Profile
Blog
Photos
Videos
Ik heb nu denk ik al 10 keer gedacht 'dit is t mooiste wat ik ooit heb gezien, niks kan dit overtreffen'. En toch blijkt t elke keer weer te gebeuren. ik had niet verwacht dat er zoveel verschil zou bestaan tussen stranden, eilanden of tropische regenwouden. Ookal ligt het maar een paar uur van elkaar af, de bomen zijn anders, het zand is anders, de kleur van de zee is anders. Abel Tasman national park is het kleinste national park in nieuw zeeland, en tegelijk ook het meest bezochte. Het dorpje waarin ik verblijf, kaiteriteri ligt aan de voet van het park. Dit strand wordt benoemd als 1 van de mooiste stranden ter wereld. Ik weet niet of ik t ermee eens ben, maar het is in ieder geval een heel mooi strand. Vanuit Nelson kwam ik hier aan, en al mn vrienden van de bus waren hier nog dus savonds met hun rondgehangen, kaartspelletjes gedaan en kruiwagen racen, iets minder grappig, ookal waren we wel 2e. Toen gingen we een menselijke toren bouwen met mij en jason bovenop, ik heb wss nog nooit zo hard gelachen, vooral omdat er ongeveer 4 fotos moesten worden gemaakt en we dus allemaal bizar lang in die positie moesten blijven zitten. De volgende dag was het tijd voor mijn grote abel tasman avontuur, oehhh zoveel zin in. Vroeg opgestaan, op naar het strand want daar wachtte mijn aquataxi die mij zou droppen in het park, waarin ik vervolgens alleen een fullday wandeltocht zou maken, kamperen en volgende dag terugkayakken. Met mijn rugzakje klaar sprong ik op de boot en werd na een mooie rit langs de kust afgezet op een verlaten strand, omringd door regenwoud. Dit was absoluut het mooiste strand waar ik ooit ben geweest. Het zand was niet wit, maar goud, het water was niet blauw, maar groen. En hoe helder dat was, wauw. Ik zat daar een tijd om me heen te staren toen ik maar besloot op pad te gaan. Het pad liep recht langs de kust dus hier en daar waren uitzichtpunten waar je eindeloos over de oceaan kon uitkijken, en uitzicht had op de stranden. Het pad zelf was omringd door regenwoud, bomvol krekels (zo hard dat ik dacht dat ik doof werd. Achteraf verteld eimand dat dat speciale krekels zijn die 7jaar lang in een boomstronk wonen, 1 dag naar buiten komen, roepen om een partner , voortplanten en doodgaan. Ze zien de wereld dus maar 1 dag, zo mooi) . Andere delen van het pad doorkruiste ik regelrecht een lagune, die op dat moment drooglag. Dat is net of je op de bodem van de zee loopt. Allemaal krabbetjes die hysterisch rondrennen, van WAAR IS DE ZEE. Met blote voeten waterstromen doorkruist (1 x was ik te lui en heb ik inmense sprongen gemaakt en balancerend op een grote tak de rivier overgestoken. Toch natte voeten, verrek) en op ongveer elk strand gepauzeerd en wt gegeten (ik had veel eten mee). Toen kwam het tweede deel, vanaf een camping naar het eindpunt. Dat was blijkbaar een heel bekend pad want letterlijk om de 10 seconden kwam er tegenligger. Hi! Hello! Hi! How are you! Godskolere. Toen ben ik afgedaald naar Een Ander Bizar Mooi Strand en heb tussen de rotsen mn handdoekje neergelegd en ben direct in slaap gevallen. Panisch wakker geschrokken omdat ik bang was dat t al laat was. Terug mn wandelpakkie ingehezen en weer onderweg, het laatste deel. Niet veel boeiends, alles mooi enzo, en een mooie hangbrug boven een rivier. Op de camping wachtte een grote zak op het strand op mij, met daarin een tent, slaapzak, matje en zak met alle kookbenodigdheden. Goed geregeld. Tentje opgezet, vlak aan het water. Savonds met t gastoestelletje soep en noodles gekookt (dank u heer voor kant en klaar maaltijden) en op het strand gezeten. Sochtends werd ik 6u wakker door fel licht, dus ik keek uit mn raampie die ik open had gelaten voor als de zon opkwam. En toen zag ik dus de mooiste zonsopgang die ik ooi heb gezien, ik schrok er helemaal van. De lucht was zo ontzettend onnatuurlijk fel roze, met goud en paars, en al deze kleuren weerkaatsen in het zeewater, wt nu ook felroze kleurde. Het was heel overweldigend en ik heb ernaar liggen staren tot het wegvaagde en ben weer verder gaan slapen.
Sochtends werd ik opgepikt door een groepje om te gaan kayakken. De begeleider was een grappige blije gozer, heb me kapot gelachen. We voeren naar een eilandje vlak buiten de kust. Dit was blijkbaar een zeehonden kolonie. Het leek op het eerste gezicht nogal verlaten, maar toen hoorde we opeens het gekrijs van een ZEEHONDENBABY!! en jahoor daar kwam hij aangekropen, ZO LIEF en dik en schattig, met zn kleine snoetje kijk ie naar ons vanaf de rotsen. Die begeleider kende een soort fluitje waarop ze reageerden, dus toen ie dat deed kwam er nog 1 tevoorshijn. 3 weekjes oud, nog te jong om te zwemmen, krioelden ze rond op het eilandje. Toen verschenen ook de oudere zeehonden, zo mooi hoe zij door het water glijden. En zo lomp en lelijk ze zich voortbewegen op het land. Als een zak aardappelen. We maakten een rondje om het eiland en vonden er daar nog meer, moeders met kindertjes, die dicht tegen hun aan lagen, sommingen kregen borstvoeding. Toen kwam de grote baas, zijn harem en kindertjes bezoeken. Enorm is zo'n beest. We keken toe hoe hij een vrouwtje achtervolgde, arm beest. Met pijn in mn hart voeren we weg van de babies en de familie, maar zoo blij dat ik dat heb kunnen zien. De kayak tocht was verder goed, langs de kust opgevaren, domme grappen aangehoord en gelunched op hetzelfde mooie strand als waar ik begonnen was.
Na een paar uur bereikte we kaiteriteri. Ik was bevriend geraakt met de begeleider dus hij nodigde me uit om savonds langs te komen naar een muziek avond in het dorpje naast kaiteriteri, waar hij verbleef. Meegelift in t kleine autootje, naar t terrein waar hij in zijn van verbleef. Het was een soort leip hippie gebeuren, overal lagen mensen te chillen, met wijde kleurige kleding en lang haar. Ik ontmoette al deze mensen en ze waren stuk voor stuk echt bizar aardig. Ik heb me niet vaak zo welkom gevoeld bij compleet vreemden. Ze gingen naar het strand en ik ging blijkbaar mee. Bier gedronken en gepraat met iedereen. Terug in het huis was een grote maaltijd bereidt. Het aantal mensen was inmiddels verdubbeld, want iedereen kent iedereen daar en iedereen is welkom. Ze begonnen te jammen met een gitaar en drums en toen kwamen alle trommels en mondharmonica's tevoorschijn en werd het 1 groot muziekgebeuren, waarin ik enthousiast met zo'n ei liep te schudden. Het was nu tijd voor de muziekavond in het cafe. Daar heb ik niet veel meer gedaan dan leip rondgedanst met al deze duizend nieuwe vrienden tot de avond over was. Het is heerlijk als iedereen danst als een mongool, eindelijk op mn plek. Terug gelopen, waar ik panisch werd omdat ik nog nooit, nooooit ZOVEEL sterren heb gezien. Ik dacht dat ik t maximum al gezien had, maar dit was echt dubbel van alles, wow wtf ik dacht dat ik dood ging. Er waren zoveel sterren dat de lucht niet meer donker was maar lichtgrijs, van alle sterren. Er was geen milimeter waar je geen ster zag. En er vlogen vallende sterren voorbij, als je 10 seconde naar boven bleef staren. Dat was echt gestoord. Vannacht ga ik sowieso op het strand liggen wachten. En dan voortestellen dat je in nederland snachts maximaal 5 sterren, waarvan 3 vliegtuigen. Belachelijk hoe ontzettend mooi de wereld is en hoe ik dit nooit heb geweten.
Ik ben dankbaar dat ik uit een land als nederland kom. Daardoor waardeer ik alles wat mooi is zoveel meer.
Liefs
- comments
Oma lieve Jessie, ik ben blij dat ik weer een stukje van je gelezen heb, wat maak je verschrikkelijk veel mee! Heel bijzonder! Ik ben erg benieuwd wat je allemaal nog meer zult zien. Het is fijn dat we zo nog veel contact kunnen hebben. kusjes van oma