Profile
Blog
Photos
Videos
Zo. Dat was Rio. Een iPhone armer en heel wat indrukken rijker. We kwamen vrijdag vanuit Arraial do Cabo aan op het centrale busstation van Rio en van daar zouden we met één bus naar ons hostel komen. Maar dit is Brazilië, dus kregen we te horen dat de bus kapot was, maar dat het maar 10 minuten zou duren. Enfin, 30 minuten later kwam er een takelwagen om de kapotte bus weg te slepen (nog steeds geen woord over wanneer er dan een werkende bus zou zijn). Juist op dat moment kwam er een andere bus aan, maar daar mochten we niet in, omdat die de weg zou blokkeren en niet kon stoppen omdat de kapotte bus nog op zijn plekje stond. Dus die zou "even" een rondje rijden en dan weer terugkomen. Zelfs de Brazilianen werden nu ongeduldig. Nou ja, long story short, een uur later zaten we eindelijk in de bus. En na een steile klim vanaf de bushalte kwamen we, doorweekt van het zweet, bij ons hostel aan. Eerst een douche!
We zaten vlak bij de wijk Lapa, waar in het weekend speciaal voor het uitgaanspubliek twee straten worden afgesloten van verkeer. Op straat staan mensen met kraampjes bier, eten en natuurlijk caiparinhas te verkopen. Beetje koninginnedag-gevoel. Op een gegeven moment begon er ook een samba-band te spelen. Helemaal gezellig dus. Tot er op een gegeven moment een rare vrouw om Frans heen begon te dansen. Toen hij even later z'n iPhone uit z'n zak wilde pakken om een foto te maken, was die weg. Dat gaf wel een behoorlijke domper op de avond. We letten nu dus nog meer op onze spullen en nemen zo weinig mogelijk waardevolle dingen mee, zeker naar plekken met veel mensen. Dan maar geen foto's.
De volgende dagen hebben we alle highlights van Rio gezien: de suikerberg (Pão Açucar), de beroemde stranden van Ipanema en Copacabana, het kenmerkende standbeeld van Christus de Verlosser op de Corcovada-berg en de botanische tuin. En verder heel veel bussen, want Rio is misschien niet eens zo heel groot, maar om van de ene naar de andere plek te komen zit je toch al snel een half uur in een bus.
Zondagochtend zijn we op een tour door een favela geweest. Favela's zijn de sloppenwijken van Rio. Niet al te lang geleden werden die geregeerd door drugsbendes en waren schietpartijen aan de orde van de dag, maar de politie is, met de FIFA wereldbeker in 2014 en de olympische spelen in 2016 in het vooruitzicht, een proces van pacificacão begonnen en de favela's zijn nu relatief veilig. Eigenlijk is het grootste gevaar dat we zijn tegengekomen in onze wandeltocht door de favela de hygiëne. Op straat ligt overal vocht waarvan we niet precies kunnen zeggen wat het is, maar je wilt het liever niet op je voeten krijgen (we lopen hier natuurlijk wel lekker op slippers). Dat is ook de reden dat de hogergelegen huizen in de favela duurder zijn: als het regent stroomt alles naar beneden. En in het regenseizoen regent het vaak zo hard dat er vanalles je huis kan komen binnendrijven...
Het bouwen in de favela gebeurt heel lukraak: als je een huis wil bouwen, koop je gewoon het dak van een ander huis en zet je daar je eigen huis op. Dat wordt natuurlijk niet allemaal doorgerekend, dus instortingsgevaar dreigt altijd. Betalen voor electriciteit en water is ook niet iets waar de favelabewoners het nut van zien; overal zie je wirwarren van kroonsteentjes en draden waar stroom is afgetapt, en hetzelfde met waterleidingen.
's Middags wilden we nog naar een samba-voorstelling. Sambascholen oefenen al vanaf december voor de carnaval in februari, en vaak kan je gewoon kijken hoe ze aan het oefenen zijn. We hadden een adresje van een sambaschool doorgekregen, dus wij daarheen. Eerst dachten we dat ze gewoon heeel lang pauze namen, want er bleef maar bier gedronken worden en we hadden nog geen danspasje gezien. Maar uiteindelijk kwam er iemand naar ons toe die ons ietwat vriendelijk maar vooral dringend verzocht om weg te wezen, want ze waren met een besloten feestje bezig. Hmm, kleine teleurstelling.
En dan is het wel heel jammer dat ons Portugees niet zo goed is. Want vrijwel niemand kan hier Engels. Wij doen heel erg ons best in het Portugees en als er geen moeilijkheden zijn, kunnen we ons prima uitdrukken, eventueel in half Spaans (wat we ook niet goed kunnen) en met handen en voeten. Maar worden dingen ingewikkeld, dan voelen we ons redelijk beperkt. En je moet het ook heel erg precies uitspreken zoals zij het gewend zijn, anders begrijpen ze het absoluut niet; da's wel jammer. Dan denken wij: "dat zeiden we toch?!" Gelukkig kunnen ze bij de hostels wel Engels en inmiddels weten we ook hoe we buskaartjes en eten moeten bestellen. Zo overleven we wel :).
Dinsdagochtend hebben we nog even liggen zonnen op het strand van Copacabana, en toen de bus gepakt naar Paraty, onze volgende stop. Helaas bleken de kaartjes voor de bus die we wilden hebben uitverkocht, dus werd het een bus van twee uur later. In ieder geval tijd om wat eten te vinden!
- comments
Ria van Heek Wat je de 17e hebt geschreven, komt hier pas de 22e binnen. Hoe zou dat komen? Ik kijk echt uit naar jullie verslag. Groeten van mamma