Profile
Blog
Photos
Videos
What to eat in China? (deel 2)
Na de algemene inleiding van vorige week, zal dit stukje wat specifieker ingaan op de verschillende gerechten en 'keukens' China rijk is.
Het hele avontuur begon natuurlijk in Hong Kong, een perfecte plek om een eerste introductie in Chinees voedsel te krijgen. Dumplings (kleine gestoomde gerechten in rieten mandjes) waren erg smakelijk; taro (zachtgestoomde wortelgroente) met geconfijte eendenvoeten en de klassieke gestoomde en gevulde broodjes (broodje bakpao, maar dan vers en lekker!). En in een Chinees restaurant slangensoep gegeten! Lekker, maar het smaakte wat naar kip, en dus niet zo heel bijzonder. Toch leuk om te proberen! (zie foto)
Maar mijn eerste echte culinaire topper was bij Mak's Noodle, een klein restaurantje met een aantal oude mannen ijverig aan het werk. Onder het glazen tafelblad lag vol trots een artikel waarin de New Yorkse chef (en persoonlijke held) Anthony Bourdain een fan van het etablissement bleek te zijn. En dat bleek niet voor niks. Fijne, maar stevige noodelsoep, zonder veel toevoegingen. Maar dat was ook helemaal niet nodig! Oh, wat was die bouillon goed! Meer dan een beetje verse bosui was niet nodig voor een smaakexplosie. Aanraderrrr! (maar dat geldt voor eten in China in het algemeen eigenlijk...)
Om te voorkomen dat dit een 20-pagina stuk gaat worden, zal ik wat vlot door de andere culinaire ervaringen skippen. Mijn 2e stop was Yangshuo, waar met name hotpot (een soort fondue, maar dan met een pittige bouillon om je groente en vlees in te koken), beer fish (zoals de naam al doet vermoeden, hele vis gestoofd in bier, met tomaat en veel specerijen) en wederom taro, maar nu met zachtgegaarde varkensspek. De taro vond ik in Hong Kong wat matig, maar het was duidelijk een lokale specialiteit aangezien hij nu heerlijk was!
Kunming, de hoofdstad van Yunnan, kent ook een paar specialiteiten, waarvan 'across-the-bridge-noodles' de meest bekende is. Het is eigenlijk een soort van noodlesoep bouwpakket: alle losse componenten (noodles, bouillon, verschillende stukjes ondefinieerbaar vlees en groente en koriander) moesten één voor één aan de bouillon worden toegevoegd, volgens de die-hards zelfs in een bepaalde volgorde. Maar erg leuk, lekker én goedkoop! Dat is dus echt goedkoop, ongeveer 15 yuan (das minder dan 2 euro).
Ook erg grappig: met ongeveer 5 man heb ik in een vegetarisch restaurant gegeten dat van verschillende kanten werd aangeraden. Wat bleek: al hun gerechten waren wel vegetarisch, maar probeerden allemaal op vlees te lijken. Dus tofu in de vorm van een halve kip of eend. Typische Chinese humor, maar verassend genoeg wel erg smakelijk! Verder heb ik in Yunnan niet veel spectaculairs gegeten, maar in Chengdu (Sichuan) des te meer!
De Sichuan keuken staat wereldwijd bekend om haar gebruik van pepers. Hoewel ik vooral heel heet eten verwachte, bleek het gebruik van de pepers toch wat subtieler. Men zoekt naar een perfecte combinatie van hete pepers (là) en soort van 'numbing' pepers (má). In de hete pepers kijkt men dan niet alleen naar de heetste pepers, maar ook naar bepaalde zoete smaken in de peper. De má is een soort van peper dat ik nog niet kende; het geeft een soort van verdovend gevoel in je mond, waar je wellicht een beetje van moet houden, maar ik vond het erg lekker!
Dit wordt toch een lang verhaal, dus deel 3 volgt direct hierna!
- comments