Profile
Blog
Photos
Videos
Omdat we gehoord hebben dat het in het noordwesten van Bali erg mooi snorkelen en duiken is, besluiten we richting Pemuteran te reizen. Dat is echter helemaal aan de andere kant van het eiland, een redelijk grote afstand om te overbruggen in één dag. Uiteindelijk kiezen we Lovina uit als tussenstop, een kleine kuststreek in het noorden van Bali. In de luxe bus die ons daar gaat brengen treffen we maar twee andere toeristen aan, wat onze chauffeur doet besluiten om net buiten Ubud van auto te wisselen. We vervolgen onze reis in een krappe gammele auto zonder airco, maar komen wel heelhuids in Lovina aan. De taxichauffeur heeft ons een eindje buiten het centrum bij een hotel van "his friend" afgezet. Hij vindt het niet leuk als wij vriendelijk bedanken voor het ongevraagde aanbod om hier te overnachten, en wil ons alleen maar in de stad afzetten als we bijbetalen. Gelukkig zijn onze medereizigers wat minder soft dan wij, zij maken meteen duidelijk dat we daar niet mee akkoord gaan. Mokkend zet de chauffeur ons tien minuten later in het centrum af. De keuze valt op een hotel met ruime kamers en een zwembad. Wat we helaas over het hoofd zien, is dat het hotel recht tegenover een karaoke-bar staat die elke nacht tot een uur of drie open is. De populaire Indonesische nummers zijn al niet helemaal "ons ding", maar de versies die de dronken bezoekers lekker luid meeblèren zijn al helemaal niet om aan te horen. Zelf doen we het overigens niet veel beter...
Onze hoteleigenaar overtuigt ons om vanuit hier te gaan duiken, in plaats van verder te reizen naar Pemuteran. Elke touroperator in de wijde omtrek gaat toch naar dezelfde plek om te duiken, maar hier schijnt de accommodatie veel goedkoper te zijn. De prijs van het pakket introductieduik, lunch en vervoer zakt vervolgens ook nog eens met honderduizenden rupiah tegelijk, wat het aanbod nog wat aantrekkelijker maakt. Het scheelt ons ook een reisdag, dus we nemen het aanbod aan. De volgende dag stappen we na een kleine twee uur rijden op de boot naar Menjangan, een eiland in het noordwesten van Bali. We krijgen nog snel wat instructies, het is immers onze eerste keer. Belangrijkste les: altijd blijven ademhalen. Dat moet toch wel lukken. Ingepakt en wel plonsen we even later in het water. Joost moet in het begin nog even wennen aan het regelen van het drijfvermogen, zodat hij een paar keer op en neer stuitert tussen de bodem en het wateroppervlak. Eenmaal naast de instructeur op de bodem aangekomen, oefenen we samen enkele basale handelingen, waarna we diepere wateren opzoeken. Misschien ligt aan onze duikbrillen op sterkte (geen gehannes met lenzen, erg fijn), maar zo mooi en kleurrijk hebben we het koraal en de vissen deze vakantie nog niet gezien! Het water is zo ongelooflijk helder, dat we bijna vergeten dat we ons vijftien meter onder water bevinden. We vergapen ons aan de prachtige onderwaterwereld, de vijftig minuten vliegen voorbij. Weer boven water bezoeken we de tempel op het eiland, maar eigenlijk zijn we met ons hoofd nog bij ons "diepzee-avontuur". We gaan weer snel aan boord en varen een stukje rondom het eiland voor een tweede duik. Onze instructeur is bezig met foto's schieten van ons en de vissen, terwijl wij rustig de tijd nemen om alles op ons gemak te bewonderen. Na drie kwartier genieten is het helaas tijd om terug naar de boot te gaan. Op de terugweg zijn we het roerend eens: dit moeten we vaker doen! Terug in Lovina nemen we een puntzak friet in een leuk tentje en kletsen we met de de Nederlandse eigenares honderduit over onze avonturen van de laatste maanden. Erg gezellig!
Volgende bestemming is één van de Gili eilanden ten westen van Lombok. Er gaan boten rechtstreeks vanaf Amed, dus daar reizen we heen. Uiteraard kan je ook direct naar de eilandjes vanaf Lovina, maar dan moet je vroeg opstaan. Ons niet gezien, het is tenslotte vakantie! We krijgen geen spijt van onze keuze, want in Amed kan je direct vanaf het strand uitstekend snorkelen. Tussen de vele vissen ontdekken we ook een kreeft en zelfs een haai en een zwart-wit gestreepte zeeslang. Geen slechte score voor één dag. Op internet lezen we overigens dat alle zeeslangen giftig zijn, daar hadden we niet bij stil gestaan toen we van dichtbij zo mooi mogelijke foto's probeerden te maken. Weten we dat ook weer voor de volgende keer.
De volgende dag maken we weer eens kennis met een typisch staaltje Indonesische efficiëntie. Om de afgesproken tijd staan we klaar voor het hotel, om vervolgens een klein half uur te moeten wachten op de bus. De bus zet ons zeshonderd meter verder bij de haven af, waarna we weer ruim een uur moeten wachten tot we de boot op kunnen. De boot zelf doet er gelukkig niet zo lang over, om elf uur zetten we voet aan land op Gili Air, het kleinste eiland van de drie Gili eilanden.
Mochten we nog enige stress in ons lijf hebben, dan is die weldra verdwenen. Alles op het eiland ademt rust en ontspannenheid uit. Er zijn wel wat barretjes en winkeltjes, maar het eiland is te klein voor echte wegen. Er zijn dus geen auto's, je kan wel fietsen huren of je laten vervoeren door paard en wagen. Niet dat het nodig is, want je loopt het hele eiland in een uur rond. Onze dagen op Gili Air zijn uitermate relaxed. We ontbijten op het strand met uitzicht op de glooiende kustlijn van Lombok. Vervolgens duiken we de zee in en snorkelen we in de hoge golven. 's Avonds drinken we cocktails tot we de maan zien opkomen. In het felle maanlicht dat lange schaduwen werpt, wandelen we terug naar ons charmante houten hutje, nog nagenietend van weer een heerlijke dag. Kortom twee heerlijke dagen!
- comments
Annemiek en Ad ik dacht dat jullie onderhand wel zin hadden om naar huis te gaan, maar als ik jullie prachtige verhalen zo lees begin ik daar toch sterk aan te twijfelen, liefs en kusjes
Maarten mooi man. Supervet! Maar ik neem aan dat er toch binnenkort een einde komt aan jullie reis, of niet? :) Ben benieuwd naar de rest van de verhalen naast deze top anekdotes op de blog! Gr. Maarten
Taweesak dan zijn er toch personen in het gekkiluge bezit van de hartenvorm gekomen, hoorde pas eind januari dat deze niet leverbaar was.Moet een half jaar kijken of er wat anders langs komtvan Zester, maar hoe lang komt de agenda als vervangend cadeau nog langs?Met vriendelijke groet.
Jo Haanen Er doen allerlei horror-verhalen de ronde over de fast-boat van Amed naar Gili (zeer ruwe zee, veel te veel mensen op de boot, kapiteins die als een gek door de golven beuken). Wat is jullie ervaring? Met welke maatschappij zijn jullie gevaren? Wij willen in juli met de boot van Amed naar Gili (met jonge kinderen). Raden jullie het af?