Tirsdag 3. januar
Christchurch

Itte en 3 timers flytur frå Sydney va me på plass i Christchurch på den sørliga øyå i New Zealand.

Me tog bussen mod sentrum og hopte av i gadå me hadde bestilt motell for ei nått. Me hadde fått mæ osse på nyhedene når me va i Sydney at det va et nytt jordskjelv i Christchurch litla julaftå, men at det ikke va så stort som dei to de hadde i september 2010 og februar 2011. Ingen menneskeliv hadde heldigvis gått tapt denne gongen. Når me gjekk av bussen va det fyssta me såg, ei kyrkja som va heilt ødelagte av jordskjelvet.

Me sette oss ner på motellet mæ en del brosjyra for å finna ud om me sko leia campervan igjen eller om me sko gå for vanlige bil og motell denne gongen. Me ringte og sjekka litt og endte mæ å leia vanlige bil. Då ville me jo få en nye erfaring og! Me gjekk ner i sentrum for å få osse litt middag og for å kikka rundt i byen. For et syn som møtte osse…

Me visste jo at det hadde våre jordskjelv her for rundt et år si, men at det va så gale hadde me aldri sitt for oss… Heile sjølve sentrumskjernen va avstengde..!

700 bygninga va kondemnerte og de hadde føreløbigt reve ca. 300 av de. Heile byen æ under planlegging for koss den ska byggast opp igjen. Det såd militære vakter døgnet rundt for å passa på at folk ikkje tog seg inn. Det einaste positiva synet me fekk va en liden, midlertidig «containerby» som va satt opp. Det va faktisk knalltøft og kjempegodt at de har fått te noge sånt.

Har god tru på at den ikkje bare blir midlertidige, men at den vil inngå i planane for «nye» Christchurch. Om ikkje aent, så i allefall som en påminnelse om at "yes we can"..

Onsdag 4. januar
Christchurch - Queenstown, 56 mil

Då me vart henta på motellet i en Toyota Camry som sko vær vår bil den nesta vegå, vert me fortalt at det hadde våre et lide jordskjelv kl 7 på måråen, heldigvis sov me liga godt å merka ingenting.. (Me har fått hørra at det årligt æ oppimot 15000 skjelv i New Zealand, men kun 150-250 merkes noge særligt).
Nå æ planen å kjøra rundt på sørøyå den nesta vegå, for så å ta ferjå te nordøyå og henta en litt mindre bil på ferjeleiå der og ha den sista vegå på nordøyå. Så va me i gang igjen, ny roadtrip! Strålande vér og klar for å oppleva kæ New Zealand har å by på! Fysste etappe va et stykke sørøve langs kysten før me sette kursen te fjells.

Va ganske norsk, og ikkje minst jærsk landskap i begynnelsen mæ lange, flate partier mæ møje jordbruk.

Her æ det dyr på kjelvene øve alt, det kryr av de, og de går ofte mange forskjellige dyr i lag. Det æ faktisk ca 40 millionar saue her på New Zealand..!

Hjortedyr er det og mange av her..

Me kjørde oppøve fjellå kor naturen va heilt fantastisk, frodigt og fint. Ganske norsk hær og, bare at fjellå stort sett va bekledde mæ skog eller gras, va lide stein å sjå. Innsjøane va fantastisk fine og vatnet va herligt turkis.

På de høgaste fjelltoppane va det snø. Sjøl om me va langt te fjells hadde me 28-30 grade i dag, herligt!

Me kom itte kvært te Queenstown kor me he fått rom på et motell for to nette. Nogen kilometer før me kom fram her, stopte me på den kjenda bruå «Kawarau Bridge»

..som AJ Hackett presenterte kommersielt strikkhopp for fysste gong i ´88, men et hopp på 43 meter ner i elvå var jo litt skremmande kan du sei.. Tåre me dette??

Framme i Queenstown gjekk me en tur ner i sentrum som æ kjempekoseligt! Små gade mæ butikka, barer og restauranter, og ikkje minst et hav av turistsjappe som selle turer og he mange aktivitetstilbud.

New Zealand æ kjent for aktiviteter og flott natur, og Queenstown ska vær rette plassen å oppleva møje av dette.

Torsdag 5. januar
Queenstown

I dag he me våre på tur med båtjet og i tillegg rafta i ei elv, knallgildt!

Me starta mæ jetbåten kor me kjørte ner og opp ei elv mæ bratte fjellknauer på sidene og kor me kjørte «bånngass» i elvestrygå så vatnet spruta øve alt og me va ikkje mange cm frå fjellknausane før båten i høge fart tog 360 graders piruettar i ei roligere vannhåla..!

Raftingå va kjempegilde å få mæ seg! Inger Johanne har aldri rafta før og visste ikkje heilt kæ hu gjekk te, men dæ gjekk kjempegodt. Før me begynnte mæ raftingå kjørde me 45 minutt mæ buss te en plass lenger oppe i elvå. Dæ va en heilt utrulige busstur! Det va kun sjåføra mæ spesielle tillatelse som hadde lov å kjøra her, og dæ kan me forstå! Dæ va stupbratt ner frå smale, usikra veie, dæ va ikkje et autovern å sjå. Synd me ikkje hadde lov å ha mæ kamera her, men me kunne ikkje ha dæ mæ på raftingå. En del av scenane i Ringenes Herre filmane va innspælt her, så me passerte «Mount Doom in Mordor»..elle noge..

Me rafta nerøve ei elv kor me va 6 stk i kvær båd + guiden. Me rafta nerøve stryk, en gammale tunnel som æ bygd av gullgravare og endte te slutt ner et brattere stryk kor me verkele måtte kjempa og holda osse fast for å ikkje gå i vatnet .

Me he hatt fint vér og en gilde dag i flotte omgivelsa.

En sleng i sentrum kor me og nøyd gode middag og dessert mens me snakte om morgendagens plan, bungyjumping..
Hekkan - koss ska dæ gå?!?

Fredag 6. januar
Queenstown - Fox Glacier, 33 mil

I dag var det å få i seg frokosten og pakka i bilen igjen før me gjekk ner i sentrum for å vær mæ buss te plassen me sko hoppa i stikk. Me kom te plassen me sko hoppa i frå,

og det blei ikkje det «litla» hoppet på 43 meter (do it big or go home - seie dei her nere), men då var det Austral-Asias høgaste bungyjump på 134 meter og 8,5 sekund fritt fall - Dæ æ ganske høgt dæ - og ganske lenge i luftå..!!

Me ble veid fleire gånge, og fekk på oss utstyr før me tog en taubane ud te midten av et svært juv, mæ ei lidå elv så rant heilt nere ca 150 meter onna osse.

Så va det bare å ikkje tenka for møje å bare hoppa udi det, bokstavelig talt! Me va 6 stk i vågnå på vei ud, så meg rekna med å ha litt tid på å syke osse opp litt, men neidå - Jarl Ove blei pekt rett bort i stolen for å få festa strikket te fødene, så då va det ingen vei tebage..

Me hørde et gledesskrig(?) når han hoppte, og dama i crewet kommenterte at «det va visst nogen som hadde sitt bungy-spøkelse» når han vart taua opp igjen..

Inger Johanne he vel nå konstatert at hu ikkje he øveskudd av adrenalin i kroppen, for hu va øveraskande rolige både før hu hoppte og itte hu va oppe på plattformen igjen, men for en opplevelse, knallgildt!!

Te og mæ Jarl hadde bestemt seg for å udfordra seg sjøl med et strikkhopp, og ansiktsuttrykket hans når han var oppe igjen tale for seg sjøl..

Itte å ha gjønåført bungyjumpet fekk Inger Johanne og Jarl Ove lyst å prøva en «Swing» som tandem i lag. Dette æ verdens høgaste swing og me kunne jo ikkje la den sjansen gå i frå osse når me fysst va her.

Fysst 70 meters fall, før me i 150 km/t fullføre swingen som æ 300 meter lang totalt. Me va og litt tøffe i tryne nå som me hadde gjønåført bungyjumpen og bestemte osse for å ta swingen «upside down». Dæ va et langt fritt fall og en gilde opplevelse dæ og, gildt å «fyga i lag» og glisa te kvarandre

Nå kunne me glade og førnødde (og nogen høge på adrenalin) forlada Queenstown og satte kursen nordøve. Det skya te og itte kvært kom regnet, så i dag vart det helst en transportetappe øve fjellet og ner te Fox Glacier på vestkysten, kun med korte stopp på turen for å kjøba me seg noge goe frugt.

Lørdag 7. januar
Fox Glacier - Westport, 33 mil

I dag begynnte me dagen mæ en 1,5 times gåtur rundt en innsjø i regnskog.

Véret hadde komt seg igjen og solå kom fram, men skyene låg fortsatt tungt øve toppane, så me fekk aldri full uttelling av det me hadde sitt bilde av, innsjø, regnskog og New Zealands snøbelagte, høgaste fjelltopp i baggrunnen, men det va en fin tur og me fekk jo toge litt bilde ligavel…

Ittepå kjørte me te en isbre litt lenger nord.

Det som æ spesielt her æ at det er ingen andre plasse isbre møde regnskog så nærme sjøen. Me gjekk inn te isbréen, igjen en fine tur!

Me kjørde videre langs kysten som innebar både litt opp i fjellsidene og nere langs strender og klipper. Fantastisk flotte klipper her!

Me hadde læst om nogen panneklage-klipper som sko vær verdt å få med seg, og det va det!

Her var det og et «blowhole» litt ala det me såg i Kiama i Australia, men nå var det ikkje høyvann og me fekk ikkje sjå så møje te dæ.

Nogen har oppigjønå sitt møye løye i desse klippeformasjonane.. Kan du sjå noge av det sama..??

Me fant et motell i Westport og øvenatta der.

Søndag 8. januar
Westport - Picton, 40 mil

I dag va véret godt frå måråen av og me tog ud på ny etappe. Me kjørte frå vest te aust i dag, langt nord på øyå, mesteparten øve fjell.

Itte nogen mil stod det skilt om New Zealands lengste hengebru, så då måtte me jo ud å gå øve den.

Me gjekk då øve ei breie elv, og en liden tur rundt i området. Me va på et utsiktspunkt å kikka litt og hadde lunsj før drittvéret begynnte.

Me begynte med 24 grader i dag og endte med 13 grader, mæ sterk vind og det regna på tvers, altså som en typisk norsk haustdag… Heldigvis va det ikkje så møje nytt å sjå i dag, og det va helste bare å kjøra og koma osse fram te Picton. Det me kanskje komme te å huska best va at me tog en «snarvei» som på kartet såg ud som ei mil i plassen for å kjøra anbefalt ruda på 7 mil. Det va nok en kortare vei, ca. 3,5 mil, men trur meste ikkje me kjørde 50 meter i strekk nogen gong uden sving, ikkje løye det såg kort ud på kartet vårt (som ikkje va så veldig stort i målestokk og viste en beine streg ). Det va opp og ner fjell på smale, veldig svingitte veie, ja ja, sånn må me meste rekna mæ. Vel framme i Picton fekk me et motell for to dage. Her går ferjå te nordøyå i frå.

Mandag 9. januar
Picton, ca 7 mil

I dag hadde me bare en liden sightseeing tur mæ bilen i området..

..før me bare drøyd´an i solå på balkongen på hotellet og på plænen og bassenget udføre. En herlige dag i solå mæ gode bog og godt i glaset

Tirsdag 10. januar
Picton - Wellington

Me tog ferjå øve te nordøyå, en fine tur på 3 tima. Oppholdet i Wellington kjæme i neste innlegg .