Het akelige aan een tijdje niet schrijven is dat het dan nog lastiger is wat te schrijven omdat er dan al zoveel is gebeurd dat het een enorm verhaal wordt. Maar nu ga ik er toch maar voor anders komt t er nooit meer van en heb ik al die dingen nooit opgeschreven.
Ongeveer een week geleden begon ik met de kiwi experience bus, een soort jongeren hop on hop off bus door heel nieuw zeeland. Ik was zenuwachtig, aangezien de hele bus volzat met stellen, niemand alleen. Maar gelukkig bleek er achterin een aantal mensen te zitten die alleen waren gekomen, waar ik me meteen bij kon aansluiten. Hier ontmoette ik hannah, een australisch meisje waar ik t meest mee omga. De eerste stop vanuit auckland was hot water beach, bij coromandel. Een strand aan de oostkust waar kokend water uit de grond opborrelt, waar mensen hot pools van graven op t strand. Wij met de schep richting t strand maar het was al snel high tide dus het strand stond al helemaal onder water. Een wandeling daarna naar een ander gebied genaamd "cathedral cove" , een ontzettend mooi afgelegen strand met rotsformaties en watervallen en natuurlijk de cathedral cove, een gang door een enorme rots. Het was hier heel erg rustig en vredig. Savonds op de camping wijn gedronken met de groep , het zijn allemaal gezellige mensen. Volgende dag naar waitomo, een stadje bekend om de druipsteengrotten die er omheen liggen. Iedereen schreef zich in voor black water raften, en daar gingen we dan. In een koud wetsuit gehezen, helm met lichtje op, grote laarzen en een rubberen band. Toen kregen we te horen dat we in de grotten backwards van een waterval moesten springen, 2 keer. En dat moest geoefend worden, dus brachten ze ons naar een steiger. Ik dacht dit ga je toch menen. Moest ik met mn rug naar t water, rubberen band in positie, zo ver mogelijk naar achter springen. Oneindig slootwater in me mik en in me neus, maar t was wel gelukt. Toen iedereen dat had gedaan gingen we opweg naar de grotten. Klommen naar beneden en daar was dan de ingang. Echt zo'n duister hol waar water in stroomt dat je gevoel zegt van jezus, weg hier. Maar daar ging ik, als eerste. Pikkedonker binnen, met mn lampie kon ong 2m voor me kijken. Het was een ontzettend mooie grot, vol druipstenen, en grote rotsen. Daar gingen we dan, door t water banjerend met de band onder de arm, struikelend over losse rotsen , ook door die verrekte stroom van t water die belachelijk sterk was. De eerste waterval kwam al gelijk tot ieders afschuw. Er waren gelukkig twee hele chille begeleiders. Zij hielpen je met alles. Toen dreven we met de stroom mee, hobbelend door alle rotsen (de helft heeft zn kont gestoten in te ondiepe gedeeltes) ik ging met een idiote vaart recht op een rots af, dus stak mijn grote regenlaarsen vooruit die mij hebben gered. Ookal zat ik toen wel vast met de band. Bij 1 gedeelte moesten we in n soort treintje achter elkaar drijven terwijl 1 begeleider ons voortdreef. Hij zei now turn of your lights, en toen was 1 van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien. De grottenstelsels zitten vol met glimwormen, kleine wormpjes op t plafond met ieder een klein fel blauw lichtje. En in deze gang zat het bomvol met de beestjes, dus in het pikkedonker leken zij op een enorme sterrenhemel. Het was zo mooi om daar op het zwarte water rond de drijven terwijl zover je kon kijken het verlicht werd door miljoenen lichtjes. Wie in de droomvlucht is geweest weet wat ik bedoel. Dat was mijn favoriete deel. Toen begon de stroomversnelling weer en kwam de tweede waterval, gevolgd door een wilde waterstroom. Vervolgens zeiden ze begeleiders "we spelen nu een spel, dat heet vind in het pikkedonker je eigen weg uit het grottenstelsel". Dat was dus niet zo grappig op het moment zelf en we raakten allemaal in paniek, ookal waren ze daar natuurlijk ergens 4 meter verderop. Ik kreeg een hysterische lachaanval en hing alleen maar aan een andere band. Toen we uiteindelijk de uitweg vonden heeft daglicht nog nooit zo fel geleken, ik voelde me net een beest uit de onderwereld voor het eerst in aanraking met buitenwereld. Blij dat ik was.
Soep gegeten , savonds weer de kroeg in, want ja het is en blijft de "party bus". Vroeg op voor de rit nar rotorua, een stadje bekend om de heetwaterbronnen en natuurlijke modderbaden en geisers. En omdat het stinkt. Ik dacht modder ofzo, maar het ruikt oprecht naar een scheet en naar rotte eieren. Niet zo chill. Daar naar een schapenshow geweest, dat was super grappig. Zo ziet het er dus uit als een schaap geschoren wordt. En lammetjes geknuffeld, moet ook gebeuren. Volgende dag naar een speciaal park geweest met alle natuurverschijnselen. Er stegen enorme wolken stoom op vanuit het park, uit de hotwaterpools. We hadden een tourguide die ons alle dingen liet zien, waaronder ook een weefschool en carving school. Toen de heetwaterbronnen, modderbaden en de grote geiser. Dat was heel indrukwekkend. De grond eromheen heeft allerlei fluoriscerende kleren en ziet eruit als opgedroogd klei. Toen naar het kiwi huis, een donkere zaal met kiwis erin, en wow iedereen was echt amazed, want die beesten zijn echt faakking groot. Ik dacht een beetje musgrootte ofzo, maar ze zijn gewoon net zo groot als een voetbal, en daar lijken ze ook op, alleen dan harig, met poten en een lange snavel. Ze waren aan het rondrennen op zoek naar eten, heeel schattig. Eindelijk een kiwi gezien!
Liefs