Profile
Blog
Photos
Videos
Dit was het dan. Voorlopig de laatste bladzijde van het hoofdstuk Afrika, wat ik schrijf terwijl ik Afrika al verlaten heb en op Istanbul een paar uur mijn tijd maar verdrijven.
Ik kan het blijven zeggen, maar wat is de tijd gevlogen en wat heb ik weer een hoop mogen doen en zien. Dit keer samen met zuslief. Want die heb ik 2,5 week geleden van het vliegveld in Kaapstad opgehaald, om een stuk van het avontuur samen te beleven.
Ik was ondertussen al wel wat gewend hier in Afrika en verbaasde me weinig meer als mensen niet op tijd zijn, honden op de snelweg achter op de pick-up truck zitten, mensen de snelweg oversteken, niks doen en kijken hoe anderen het werk doen etc. Maar voor Margo was dit allemaal nieuw en haar mond viel dan ook regelmatig open, met mijn reactie "Tja, Afrika".
Al snel kwamen we erachter dat we naast ons geweldige project te veel dingen wilden zien en doen en dus toch een beetje moesten gaan plannen. Verrassend genoeg waren deze twee Van Bommels het uitermate met elkaar eens, dus dat ging soepel.
Nu eerst iets over het hoofdbestanddeel van deze reis, het project. Heftig. Het vindt zich plaats in een sloppenwijk, bestaande uit zelfgemaakte 'huisjes' van golfkarton en ander gevonden materiaal, op en naast de vuilnisbelt. Tussen deze zelfgemaakte creaties staan in ene drie houten blokhutten, vrolijk geschilderd, omringd door een speelplein en een hek. Netjes, vrolijk, kleurrijk. Kinderen lachen, gillen en springen ons tegemoet. Deze 'Kindergarden' bestaat uit drie klassen, 0-2, 2-4 en 4-6 jaar. Wij werden ingedeeld in de twee tot vier klas.
Enkele hoogte- en dieptepunten:
- Er was een vast dagschema met een aantal nog verder in te vullen 'vakken'. Deze mochten wij invullen, voorbereiden en uitvoeren.
- Het duurde even voor ik de namen van de kinderen onder de knie had. De meesten hadden namen die je niet elke dag hoort.
- Ontzettend enthousiaste kinderen die je met weinig heel blij kan maken (balonnen, bellenblaas, een knuffel)
- Weten dat kinderen tot zes jaar hier terecht kunnen en dan eigenlijk naar de basisschool moeten, maar dat dat waarschijnlijk niet gebeurd, omdat de school te ver weg is en er weinig gefaciliteerd wordt.
- Kinderen die zo lief en rustig spelen, maar dan blijkt dat ze elke keer stoned/high op school verschijnen, omdat de ouders continu om het kind heen blowen.
- Verrotte gebitjes wat nooit meer goed komt en wat er voor zorgt dat sommige kinderen bepaald eten niet eens meer willen/kunnen eten.
- Het gevoel dat je krijgt wanneer een kind lacht en blij is dat het aandacht krijgt.
- Chaos, taalbarrières, overal plassen behalve op de wc etc.
Zoveel indrukken en gevoelens als ik hieraan terug denk. En met wat een brok in mijn keel nam ik afscheid. Ik wilde zoveel meer doen. Meer betekenen. Er is ook zoveel meer te doen. Maar voor nu was dit mijn en onze bijdrage.
Ondertussen en daarna stonden er ook nog wat anderen dingen op het programma. Een historische tour door Kaapstad, het openbaar vervoer ontdekken, abseilen van de Tafelberg, de gekleurde huisjes van Bo Kaap bekijken, de Botanische Tuinen (die we na lang zoeken eindelijk hadden gevonden en toen viel het nog tegen ook - helaas) en meer. En toen brak ons laatste weekend aan. Vrijdagochtend hebben wij Billy verwelkomt, onze Hyundai i10 die er voor mocht zorgen dat wij de laatste dagen in razend tempo heel veel konden zien.
We begonnen met een safari, zo'n twee uur rijden van Kaapstad. Een prachtige route langs druivenvelden en besneeuwde bergtoppen. Wat een plek. Top accommodatie met geweldig uitzicht, waanzinnig eten, vriendelijk personeel en niet geheel onbelangrijk, veel gezien op onze drie safari's; twee in een open-jeep en één te paard. Tja, het is geven en nemen hè in het leven ;) Margo ging met mij mee abseilen van de Tafelberg, dus ik mee hop-paardje-hop tussen de wilde dieren.
Na van het zadel gestapt te zijn begonnen we aan ons rondje ten zuiden van Kaapstad. Simon's Town met de pinguïns, Cape Point en Kaap de Goede Hoop met prachtige omgeving, wilde dieren en mooie uitzichten en uiteindelijk via Houtbay naar Cape Town International Airport.
Het zit er nu echt op. Dit avontuur eindigt, maar het volgende begint snel.
Ontzettend dankbaar ben ik dat ik dit heb mogen meemaken en ervaren. Mooie en verdrietige momenten. De wereld kan ik niet veranderen, maar hopelijk heb ik wat kleine stapjes in goede richtingen mogen zetten. En wat fijn dat ik deze reis mocht afsluiten met mijn zus.
Trots ben ik op wat ik en wij hebben bereikt, maar dit is zeker niet het einde. Ik wil en ga zeker meer doen, maar voor nu is het even goed zo.
Veel liefs en tot in Nederland!
- comments
Hans Konig Beter laat dan nooit. Je vader heeft mij nog even op je blog gewezen. Erg leuk om te lezen. Vaak erg herkenbaar. Extra leuk om daar ook een paar dagen met Margo geweest te zijn. Daar zal zij ook wel erg van genoten hebben. Ook leuk dat je Zambia nog even hebt aangedaan en er een positieve indruk van hebt gekregen. Dat is toch een beetje ons land. En wat zal je vader trots en tegelijktijd een beetje jaloers zijn geweest. En nu alweer het volgende avontuur! Dat doe je hartstikke goed! gr Hans Konig