Profile
Blog
Photos
Videos
Na Hongkong is het door naar onze eindbestemming, the land of Down Under! Maar eerst nog even vliegen. Suus en ik zijn druk tegen elkaar aan het schaken als het wat hobbelig begint te worden. Niks bijzonders, maar het wordt steeds heftiger en houdt maar niet op. Vijf uur lang worden we door elkaar geschud, van boven de Filippijnen tot een stuk boven Australië voelt het alsof we in een Fyra over een oud stuk spoor worden gejaagd. Ik ben wel wat gewend als het om achtbanen of vliegen gaat, maar na vijf uur begint ook mijn lichaam het zat te worden. Stewardessen rennen heen en weer met papieren zakjes en proberen het vliegtuig uit alle macht fris te houden. Gelukkig wordt het boven de Australische desert wat rustiger. Wel landen we in slecht weer in Sydney, gelukkig heeft de piloot (of de autopilot) dit vaker gedaan dus hij zet ons knap neer. Eindelijk vaste grond onder de voeten! Niet de meest comfortabele vlucht die je je kunt voorstellen dus...
Het is al een uur of negen 's avonds lokale tijd als we voor de toegangscontrole staan. De ex-collega achter de balie vraagt niks, zet een stempel die ervoor zorgt dat we niet eens worden gecontroleerd bij de bagagecontrole en voor we het weten staan we buiten. De trein pakken kost $20,- dus als een airport-shuttle een aanbod doet voor minder is de keuze snel gemaakt. Bij het hostel checken we snel in. De magen rommelen inmiddels weer (logisch gezien de vliegtuig-situatie niet zo goed was voor de eetlust) dus pakken we een voedzaam broodje kebab. Hoge eisen stellen we morgen wel weer ;)
De volgende dag worden we verwacht bij het bureau van Jobsearch Australia, het bedrijf waar we ons startpakket hebben geboekt en ons helpt bij een aantal noodzakelijke en praktische zaken. In een paar uurtjes tijd worden we door de bijzonderheden gefietst door Jordan, onze PA van vandaag. Een bankrekening, sofinummer en een extreme lading info rijker wandelen we nog even rond alvorens toe te geven aan onze jetlag; we liggen al ruim voor sesamstraat op apegapen.
De volgende dagen staan in het teken van de stad verkennen, de toerist uithangen, vele kilometers wandelen (jawel, heuvel op - heuvel af!) en het opmaken van alle waardebonnen (free meals and drinks at the Scary Canary bar). Vooral Manly beach en Taronga zoo, met haar prachtige uitzicht op het centrum (zie foto's), zijn geweldige uitstapjes. Maar ook de Botanical gardens en Darling harbour zijn uitgebreid onderworpen aan een bezoekje. We sluiten de week af met Francis, een leuke Schotse meid die samen met ons op de Ferry zit en aanhaakt voor een hapje een drankje en een geweldig gratis vuurwerk dat hier wordt afgestoken om te vieren dat het weer zaterdag is!
Op zondag en maandag loopt de overlast in het Hostel de spuigaten uit. Het was elke dag wel rumoerig maar de Britse jeugd heeft haar werkterrein blijkbaar verlegd van Mallorca naar uitgerekend ons hostel in Sydney. We zijn de nachtelijke voetbalpartijen op de gang wel een beetje zat en de smerige douches des te meer. Dinsdag halen we na een taaie sessie onze RSA papieren die ons de mogelijkheid geven in de horeca te werken. De ochtend erna zitten we al snel in de bus naar Collaroy beach, waar het hostel van Australian Backpackers zit. Het strand ten noorden van Manly beach lacht ons vrolijk toe en het is al gauw duidelijk dat ook het hostel een stuk relaxter is. Hier houden we het wel even vol!
Het YHA Beachhostel wordt gebruikt als hoofdkantoor van Australian Backpackers. Zij bieden onder meer groepsreizen aan voor mensen die gaan backpacken. Die worden dan net als wij geholpen met praktische zaken en krijgen nog wat rondleidingen hier en daar. Zij vertellen ons ook wat er hier in de buurt allemaal leuk is om te doen. Op hun advies gaan we op avontuur naar het noordelijkste puntje van Sydney, Palm Beach. Hier woont de jetset van Sydney of chillen die in hun tweede huis, en al gauw besluit Suzanne dat één van de villa's met uitzicht op zee wel zou voldoen over een paar jaar... We pakken maar gauw de ferry naar de overkant. Daar komen we aan in een natuurgebied met een lagoon (zoetwatermeer dat uitkomt in zee) waar we na een flinke, hele flinke, hele hele hele flinke wandeling de berg op uitkomen bij een plek waar de aboriginals hun avonturen hebben uitgebeeld in de rotsen. Op één of andere manier maakt een plek als dit toch wel een hoop indruk. De zon dwingt ons achter alweer snel naar beneden waar we verfrissing zoeken in de lagoon. Als we gaan zitten horen we gegil, de familie die verderop zit wordt "aangevallen" door een leguaan van anderhalve meter. Hij sjokt in de praktijk rustig over hun picknickkleedje op zoek naar wat lekkers, dat maakt ook duidelijk waarom de locals allen op houten verhogingkjes zijn gaan zitten. Als de rust is wedergekeerd worden we vergezeld door allerlei Wallabies die om ons heen op zoek zijn naar voedsel en schaduw. Maf dat zo'n stukje natuur ook nog bij de stad Sydney hoort. Heerlijk dagje zo :)
Op Vrijdag komt er een groepje Nederlandse jeugd aan waarmee we het al gauw gezellig maken en de volgende dag haken we aan voor een reisje naar de Blue Mountains. Dit gebied ligt zo'n twee uur rijden ten westen van Sydney, maar de reis alleen al ontaardt al snel in een gezamenlijke karaoke waar een dozijn Koreaanse zakenlui een puntje aan kan zuigen. De Australische gids heet Peter (ken ik al genoeg van) en geeft ons "the special treatment" omdat we zo gezellig zijn. Hij neemt ons mee op een tour langs de mooiste plekken van de Blue Mountains. We klauteren vrolijk achter hem aan op reis langs watervallen en steile afgronden die inmiddels geen indruk meer op mij maken (dankjewel René Snijder - nog maar 12 schatkistjes). Om elke bocht ligt een nieuw kodakmoment op ons te wachten en zelfs als de lucht in de middag betrekt voor een naderend onweer is het gerommel en de verfrissende bui slechts een toevoeging aan het moment. Als onze Bear Grills lusten gestild zijn gaan we nog even op bezoek bij een wildlife sanctuary waar Suzanne de eerste aaimomentjes met allerlei buidelbeestjes krijgt (zie foto's). Op de terugweg laat Peter ons nog even zien hoe we moeten jagen met een boomerang, op zo'n manier dat hij weer terugkomt (komt ooit vast stevig van pas....) en gaan we na een pilsje moe maar voldaan slapen.
Zondag hebben we afgesproken met Evelyn en tante Rietje, ze hebben een meer dan geweldige picknick voorbereid en we worden flink in de watten gelegd. We springen zelfs nog even in de kayak voor een sportieve twee uur peddelen door de baaien van Sydney en spreken af om elkaar gauw nog eens te zien voor we vertrekken naar Adelaide.
Ik denk dat inmiddels de meeste lezers zin afgehaakt dus hier hou ik het even bij :)
Enigszins verbrande groetjes, Rob
- comments
Rob nice story Rob