Wederom in een erg luxe bus met ruime comfortabele stoelen, rijden we naar Tanah Rata, een plaatsje midden in de Cameron Highlands. De Highlands liggen op ongeveer tweeduizend meter boven zeeniveau, waardoor het weer er een stuk milder is. Met ongeveer 25 graden aangenaam en niet snikheet en benauwd zoals in Kuala Lumpur.
In de hoofdstraat stikt het van de touroperators die allemaal een tour langs de bezienswaardigheden van de Highlands willen verkopen. Al snel blijkt dat alle tours in principe op hetzelfde neerkomen, dus kiezen we degene waar we de meeste korting krijgen. Samen met een Engels stelletje worden we de volgende dag opgehaald. De eerste stop is bij één van de vele theeplantages die dit gebied rijk is. Omdat de thee kennelijk het beste groeit op hoogte, is de theeplantage hoog in de bergen aangelegd. Behalve een lekkere kop thee, levert het bezoek aan de plantage ook spectaculaire vergezichten over het bergachtig gebied op. Nog wat verder de bergen in ligt Mossy Forrest, het bos dat ter inspiratie heeft gediend voor de film Avatar. In tegenstelling tot wat in het verkooppraatje werd gemeld, is hier echter geen enkele scène voor de film geschoten. Dat is gebeurd in Nieuw Zeeland, in een vergelijkbaar bos. Een kleine teleurstelling voor het Engelse stel, die juist daarom deze trip hadden uitgekozen. De "trekking" door Mossy Forest beslaat overigens uit niet veel meer dan een kleine tien minuten wandelen door het bos. Een beetje jammer, want het mystieke mosachtige woud is zeker een langere wandeling waard. Na Mossy Forest bezoeken we nog een aardbijenkwekerij en een butterflyfarm, waar ook enkele slangen, diverse insecten en bijvoorbeeld schorpioenen te zien zijn. De mini-dierentuin maakt een wat vervallen indruk, overal liggen dode vlinders en de dieren in de hokken zien er verwaarloosd uit. Geen hele prettige aanblik, dus lopen we snel weer naar buiten. Dan is het tijd voor de echte trekking. Gisteren hebben we afgesproken dat we bij de tempel worden afgezet, want daarachter ligt een pad dat rechtstreeks de jungle invoert. Onze chauffeur zou de wandelroute wel uitleggen als we daar zijn. De chauffeur heeft daar echter helemaal geen zin in, kort gezegd komt er op neer dat we het zelf maar moeten uitzoeken. "Daar is de tempel, en de route begint ook daar ergens, vraag het maar aan een monnik ofzo." We vragen nog even hoe het dorp eigenlijk heet waar we vanochtend vertrokken en stappen uit. Gelukkig vinden we bij een restaurantje een globale kaart van de omgeving, zodat we niet helemaal op goed geluk de jungle in hoeven te lopen. De tocht door de jungle is erg mooi én makkelijk te vinden, waardoor we twee uur later weer veilig bij ons hostel arriveren.

Via Kuala Lumpur vliegen we naar Bangkok, onze wereldreis is nu echt bijna ten einde. Nog een paar dagen en dan moeten we toch echt terug naar Nederland. We weten onze weg in Bangkok inmiddels aardig te vinden en brengen de meeste tijd door in de drukke winkelstraatjes. Niet alleen om te shoppen, ook om allerlei soorten massages uit te proberen. Vooral de "fishspa" is een hele belevenis. Het kriebelt ontzettend, maar na een tijdje raak je eraan gewend en is het eigenlijk best lekker. Onze voeten zijn nog nooit zo schoon geweest!

We drinken wat biertjes en halen ondertussen de ene na de andere herinnering op. Op elke hoek staan "kikkervrouwtjes" of iemand die vraagt of we een tuktuk nodig hebben. Eentje merkt terecht op dat het wel heel raar is dat we al voor de derde keer in Bangkok zijn, maar nog nooit naar een pingpongshow geweest zijn. We laten ons overtuigen en worden een kwartier later in een wat schimmige achterbuurt gedropt. De chauffeur belooft plechtig hier te wachten, en waarom zouden we een goudeerlijke tuktukdriver niet geloven?
De show zelf is, hoe zullen we het zeggen... een beetje vreemd.
Scheermesjes, bananen, pingpongballen, de hele trukendoos wordt opengegooid. Een flesje water verandert mysterieus in een flesje cola, dartpijltjes vliegen in het rond. Na een uurtje hebben we het hele repertoire wel gezien en lopen we naar buiten. Waar we al bang voor waren, "onze" tuktukdriver is hem gesmeerd. Hij had zijn provisie toch al binnen. Omdat het iets te ver lopen is, houden we een taxi aan. Na een lange discussie wil hij op de meter rijden en een kwartiertje later zijn we veilig terug op Khaosan Road. Ook dit avontuur hebben we weer overleefd!

De laatste dag in Bangkok voelt vooral erg raar. Na zes maanden van hostel tot guesthouse checken we voor de laatste keer uit. We hijsen nogmaals onze backpack op de rug en gaan voor de laatste keer bij onze favoriete Indiër eten. Nog een laatste Chang, maar dan moeten we toch echt richting vliegveld. Tijd om ons spiksplinternieuwe neefje op te zoeken!