Profile
Blog
Photos
Videos
Daar zijn we weerrrr
Sorry dat we jullie zo lang hebben laten wachten, ons laatste bericht is alweer van een maand geleden! We zijn hier ook zo druk met genieten.
De laatste keer stonden we op het punt om naar Vietnam te gaan. De 26-urige bus reis viel uiteindelijk reuze mee. Twee prima bedjes naast elkaar. Het weer werkte alleen niet mee. De nacht vantevoren heeft het onwijs hard geregend en alle straten staan blank. Ook tijdens de rit blijft het stortregenen. Bij de grensovergang worden we uit de bus geschreeuwd en moeten we onze stempels halen. Onze eerste kennismaking met de Vietnamezen is niet erg aangenaam. Ze jagen alle toeristen in hun pyjamaatjes door de storm naar het loket. Ze blijven maar schreeuwen in het Vietnamees en niemand weet waar we naar toe moeten. Naast de regen is het opeens super koud, 14 graden, hier waren zelfs wij niet op voorbereid. Na een uur mogen we eindelijk weer allemaal koud en doorweekt de bus in.
HANOI
's Avonds laat komen we aan in Hanoi en het regent nog steeds.. We trekken drie lagen kleding aan en een regenjasje en gaan op zoek naar wat te eten. Overal is het koud, de Vietnamezen zijn hier ook niet op voorbereid, er is nergens verwarming!
De dagen erna blijft het koud en regenachtig. Om warm te blijven zitten we veel in restaurants en bars, we komen steeds dezelfde mensen tegen en we gaan steeds vaker met zijn allen op pad. Zo gaan we een paar keer naar de bioscoop, het traditionele Waterpuppet Theatre en gaan we lekker shoppen met Sylvia, een Nederlands meisje uit Utrecht. Want tja.. we hebben nieuwe warme kleren nodig.
We bezoeken ook de gevangenis, de Hoa Lo Prison, sarcastisch ook wel het Hanoi Hilton genoemd. Het is heel indrukwekkend, de Vietnamoorlog heeft hier duidelijk zijn sporen nagelaten. De mensen die hier hebben gezeten zijn echt vreselijk behandeld. Op de eerste droge dag gaan we samen met Robin en Robert (Duitsers) naar het Ho Chi Minh Mausoleum. Dit is de laatste rustplaats van Ho Chi Minh, president van Noord-Vietnam van 1945 tot 1969. Uncle Ho is in Vietnam de held. Overal hangen billboards met zijn foto en bijna alles is naar hem vernoemd. Bij het Mausoleum hanteren ze dan ook strikte regels, en geldt het hoogste niveau van respect. We moeten camera's en tassen inleveren en moeten in rijen van twee naar binnen 'marcheren' onder het toeziend oog van talloze bewakers. Wij hadden niet begrepen dat hij in een glazen kist gebalsemd lag, dat was even schrikken. Daarna ook het paleis en het museum gezien. Ho was een eenvoudige man, dat was ook waarom het volk zo van hem hield.
HUE
Op 20 maart vertrekken we naar Hue. We hebben een open-tour busticket gekocht voor heel Vietnam. Voor 35 Dollar mogen we 5 stops maken, ideaal! Iedereen heeft hetzelfde ticket, dus daar gaat de hele stoet; George uit Engeland, Simon uit Australie, Robert en Robin, Sylvia en wij. We hebben een hoop lol achterin de bus, maar deze nachtbus is minder fraai als de vorige. De stoelen zijn veel smaller en bij elke hobbel (dat zijn er nogal wat) moet je je vasthouden om er niet uit te wippen. Na een 14-urige bumpy ride worden we gedropt bij een hotelletje. De zon schijnt dus we besluiten deze kostbare uurtjes niet verloren te laten gaan, ondanks de slechte nacht en hevige vermoeidheid. We gaan naar de Citadel, ondanks de bombardementen van de Amerikanen is er nog steeds veel te zien. We pakken een fietstaxi en laten ons met zijn drieeen rondrijden. Het ziet er nogal lollig uit en we hebben volop bekijks! Ons tengere chauffeurtje krijgt constant complimentjes van de locals en rijd zo trots als een pauw rond met ons in zijn bakkie. Na dit avontuur vinden we in een supermarktje stokbrood en pindakaas, woow dat hebben we al maanden niet gehad! In een parkje zitten we als kleine kinderen te smullen. 's Avonds gaan we weer met de jongens uit eten en poolen. Het is laatste avond voor Sylvia, want zij heeft wat minder tijd en een strakker reisschema. Op de laatste dag pakken wij nog een boottochtje langs diverse tempels en pagoda's, maar het weer is opnieuw erg slecht.
HOI AN
Woensdag 23 maart nemen we de bus naar Hoi An, klein ritje van maar 4 uur, peulenschilletje voor ons. Ondanks dat we nu flink zuidelijker zitten, regent het nog steeds. De temperatuur is wel iets hoger, dus we hoeven nog maar 1 vestje aan. Helaas gaan alle mooie Vietnamese stranden aan onze neus voor bij. Oei, dit is balen. Omdat we het strand toch willen zien, besluiten we met gehuurde fietsen naar het beroemde China Beach te gaan. De jongens springen er al meteen in maar net als wij onze angsten hebben overwonnen en erin willen gaan, worden we teruggefloten; rode vlag.
Verder staat Hoi An bekend als een kleermakers stadje. Overal zitten tailorshops en het is moeilijk om een goede te kiezen. Er zijn evenveel goede als slechte kleermakers. We gaan 1 dag met de jongens op pad voor pakken en geven ze de nodige (ongevraagde) adviezen. Uiteindelijk kunnen ze zich wel vinden in onze smaak en nemen ze allemaal precies wat wij aangewezen hebben. Prijsindicatie; voor $120 heb je een compleet kostuum op maat inclusief hemd en stropdas. Daarna gaan we voor ons zelf op pad, we worden er hebberig van. Sabine laat een jurk en korte broek maken, Maartje een blazer en ook een korte broek. We hopen dat we de nieuwe korte broekjes snel weer aan kunnen. Binnen een dag is alles klaar en kun je nog een keer passen voor eventuele aanpassingen. Door het slechte weer is er niet veel te doen en testen we de vele restaurantjes uit. Het voordeel van Duitse vrienden is dat ze ook gek op taartjes en gebakjes zijn. Zo mogelijk nog erger dan wij! We zijn in Hoi An vaste klant geworden van een patiserie. Misschien hadden we onze tailormade kleding toch iets ruimer moeten laten maken..
We blijven hangen in het thema eten en gaan met zijn tweeen op kookcursus. Na een bezoek aan de markt met onze geinige Vietnamese juf, die voor de verandering wel goed Engels spreekt, gaan we beginnen. We maken springrolls (Vietnamese loempiaatjes die in de verste verte niet lijken op degene die je in NL op de markt koopt), Noodle Soup/Pho, vis gestoomd in banana leaves en tot slot banana pancakes.
Wederom gaat alles in Vietnam erg vroeg dicht dus moeten we ons eigen feestje bouwen. We halen drankjes en maken het gezellig in het hotel. Fijn dat sommige drankspelletjes internationaal bekend zijn. Laten we het erop houden dat wij Nederland goed vertegenwoordigd hebben. Vooral de Duitsers kwamen wat teleurstellend uit de hoek.
NHA TRANG
Op 27 maart zakken we weer af op zoek naar mooi weer. Nha Trang is een grote badplaats dus dat belooft wat.
Het wordt steeds gekker met die nachtbussen, deze keer hebben we een 5 persoons plek achterin. George is te groot en vindt nog een aparte plek, maar wij liggen zij aan zij in 1 groot bed. Het is verschrikkelijk benauwd en donker, maar we lachen ons rot. Het lachen vergaat ons echter alweer snel als de bus begint te rijden. We vragen ons ernstig af of deze jongeman wel bevoegd is om een bus te besturen. 12 uur lang toeterd hij erop los en haalt capriolen uit waarbij we meerderemalen tegenliggers hebben aangetikt. Geluk bij een ongeluk; deze keer konden we niet uit de bedjes vallen, want we lagen klem. Beurs maar heelhuids komen we om 6 uur 's ochtends aan in Nha Trang. Helaas nog steeds geen mooi weer. Het is inmiddels wel weer 23 graden, maar geen zonnetje te zien. Alles is grijs en grauw en zo nu en dan toch weer een stiekem buitje.
We bezoeken met zijn tweeen een aantal bezienswaardigheden, waaronder een Giant Seated Buddha. Een reuze witte buddha op een berg, prachtig, maar dat moeten jullie van ons aannemen want helaas zijn we door de vermoeidheid allebei onze camera vergeten.
De volgende dag willen wij naar een Kuuroord met modderbad. De jongens zijn inmiddels zo verwijfd dat ze met ons meewillen! We zijn met stomheid geslagen, maar vinden het wel gezellig. Om 12 uur komen we aan in het Kuuroord (paradijs), voor $5 nemen we een compleet pakket. Warm modderbad, mineraalbaden, hottub en iets met een waterval. Het modderbad is het hoogtepunt, het ziet er niet uit, maar het was wel lekker. Ter afsluiting van Nha Trang spelen we in de avond een potje Beer-Pong, een backpackers spelletje met bier en pingpongballen die in het glaasje gemikt moeten worden.
MUI NE
Op 30 maart vertrekken we richting Mui Ne. Een busritje van maar 6uur. Net als we een dutje liggen te doen, gebeurd er iets wonderbaarlijks! Een zonnestraal schijnt naar binnen! Ongelovelijk, hij heeft ons weer gevonden! We pakken het eerste de beste hotel, schieten in de bikini's en rennen naar het strand. Wat een teleurstelling, geen strand!! Door de hevige storm (waardoor ook de overstromingen in Zuid Thailand zijn veroorzaakt) is het strand hier weggeslagen. Mannetjes zijn druk in de weer met zandzakken om de schade voor de restaurants te beperken. Gelukkig zien we in de verte een mooi strookje wit zand, daar moeten we heen. Het is er heerlijk en ons hoor je niet meer.
In de avond gaan we eten bij een van de vele visrestaurants langs de kust, daar staat Mui Ne om bekend. Deze nacht slapen we onrustig, we worden allebei een aantal keer angstig wakker en praten over iets zwarts. We snappen er niks van. Om 5 uur schiet Maartje overeind omdat ze geritsel hoort. Sabine probeert duidelijk te maken dat het een droom is en probeert haar weer te laten slapen, maar dan hoort Sabine het ook. Nadat we de lamp hebben aangeklikt duikt de grootste kakkerlak ooit op! Deze smeerkees loopt al de hele nacht te klieren! Maartje springt op het bed en schijnt met de zaklamp, terwijl Sabine hem probeert te vangen in een beker. Hij ontsnapt en gaat onder het bed zitten. We zijn bijna een half uur bezig om hem weg te krijgen, maar tevergeefs. Geen andere optie dan toch maar te gaan slapen met de angst dat er een ongenodigde gast in ons bed glipt. 's Ochtends pakt Maartje iets uit haar tas en daar zit ie dan, de gnieperd met een grijns op zijn gezicht en met nog maar 1 voelspriet. Dus toch geraakt, ha! In een pittige strijd weet Sabine hem op zijn rug te werken en de deur uit te schuiven met een slipper. Op de gang staan de schoonmaaksters ons uit te lachen, zij zijn niet vies van een kakkerlakje. Wat een avontuur.
In de twee dagen daarna hebben we nog heerlijke stranddagjes. De zon verstopt zich af en toe nog een beetje, maar dit gaat de goede kant op. De Duitsers vertrekken al naar Saigon, want zij willen met Budhistisch Nieuwjaar in Bangkok zijn, wij hebben geen haast dus blijven hier nog wat hangen. Wij gaan nog naar de rode zandduinen, zoals voorspelt worden we overspoelt door kids die matjes proberen te verhuren waarmee je van de duinen kunt 'sleeen'. Voor 75 cent roetsjen we een paar keer naar beneden, alles zit onder het zand, maar het is wel heel leuk. Inmiddels heeft Michaela, een Zwitsers meisje, zich bij onze groep gevoegd.
SAIGON
Op zondag 3 april komen we rond 18.30 uur aan in Ho Chi Minh City (ook wel Saigon genoemd). Helaas zijn we Willem Alexander en Maxima net misgelopen. Saigon is een gekkenhuis! Het is nog veel erger dan in de hoofdstad Hanoi. Oversteken is een ramp, zonder stoplichten of zebrapaden moet je de duizenden scooters proberen te ontwijken. Niemand heeft hier een auto, hele families vervoeren zich per scooter. Vier of vijf personen per scooter vormen geen uitzondering. Het advies is; walk slowly, zodat zij jou kunnen ontwijken. Je wordt gek van het getoeter en de smog zorgt ervoor dat je bijna niet kunt ademen.
Nu we onze laatste stop in Vietnam hebben en er geen strand meer in de buurt is, laat de zon zich weer volledig zien en straalt hij op volle kracht. Het is stik heet, dat zal je net zien! In Saigon zien we opnieuw veel tempels, maar hier zijn naast de vele Budhistische tempels ook Hindu en zelfs een katholieke kathedraal te vinden.
Saigon heeft een bruisend nachtleven, we nemen het er van en gaan lekker op stap. We gaan naar een grote nachtclub samen met George, Simon, Micha en Lewis & Jordan (die komen we steeds overal tegen). Het blijkt opnieuw een club vol met locals en hun rare dansjes, maar we doen lekker mee en het wordt een hele leuke avond. We dansen tot het licht aan gaat; 02.00 uur, ze maken het hier niet te gek. Als we om half 3 bij het hotel aankomen worden we verwelkomt door een groepje ratten. Ze zitten overal en zijn totaal niet bang, logisch ze kunnen hun lol op hier. Overal ligt afval en etensresten op de stoep en in de goot, echt een smerige stad.
Verder bezoeken we in Saigon nog de Cu Chi Tunnels. Dit is een inmens netwerk van tunnels (200km) waar zowel de Vietcong als de Vietminh zich verscholen tijdens de Vietnamoorlog. Eromheen bevonden zich talloze boobytraps en valkuilen om de Fransen en later de Amerikanen te verjagen. Je kon ook zelf de tunnels in, het was heel krap en donker. Wij konden nog net gebogen/gehurkt lopen, maar onze grote vrienden moesten kruipen op handen en voeten. Er waren verschillende uitgangen, wij pakte de eerste na 20m al, want het was verschrikkelijk benauwend. Het was een indrukwekkende dag. In de avond gaan we naar een sjiek warenhuis waar je op de bovenste verdieping kunt bowlen, poolen en op andere gok/kermis apparaten kunt spelen. Maartje heeft nog nooit zo veel strikes gegooit en gaat zich nu opgeven voor de bowlingcompetitie in Utrecht. De jongens zijn chagerijnig omdat wij ze verslagen hebben.
PHNOM PENH
Op 8 april passeren we de Cambodiaanse grens en komen we eind van de middag aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Het is een mooie stad aan de Mekong Rivier met een brede boulevard met enorm veel Westerse restaurantjes en barretjes. Dit is in groot contrast met de armoede hier. Overal lopen kleine kindjes op blote voetjes te bedelen of armbandjes te verkopen. We hebben in Vietnam al heel wat van dit soort verkoopertjes gezien, maar hier zijn ze nog veel armer en daardoor nog veel wanhopiger. Ze laten je bijna niet los en achtervolgen je de hele avond. Extra probleem is dat ze heel schattig zijn en je ze daardoor bijna niets kunt weigeren. Sabine kan het niet laten om tijdens het eten verstoppertje met haar nieuwe vriendjes te spelen. Zelfs als we cocktails zitten te drinken op een terras op de 2e verdieping, blijven ze op straat wachten en al zwaaiend "Bine Bine" roepen.
George en Simon willen de volgende dag graag naar de shooting range. Je kunt hier in Cambodja met allerlei wapens schieten zonder vergunning of bevoegheid. De jongens pakken een AK40 (je weet wel, die ene... haha wij hadden geen idee natuurlijk) en Maartje krijgt ook drang om te schieten. Ze laat zich adviseren en gaat voor de M16. Sabine heeft die drang niet en laat het erbij zitten, we hebben immers ook iemand nodig die op de spullen past. Maartje wordt ondertussen aangekleed en dan is Lara Croft er klaar voor. Ze voelt zich net een actrice in een actiefilm en schiet binnen no time haar kogels op.
In de middag bezoeken we de Killing Fields, waar we met de geschiedenis van de Khmer Rouge worden geconfronteerd. Choeng Ek is het gebied waar duizenden slachtoffers van de Rode Khmer werden omgebracht en gedood. Er is hier een groot monument met daarin alle schedels en botten van de slachtoffers. Het is heel indrukwekkend. We zien ook de massagraven in de velden waar nog veel resten van botten en kleding liggen. Door onder andere hevige regenval komt dit nog steeds naar boven. Nadat we het bijbehorende museum bezocht hebben zitten we stilletjes terug in de tuktuk.
Na bijna een maand met de jongens te hebben opgetrokken, scheiden hier onze wegen. Wij willen een paar dagen naar de kust, maar zij willen gelijk door naar Siem Reap. Op de ochtend voordat we vertrekken, ontbijten we in alle vroegte zodat we voor de grootste hitte nog naar het Royal Palace en Silver Pagoda kunnen.
Vlak voor vertrek maakt Maartje nog twee kindjes blij met haar fleesce vest en een hemdje. De jongen is zo blij met het roze vest dat hij het ondanks de 35 graden, meteen aantrekt. Fijn om een kindje zo blij te zien.
SIHANOUKVILLE
Op 11 april zien we dan eindelijk weer strand! We regelen een lekker bungalowtje voor 8 dollar met alleen een koude douche, maar dat maakt niet uit, want het is hier zo heet dat je ook niet anders wilt. 's Avonds gaan we naar de JJ's Bar op het strand, waar we met Sylvia hebben afgesproken, zij is hier nu toevallig ook weer. Nouja 'toevallig', we komen ook nog meisjes tegen die we kennen van de Cooking Class, eigenlijk kom je de hele tijd dezelfde mensen tegen. Iedereen legt ongeveer dezelfde route af. Het bleek in JJ's te stikken van de Nederlanders en het werd een geslaagde avond.
De verdere dagen in 'Snooky' verlopen eigenlijk allemaal hetzelfde. Vroeg op, lange dag strand, lekker uit eten, feesten en laat naar bed. Wat hebben we het toch slecht, het lijkt wel vakantie. Op de laatste avond is het Khmer New Year. Dat betekend groot feest in heel Azie. Vooral in Thailand staat dit in het kader van mega watergevechten op straat. In Cambodja is dat helaas sinds een paar jaar verboden, omdat er door de waterballonen veel ongelukken gebeurden. (Scooters met 4 personen zonder helm is daarentegen heel veilig en geen probleem). In de barretjes aan het strand staat het nieuw jaar nog wel in het teken van water. Binnen een paar minuten worden we natgegooid en kort daarna zijn we zeiknat!
SIEM REAP
In de nacht van donderdag 14 op vrijdag 15 april pakken we de nachtbus. We staan onderweg nog een poosje stil voor een reparatie aan de motor, maar uiteindelijk komen we veilig aan in Siem Reap. Simon is hier nog een dag dus samen met hem gaan we naar de tempels van Angkor. We kopen een drie dagen ticket, want het is onmogelijk om alle tempels in een dag te zien. We fietsen die dag 25 km en zien prachtige dingen. Het blijft maar heter worden en we zweten als nooit tevoren. Daarom verhuizen we de volgende dag naar een hotel met zwembad anders is het niet uit te houden. Af en toe een frisse duik om even af te koelen.
Gisteren hebben we Angkor Wat gezien bij zonsopgang, dat was super mooi! Verder hebben ze hier weer heerlijke avondmarktjes en fijne restaurantjes. We hebben ook een cocktailtje gedronken in de lievelings bar van Angelina Jolie, die was hier destijds veel tijdens de opnamens van de film Tomb Raider.
Vandaag zijn we bij Dr. Fish geweest, waar de foto van de eeuw genomen is. Precies op het moment dat Maartje hard aan dr teen geknabbeld wordt! Tegen zonsondergang zijn we weer naar Angkor Wat gegaan, maar helaas verdween deze al snel achter de wolken, dat was jammer.
Morgenochtend vliegen we naar Kuala Lumpur, Maleisie. Stond eigenlijk niet in onze reisplanning, maar we zijn wat sneller door Laos en Vietnam heengegaan dan we dachten dus we hebben tijd over. Na Maleisie willen we nog naar Singapore waarna we richting Indonesie afreizen.
Nu zijn jullie eindelijk weer helemaal bijgepraat. We hebben uiteraard ook weer foto's erbij om te laten zien hoe leuk het hier is!
xx
Maartje en Sabine
ps. wij vinden reacties leuk :)
- comments
Kelly Wat beleven jullie veel! Needless to say heb ik zo hard gelachen om het verhaal met de kakkerlak dat ik bijna uit mijn stoel viel. Ga zo door!
Gerlin Wat heerlijk om jullie verhaal te lezen en inderdaad de nachtmerrie met de kakkerlak was geweldig, ik had er bij willen zijn. Genietse meisjes Liefs Gerlin
Madelon Nou aangezien jullie nu al vragen om een reactie zal ik maar aan deze wens voldoen... Meiden ik heb me weer helemaal gek gelachen om jullie verhaal! Super leuk! En ben megajaloers als ik over al het moois lees dat jullie bezichtigen! Lieve vriendinnetjes veel plezier, genietse en ik kan niet wachten op jullie volgende update! Dikke kus
Felipa Wat een super reis!! En nu ook nog eens naar Maleisië.. heerlijk. Fijn dat de zon jullie weer heeft gevonden :D Op naar meer avonturen! Liefs
Marijke Was weer een geweldig verhaal en was het wachten meer dan waard! Kreeg zojuist bericht dat jullie al in Maleisië zijn en aan jullie volgende avontuur gaan beginnen. Pas goed op jezelf en... ik ben stiekem al een beetje aan het aftellen. Liefs, mama
Lieke Hee Maartje! Volgens mij heb jij daar echt de tijd van je leven! Leuk hoor. Geniet nog van de tijd daar. Ik voel me inmiddels ook helemaal thuis in Den Bosch, als je terug bent moet je maar een keertje langskomen. Groetjes, Lieke
Erlijn Ha lieve meiden, Het was weer een heerlijk en vermakelijk verhaal. En nu op naar de vele moskeeën.... Hoop dat ze jullie niet elke dag op 6 uur 's ochtends wakker maken. Liefs Lijn
Mari Wat een fijn verhaal weer en heerlijke foto's :)
Annie Hoi, wat leuk om jullie verhalen weer te lezen, jullie beleven daar elke dag vanalles, zo te zien. Ik wens jullie nog een hele fijne tijd daar, geniet ervan!! Veel groetjes, Annie
Ank Zo, ben weer helemaal bij. Wat een verhalen en belevenissen. Daarna de foto's, geweldig. Het strand trekt mij toch meer dan dat modderbad hoor. Leuk om de kindjes blij te maken met kleding. En gezellig met de hele groep. Waar is Simon gebleven, terug naar Australie? Meiden geniet van alle plekken waar jullie nog naar toe gaan. Liefs, Ank
Dees Dag lievelingen van me!! Ik heb weer gelachen als nooit tevoren haha.. Dat verhaal van die ratten ook echt haha en ik zie jullie 2tjes al achter die kakkerlak aangaan :) Heel veel plezier in Maleisie!! Enjoy!! Dikke kussen en ik kan niet wachten tot jullie weer gezellig in NL zijn :D
Joop Hi Meiden, wederom een fantastisch verhaal en foto's. Maar goed dat jullie het allemaal vastleggen ,want het is niet te onthouden wat jullie allemaal meemaken. ik zou na het bezoek van meneer kakkerlak niet meer zijn gaan slapen, maar ik begrijp dat jullie inmiddels nergens meer bang voor zijn. Mooi verhaal. Heel veel plezier in Maleisie wachtend op een nieuw verhaal.tot de volgende keer. groet joop
Joris Haha zusje en sab, ik kom net terug van een 5 daagse jungletrip (Amazones) en het eerste wat ik lees is hoe jullie het aan de andere kant van de wereld hebben. Ontzettend genoten van jullie schrijfstijl: heel herkenbaar! Snel weer skypen zusje! Love you
PIEP Kippenvel van het kakkerlak verhaal..
PIEP Verder helemaal super! Alles wat daar te doen/zien is hebben jullie ff meegepakt volgens mij!! Wat een avontuur zeg!
Joshua Heey Sabine, wat een verhaal weer zeg! Ontzettend leuk geschreven en wat een belevenissen maken jullie mee:) Nog heel veel plezier de komende weken. Groetjes Joshua
hans Weer geweldige verhalen. Echt genieten, ook om te lezen. De kooklessen zijn een investering in vooral je eigen welzijn zou ik zeggen. Ik hou het wel bij onze vietnamese loempia's als je het niet erg vindt ;-)
hans Ik zeg: Baardmans gaan we terugzien. Toch ?
Pierre Hallo Maartje, Leuk om dit te lezen! Wat jullie allemaal meemaken daar. Geniet er samen nog maar van. Ps een potje Beer-Pong wil ik wel eens tegen je spelen. groetjes, Pierre