Na Gualeguaychu ben ik richting Rosario gegaan, de 3de grootste stad van Argentinie, maar dit voelt absoluut niet zo aan. Al meteen proefde ik de relaxte sfeer van Rosario toen ik de eerste dag naar een lunchsalon ging. Er werd me het hemd van mijn lijf gevraagd en meteen volgepropt met dingen die ik moest doen. Zoals een goed steak restaurant bezoeken. Een andere gast voegde daaraan toe dat ik ook naar een eiland in het midden van de immens brede Parana rivier moest gaan, waar er een vet mooi strand is en een disco (later bleek gewoon een strandtent), waar haar broer de baas van was.

De eerste dag vooral de stad verkend en de volgende dag heb ik eerst samen met Duitser Jan en een Australier de bezienswaardigheden van de stad bekeken: Het monument van de Argentijnse vlag, die hier in 1812 voor het eerst door generaal Belgrano werd gehesen en de vroegere woning van Che Guevara (maar nu gewoon een flat waar verder niks bijzonders te zien is). Over de vlag, blijkt dat er dit weekend veel festiviteiten zijn, omdat het maandags PRECIES 200 jaar geleden is dat die vlag gehesen werd, lucky me!

Daarna heb ik daad bij woord gezet en koers richting het strand gezet. De avond ervoor had ik in het hostel laten vallen dat ik dat van plan was en de deze middag stonden we met zijn 7en klaar! Iets met lopend vuurtje... Eerst een kwartiertje in een boot naar het eiland gevaren, onszelf bij de enige strandtent met muziek neergeploft en daarna door naar het heerlijke frisse BRUINE water! Er was niks vies aan dit water, alleen dat er een hoop zand in zweeft. Toevallig was deze strandtent juist de zaak van de broer van de vrouw die ik gisteren had ontmoet in de lunchroom. En hij was al ingelicht dat er een Nederlander langs zou komen, iets met lopend vuurtje... Nog mooier was dat we hier een volleybal konden huren en we hebben een partijtje 3x3 gespeeld.

Terug in het hostel hoefden we alleen nog maar een supermarkt te zoeken om gezamelijk te eten, maar we waren te lui en daarmee te laat om nog een open supermarkt te vinden (na 2uur door de stad zoeken hebben we het opgegeven), dus zijn we in de bar/restaurant tegenover het hostel wat gaan eten.

De volgende dag ben ik savonds met een Nieuw Zeelander naar een toneelvoorstellingen rondom het monument gegaan, waar het leven van generaal Belgrano en de komst van de Argentijnse vlag werd verteld. Erg mooi! Na deze voorstellingen was er een festival waar niet veel aan was, dus nog een klein pilsje in de bar gepakt en naar bed.

Dan was de zaterdag aangebroken. Vandaag waren er ivm de festiviteiten 4 marineschepen aangemeerd om gezien te worden, erg interessant! Blijkt later dat dit praktisch de beste fregatten zijn van Argentinie, nu snap ik wel waarom ze de Falklandoorlog hebben verloren van Groot Brittanie...

´s avonds ben ik met de jongens en meisjes uit Rosario die ik ken van het hostel in Gualeguaychu gaan stappen. Dit hield in: rond 12u snachts indrinken bij 1 van de meisjes die in een enorm grote villa woont, en rond 4u in de ochtend naar de disco tot ongeveer 7-8u sochtends. Dit is normaal in Argentinie, want voor 2uur scnachts is er nog geen kip in de discos te vinden! Iets waar ik nog niet heel goed aan kan wennen, dus een powernap was wel noodzakelijk :)

De volgende dag richting het voetbalstadion van Rosario Central gebust. Blijkt deze precies vandaag gesloten te zijn ivm voorbereidingen van een benefietconcert. Dus dan maar door naar het treinstation van Rosario, waar de broer van Che Guevara een klein onofficieel museum met fotos heeft. Het stelde verder niet zoveel voor, dus heb hier geen fotos van gemaakt.

De volgende dag, DE dag van de Argentijnse vlag! Dus naar het monument van de vlag gegaan en na een beetje rondkijken lijkt er protestmars met veel slagwerk en nog meer vlaggen langs te lopen richting het grote podium waar later op de dag de Argentijnse president Cristina Kirchner komt spreken. Later kwam ik erachter dat het de aanhang van 1 van de politieke partijen was, gevolgd door net zo enthousiaste, zingende aanhangers van 3 andere politieke partijen.

Toen alle partijen zich voor het podium hadden gevormd, heb ik me naar voren geworsteld en stond ik 1e rij om de president te zien. Toen zij na 2u aangekomen was, werd de swerelds grootste (of eigenlijk langste) vlag getoond, die speciaal voor deze dag gemaakt was: 14 kilometer lang!!!

Vervolgens begon de toespraak van Cristina. Man, man, man na 10 minuten hield ik het voor gezien met de ontzettende propaganda die ze verspreidde. Bijna niks over de speciale dag van de vlag, maar het ging meteen over de ´Islas Malvinas son Argentinas´ en over het treinongeluk in Buenos Aires 3 dagen eerder, waarbij ´de onderste steen boven zal komen´. Heel geliefd blijkt ze ook niet te zijn onder de Argentijnen, zoals bleek in mijn vak waar ze herhaaldelijk iets in de trend als: ´Cristina, je bent een leugenaar´ zongen.

En dinsdagochtend stond ik weer klaar voor de volgende bestemming: Cordoba...