Profile
Blog
Photos
Videos
Buenos días amigos!
¿Come esta? Colombia zit erop! Na 17 prachtige dagen het Colombiaanse leven te hebben genoten, wacht ik op Francien op het vliegveld van Quito. Vol adrealine en gezonde spanning omhelzen we elkaar straks en dan... Geht´s los!! Mijn laatste dagen in Colombia waren echt leuk. Elke dag 2 uurtjes Spaans bij gespiekerd met Boxy de Belg. Als een prinses geleefd in het huis van de familie Marin. Zijn moeder is er zo eentje die altijd voor je klaar staat. Je van zo veel mogelijk eten en drinken wil voorzien, de was doet en ervoor zorg dat je je niet hoeft te vervelen. Van de criminaliteit en de corruptie heb ik weinig gemerkt. De enige momenten die me even uit mijn droom hielpen waren bv als we lekker stonden te dansen en er ineens wat gewapende militairen langs lopen. Graag wil ik nogmaals mijn lof uitspreken over de Colombianen, ze zijn muy amable (erg vriendelijk). Colombia heeft duidelijk ook een mooie kant, die wij in het westen niet meekrijgen. Dit weekend heb ik een geweldig stadsfeest meegemaakt in Carlaca. Dat maakt het weer minder pijnlijk, dat ik de streetparade in Zurich verpasse.. ;-) In elke straat van het stadje knalt de muziek en overal dansen dronken Colombiaantjes. En ze springen niet een beetje in het rond, zoals wij dat in NL gewend zijn. Nee, de vrouwen worden hier nog charmant ten dans gevraagd en als paar wordt er zwoel en verleidelijk geshaked met die ass. Marenque, Salsa, Vallinato, Cumbia, Raggeton, Bachata, Rumba.Ik mocht deel uit maken van de vriendengroep van Edwin en heb zijn vrienden elke avond met een ander schatje voorbij zien komen. En alle drama´s die daarbij horen mbt de vaste vriendinnen.. Die ontzettend achterdochtig en jaloers zijn. Duh. Dun is hier trouwens niet de mode. Een vrouw hoort over de vrouwlijke vormen te beschikken en daar hebben de vrouwen van Colombia niets over te klagen! Mijn kont past er dus aardig tussen, haha. Beetje jammer van die melkpoten die er onder staan.. Vandaag was trouwens een dag waar mijn hartje aardig heeft geklopt... Hieronder een paar alinea´s uit mijn dagboek:30-06-2008. Ergens in de lucht tussen Armenia en Bogota.Paniek Paniek!! We waren veeeel te laat op het vliegveld in Armenia! Omdat ik via Bogota naar Ecuador vloog moest ik 3 uur van te voren inchecken. Wij hadden echter Bogota in ons hoofd en dachten dat een uur van te voren wel prima was (Ow, soms wordt zelfs ik niet goed van mezelf..) Vanochtend vroeg wou de moeder van Edwin me nog even mooi maken door 200 elastiekjes in mijn haar te knopen en mede daardoor kwamen we, met hele hele gezin ( een auto vol gepropt en 2 man op de moter ) knap een uur van te voren aan. Het vrouwtje achter de bali schut ¨Nee¨. Het is niet mogelijk om de vlucht te pakken. 1. Omdat we te laat zijn kan ze mij en mijn bagage niet invoerenvoor Ecuador.2. Ik moet een vlucht hebben van Ecuador naar Peru, als bewijs dat ik het land weer verlaat. Dat heb ik niet, omdat het idee is dat we per bus gaan, of misschien nog wel naar Bolivia. Ze wil me niet inchecken voor Ecuador. Met grote, angstige ogen kijk ik mijn tolk Edwin aan en die zegt relaxt. ¨ Ik denk niet dat je kan gaan, dushi. ¨ Ik doe een hysterische, temperament volle Colombiaanse na en gebaar dat dit echt hel is!! Ik zeg dat ik het in Bogota wel regel. ( Nog geen idee hoe, want dan sta ik er wel alleen voor, maar ik wil mijn vlucht niet missen. ) 3. s*** waar heb ik dat adres van het hostel ook al weer... s***, misschien heeft Francien wel hetzelfde probleem! Hoe gaan we elkaar bereiken!? Oke, Elra. Rustig. In Bogota heb ik 4 uur voordat mijn volgende vlucht gaat.TO DO:
- Bagage ophalen
- Inchecken ( Kijken wat me daar te wachten staat )
- Adres Hostel opzoeken op het internet
- Adem halen.
.................Later die middag...Vieuw, wat kun je op een dag veel emoties voelen. Tijdens het ophalen van mijn bagage kom ik ingesprek met 2 Nederlandse zakenmannen en die zeggen dat het nog wel eens een probleem kon worden, maar dat ik dan maar gewoon een ticket moest boeken. Door de lieve Colombiaanse medewerkers van de vluchthaven wordt ik netjes de juiste bus ingedrukt richting de Incheckbalies. Daar moet ik eerst een stempel halen voor de tax, met die stempel naar een andere balie en daar krijg ik ineens geld. ( Geen idee waarom... straks ben ik nog iets aan het smokkelen ook! ) Het internet funktioneerd natuurlijk niet, dus dan maar ff bellen zodat iemand het voor mij opkan zoeken. Uhm... Thuis in Vasse doet het internet het niet. Hulplijn 1 (Remco) staat op de squashbaan. Had ik kunnen weten... Janneke is ook niet in de buurt. Frederique heeft Italiaanse les. Monique zit op de fiets maar is bijna thuis. Ah, Aline de computerfreak kan het even opzoeken. Geregeld. Adres in de pocket, op goed geluk naar de incheckbali. Een manntje die me al kent zegt dat ik me moet haasten omdat de bali bijna sluit.. Daar zitten 2 lieve meisjes die helemaal niet willen weten hoelang ik blijf of voor wat. Ze hoeven geen andere ticket te zien, niets, nada. Misschien wouden ze naar huis, misschien vonden ze mn Colombiaanse vlechtjes mooi. (Wat jeuken die dingen trouwens)Met een grote binnenpret zit ik in het vliegtuig naar Ecuador, haha. Links zie ik de eerste panfluiter al gekleed. Recht zit een nonnetje waarmee ik een leuk gesprekje heb. In de dutiefree kon ik niets meer vinden dus ik schenk haar de overgebleven Colombiaanse Pesos. Ze noemt me Frutta de Dios, ofzo. Mooi ;-)
- comments