Dag allemaal,

Ik val direct met de deur in huis: ik kom veel vroeger dan gepland terug naar ons Belgenland. Het is met pijn in het hart, echt wel. Tim en ik zijn dus nu in Dakar en hoewel het project waar we nu in meewerken beter gestructureerd is, wordt er ook amper iets gedaan. De mensen die hier professioneel met het project bezig zijn, komen en gaan wanneer ze willen en we merken dat ze enkel vrijwilligers willen zodat ze zelf niets hoeven te doen. Ik ben naar Senegal gekomen om als vrijwilliger een meerwaarde te kunnen betekenen en dit gevoel heb ik hier jammer genoeg nog niet gekregen.

Het is allemaal heel dubbel. Ik amuseer mij hier enorm, doe leuke dingen, ontmoet interessante mensen, ontdek een boeiende cultuur. Maar datgene waarvoor ik echt gekomen ben vind ik niet. En na vele projecten te hebben bezocht en te hebben uitgeprobeerd, ben ik tot de conclusie gekomen dat het echt de Senegalese mentaliteit is en denk ik niet dat ik hier zal vinden wat ik zoek, namelijk echt een meerwaarde kunnen zijn, al is het maar voor één persoon.

Tim en ik hebben er veel overgepraat, ook met andere Vlamingen hier, en hebben uiteindelijk besloten om samen terug te keren naar België. Tim zou normaal tot in februari hier blijven. We gaan eerst nog een weekje wat rond Dakar reizen en dan komen we naar huis. Ik zal op 22 oktober terug in België zijn. Het was een enorm moeilijke beslissing, want het is alles behalve datgene wat we gepland hadden.

Ik stel mezelf nu veel vragen: "Ligt het aan mij, doe ik misschien niet genoeg moeite, moet ik niet verder blijven proberen?" Een antwoord op die vragen heb ik niet, zal ik ook nooit hebben.

Toch weet ik dat ik hier dingen heb ervaren die ik altijd zal meedragen. Ik heb hier ook enorm veel geleerd. Het is zeker niet voor niets geweest. Ik heb absoluut geen spijt dat ik naar hier ben gekomen!

Ik heb besloten om het geld dat ik van familie heb gekregen, te doneren aan Caritas in Saint-Louis. Zij hadden een heel leuk project, maar jammer genoeg konden we hieraan niet deelnemen. Ze hebben de vorige jaren op het platteland rond Saint-Louis schooltjes gebouwd. Aan die schooltjes zijn ze nu sanitaire blokken aan het zetten, want de dorpen daar hebben geen wc's ofzo. Ik heb het geld geschonken als hulp voor de toevoer van zuiver water naar de wasbakken in de sanitaire blokken. Momenteel drinken en wassen de kinderen en familie zich met water dat vol met parasieten zit. Hierdoor worden zevaak ernstig ziek en sterven ze er ook van. Zuiver water is dus echt uiterst belangrijk. Ik ben de verschillende schooltjes met hun sanitaire voorzieningen gaan bezoeken en het is echt geweldig voor die kinderen en hun familie dat dit er is. Daarom besloot ik het geld hieraan te geven. De directeur van Caritas, Paul, is ook een enorm warme man, vol goede bedoelingen. Hij heeft veel tijd gestoken in het mee zoeken naar een project waar we wel in konden meedraaien. Waarom we dit project niet konden doen? Omdat het op het platteland is, daar waar dus geen stromend water is, geen elektriciteit, geen bedden, enkel strooien hutjes, veel ziektes zijn… . Het is gewoon niet aan te raden om daar als westerling te wonen, de kans op ernstige ziektes is gewoon te groot.Nu weten jullie ook waar jullie geld naartoe is. Paul zal me ook op de hoogte houden van de vorderingen rond dit project.

Ik weet het, dit is een heel onverwacht bericht. Het is ook absoluut niet wat ik had verwacht. Ik vind het echt enorm jammer en ik weet nog steeds niet of dit de juiste beslissing is. Maar wees er zeker van dat ik met enthousiaste verhalen terug kom en zeker niet enkel met een teleurgesteld gevoel!

Groetjes, Griet