Profile
Blog
Photos
Videos
Het begin van het truck avontuur!!
Donderdag 15 maart Lima
Boarden om 9.30! Officeel moet je een uur van te voren boarden, maar wij weten wel beter. Fem kan nog wel even een sigaretje roken en niet veel later hangen we alweer in de lucht. Op naar Lima, Peru. De vlucht is maar 3 uur en 45 minuten vliegen, dus geen eigen TV schermpjes. De laatste dagen in Costa Rica waren erg relaxed, maar niet echt onze manier van reizen. Maar daar gaan we nu verandering in brengen. Voor de eerste keer vond Fem het eten in het vliegtuig lekker! Ik eet alles ;) Ik was aardig verkouden en hierdoor had ik wat last van mijn oren, maar gelukkig waren we al weer snel aan de grond. Bij de duty free shop kocht fem een koffer Marlboro (letterlijk!!) Eerst door de douane en daarna onze tassen pakken. De vrouw van de infokiosk vertelde dat er geen rechtstreekse bus naar het centrum was en dat we een taxi moesten nemen. Dat moest dan maar voor één keer! Een taxidriver sprak ons aan toen we de hal in liepen en we besloten maar met hem mee te gaan. Goed om weer een nieuw land te zien! Het is totaal anders dan Costa Rica. Veel armoede, halve huizen, zooi op straat en daarna kwamen we de stad in en waren er veel prachtige katholieke kerken en de straten waren brandschoon! Onze taxichauffeur vertelde ons dat de bevolking erg katholiek was (en we besefte dat we één dezer dagen weer spaans moeten gaan oefenen!) We lieten ons in het midden van het centrum afzetten bij hostel San Fransisco, maar na een aantal keer aankloppen gaven we het al snel op en gingen we op zoek naar een ander hostel. Om de hoek zat ´Hotel Residencial Europa´ even prijzen checken! 30 sol (7,5 euro) per nacht voor een double room. Perfect! Van de buitenkant lijkt het erg klein, maar als je binnenbent is het gigantisch, het lijkt op een oude school of een oud klooster of iets dergelijks. Onze kamer was erg basic, een bed, een nachtkastje, een bureau en een lamp. Maar geen stopcontact! En ook zeker geen wifi! Ondertussen was het alweer 5 uur en tijd om even een rondje te lopen. Het hotel staat recht voor de San Fransisco kerk, een prachtige kerk met veel toeristen en nog meer duiven! We liepen het centrum in en vonden een straat met wat restaurantjes. We vroegen aan een ober of ze typisch eten uit Peru serveerden. Hij liet ons het menu zien en het zag er goed uit! We bestelde soep en een salade vooraf en vis met limoen en kruiden en steak met groenten en patat als hoofdgerecht. Ze snapten het niet helemaal en we kregen eerst de main en vrijwel meteen daarna de soep en de salade, onze tafel stond helemaal vol met eten. Dit gaan we nooit opkrijgen!! Maar het was wel erg lekker, de vis was rauw of misschien even gekookt, maar erg lekker! We kletsten wat en probeerde de grote hoeveelheid eten weg te krijgen, al was dat onmogelijk. Ik stond op ontploffen en we besloten maar terug te gaan naar het hotel om even lekker te liggen en een planning te maken voor de komende dagen. We hebben een paar vrije dagen voor we aan onze tour beginnen en die willen we besteden aan het dagboek en de blog. Eerst nog even een paar films kijken en dan lekker slapen, morgen weer een drukke dag!
Vrijdag 16 maart Lima
5 uur en klaarwakker!! Maar deze keer niet door een jetlag! Het gebouw waar we in sliepen was net een kerk, je hoort alles en alles galmt door onze kamer heen. Een paar kerels stonden te schreeuwen op de gang, 6 honden deden hun best om iedereen wakker te houden en het klonk alsof dit alles zich in onze kamer afspeelden! Ik deed het raam boven onze deur dicht en dit hielp iets, maar echt slapen zat er niet meer in. Toch bleven we tot een uur of 9 in bed liggen. Daarna allebei even douhen (het was nodig!) Ik begon met de blog van amerika terwijl fem een ontbijtje ging scoren en wat keeltabletten voor mij. Ze kwam terug met een vers jusje en geroosterd brood met kaas. En natuurlijk mijn keeltabletten! We zijn flink aan de gang gegaan met onze blog en dagboek. Fem ging voor de lunch nog even naar de bakker. Het brood is echt goed hier in Lima, dat is nieuw! Wat ook nieuw is, is de manier waarop je het brood besteld. Eerst kijk je wat ze hebben en hoe het heet, dan ga je naar de kassa en zeg je wat je wilt (dus je moet alle spaanse namen onthouden en hopen dat je ze goed uitspreekt) dan betaal je en krijg je een briefje en het enige wat er op staat is ´pan´ wat brood betekend en een bedrag. Dus dan loop je weer terug naar de andere balie, geef je het briefje en moet je alsnog zeggen wat je wilt. Heel bizar! De rest van de dag werken we aan de blog en het dagboek en rond een uur of 5 besloten we om toch nog maar even de straat op te gaan. We gingen naar het grote plein om de lonely planet te lezen en een planning te maken. Hier kreeg ik een telefoontje van skool, goed om hem weer even te spreken! Er veranderd thuis toch meer in 10 maanden dan we verwacht hadden. Mensen gaan samenwonen, krijgen kinderen, gaan uit elkaar, komen terug bij elkaar etc. Langzaam ging de zon onder en om 6 uur klonken de trompetten weer bij het presidentshuis. De soldaten kwamen weer naar buiten, deden hun dansje en gingen weer terug naar binnen. Geen idee waarom, het ziet er erg debiel uit, maar het is wel grappig! Wat ook erg interessant is, is het aantal agenten op straat. Ze staan hier echt op iedere straathoek en een groot deel is vrouwelijk. Ze staan hier niet op straat zoals de mietjes in Nederland op straat staan, hier staan ze volledig bewapend met knuppels, geweren, schilden, helmen, kogelvrij vest en het hele kostuum. Na wat rond lopen zijn we rond 7 uur gaan eten bij onze buurman. Wederom het dagmenu voor maar liefst €1,50! Toen we net zaten begon de mis van de kerk tegen over het restaurant en het lijkt hier net een moskee, grote speakers buiten zodat de halve stad kan mee genieten van de mis! "En el nombre del padre del hijo y del espiritu santo, amen!" Dat kennen we nog wel van de kerkdiensten van Costa Rica met onze gastmoeder. Tijdens het eten bestelde we een 'In ca Cola' een typische frisdrank van Peru, iedereen drinkt het hier. Het is er zoet en niet echt lekker, maar we hebben het in ieder geval weer geprobeerd! Na het eten gaan we weer terug naar het hostel om verder te gaan met onze blog en dagboek. Rond 10 uur was het wel weer mooi geweest, we keken nog even een filmpje in bed en gingen daarna slapen.
17 maart Lima
We stonden deze ochtend weer aardig vroeg op, rond 8 uur waren we uit bed, maar in tegenstelling tot de mensen in ons hostel, ligt de rest van de stad duidelijk nog iets langer in bed. De meeste winkels waren namelijk nog dicht, maar gelukkig was de bakker wel open! We waren inmiddels eindelijk gewend aan het wazige systeem bij de bakker en konden nu eindelijk de namen onthouden om ze te bestellen bij de kassa. Maar wat denk je, ze hadden ons brood niet meer! Ik dacht dan bestel ik maar 2 croissantjes, het was nogal een moeilijke naam in het spaans, dus ik bleef het herhalen totdat we aan de beurt waren bij de kassa, maar toen ik het zei keek hij me aan alsof ik een dooie rat bestelde. Dan maar met handen en voeten! Ik beelden een croissantje uit (ben ik erg goed in trouwens) en hij snapte meteen wat ik bedoelde en zei 'aah croissan!' zo makkelijk is het dus ;) We haalde op straat nog een fruitsapje en ontbeten op de 'plaza de armas' het centraal plein waar de kerken en overheidsgebouwen zijn. Prachtige gebouwen en in het midden van het plein staat een grote fontein. We zouden eigenlijk een plan voor vandaag gaan maken om wat van de stad te zien, maar we besloten gewoon maar wat rond te lopen en wat kerken en pleinen te bezoeken. We liepen naar het kathedraal, 'Palacio Arzobispal' en 'Gobierno' en naar 'Iglesia de Santo Domingo'. Prachtige gebouwen in de oude Spaanse barokstijl. Rond 1 uur kwamen we uit bij 'den heilige Martin' oftewel 'San Martin' en toen gingen de meeste winkels ook open. We passeerde nog een aantal gave gekleurde kerken en kwamen uit in de winkelstraat. In een elektronicazaak wouden we gaan proberen welke stereo het hardste kon (ik weet het, erg kinderachtig) maar toen ik aan de volumeknop draaide gaf het display aan dat het beveiligd was. (ze zijn hier een stuk slimmer dan in de mediamarkt!) In een ander winkelcentrum vonden we de eerste grote supermarkt, ze bestaan dus toch hier! We kochten meteen wat brood, jam, en wat fruit zodat we wat te eten hadden in het hostel. We dropte onze spullen in het hostel en liepen naar het internetcafé om onze thuisbasis te mailen dat we nog steeds in leven waren en om aan onze blog te werken. Rond 2 uur gingen we terug naar het hostel en waren we aardig kapot van het lopen, de gebroken nachten en de warmte, dus besloten we om 'even een half uurtje te gaan liggen' rond 5 uur werden we wakker. Maargoed zoals smam zou zeggen 'we hadden het vast nodig'! De rest van de avond werken we weer aan onze blog en dagboek, we willen het echt af hebben voordat we terug zijn in Nederland!
18 maart Lima
Om 8 uur gaat de wekker weer, eerst even wakker worden onder de douche en daarna weer naar de bakker. Ik kon alles al bijna uitspreken en deze keer begrepen ze het zonder dat we het hoefden uit te beelden! Op de hoek van de straat dronken we een fruitshake terwijl de zon verder opkwam, daarna gingen weer terug naar het hostel om verder te werken aan onze blog en dagboek. Fem was bezig met Las Vegas en ik met Costa Rica, we lopen aardig achter, maar de laatste dagen hebben we weer veel gedaan! Gelukkig heeft Fem van alle dagen al aantekeningen gemaakt en hebben we veel foto's om de herinneringen op te halen. Ik ging in de middag even lunch halen, een vers sapje en een lokale snack wat ons doet denken aan een oliebol, maar dan in de vorm van een donut. Best goed te eten, vooral met wat honing erbij! We zaten beneden in de lobby te werken (enige plek met een stopcontact) en konden de drukte op straat goed horen. De kinderen zongen in de kerk, de verkopers met hun kraampjes en op een gegeven moment horen we een fanfare. Toen we buiten gingen kijken was het een fanfare te paard. Erg gaaf om te zien! Zowel de paarden als de soldaten waren gekleed in rode gewaden. Toen ze voorbij waren gingen we weer snel verder en spraken we een tijd af wanneer we zouden stoppen. Half 7 was de afspraak! Na veel typ en schrijfwerk was het al snel half 7 en waren we trots op hoe ver we vandaag gekomen waren! We gingen de straat op opzoek naar een leuk restaurantje en kwamen uit bij een restaurantje bij ons in de straat. Buiten op het bord stond 'dagmenu voor 9 sol' (dat is nog geen 3 euro) dat klonk wel goed, maar zoals gewoonlijk, als je er binnen naar vraagt dan hebben ze het niet! Geen probleem, dan eten we wel wat anders, we bestelden vis met friet en tortilla met rijst. Het eten was erg lekker, maar het restaurant was bijna leeg, ik weet niet waarom, maar de restaurants gaan erg vroeg dicht hier. Terwijl we zaten te eten zat er een man in de hoek die ons constant aan bleef staren. Toen de eigenaar het rolluik dicht ging doen ging de man gelukkig weg, maar we wisten niet of we ons zorgen moesten maken over het feit dat hij de toko ging sluiten terwijl wij nog binnen zaten! Terwijl we ons eten op aten zat het personeel al te wachten bij de deur en was de lamp in de keuken al uit! We dronken onze limonaden op, rekende af en gingen door het kleine deurtje in het rolluik naar buiten. Eenmaal terug in het hostel zochten we de informatie bij elkaar voor de trip die over twee dagen van start gaat (van Lima naar Buenos Aires) en keken we nog een film 'James Bond, The man with the golden gun'. Speelt zich af in China en Thailand op veel plaatsen waar wij ook zijn geweest. Morgen de laatste aankopen voor de trip en misschien nog even surfen en Spaans leren op het strand!
19 maart Miraflores
Wederom ging om 8 uur weer de wekker, we pakte onze kleine rugzak in met de spullen die we vandaag nodig hadden en verstopten de belangrijke spullen in de hotelkamer. Vandaag gaan we weer een dagje op pad naar Miraflores! Ik zorgde ervoor dat de camera opgeladen was en Fem ging weer naar onze bakker. Het brood wordt met de dag minder, maar de bakker weet inmiddels wel wat we willen, we hoeven niets meer te zeggen haha! Toen de camera was opgeladen en we wat ontbijt en lunch hadden gehaald gingen we met de taxi naar Mira Flores. Vamos a la playa! (laten we naar het strand gaan!) De taxi rit was ongeveer een kwartier en we zien al snel dingen veranderen, dit is meer het bruisende economische gedeelte van de stad, met hoge gebouwen, minder armoede, westerse restaurant en een goede infrastructuur! De taxi zetten ons af aan het strand en vanaf daar liepen we over het strand richting het centrum. Na 5 minuten lopen stonden er een paar busjes met surfboardverhuur. We raakte aan de praat met een oude surfdude en besloten bij hem een board te huren voor 30 sol. Om de koste te drukken huren we maar één board. De golven zijn vrij goed, een beetje messy, maar wel constant en redelijk hoog. Fem wou eerst nog even op het strand zitten, dus ik ging als eerste het water in. Iedereen had een wetsuit aan, maar ik dacht dat het niet nodig was. In het begin was het aardig koud, maar als je eenmaal begint met peddelen, dan krijg je het zo warm. Ik probeerde meteen naar de 'green waves' achterin op zee te zwemmen, maar door de stroming viel dit nog niet mee. Na 5 minuten constant peddelen was ik er en kwam er meteen een prachtige golf aan. Board omdraaien, peddelen, kijken waar de golf is, dan voel je dat je meegenomen wordt door de golf, nog 3 keer peddelen, pop up en je staat! Het was een vrij rechte golf dus ik nam hem zo lang mogelijk terug richting het strand. Het enige nadeel: je kan daarna weer 5 minuten terug peddelen terug naar de plek waar je vandaan kwam! De eerste golf was de beste die ik nam. Daarna werd het alleen maar slechter en na een half uurtje gaf ik het op. De golven waren veranderd, waarschijnlijk werd het eb. Ik boddysurfte terug naar het strand waar Fem vol bewondering naar de vrouwen aan het kijken was die het strand op ruimde. Ze hadden er een hele techniek voor. Iedere vrouw had haar eigen taak, de eerste gooide het hout omhoog, de tweede raapte het plastic op en de derde en vierde raapten het hout op wat de eerste omhoog gooide. We bleven samen nog een half uurtje naar de zee kijken, maar het werd niet echt beter. Ik vond het wel lullig dat Fem nu niet kon surfen, maar ze vond het zelf wel prima! We leverde het board in, pakte onze spullen en liepen richting het centrum. Miraflores is gebouwd op een klif, wat betekend dat we eerst een hele hoop treden moesten beklimmen voordat we in het centrum waren. Maar het uitzicht maakten alles goed! We liepen het centrum in en gingen lunchen bij een sandwich tentje. We wouden eigenlijk gewoon een bordje friet bestellen, maar de serveerster zei dat dat zeker nog 20 minuten ging duren. We konden wel een hamburger bestellen en volgens de menu kaart zat daar ook friet op, een beetje raar! Ik bestelde een kipburger, Fem een sandwich ham/kaas en we bestelde een limonade. De limoen was op, maar ze hadden nog wel een andere. Toen we het kregen hadden we spijt, gadver wat was dat smerig! Het was een donker rood, bijna zwart sapje en blijkbaar was het 'chicha' een sap gemaakt van zwarte mais. Toen ik mijn burger kreeg begrepen we wat er anders was aan de friet, er zat friet op mijn hamburger, maar niet de gewone friet, maar die chips frietjes. (die smam altijd heeft ;) ) En het was ook geen kipburger, stukjes kip. Maar het was wel erg lekker! We aten onze lunch en liepen door 'Parque Kennedy' richting 'Parque Central' de parken waren beide prachtig, met fonteinen, bankjes, bomen, papegaaien en veel mensen. Na het park was het tijd om te gaan shoppen. We hadden nog een aantal spullen nodig voordat we begonnen aan de trip naar Buenos Aires. Nieuwe degelijke schoenen voor mij, een borstel voor Fem, vuilniszakken om spullen droog te houden, muggenspray en nog wat klein spul wat noodzakelijk is. We hadden bijna alles, we moesten alleen nog regenjassen hebben. We liepen richting de klif waar een groot winkelcentrum zou moeten zijn. We zagen niets, alleen een groot plein, we liepen wat rond, maar konden niets vinden. We vroegen het bij een infokiosk en die vertelde ons dat we bij een roltrap omlaag moesten, blijkbaar lag het winkelcentrum in de rots, in de klif. We liepen er dus letterlijk al 15 minuten overheen haha! We namen de roltrap naar beneden en daar was inderdaad het winkelcentrum, het zag er erg chic uit met een prachtig uitzicht over zee en het strand waar de paragliders landen. Er waren een aantal outdoor winkels, maar ze waren allemaal overdreven duur! Uiteindelijk vonden we een shop die regenjassen verkocht voor 44 sol te stuk. Dat moest dan maar, volgens de duitser die ze verkocht waren ze erg sterk en gingen ze lang mee. We namen de taxi terug naar het hotel en gingen meteen door naar het internetcafé om onze financiën te regelen en om onze vliegtickets uit te printen voor het geval ze daar naar vragen aan de grens. Daarna was het alweer etenstijd! Deze avond gingen we weer uit eten bij de buurman. Het dagmenu was S6,- we namen 2 dagmenu's, dit hielt in: een salade vooraf, 2 glazen limonaden, Fem had tortilla met rijst en ik Kip met rijst en salade, dit alles voor S12,- (3 euro) dat zijn nog eens prijzen! Na het diner liepen we naar het hotel waar we morgen moeten inchecken voor het begin van onze trip. We kunnen om 12 uur terecht, ideaal! We pakten onze tassen in, Fem schreef nog even haar dagboek en we gingen aardig op tijd naar bed!
20 maart Lima
De wekker ging zoals gewoonlijk weer om 8 uur. De tassen waren grotendeels al ingepakt, Fem pakte de rest in terwijl ik naar de bakker liep. De bakker maakte het briefje al klaar toen ik binnen liep, hij weet inmiddels precies wat we willen hebben en gaf ons zelfs nog wat extra's mee. We hadden ontbijt op bed en gingen daarna nog even verder met ons dagboek en blog. Om kwart voor 12 haalden we onze tassen naar beneden en rond 1 uur gingen we naar het andere hotel. Het was zo'n 5 minuten lopen, maar we hebben inmiddels zoveel spullen dat het een zware 5 minuten was in de hitte! We checkten in, in ons nieuw hotel en er lag een namenlijst op de balie van onze groep waar we mee gaan reizen. We gaan in 42 dagen van Lima naar Buenos Aires reizen in een grote truck met tenten op het dak en de nodige kampeerspullen. Op het briefje staat ook dat we vanavond om 18:00 de eerste groepsmeeting hebben en dat we dan ook de kitty (soort van pot waar we het eten en overnachtingen mee betalen) moeten betalen. De kitty is 900 dollar per persoon. Dat betekend dat we nog 'even' naar de bank moeten. We dropten onze spullen in onze kamer en checkten onze emails en bankzaken op de computers in de hal. Hier kwamen we al een aantal mensen tegen die wel eens in onze groep zouden kunnen zitten. Mathilda (Denemarken), Elisabeth en Nikki (USA) zitten sowieso in onze groep, ze lijken ons wel aardig, maar we hadden maar een kort gesprek omdat we naar de bank moeten. Eenmaal bij de bank blijkt dat we maximaal maar 200 usd kunnen pinnen, maar gelukkig werkt mijn pas hier ook en ik kon nog 600 usd pinnen. Dat is alvast een begin! Terug in het hotel kwam ik erachter dat we een bad hadden, dat is lang geleden! Ik ging lekker in bad terwijl Fem even ging slapen. Toen het bijna 6 uur was en tijd voor de meeting ging Fem nog even snel roken. Boven op het dakterras ontmoet ze Dan uit Engeland die ook mee gaat met de trip. Ik zat inmiddels al met de rest van de groep klaar bij de meeting toen Fem en Dan naar beneden werden gehaal door Dave, een van de gidsen. De groep is als volgt: Dave en Helen zijn de 'gidsen' beiden uit Engeland, dan is er een Koreaanse familie, de dochter heet B, de vader heet Chou, de moeder heet Zuk en de tante heet Lin. Dan zijn er 2 zusjes uit Sydney, Sammy en Cloey. Er is ook nog een koppel, hij komt uit Australië en zij oorspronkelijk uit Oekraïne. En dan nog Dan (UK), Mathilde, Elisabeth en Nikki die ik al eerder heb genoemd. Dave lijkt ons erg relaxt, en Helen lijkt ons meer het altijd vrolijke huppel trutje, maar wel aardig! We krijgen uitleg over de truck, een introductiefilm, de planning en de rest van de info die noodzakelijk is. Blijkbaar heeft onze travelagent ons ingeschreven voor de classic incatrail en we willen eigenlijk de communitytrail doen, dus Dave en Helen gaan proberen dit om te zetten. Na de meeting praten Fem en ik wat over hoe we denken over de mensen waar we de komende tijd mee op reis gaan en daarna gaan we even wat eten in een goedkoop restaurantje om de hoek. Fem had spaghetti met kip en ik ging voor de beef met rijst en beide hadden we limonade erbij. Dit alles wederom voor nog geen 4 euro! Op het dakterras van het hotel kletsen we nog wat met Dave, hij heeft al meerdere trips gedaan met Dragoman (de organisatie) en hij garandeert ons dat het erg gaaf gaat worden in de truck. Ik vond een sterk wifi signaal in het hotel dus ik zette nog even de nieuwe blog online en rond 1 uur was het wel tijd om te gaan slapen aangezien we er om 5 uur alweer uit moeten en om 6 uur vertrekken met de truck! Ik ben erg benieuwd naar de truck, vooral na de grote verhalen van Dave en Dan.
21 maart Huacachina
Om 5 uur ging de wekker, korte nacht, maar we voelen ons prima! Fem sprong nog even snel onder de douche, we pakten onze tas in en om 5.30 zaten we aan het ontbijt. Om kwart voor 6 liepen we naar buiten en daar stond de truck al voor de deur geparkeerd. Wat een gigantisch groot oranje monster! Tenten op het dak, jerrycans met water onder de truck, stoelen en tafels aan de zijkant, een grote bak er achter voor het stookhout en een hok achterin voor de koffers en tassen. In de truck zijn 21 stoelen, wij zijn maar met 14 man dus dat is ideaal! Boven ons zitten netten waar we spullen in op kunnen bergen en achterin zit een kleine bibliotheek. Er zitten ook 2 tafeltjes in waar we eventueel nog aan kunnen kaarten. Fem en ik gaan achterin zitten, daar hebben we wat extra ruimte voor als we willen liggen. Dave begint met rijden en Helen legt nog het één en ander uit over de truck. We gaan vandaag eerst naar de 'Ballestas Islands' Peru is een totaal ander land als dat we tot nu toe gezien hebben. Er zijn veel woestijnen om ons heen, overal waar je kijkt zie je zand! Iedereen is nog een beetje stil in de truck, maar het is dan ook nog wel erg vroeg! Het zonnetje schijnt en het is heerlijk weer, we hebben geen airco maar alle ramen kunnen op drie standen open, dus dat is prima! Het is 4 uur rijden naar de boot en de boot vertrekt om 10 uur, dus dat was al vrij krap. Onderweg werden we nog een paar keer aangehouden door de politie (wat heel normaal is in Peru) en toen we weg wilden rijden ging de versnellingsbak niet meer in zijn achteruit. Dat moest natuurlijk gerepareerd worden. Helen en Dave hebben een training gehad in Engeland en ze reizen al een tijdje met deze truck rond, dus ze wisten al wat ze moesten doen. Ik wou graag helpen, maar van de andere kant wou ik ze niet in de weg lopen dus besloot ik maar van een afstandje toe te kijken. Onze indruk over Helen veranderde al snel. Ze was nog steeds dat vrolijke 'ik wil het voor iedereen goed doen' typetje, maar van de andere kant stond ze nu met een hamer tegen de versnellingsbak aan te rammen terwijl ze helemaal onder het smeer zat! Gelukkig hadden ze het zo gefixt en konden we weer verder. Om kwart over 10 kwamen we aan bij de pier en we waren gelukkig nog op tijd! De speedboot stond al op ons te wachten dus we konden meteen instappen. Na 20 minuten varen kwamen we aan bij het 'Paracas national park' een nationaal park met zee en eilanden met ongelofelijk veel verschillende vogels, vissen, dolfijnen, zeehonden etc. De gids vertelde over de 'Candelabra' waar we nu recht voor stonden, het is een tekening in het zand, gigantisch groot! Deze tekening is gemaakt door de Paracas bevolking die leefde tot 200 na christus. Daarna gingen we verder naar de 'Ballestas Islands' we zagen hier pelikanen en grappige vogels die de zee in doken. Ook zagen we honderd duizenden vogels op het eiland zitten, het was gewoon één grote vlek en we zagen zeehonden en pinguïns. Op het eiland wonen altijd 2 mannen die het eiland bewaken. Ze wonen hier maximaal 4 maanden en dan wisselen ze af. Blijkbaar had onze kapitein een tv voor ze meegenomen en deze werd via een touw en een katrol omhoog getakeld. We gingen nog door naar een aantal andere eilanden, met stenen bogen waar je onderdoor kon kijken, hele families zeehonden, gigantische kwallen in alle kleuren en nog meer vogels. Toen we weer terug waren aan wal gingen we eten in een restaurant op de boulevard. We kregen allemaal verschillende menukaarten dus het was nogal lastig om een keuze te maken. Fem en ik bestelde allebei vis , ik met rijst en groente en Fem met friet. Terwijl we zaten te wachten kwamen er twee muzikanten voor het restaurant muziek maken, vader en zoon. Vader op de gitaar en panfluit en de zoon op een drumkist en hij zong. Het klonk erg goed! Eerst werd mijn eten geserveerd en het was een flink bord! Fem moest nog even wachten dus begonnen we samen aan mijn bord. Het was super lekker maar echt te veel, toen Fems bord met eten geserveerd werd zaten we allebei al vol! We hebben het dan ook niet op gegeten. Zonde! Vooral toen we de rekening kregen, daar konden we in Lima wel 10 dagen van eten! Na de lunch gingen we weer terug in de truck en vervolgde we onze reis naar "Huacachina". Rond 3 uur kwamen we hier aan, het was een oase in de woestijn, erg gaaf om te zien, net een film. Overal waar je kijkt zie je zandduinen en dan ligt er in eens een klein dorpje met een meertje en palmbomen er omheen. We konden eerst nog even relaxen en om kwart voor 4 werd het tijd om te vertrekken. We hadden een tour door de woestijn met buggy's! Zelfgebouwde buggy's met een dikke V6 erin. We stapte in de buggy's en de chauffeur begon de woestijn in te rijden. Wat een mafkezen! Het was net een achtbaan, we vlogen over de zandbergen heen en reden heuvels op en af die mij toch net iets te steil leken voor de buggy! Na een tijdje rondcrossen stopten we boven aan een grote berg. Eerst maakten we wat foto's van het geweldige uitzicht en daarna was het tijd om te gaan sandboarden! Fem en ik hadden het al eerder gedaan in New Zealand, maar deze boards waren toch iets smaller! Je gaat boven aan de berg op een soort van snowboard liggen en dan ga je de berg af en ik kan je zeggen, dat gaat hard!! We zouden op 3 verschillende plaatsen stoppen om te gaan sandboarden. De eerste keer ging ik net als de rest liggend, maar aangezien Fem en ik vaak genoeg hebben gesnowboard dachten we dat we het staand ook wel zouden kunnen. Toen we klaar stonden om naar beneden te gaan zei een kerel die ook in onze buggy zat dat je niet net als snowboarden bochten kan maken, maar dat je recht naar beneden moet gaan omdat het zand te stroef is. Ik volgde zijn advies en ging als eerste recht naar beneden! Stomste wat ik de afgelopen 8 maanden gedaan heb! Ik merkte al snel dat ik veel te hard ging en ik zag de kleine bultjes al snel op me af komen. Ik ging door mijn knieën, maar het mocht niet helpen, met volle vaart vloog ik over de kop in het losse zand, een paar salto's en koprollen later kwam ik tot stilstand en als ik de rest moet geloven is het enige wat nog van me te zien is een wolk van zand. Ik had mijn mond, oren, neus en ogen vol met zand, ontzettende pijn in mijn nek, rug en oog. Dave kwam naar met toe, om te checken hoe ik er aan toe was. Blijkbaar had ik mijn zonnebril in mijn gezicht gebroken, wat een mooi blauw oog opleverde en ik had een flinke bult onder op mijn rug. Maar het ergste was mijn nek! Het voelde echt niet goed en in de 20 meter die ik verder naar beneden moest lopen, moest ik drie keer gaan zitten, omdat ik duizelig was. Fem is niet meer naar beneden gekomen met het board, gelukkig! En de kerel die mij adviseerde om geen bochten te maken, kwam langzaam MET BOCHTJES naar beneden, de eikel! Iedereen was natuurlijk bezorgd, vooral Fem omdat ze moest wachten totdat de buggy naar beneden ging. Het ging wel en ik dacht dat het wel weer weg zou trekken! (nu 2,5 maand later heb ik nog steeds last van mijn nek, volgende week naar de dokter!) We reden verder naar de 3e stop, maar ik ging niet meer sandboarden, tijdens de wilde rit hield ik mijn armen om mijn nek en hield ik de stoel vast om zo min mogelijk met mijn hoofd te bewegen. Bij de vierde stop genoten we van de zonsondergang, wat een prachtig gezicht in de woestijn! Toen het donker was reden we nog een paar bergjes over en daar zagen we 2 jeeps staan, met een kampvuurtje, barbecue, stoeltjes en een rood tentje wat een wc bleek te zijn. (een emmer met een plastic zak) Hier gingen we de nacht doorbrengen, echt geweldig!! De sterren kwamen langzaam tevoorschijn en ze bleven maar komen, in de woestijn heb je geen licht en daardoor kun je echt alle sterren zien! We zagen mars, venus en zelfs de melkweg! Het vlees was klaar en het was super lekker! Vooral de chorizo worst was goddelijk! We kregen er een salade bij en 'Pisco Cola' een typisch drankje uit Peru, smaakt een beetje naar rum cola. Maar het bleef niet bij één drankje, de mannen van de buggy's kwamen met hele kannen aanzetten. We dronken wat, danste wat op de muziek die uit de jeep kwam, aten wat, keken naar de sterren en leerden de rest van de groep kennen. Het was een super gezellige avond! Aan het eind van de avond ging een van de mannen van de buggy's salsa dansen met Fem, zag er erg grappig uit! Langzaam aan ging iedereen slapen rond het kampvuur in slaapzakken. Ik herinnerde me het advies van onze Chinese vriend Gerald in Hong Kong: Eerst het zand vlak maken voordat je gaat liggen! In de hoop dat mijn rug en nek dan niet al te stijf zouden zijn de volgende ochtend heb ik dat advies maar opgevolgd. Welterusten!
21 maart Nazca
We werden rond 5 uur wakker en zagen de zon op komen in de woestijn, de hele lucht was rood/oranje gekleurd, prachtig om te zien! Fem had erg last van haar maag en dan net als we midden in de woestijn zijn! Mijn nek was nogal stijf, de bult op mijn rug was nog groter geworden, maar mijn blauw oog was gelukkig niet erger geworden. We begonnen rustig aan alles in te pakken en reden terug naar de oase waar de truck stond geparkeerd en waar we ontbijt zouden krijgen. De weg terug was hels voor ons allebei, een zere nek en een zwakke maag is niet echt ideaal als je met een buggy door de woestijn crost! We waren blij toen we bij het restaurant waren, ik omdat ik stil kon zitten en Fem omdat er een normale WC was. We kregen hier ontbijt, Fem sloeg het over en nam wat pillen voor haar maag die ik van Cloey had gekregen. Ik pakte wat broodjes in voor Fem zodat ze later in de truck nog wat kon eten. Na een goed 1,5 uur was het weer tijd om te vertrekken. Iedereen in de truck heeft zijn eigen taak, die van Fem en mij is om de grote rugzakken en koffers achter in de truck te laden. Maar naast deze taken zijn er ook nog kookgroepen. We gingen naar een grote supermarkt in de buurt en daar gingen we per groep van 3 of 4 man boodschappen doen. We kregen een budget en van dat geld mochten we zelf beslissen wat we haalden en hoeveel we spendeerde, zolang het maar binnen het budget bleef. Het was echt leuk om zo in groepjes in de supermarkt op zoek te gaan naar het goedkoopste eten! Na een uurtje was iedereen uit gewinkeld en konden we de truck in gaan laden met het eten. We moesten nog een goede 4 uur rijden, dus het was tijd om te vertrekken! Fem voelde zich gelukkig al iets beter, ze at wat droge crackers en ging achter in de truck liggen. Ze was niet de enige die zich slecht voelden, ook Gavin en Cloey hadden maagkrampen. Fem heeft 4 uur lang achterin gelegen en proberen te slapen en ik heb voornamelijk zitten kaarten. We hadden een stop bij de 'Nazca Lines' dit is een 'World Heritage site' een van de wereld wonderen. Het zijn tekeningen in het zand die gemaakt zijn tussen 200 voor christus en 700 na. Maar het is nog steeds onbekend hoe de tekeningen gemaakt zijn. Sommige zijn bijna 300 meter lang en ze hadden in die tijd geen vliegtuigen om te checken hoe het er uit zag. Dit is niet het enige mysterie, de lijnen zijn ook nog een kaars recht en precies onder hoeken van 90 graden, terwijl ze de instrumenten vroeger niet hadden om dit te doen. Er zijn dan ook veel theorieën dat het het werk is van buiten aardse wezens enzo. De meeste tekeningen zijn dieren of planten, maar één lijkt verdacht veel op een astronaut! Wat natuurlijk helemaal bizar is, 200 voor christus!! Er stond een hoge uitkijktoren vanwaar we een aantal tekeningen konden zien. Om ze allemaal te kunnen bekijken kon je met een vliegtuig een tour maken. Maar dat vonden Fem en ik het niet waard. We zien de foto's wel van de rest! Na deze stop was het nog een stukje rijden naar onze slaapplek voor deze nacht. We kamperen in een grote tuin van een hotel. Toen we aankwamen weigerde de truck weer in zijn achteruit te gaan, dus lieten ze ons er uit, terwijl Helen en Dave weer met de versnellingsbak aan de slag gingen. Er was een zwembad, een terrasje en wat hangmatten, iedereen besloot dan al snel om te gaan relaxen! Na een half uurtje kwam Dave uitleggen hoe we de tenten op moesten zetten en binnen een mum van tijd stonden alle tenten op het grasveld. Sommige kozen ervoor om een kamer te nemen in het hotel. Het is bijna lunchtijd en ik en mijn kookgroep moesten deze keer de lunch verzorgen. We haalden de tafels, stoelen en servies uit de truck en gingen aan de slag. We maakten sandwiches, salade en fruit. Het smaakte erg goed en iedereen was onder de indruk van mijn ananas snijkunsten die ik van smam heb geleerd! Fem probeerde wat te eten maar haar maag was het er nog niet echt mee eens. Na de lunch nam ik een duik in het zwembad en childen we op het terras. Ik heb eindelijk een boek gevonden die boeit, normaal lees ik niet zoveel, maar met dit boek kan ik niet stoppen. Het is een engels boek van Tucker Max, hij schrijft korte verhalen over wat hij meemaakt in zijn leven. Wat doet hij in zijn leven: Bier drinken, vrouwen versieren en boeken schrijven over bier drinken en vrouwen versieren. Klinkt erg simpel en debiel, maar het is echt geweldig! Dave en Helen waren nog steeds aan de truck aan het sleutelen, dus ik besloot toch maar eens een kijkje te gaan nemen. Ik wou ze niet voor de voeten lopen, dus ik stond maar van een afstandje mee te kijken wat ze aan het doen waren, blijkbaar was de as vervangen die van de schakelpook naar de versnellingsbak liep en deze3 was onder een verkeerde hoek gemonteerd. Na nog een half uurtje sleutelen hadden ze het weer gemaakt. Rond 8 uur 's avonds was het tijd voor het avond eten, Fem besloot het eten nog maar even over te slaan en kreeg pillen en drankjes van mensen uit de groep tegen uitdroging en maagkrampen. Na het eten kwam Janssen langs (zijn ouders hebben hem vernoemd naar een Nederlandse voetballer, maar besefte denk ik niet dat het een achternaam zou moeten zijn haha) hij is een vriend van Dave en onze gids voor morgen. Hij bracht zijn gitaar mee en die avond zongen we veel bekende liedjes en vertelde Jannsen alles over zijn archeologische vondsten, de Nazca lines en zijn samenwerking met 'National Geographic'. Hij vertelde over zijn theorieën van de Nazca lines, dat ze de tekeningen waarschijnlijk eerst in het klein maakten en via wiskundige verbanden en driehoeken de tekeningen uitvergroten. Rond 9 uur moest Janssen weer gaan, we bleven nog even zitten en kletsen, maar de meesten gingen rond half 10 al naar bed. Dat was nog een beetje vroeg voor ons, dus we besloten aan een tafel aan ons dagboek te werken. Rond 12 uur wouden we gaan slapen. We hadden onze tent op gezet, maar we hadden voor de hele groep een kamer gekregen van het hotel waar we naar de wc konden en konden douchen. Maar in deze kamer stond natuurlijk ook een bed. We besloten dat het verstandiger was om in dit bed te gaan slapen aangezien en dicht bij de wc is voor Fem en beter voor mijn rug! Haha welterusten!
23 maart Puerto Inca
Rond 5 uur werden we al wakker en we hadden niet echt lekker geslapen. Ik besloot alvast de tent te gaan afbreken (waar niemand in geslapen had) en Fem bleef nog even in bed liggen. Rond 7 uur kwam Fem ook uit bed en hebben we lekker in een hangmat een boek gelezen. Om 8 uur was het ontbijt klaar, fruit en cereals, erg lekker! We waren om kwart voor 9 klaar met alles in te pakken in de truck. Om 9 uur hadden we met onze gids Janssen afgesproken, maar om iets voor 9 kwam hij al aangerend, blijkbaar was er een opgraving gevonden, recht voor ons hotel! Er was een mummie opgegraven en wat porseleinen kannen. Toen we aan kwamen lopen was de mummie al weg gebracht en waren ze net bezig om de doeken en de kannen uit te graven, erg gaaf om te zien! Vooral omdat we er een gids bij hadden die alles vertelde. Na een kwartiertje te hebben gekeken naar de opgraving werd het tijd om te vertrekken, we gingen naar de tombes van de mummies. Het was in het midden van een grote zandvlakte, de meeste tombes/graven waren nog intact, maar sommigen waren al gevonden door grafrovers en waren compleet overhoop gehaald terwijl ze naar waardevolle spullen zochten. De mummies zaten in de foetushouding en waren in gewaden gewikkeld. Vroeger dachten ze dat je de aarde moest verlaten zoals je hier kwam: in de foetushouding. Het was erg interessant om te zien, vooral omdat sommige mummies nog haar en zelfs opgedroogd huid hadden. Je kon zien hoe belangrijk de persoon was die begraven was, als hij alleen in een graf zat met veel kostbare spullen en diep begraven dan was het een belangrijk persoon. Zat hij ondiep, zonder spullen met veel man tegelijk in een graf dan was het geen belangrijk persoon. Janssen vertelde ons dat de Nasca's vroeger in oorlog waren met de wasi's en dat de krijgers de tegenstanders onthoofden, een touw door het schedel haalde en als trofee om hun middel knoopte, hoe meer schedels, des te beter de krijger. Na de rondleiding bij de tombes zijn we nog even naar een museumpje geweest die erbij hoorden. Hier lagen 2 mummies achter glas, dus konden we ze van wat dichterbij bekijken. Janssen vertelde veel over de Nasca's en dat ze al veel hadden uitgevonden voor de Inca's, dus dat het eigenlijk onterecht is dat de Inca's alle eer kregen en dergelijke. Toen we het museumpje uit liepen zagen we een wervelwind met zand voorbij waaien best gaaf om te zien! Janssen beloofde ons de avond ervoor dat hij Junca voor ons zou regelen. Dit zagen we een paar dagen eerder op de markt en we vroegen ons af wat het was. Het is een soort vrucht, lijkt op een grote sperzieboon, maar als je hem open breekt zitten er 3 of 4 pluizige pitten in die je kunt eten. Het smaakt heel zoet en proeft een beetje raar omdat het slijmerig en pluizig is. We gingen terug in de truck en reden naar Puerto Inca, zo'n 4 uur rijden. We reden voornamelijk door woestijnen met bergen in veel verschillende kleuren en cactussen langs de weg. Erg gaaf om hier met zo'n grote truck doorheen te rijden! Uiteindelijk kwamen we aan in Puerto Inca, het enige wat hier was, was een hotelletje aan het strand met een ruïne zo'n 100 meter verderop. We gingen hier kamperen op het strand. Behalve Dan, die boekte weer een hotelkamer. Dan is een kerel van 44, maar kon zo nog 25 zijn, hij is net zo actief als ons en zo gek als een deur, maar hij zoekt het gewoon niet om zijn tent op te zetten 'I'm on a holiday!'. De lunchgroep ging eten koken en fem en ik haalde het hout achter uit de truck voor het kampvuur. Eerst gingen we nog even het zeewater voelen. Fem liep met haar kleren een stukje het water in en toen ik met mijn zwembroek erin dook besloot ze er ook maar in te springen. Het water was aardig koud, maar goed te hebben zolang je maar bleef bewegen. De golven waren aardig hoog dus we probeerde een beetje te bodysurfen (surfen zonder surfboard) toen we net het water uitliepen kwam er een klein zeehondje aangezwommen, hadden we toch bijna met een zeehondje gezwommen! Toen we waren opgedroogd was het tijd voor een potje volleybal! Er hing een net op het strand en bijna iedereen deed mee, uiteindelijk zelfs choeng, de Koreaanse vader! Hij was nog best goed ook! Toen de zon onder begon te gaan liepen Fem en ik nog even naar de ruïnes, het waren er aardig wat en blijkbaar was dit een vissersdorpje die de vis ving voor de grote steden. Toen we terug kwamen bij de truck was het tijd om te gaan koken, Fem zat in de kookgroep en kookte sjasliek en worstjes op de geïmproviseerde barbecue en tonijnsalade. Rond half 8 was alles klaar en konden we gaan eten! Het was inmiddels al flink donker en het voelde echt alsof het al middernacht was! Na het eten zat iedereen rond het kampvuur en dronken we wat bier, totdat Dan met zijn rum aan kwam zetten, Dan en ik hadden samen de fles rum onderhand op gedronken aan het eind van de avond. Rond half 12 was het dan ook al bed tijd aangezien de drank op was en het kampvuur ook. Iedereen ging de tent in en ging op tijd naar bed! Weltrusten!
Of niet, ik werd rond 4 uur alweer wakker, half 12 is echt te vroeg voor mij! Ik kon niet slapen dus ging even wat water halen. Op de terugweg besloot ik nog even de buitentent van Dave een halve slag te draaien om zijn binnentent heen, zodat de uitgang aan de andere kant zat. Voor de zekerheid zette ik er nog wat extra haringen bij die ik weer uit een andere tent had gehaald. Haha ben benieuwd naar zijn reactie morgenvroeg!!
Tot zover deel 1 van Peru!
- comments