Profile
Blog
Photos
Videos
Ok. Voor de 3e keer een bus'pakket'. Maar; hoe moesten we anders "redelijk soepel" in Maleisië zien te komen?!
Opgehaald bij onze accommodatie met een minivan als passagier nummer 3 en 4. Bij de pier gewacht op de boot, die nog 2 andere passagiers meebracht. Toen op volle snelheid richting zuiden gereden door een chauffeur die een voorliefde had voor claxonneren. Toen hij, nadat hij met dik 100km p.u. over een drempel schraapte, we daarna bij een garage stopte en eruit geknikkerd werden en er binnen 20 minuten een nieuw stuk uitlaat opzat, werkelijk met overvolle snelheid reed en niet meer uit liefde, maar uit frustratie claxonneerde, zat iedereen (ineens wakker) rechtop in de bus. De goede man bleek zelf ook, na het afleveren van onze medepassagiers bij de pier naar Koh Lipe, een attack nabij, omdat hij, door dat hele uitlaat-akkefietje, bijna te laat was voor de boot. Dat verklaarde een hoop, maar toch waren we opgelucht toen hij ons, 2 minuten later, bij het bureautje ernaast dropte.
In ons hart wetende dat het eigenlijk allemaal te mooi was om waar te zijn, zeiden wij nog schattig en naïef tegen elkaar: 'Goh, dat gaat lekker soepel! We moeten hier even wachten en dan lopen we over een uur naar de pier om de boot naar Langkawi te nemen. Lekker relaxt....'
Het feit dat BIJNA ALLE Thaise mensen die van het vervoeren van toeristen hun werk gemaakt hebben NAUWELIJKS Engels spreken, er BIJNA ALTIJD iets anders gaat dan gepland en je dan op GEEN ENKELE manier informatie krijgt over de situatie, maakt dat je je soms werkelijk overgeleverd voelt aan één of andere ZEER ONGEORGANISEERDE mensensmokkelorganisatie.
En toch. Het komt ALTIJD weer goed. (Even afkloppen!!!!)
Ook toen we daar lekker ontspannen zaten te wachten om naar de boot te gaan en we ineens gesommeerd werden onze spullen te pakken en in een plaatselijke taxi-truck te stappen. "Tickets?" opperde Martijn nog een paar keer tegen 'de organisatie', toen bleek dat de enige persoon die met ons meeging de taxichauffeur zonder gebit was, die zich ver boven de grens van de Nederlandse pensioenleeftijd bevond. Let wel! Hij kreeg een notitie briefje mee waar iets opgekrabbeld was en werd wat ongeduldig geinstrueerd door de dame van 'de organisatie'. De lieve man leek er net zo min iets van te begrijpen als wij, maar voor we het wisten startte hij de motor en waren we op weg naar...
Na zo'n 20 minuten rijden werden we afgeleverd bij een soort van wachtruimte, waar iedereen ons aankeek alsof ze werkelijk waar nog nooit zoiets gezien hadden. De man achter de balie die moest regelen dat wij in ieder geval in de richting van Langkawi zouden komen incluis. Zonder gebit en met zijn papiertje stak de taxichauffeur van wal, waarna hij zijn schouders ophaalde, in zijn taxi stapte en wegreed. Daar stonden we dan. Geen enkele link naar 'de organisatie' (alleen een naam en telefoonnummer van het kantoor in Krabi) totaal genegeerd door de mensen waar wij onze hoop op hadden gevestigd. Goed gebekt als we zijn waren dit onze woorden: "WE GO LANGKAWI?" Na een telefoontje; in het Thais, mochten we bij Gods gratie plaatsnemen. Nog steeds in onwetendheid. En nu? Toch nog even proberen bij die mevrouw achter de balie. "WE GO LANGKAWI? YOU KNOW WE NO TICKET?" De eerste keer non op rekest. En toen na de 2e poging de legendarische woorden: "you no worrie, my friend comes in 10 minutes, give you tickets." Na toch nog wat ongeruste momenten verscheen er als in een droom ineens een Thaise vrouw, geheel in het paars gekleed, aan de ticket balie. Het viel ons op dat ze een beetje minzaam geholpen werd, maar iets later begrepen we waarom. Ze kwam voor ons; die twee onnozele 'farang' zonder tickets...
(Wikipedia: In normale context is farang een neutraal woord dat wordt gebruikt om een blanke buitenlander aan te duiden, in sommige contexten kan het ook als scheldwoord bedoeld worden.)
Bijvoorbeeld in de context van 2 buitenlanders zonder ticket in een Thais busstation...
Met een paar roze briefjes in haar hand, waarop ze voor ons in het Engels iets krabbelde, en met een geruststellende glimlach op haar gezicht, stond ze voor ons. Ze had voor ons even bustickets en boottickets gekocht. "Bye, bye!" En weg was ze. Op haar rug konden we nog net lezen: 'Andy tours save the world'. En Martijn & Kim....
Het was het allemaal meer dan waard! Langkawi is schitterend! Het is een tropisch eiland. Letterlijk en figuurlijk! Het ligt vlakbij de evenaar, het is er altijd boven de 30 graden, de luchtvochtigheid is er heel erg hoog, het regent er (in december) dan ook gemiddeld 8 dagen per maand, waardoor het hele eiland prachtig groen is. In de 8 dagen dat wij er waren is er 3 keer een tropische bui gevallen. 2x 's avonds en 1x 's middags toen we op het strand waren. Het éne moment prachtig weer, het volgende moment helemaal grijs om ons heen en keiharde regen. Maar hoe erg is dat, als je in een zee ligt van zo'n 29 graden? Na een klein half uur trekt de lucht weer open en komt de zo'n tevoorschijn.
Voor het eerst in zo'n tropische omgeving, voor het eerst in Maleisië. En ondanks dat de plaats waar we zitten (Pantai Cenang) redelijk toeristisch is, krijg je toch al wat mee van de Maleisische samenleving. Het is totaal anders dan Thailand. Het overgrote deel van de bevolking van Maleisië is moslim. Je ziet op Langkawi dan ook veel gesluierde dames. Hoofddoeken in allerlei kleuren en prints. Ook een soort sportieve uitvoering zie je hier veel. Een speciaal stofje met een rits. En buiten deze regenboog aan hoofddoeken, dragen (met name de jongere vrouwen) 'gewone' kleding. Ook de moskeeën zien er heel anders uit dan de Arabische variant. Het klinkt wat oneerbiedig, maar zoals Martijn het formuleerde; zijn het net gefiguurzaagde houten elementen, die in elkaar geschoven zijn. Ook deze zijn in verschillende kleuren geschilderd. Voor leken als wij doet deze kleurrijke uitstraling naar buiten toe denken dat het een andere stroming van het islamitische geloof is dan zoals wij deze kennen. In ieder geval hier in het westen van Maleisië. Wij lazen laatst ook dat veel Arabische toeristen vaak verbaasd zijn over het tolerante en open karakter van het Maleis Islamitische geloof. In het oosten van Maleisië schijnt het allemaal wat conservatiever te zijn. Helaas is de oostkant in deze tijd van het jaar onderhevig aan de moesson. Door de regen en harde wind wordt het afgeraden daarheen te gaan. De eilanden aan die kant zijn in de periode zelfs 'gesloten' vorige toerisme.
Maar niet getreurd, want we zijn op Langkawi. Had ik al gezegd wat een paradijs het hier is..... ?
We hebben dan ook vooral genoten van het witte strand, de blauwe zee en het lekkere eten. Maar ook 2 dagen rondgetoerd over het eiland met een scooter, met de kabelbaan naar het hoogste punt van het eiland gegaan, ontzettend gelachen in het 3D-museum, waar we ons in allerlei poses hebben gewrongen om gave foto's te maken en vooral weer heel erg genoten.
En toen was het tijd voor onze volgende bestemming. Weer een eiland, dus dit keer geen vaag buspakket, maar met de Ferry naar Penang. Wat kan er nou mis gaan met zo'n veerboottochtje van 3 uur?!
- comments
marloes mulder Wat een leuk verhaal! Uit alles blijkt hoe leuk jullie het hebben en hoe jullie genieten. Blijven doen hoor.
Angelique Phoe wat een avontuur weer! Leuk :) Geniet nog even van de omgeving en elkaar!!
Sharon Superleuk en grappig! :-))
arja de jonge Leuk om even met jullie mee te mogen reizen, ben nu al benieuwd naar het volgend avontuur
anja osse geweldig om te lezen, jullie maken veel mee, geniet nog maar verder en nog veel plezier. dikke kussen paul en anja
Britt Ik geniet van jullie verhalen! Wij in Nederland lekker herfstweer. Ieuw! Geniet ervan. Liefs
Rita Smakelijke verhalen. Heerlijk om te lezen! Wat een belevenissen!!.
Carla van ardenne Met een wijntje erbij, bijna een spannend boek. Haha kus van ons
Elisa Gelukkig hebben jullie zoveel humor, want jullie lachen gewoon alle "tegenslagen" weg en wat overblijft, is een waanzinnig leuk verslag (voor ons) om veilig thuis te lezen;-). Blijf van iedere dag genieten hoor! Dikke kus van mij.