Profile
Blog
Photos
Videos
Fyrsta kvöldið okkar hér í Istanbul var nú heldur rólegt. Við spurðum hótelstjórann hvort að hann mælti með einhverjum veitingastað og auðvitað gat hann hjálpað. Hann greip undir hendurnar á okkur Helgu og teymdi okkur áfram og sagðist ætla að þykjast vera soldán. Svo röltum við aðeins niður götuna og komum á þennan frekar sjabbí stað með hlaðborði sem var líklegast búið að standa allan daginn. Við pöntuðum okkur fjögurra manna borð en það stoppaði ekki herra hótel sóldán svo hann dró barasta nýjan stól að borðinu og babblaði svo við veitingastjórann og pantaði mat fyrir okkur öll. Við fengum þetta frábæra brauð og fullt af humus og öðru sulli. Við hámuðum þetta í okkur af íslenskum sið og svo fór hótel kallinn. Við báðum þá um reikninginn og þjóninn varð frekar vandræðalegur í framan og sagði okkur að við ættum nú eftir að fá allt kebabið. Við urðum því vel södd.
Í miðju kjötfjallinu kom hins vegar hòtelstjórinn með perúska stelpu sem hafði komið ein á hótelið og vildi fá að borða með okkur. Svo varð úr og við komumst að því að hún hafði verið að tala við strák frá Istanbúl í 7ár á netinu og hafði heimsótt hann fyrir viku en svo kom einhvað babb í bátinn svo hún þurfti að redda sér hóteli. Greyið tátan. En þegar við vorum að fara að klára þá kom en einn gesturinn frá hotelinu, 29 ára tékkneskur búddisti að nafni Jakup og joinaði. Við höfum ákveðið að kalla hann friðarsinnann og hann er einn vandræðalegasti maður sem ég hef hitt. En við vorum því orðin fagur hópur og treystum okkur því að halda út í borgarlætinn á vit ævintýranna í miðri Istanbul án korts.
Við komumst að því að við erum bara á besta stað í bænum! Bara í min fjarlægð stóðu Hagia Sofia og Bláa moskan upplýstar og glæsilegar. Við tókum smá næturrölt en eftir frekar stutta göngu var okkur stúlkunum orðið frekar kalt svo við skildum strákana og friðarsinnan eina eftir og héldum upp á hótel að hátta. Strákarnir komu þó ekkert alltof seint og Gunnar vildi óður spila en við hin vorum heldur þreytt eftir daginn svo við tókum bara stutt spjall fyrir svefninn.
Við svifum öll fljòtt inn í draumalöndin en vorum þó vakin ekkert löngu seinna af spangólandi rabbína sem sem sendi óhljóð inn um gluggann. Það mætti samt kannski kalla þetta söng eða réttara sagt bænasöng en klukkan 6 að morgni þá kýs ég að kalla þetta gól. Ég verð þó að viðurkenna að þetta er ein besta vekjaraklukka sem ég hef vaknað við. Við komumst því ansi snemma í tyrkneska stemmingu og kom söngurinn okkur í gott skap. Við kúrðum samt aðeins lengur og fengum svo þennan dýrindis morgunmat.
Eftir morgunmatinn röltum við niður að torginu fyrir framan Sofiu þegar einn glaumgosinn kom að reyna að veiða okkur. Heldur betur tókst honum það og við vorum svo auðveld að við keyptum af honum bátsferð eftir 2 mín tal. Sólin skein og allt lék í lyndi og við röltum af stað í átt að bátnum með fríðu förunauti af túristum. Þetta var svo bara svona rosalega skemmtileg bátsferð upp Bospórussund á milli Evrópu og Asíu. Ég veit ekki hvernig miðaldra Þjóðverjunum fannst samt ferðin en háa djammtónlistin kom okkur í gírinn fyrir kvöldið.
Hér má sjá útsýnið úr bátnum
Gunnar og Helga í banastuði
Eftir bátsferðina var svo haldið á McDonalds (örugglega ekki í síðasta sinn í ferðinni). Á leðinni upp á hotel vorum við svo veidd í annað skipti af Dana sem að sagðist sjá á okkur að við værum Dönsk og bauð okkur að koma um kvöldið á veitingastaðin hans og halda upp á Gamlárskvöld. Við vorum nú ekki með neitt plan svo við ákáðum að vera bara auðveld áfram. Svo við skunduðum við upp á hotel og klæddum okkur betur og héldum út í nóttina.
Nú vissum við ekki hvað gera skildi og ráfuðum um í þessari fallegu borg og einhvern veginn enduðum við í molli þar sem að við ákváðum barasta að skella okkur á Hobbitann. Vá hvað hún var flott! Auk þess við fengum að mr-nördast og rökræða hvað hefði verið í bókinni og hvað ekki.
Síðan fórum við á dansk-tyrkneska veitingastaðinn Safir. Við fengum frábáran mat auk þess sem við fengum blöðrur, grímur, flautur og hatta. Þad var nú heldur betur hlegið og árið rifjað upp. Útsýnið var stórglæsilegt!! Við sátum upp á svölum og horfðum beint á Bláu moskuna. Svo þegar klukkan var að fara að slá nýtt ár þá flýttum við okkur upp á þakið á húsinu ogmhorfðum á fremur fátæklega flugeldasýningu svona miðað við Ísland. Ég verð að segja að það var alveg stórkostleg upplifun að hrópe GLEÐILEGT NÝTT ÁR úti í framandi landi og vitandi að fyrstu mánuðir ársins munu fara í einstakt ferðalag með frábærum vinum.
Við tókum síðan stutt rölt um bæinn þar sem við sáum dansandi Tyrki og hlustuðum á framandi tóna. Við ákváðum svo að vera smá grand á því og kaupa eina rósavínsflösku od opna hana fyrir framan Bláu moskuna. Helga er ekki mikið fyrir vín og mér fannst fremur óþægilegt að að vera að drekka í miðri Istanbúl en Gunnar sannfærði mig með eftirfrandi orðum: Þú ert með tvo hrausta víkinga með þér.... og Árna.
En þegar að við vorum sest niður á fallega torginu komumst við að því að við vorum ekki með vasahníf og gátum því ekki opnað flöskuna sem að var með korktappa. Við fórum því upp á herbergi og sendum kveðju heim load-uðum Áramótaskaupinu og opnuðum flöskuna. Þetta varð því eðal kojudrykkjaog spjall fram á nótt.
- comments