Profile
Blog
Photos
Videos
Met gemengde gevoelens verlaat ik Vietnam. Enerzijds ben ik erg benieuwd wat Cambodja mij zal brengen en aan de andere kant ben ik nog lang niet uitgekeken in Vietnam. Het besef dat ik waarschijnlijk nooit meer terug zal keren naar de bedrijvigheid in de smalle straten van Hanoi maakt me wat weemoedig. Hoewel het bestaan voor heel veel mensen hard is en het leven zwaar, zie ik vietnamezen ook genieten waar ze kunnen. De jonge vrouwen maken zich mooi door hun mooiste Ao Dai aan te trekken en laten zich op verschillende bijzondere locaties op hun allermooist fotograferen. Stuk voor stuk zijn het ranke poppetjes waar ik me groot en log bij voel. Ik denk terug aan de vastberaden straatverkoopsters, die dag in dag uit hun waar aan de man proberen te brengen. Het gebruik van mobieltjes is ook in Vietnam niet meer weg te denken en het WIFI netwerk is hier bijzonder goed.
Ik heb wat problemen met het uploaden van foto's op het moment, maar thuis kan ik de bedrading in de straten wel laten zien. Het is net spaghetti en als er iets kapot is moet alles vervangen worden omdat het niet te doen is om uit te zoeken wat er precies kapot is. Het landschap is zoals ik het had verwacht. Groen, veel rijstvelden en verschillende soorten vegetatie. Het is minder stoffig dan ik had verwacht en de wegen zijn over het algemeen goed. Ik heb me nergens ook s' avonds niet onveilig gevoeld.
Dit sta ik te bedenken wanneer ik op het internationale vliegveld van Ho Chi Min city sta. Je moet je er niet teveel van voorstellen want het is niet heel groot. Op deze foto wordt trouwens net mijn koffer in het vliegtuig geladen.
We vliegen met de nationale luchtvaartmaatschappij van Cambodia, Cambodia airlines een propeller vliegtuig. Ik ben allang blij dat het niet met Bamboo airlines is. Zonder problemen landen we in Siem Reap international airport, net zo groot als Ho Chi Min international airport, niet zo groot dus. Aan boord ook twee Franse dames die nogal wat noten op de zang hebben maar vakkundig door de purser op hun plek worden gezet.
Het verkrijgen van mijn Cambodjaanse visum is een belevenis op zich. Ik geef mijn paspoort af met dertig dollar aan de eerste in de rij van tien medewerkers (en dat is niet overdreven want ik heb ze geteld) en mijn paspoort gáat langs alle tien waarvan er een zit te borduren! Wanneer ik het weer terugkrijg is mijn visum geregeld! Dit is gewoon een melkkoe, maar neem het hen is kwalijk.
Zonder problemen mag ik het land in en met een half uurtje zijjn we in het hotel, een Ibishotel dit keer waar de meningen over verdeeld zijn. Wat mij betreft, het bed is breed, de airco werkt naar behoren en de douche is fijn. Bovendien is het schoon en verder zal het mij voor drie nachten een biet zijn. Als het je niet bevalt ga je maar naar huis denk ik dan.
De rest van de dag hebben we vrij en omdat we zo vroeg vertrokken zijn ligt het grootste gedeelte van de dag nog voor ons en ik besluit de omgeving te gaan verkennen. Ik kom niet ver, het is veel te heet om buiten te lopen. Ik trek míjn badpak aan en plons in het zwembad dat ik een poosje voor mij alleen heb. Dat is een luxe die ik niet vaak mee maak.
Met Mao heb ik geregeld dat ik een quad toer door de omgeving ga maken. Alles is tot in de puntjes geregeld, ik word door een chauffeur opgehaald en bij het bedrijf dat de tours verzorgt afgezet.
Ik denk dat ik zo achterop kan stappen maar de realiteit is ff anders. Het is de bedoeling dat ik zelf ga rijden! Hij verteld me van alles maar het belangrijkste zijn, gas, remmen en sturen. Ik denk dat ik het ongeveer begrijp. Ik moet voor hem gaan zitten en we rijden een blokje om. Het rijden op een quad went snel genoeg en als na een blokkie om mijn gids er voldoende vertrouwen in heeft zegt hij dat ik moet wachten terwijl hij de motor pakt. Hij rijd op de motor voor mij uit en hoewel ik in het begin best moet wennen duurt het niet lang voordat ik het gas een stuk verder open durf te trekken. Er zit geen snelheidsmeter op maar door de vier wielen is de quad stabiel. We stoppen bij een paar waterbuffels die verkoeling zoeken in de sloot om foto's te maken. Ik zie storks een soort ooievaars en heel veel witte reigers, we rijden over het platteland van Cambodja. Op een gegeven moment rijden we een veld in. Het blijkt een rijstveld te zijn waar de rijst al van geoogst is. We wachten tot de zon verder is gezakt, maken nog een paar foto's en rijden terug naar het bedrijfje. Ik hoef dit echt niet elke week te doen maar dit was erg leuk om eens mee te maken!
Ik zoek een tentje om wat te eten en wordt in het centrum naar binnen gepraat. Het eten is op zich goed, ik hou alleen niet van dat getrek aan me om ergens binnen te komen. Ik slenter terug naar het hotel en onderweg kom ik bij een frozen yoghurtbedrijfje. Ik mag twee smaken proeven. Wat me hier aanspreekt is het frisse voorkomen van hun winkeltje. Het ziet er kraakhelder uit. De jongen verteld mij dat hij economie student is. Het verdienmodel is goed doordacht. Je laat mensen je product proeven en als het product goed is verkoopt het zich vanzelf. Vervolgens laat je mensen zelf hun yoghurt tappen en reken je af per 100 gram. Ik ben er drie avonden op rij geweest en de laatste avond had ik er een erg leuke coversatie over de formule 1 en Max Verstappen.
De weg terug naar het hotel is ongeveer 1500 meter en ik denk dat ik ook wel 1500 keer ben aangesproken of ik geen massage wilde, de dame in kwestie is een overduidelijke drag queen en volgens mij was het ook geen massage om jhe schouders los te maken....... ik had ook 1500 keer in een tuktuk kunnen stappen maar voor ik ben ingestapt ben ik ook al naar het hotel gelopen, dus dat doen we maar niet..........
- comments
Aad Lef hoor met een quad de velden inrijden! Erg leuk om die details te lezen. Gaaf verhaal weer !!