigen mening moeten vormen, want Kakadu was en is geweldig!
Er waren inderdaad nog wat dingen gesloten (Meer dan de helft van de wandelingen en een aantal wegen) maar het is zo groot en er blijft zoveel over!
In het eerste tabelletje van dit verhaal heb ik geprobeerd duidelijk te maken wat er allemaal te vinden is in Kakadu. Dit verhaal wil ik daarop aan laten sluiten. Kakadu is een park dat heel veel te bieden heeft. Van wetlands, woodlands, rotspartijen en rockart tot watervallen. Het is enorm groot en het is ontstaan door de samenkomst van vier grote rivieren (North, east, west en South Alligator River). Misschien dat dit er ook voor zorgt dat er nog zoveel dicht is. Door die rivieren stikt het hier namelijk van de zoutwater krokodillen en omdat het zo groot is heb je die niet zo snel gevangen en verwijderd. Daarom waren vrijwel alle wandeling rondom de rivieren en de billabongs (watertjes) gesloten. Nadat we er ook zeker tien krokodillen hebben gezien vinden we het begrijpelijk.
De eerste dag keken we op een uitkijkpunt uit over wetlands waar een grote verscheidenheid aan vogels te zien waren en prachtige lelies e.d.
We reden door naar opnieuw een prachtige boscamping waar we ons later op de middag pas settelden (Dit door de vele kilometers die je ervoor moet afleggen in Kakadu) en onze planning begonnen te maken. Het enige dat we helaas al heel snel concludeerden was de hoeveelheid muggen die met de schemering tevoorschijn kwamen. Rotdingen! Het hele noordelijke gedeelte van Kakadu stikt ervan. 's Nachts durf je bijna je bed niet uit om te pissen, omdat je 10 muggen mee naar binnen neemt . En precies nu kreeg Hanneke klachten van blaasontsteking…
Die avond gingen we toch naar de diashow (Tussen de muggen) over rockarts in Kakadu. Wat heel leuk in Kakadu is dat er speciale rangers zijn die gratis en voor niks praatjes houden, wandelingen, diashows en culturele activiteiten. Op deze manier zijn we afgelopen week heel veel te weten gekomen over het land hier en de cultuur van de aboriginals.
Rockart is op heel veel plekken te vinden binnen Kakadu. Het zijn niet zomaar schilderijtjes op de rotsen, maar schilderijen met hele diepe betekenissen. Ze zijn allen gemaakt door aboriginals en gaan tot 100 duizend jaar terug! De meeste schilderijen bevatten verhalen over voorouders, geloof (Geesten, bijzondere mensen e.d.), onderwijs (Normen en waarden over stelen), mythen en het doorgeven van informatie over het land (Bijvoorbeeld eten dat er te vinden is).
Na de diashow hadden we veel zin om de volgende dag naar Ubirr te gaan, een van de twee plekken met de mooiste art sites. De dag erna begonnen we echter met wandelen langs en door de pancake rotsen. Een prachtige wandeling. Daarna even vissen en een wandelingetje langs een deel van de prachtige east alligator river. We sloten de dag pas af in Ubirr met een ranger wandeling langs de art sites. Opnieuw werd ons veel over de schilderijen verteld en de verhalen erachter. Om jullie een voorbeeld te geven zal ik jullie een verhaal beschrijven:
De lighting Man (Namarong)
Samen met zijn vrouw en zeven kinderen kwam Namarong uit het Noorden (De Golf van Carpentia). Hij was een van de creatie voorouders. De eerste mensen hier die het land geschapen hebben. Nadat hij hier is gekomen veranderde hij zijn zeven kinderen in de prachtige leichhardt grasshoppers. Hij heeft zichzelf veranderd in een enorme berg die op verschillende plekken in Ubirr te zien is. In het nat seizoen komen zijn kinderen uit hun schuilplaats en roepen zijn naam, ze roepen voor omweer. Hij laat daarop de omweer los en zo is hij de man die zorgt voor omweer.
Op verschillende plekken in Ubirr is er een tekening te zien van deze man, een mooie beschildering.
Naast de verhalen was er een grote gallerij met hoofdzakelijk dieren erop. Dieren die hier leven, waar de aboriginals van leven. Ze zijn niet zomaar getekend, maar de complete anatomie is afgebeeld en daarop met kleuren ook aangegeven wat ervan te eten is. De ranger vertelde dat ze een aantal weken terug met een radioloog op dezelfde plek was die bevestigde dat de anatomie bijna geheel overeen kwam met zoals hij het kende. Een informatieve les voor anderen dus.
Na verscheidene art sites te hebben bezocht gingen we met de groep naar de lookout. Een prachtige lookout boven op de bergen waar we vol bewondering opnieuw een adembenemende zonsondergang zagen.
De volgende dag zijn we nog even terug gegaan naar Ubirr, om de wonderlijke dingen nogmaals in ons eigen tempo te bekijken.
De dag erna deden we ook een culturele activiteit met rangers en met aboriginal mensen. We gingen weven. Ze maken hier o.a. prachtige manden van pandana bomen. We leerden hoe ze de planten bewerkten en kleur gaven en zijn begonnen aan het maken van een armbandje. Een leerzame activiteit en het is fascinerend om te zien wat deze mensen allemaal uit de natuur halen. Hoe ze leven met het land. Dit geeft ons inspiratie om ook meer te luisteren naar het land en de tijd te nemen om het echt te horen en te respecteren. Ook een reden waarom het volk zich hier misschien zo afzet tegen de vele witte mensen die komen en alles wat zij willen veranderen.
Die middag gingen we naar het medisch centrum en kreeg Hanneke gratis medicatie van de overheid (We vonden het wel apart dat de zuster zei dat we niks hoefden af te rekenen). We deden een paar boodschapjes in het enige dorp hier en bezochten het informatie centrum, dat tevens een klein museum had. We maakten weer een goed vuur 's avonds (De enige manier om muggen een beetje weg te houden) en keken terug op een mooie dag.
De dag erna bekeken we de art sites (En deden weer een wandeling met een ranger) bij Nourlangie. Anders en net zo fascinerend. Wat hier nieuw was, waren de invloeden van de Europianen. Toen deze het land op kwamen hier begonnen aboriginals pistolen te tekenen, een zeilschip en een hele fascinerende tekening van een white fella met een pijp en met zijn handen in zijn zakken. Iets heel ongebruikelijks voor de aboriginals toen.
We eindigden die dag met de wetlands van Cooinda, waar we maar een klein stukje zagen ivm. Krokodillen gevaar. We boekten wel een boottocht voor de volgende dag over Yellow water.
En die boottocht de dag erna was opnieuw geweldig! We deden de sunset cruise, dus naast de al adembenemende en gevarieerde wetlands van Yellow Water zagen we ook een prachtige zonsondergang (De gids zei dat hij hem zelden zo mooi zag). De cruise bracht ons over de rivier langs de wetlands waar een geweldige verscheidenheid aan interessante en aparte vogels zaten, planten, bomen, grassoorten, lelies en uiteraard krokodillen… De reden waarom yellow water alleen toegankelijk is per cruise. De leukste vogel die we zagen was een heel klein vogeltje, een soort eendje met een mooi rood snuitje die over het water liep met onder zijn lange poten een paar kleine vogeltjes zichzelf verschuilend onder vaders buik. Kleintjes blijven hier een paar maanden om ze te beschermen tegen roofvogels en dat soort dingen. Enig om te zien.
Daarnaast waren de kleurveranderingen door de ondergaande zon op het water ook prachtig en was het stille water heel mooi omdat je de weerspiegelingen van bomen en wolken in het water zag.
Het was een hele dure cruise, maar het was iedere cent waard!
Na deze cruise zijn we doorgereden (Langs een paar prachtige uitkijkpunten over zuid Kakadu, meer woodlands en uitgestrekter dan het noorden) naar de plek waarop ik nu dit verhaal typ. Gunlom. Eerst wilde ik het verhaal noemen; The road to Gunlom. Dit omdat het de slechtste weg was die we tot nu toe hebben gehad. Er stond ook 4WD recommended, maar we hadden het aan iedereen gevraagd (Rangers, informatie centrum) en iedereen zei dat als we rustig aan deden we het makkelijk haalden en dat het alle moeite waard zou zijn. Dat laatste is het wel, maar jeej wat was ik blij toen we er waren en wat zie ik op om morgen weer terug te moeten! Naast extreme corrigatie bevatte de laatste 10 van de 36 kilometer flinke gaten in de weg en de hele auto trilt en rommelt. Maar we zijn er en het is hier prachtig. Een geweldige waterval die vanaf de camping te zien is. Een enorme klim bracht ons naar de top waar het uitzicht fenomenaal is en je heerlijk (krokodilvrij) in een paar adembenemende plunge pools kunt zwemmen (Uitkijkend over bergen en bossen). Een hele goede afsluiter van Kakadu.
Gisteren heb ik een planning gemaakt voor de nog 29 dagen die we over hebben om terug te komen in Melbourne. We gaan het allemaal redden, maar er moeten niet teveel gekke dingen gebeuren en we moeten helaas morgen echt gaan vertrekken uit Kakadu…
Lieve mensen, het gaat ons goed en we zien vol goede moed onze reis naar het zuiden tegemoet!
- comments
Jelle Holthuis Kakadu, grappig.... daar ga ik waarschijnlijk binnekort werken!
Marleen Koen en Han! Weer een mooi verhaal die weer super beschrijft wat jullie zien, beleven en ervaren! Geweldig! Jullie moeten toch nu ff een sprintje gaan trekken naar Melbourne.. Haha, gaat dat wel lukken? Volgens mij vinden jullie in elke stadje, plaatsje of gehucht wel iets interessants om even bij stil te staan! Nou, we zijn iig weer op de hoogte.. Altijd fijn! (Zat gisterenmiddag toevallig nog te denken aan jullie, dus weer telepathie met mijn gedachtes en het plaatsen van jullie verhaaltje op ongeveer dezelfde tijd!) Genieten jullie! Kus
marie-jeanne en jos Prachtig en wat is het weer genieten van jullie verhaal. We wensen jullie een goede reis terug naar Melbourne,doe het rustig aan en blijf genieten van dit schitterende land. Dikke knuffel, MaJoBa xxxxxxx
Geert van Gorp Jeetje wat leuk om weer op de Veluwe te zijn. Vooral die witte fietsen klinken als een feest. Wij hebben vrijdag 1 juni de sleutel van ons huis gehad! Wij zijn nu twee dagen aan het slopen. Het gaat snel! Het tegelwerk eraf halen is het meeste werk, maar Laurens en anderen hebben ons prima geholpen! Het gaat jullie goed!
Els & Fons van Gorp Wauw! Wat een belevenissen. Jaloers zijn we wederom. Fijn te horen dat jullie het goed maken en genieten. Je hebt waarschijnlijk extra cellen nodig om alle indrukken te bewaren. Behouden reis terug naar Melbourne!!! Lieve groetjes&knuffels,Pama-Els/Fons
Els en Fons Oh lieve schatten wat is het toch weer genieten om jullie prachtige verhalen te mogen lezen!!!En wat fijn dat jullie het zo goed maken! Ik ga op zoek voor jullie naar het boek "op blote voeten door australie" of zoiets...Het komt helemaal boven: het één zijn en één worden met de natuur en je afvragen waarom wij toch zó anders met onze prachtige wereld bezig zijn en dan die Aboriginals maar proberen op te vangen in plaats van er van alles van te willen leren.".... Ik ga steeds meer merken nu dat jullie door deze reis niet alleen luxe genieten, maar ook veel wereldwijsheid meekrijgen, ha,ha! Ik wist het al maar weet het nu nog beter: ik ga groenlinks stemmen hoor! "De natuur heeft ons twee oren gegeven en slechts één mond"...Nog maar 29 dagen, maar neem je tijd!. Heel veel XXXXXXXXXXXXXX
Aukje Lieverds!! ik liep achter, maar ben weer helemaal bij. Wat een verhalen weer! Zo cool wat jullie allemaal doen en zien! Met veel plezier en jaloezie heb ik het allemaal weer gelezen en bekeken. Wat leuk hoe jullie zo genieten en stralen op de foto's! Blijf lekker zo doorgaan en geniet van de laatste maand Australie! XX Auk
Marielle Koen: knip je haren hahahaha! De rest ga ik vanavond rustig thuis lezen ;)
Anne Hey Koen en Hanneke!! Wat n geweldig verhaal en ervaringen doen jullie op tijdens jullie prachtige reis!! Ga zo door en succes met jullie reis naar Melbourne! Ik ben benieuwd naar jullie foto`s. Groetjes xxx Anne
Frans en Agnes Jullie lijken wel gedachten te kunnen lezen! Gisteren vroegen we ons af wanneer we weer een nieuwe aflevering op jullie blog zouden zien en vanochtend was hij er. Heel fijn om over jullie belevenissen te lezen en wat hebben jullie weer veel gezien en meegemaakt. Ja, die aboriginal cultuur is heel boeiend en hun recente geschiedenis heel triest. Jullie zullen er de komende weken vast wel meer over zien en horen. Niet te geloven dat jullie alweer bijna in Melbourne zijn. Er wordt daar naar jullie komst uitgekeken. Heel veel liefs en knuffels van ons beiden.
Simon Ik vind onze lieve Hollandse regenwormpjes wel liever dan giftige slangen hoor. Maar desalnietteplus; schitterend verhaal weer! En hartelijk dank voor de hilarische kaart! Die pronkt mooi aan het prikbord. Dank, ook namens Vala, en keep up the good work! Dikke poenekes, Siem en Vala
miss bakvis Hanneke ik heb vandaag een geweldig compliment gekregen....Janneke zei: Ik moet steeds aan Hanneke denken als jij zo gek doet....ha ha ha ha. Heb groot nieuws!! We draaien voortaan mee op grote evenementen....pinkpop...paaspop...rock werchter...lowlands...dus....wanneeeeeeeeeer kom je terug!!! Hellup...xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Floor en Kutera Hallo lieverds, vanuit Noorwegen (zijn hier nu alweer ruim twee weken) blij ven we jullie volgen! Dikke knuffels oftewel op z'n noors "mye klemme", Foor en Kutera