Konichiwa!

Nog even snel een blog voordat ik uit Tokio vertrek, voor nu dan... Laat ik beginnen met dat Japan heel wat anders is dan Thailand. De eerste dag ben ik dus een beetje in de buurt gaan rondlopen, was best grappig maar ik liep natuurlijk weer de verkeerde kant op waardoor ik dus de oudste tempel van Tokio misliep die vlak om de hoek staat (Senso-Ji). Dat heb ik later wel goedgemaakt en die was zeker heel mooi, er waren monniken bezig met een dienst (alhoewel, volgens mij zijn die altijd bezig) en daarvoor was een bak met allemaal gleuven waar iedereen geld ingooide. Schijnbaar moet je overal betalen voordat je mag bidden... Voor deze tempel staat twee bewakers geloof ik (kanimori) tussen twee poorten met enorme lampionnen. Ik was er in het weekend en dit was geloof ik ook erg in trek bij de Japanners, want het was enorm druk. Tussen die poorten was een markt met alle Japanse souvenirs die je je maar kunt bedenken en ik kon het natuurlijk niet laten om een kimono mee te nemen. Buiten deze markt waren allemaal rekjes waar briefjes aan gehangen werden (zie fotos) met allemaal tekens erop die waarschijnlijk vol wensen stonden. Grappig gezicht. Ook waren er grote potten waar wierook in stond en iedereen die er langs liep wuifde de rook over zichzelf heen. Aparte gewoontes...

Hierna ging ik naar Shinjuku en Ginza. De eerste is een wijk met grote, hoge gebouwen waar ik zowaar een uitzicht bewonderd heb vanaf de 25e verdieping, wat een behoorlijke overwinning was op mezelf door in mn eentje in een compleet glazen lift aan de buitenkant van een gebouw omhoog te gaan. Het andere gebouw waar het uitzicht nog mooier schijnt te zijn was helaas gesloten... Ginza is een beetje de luxe buurt, allemaal grote warenhuizen en winkels van Louis Vuitton, Gucci, Cartier - you name it. Ook de grote schermen zag je hier terug, al is er een wijk waar dat nog veel meer is maar daar ga ik op de terugweg langs. Het leuke was dat gezien het weekend was, ze een deel van de middag de grote straten hadden afgesloten voor auto:s en er zowaar tafels en stoelen op straat stonden en er allemaal vrouwtjes in kimono:s rondliepen. Eindelijk een beetje het echte Japangevoel dus.

Zondag was het echt ...weer dus vielen de plannen een beetje in het water. Ik wilde naar Harajuku gaan waar op zondag al die raar geklede meisjes zijn, maar het regende en ik had echt geen zin de hele dag in de regen in een park rond te hobbelen. Bovendien was de marathon van Tokio en was het gekkenhuis in de stad. Dus heb ik maar de hele dag een beetje op de bank gehangen en films gekeken met een Engelse kerel, was wel lachen. Voor degene die Lost in Translation kennen (speelt zich in Tokio af en moesten we natuurlijk even zien) zo is het dus echt. Nou ja, afgezien van het feit dat ik niet zo depressief ben dan en Tokio WEL leuk vind, de Japanners zijn echt zo en je voelt je echt een vreemdeling hier af en toe. Aanrader dus als je wilt weten hoe het is om in Japan te zijn. Bovendien veel bekende plekken gezien natuurlijk... Ik heb nog wel gekaraoked, ik dacht niet dat ik dat ooit eerlijk zou toegeven maar het is waar. Weer zoiets wat je gedaan moet hebben als je hier bent. Met drie Zweden en een ontzettend leuke Engelse meid zijn we zon hokje ingedoken waar je per uur betaalt, maar dan onbeperkt drankjes kunt bestellen en ijsjes kunt halen. Was echt geniaal.

Vandaag ben ik naar Nikko gegaan, een klein stadje ten noorden van Tokio. Hier zijn een aantal ontzettend mooie tempels (World Heritage( die natuurlijk het mooiste zijn van binnen, maar daar mag je geen fotos maken dus dat kan ik jullie helaas niet laten zien. De hele sfeer die het stadje uitademde was echter een beetje magisch; de tempels stonden allemaal in een soort park, tussen enorme bomen en het rook er dus heerlijk, naar dennen en hars - wel even wat anders dan de geurtjes van de laatste paar weken. Het ging hier echter al vroeg weer dicht dus ik heb in een superklein restaurantje even wat gegeten *Takayami geloof ik? erg lekker. Al moet ik zeggen dat niet-plakrijst nog best moeilijk te eten is met stokjes... Japanners eten van die enorme hompen en eten dat droog of smeren een soort pittige pasta uit een tube op, maar ik vind het toch wel lekker als er nog iets van smaak aan zit... Toen ik terugkwam in Tokyo wilde ik de Tokyo Tower opgaan (nep-Eiffeltoren, gruwelijk lelijk maar wel mooi uitzicht( maar er was gewoonm nergens een pin te vinden die mijn pas accepteerde dus dat werd m niet. Beetje jammer - ik had nog net genoeg geld achtergehouden om thuis te komen... Het was trouwens bizar hoeveel zakenlui er om 21"00 uur nog in de metro stapten op weg naar huis. Geen wonder dat ze allemaal zo vroeg grijs worden... als ze gaan zitten pakken ze trouwens allemaal gelijk hun (enorme( telefoon om te smsen, bellen mag niet in de metro. Bovendien hebben ze allemaal echt van die enorme belletjes, glitters en weet ik veel wat voor Hello Kittydingen aan hun mob hangen, ook de mannen. Dus als jullie nog verzoekjes hebben; ze hebben werkelijk ALLES voor aan je telefoon! De vrouwen zijn hier trouwens over het algemeen erg goed gekleed, maar dat hangt misschien ook van de wijk/metrolijn af. De jonge meisjes schijnen niet in de gaten te hebben dat de donkere lijn in de panty toch zeker een richtlijn is van hoe lang je rokje moet zijn - en dat die zeker niet ONDER je rokje uit hoort te komen...

Hmmm. Toch weer een lang verhaal. Excuses als zinnen niet lekker lopen, ik ben echt he-le-maal kapot en kan niet meer helder denken. Ik ga snel nog even op zoek naar wat adresjes van hostels in Takayama, want ik denk dat dat de voglende stop wordt. Ik hoop snel weer te kunnen internetten zodat ik ook weer op de hoogte kan worden gebracht van jullie belevenissen ;

Roeiers en coaches onder jullie: goed gedaan zeg! Lekker bezig. Heb nu al zin in de Varsity!

Liefs!