Kiwiland met familie Staijen!

Lieve Mensen! Het heeft even geduurd maar hier is de blog dan van New Zealand. In New Zealand is mijn familie (Fem), 2 weken op bezoek geweest. We hebben echt een geweldige tijd gehad, veel gelachen, en heeeeeel veel gedaan. Over een paar dagen zal van onze tijd samen ook een blog verschijnen die geschreven is door mijn moeder. Een gastblog zeg maar, zodat jullie een stukje van onze reis ook door iemands anders ogen zullen zien. New Zealand is een geweldig land. We hadden nooit verwacht dat de natuur zo overweldigend kon zijn. De bergen, de eeuwige sneeuw, de gletsjers, de rivieren, het gehele landschap. Het is zeker een aanrader! J
Lieve mensen, het is wederom een lang verhaal en ondertussen snappen we maar al te goed dat niet iedereen meer meeleest of slechts gedeeltes, maar natuurlijk hebben we ook nog steeds trouwe lezers die elk woord in zich opnemen. Toch willen we nogmaals iedereen bedanken voor het volgen van onze blog, en onze avonturen, geheel of gedeeltelijk. We zijn zelf erg trots dat we het nog steeds volhouden (al is het met enige vertraging aangezien we nu al in Costa Rica zijn, maar we komen er wel haha). Geniet! En als je ooit eens op vakantie wilt gaan naar de andere kant van de wereld, zonder je zorgen te maken over tijd, stress, New Zealand it is!

21 dec Auckland
Eenmaal aangekomen in New Zealand zat ik nog helemaal in de kerstsfeer met mijn kerstmuts op. Gelukkig kon de douane in New Zealand er wel om lachen! ;) We moesten zoals gewoonlijk weer in een andere rij aansluiten omdat we door de jungle hebben gelopen en we geen ongedierte mee mogen nemen. Ze checkten onze spullen en we moesten even onze tent inleveren omdat ze wouden controleren of er geen slangen in zaten….(want dat merk je zelf natuurlijk niet! J)
Fem ging buiten roken en ik ging even checken of we de camper op konden halen en hoe het met onze tent zat. Het bleek dat het bedrijf van de camperverhuur al gesloten was, dus heb ik meteen een hostel geboekt in het centrum van Auckland, Nomads Camel. Daarna heb ik onze tent opgehaald, deze kreeg ik helemaal binnenstebuiten terug en moest ik zelf weer inpakken, zodat ik kon controleren of alles erbij zat. Oftewel, ze kregen het zelf niet meer zo compact opgevouwen dat het in de hoes paste ;) Ik ging weer terug naar Fem, die onze tassen al " draagbaar" had gemaakt. Het is koud! Brr! Even wennen (We mogen niet klagen hoor, in vergelijking met Nederland is het nog steeds zomer). We namen de bus naar het centrum en checkte in bij ons hostel. We dropte onze spullen en gingen opzoek naar de supermarkt, de weg ernaartoe was niet zo moeilijk, we kochten wat stokbrood en lasagne. Wat een opluchting toen we de prijzen in de supermarkt zagen. Het is nog steeds duurder dan Nederland maar stukken beter dan Australie. En nu terug naar het hostel. Dit viel nog niet mee, maar uiteindelijk vonden we onze weg terug. Hoe mensen in 4 straten zo gigantisch verkeerd kunnen lopen blijft een raadsel maar het levert wel mooie huizen/uitzichten op van de stad. In het hostel hebben we tot 1 uur 's nachts in de keuken gezeten en een planning gemaakt voor de komende weken, onder het genot van een heerlijke lasagne met stokbrood! Slaap lekker

22 dec Cape Reinga
Om 7 uur ging de wekker weer, we pakte snel onze spullen in, checkte uit en namen de bus weer terug naar het vliegveld. Vanaf het vliegveld konden we met de gratis shuttlebus mee naar Britz, het bedrijf waar we onze camper op konden halen. We kregen eerst een film te zien over hoe de camper werkte, daarna nog wat papierwerk en uiteindelijk konden we dan eindelijk onze camper inladen met onze spullen. Even een leuk feitje tussendoor over hoe ze de camper checkte op schade: Ze hadden een soort vergroot spiegeltje zoals de tandarts die heeft. Een lange stok met een spiegel eraan, en zo liepen ze langs de onderkant van de camper. Ze vertelden ons dat we de onderkant en de bovenkant eigenlijk apart moesten verzekeren maar dat zat er niet bij in. Hmm dat deden we natuurlijk niet, met zulk spiegelwerk komen we wel door de test heen.
Ons plan was om meteen naar het noordelijkste puntje van het eiland te rijden en dan langzaam weer terug, zodat we de 26e weer in Auckland waren om Petra en de kids van het vliegveld op te picken! We waren ongeveer een uur onderweg toen we merkte dat we een verkeerde afslag hadden genomen, ik wou de camper draaien, maar dit lukte niet omdat de achteruit versnelling niet werkte. We probeerde van alles, maar hij ging er toch echt niet in, dan maar duwen. Helaas stonden we net bergafwaarts in een kuiltje geparkeerd, dus dat was niet echt een succes. Gelukkig kwam net de directeur van het bedrijf langs waar we stonden geparkeerd, hij haalde wat kerels uit de werkplaats en samen kregen we de camper achteruit geduwd. Ik belde de wegenwacht die bij de camperverzekering zat, ze zouden ons terug bellen, maar daar hadden we niet echt vertrouwen in. Dan maar terug rijden. Toen we aankwamen bij Britz had er nog steeds niemand terug gebeld. Ik liet even merken wat ik er van vond en we kregen direct een nieuwe camper en een fles wijn voor het ongemak. We waren inmiddels al een dag kwijt, maar waren toch wel vastbesloten om door te rijden naar Cape Reinga. Onderweg vulde we onze eski met eten en drinken en ijs. We aten snel wat bij een tankstation (geen succes dus de de mac moest er ook nog even aan geloven) en reden die avond het hele stuk door naar Cape Reinga. De natuur is echt geweldig hier, ze noemen het een snelweg waar je op rijdt maar het lijkt meer alsof je ergens achteraf door de bergen rijdt. Het werd steeds donkerder en hierdoor kwamen we ook steeds meer nachtdieren tegen op de snelweg. Ze hadden ons al gewaarschuwd om niet te veel 's nachts te rijden, maar nu wisten we ook waarom. Om de zoveel kilometer stak er weer een possum (soort rat) over en hoopte je dat je hem niet raakte. Het was niet echt meer verantwoord om verder te rijden en daarom besloten we rond half 11 een rangercamping op te gaan om hier te gaan slapen. Je hebt in New Zealand campings die eigenlijk onbemand zijn, bij de ingang hangt een brievenbus waar je een envelop met een donatie in gooit. En dan kun je er die nacht overnachten. Meestal hebben ze een wc (een wcpot met een diep gat eronder) en of douche (koud water). De sterrenhemel was echt prachtig! We hebben over de hele wereld sterren gekeken, maar we hebben nog nooit zoveel sterren gezien als in die nacht! Echt geweldig! We dronken nog wat van onze gratis smerige wijn, klapte het bed uit en gingen slapen.

23 dec Ninety Mile Beach
We werden 's ochtends voor het eerst wakker in ons campertje en we hadden heerlijk geslapen! We zette ons tafeltje en stoelen op en maakten een ontbijtje. Toen vonden we een briefje op onze bestuurdersstoel die iemand door de raam had geschoven. Hier stond op dat we ons onbeschoft hadden gedragen die nacht, geen respect hadden voor anderen en de hele nacht met de deuren hadden gegooid. Dit sloeg helemaal nergens op, we hebben 2 keer de deur open en dicht gehad en zijn een half uur na aankomst gaan slapen (11 uur) Waarschijnlijk iemand die geen leven heeft, maar Fem was er goed pissig over. We waren er al snel achter dat het onze buren waren, maar we lieten het er maar bij. We ruimde onze spullen op en gingen weer verder naar Cape Reinga. Toen we van de camping afreden kwamen we er pas achter hoe mooi het was (we kwamen in het donker aan) Blijkbaar zaten we recht aan zee en liep er een riviertje langs de camping. Eenmaal terug op de route bleek dat we al bijna in Cape Reinga waren! Eenmaal aangekomen hebben we wat rondgewandeld over de aangelegde paden. Cape Reinga is het noordelijkste puntje van New Zealand, je ziet hier de twee oceanen bij elkaar komen die oost en west van New Zealand liggen, doordat de stromingen hier elkaar kruisen krijg je een lijn golven midden in de oceaan wat een heel raar gezicht is! We liepen wat over de klif en bezochten de vuurtoren. Ook zagen we een boom van ruim 400 jaar oud, de maori's (oorspronkelijke bewoners van NZ) geloofden dat hier de zielen van de overledenen van de klif doken en zo het hiernamaals ingingen.
Na onze wandeling zijn we richting het zuidwesten doorgereden naar Te Paki, hier heb je kilometers lange zandduinen. Zo ver als je kan kijken, niet alleen in de lengte, maar ook in de breedte, het lijkt net alsof je door de woestijn loopt. Hier hebben we een bodyboard gehuurd en gingen we sandboarden. Je liep eerst met je board de duin op en daarna gleed je liggend op je board de duin af. Hard dat dit ging! Echt niet normaal, je zou met je voeten moeten remmen, maar die verbrand je meteen door de snelheid, dus het was meer hopen dat het goed afliep! We gingen een keer of vier de grote duin op en af, daarna probeerde ik het nog een keer staand en toen vonden we het wel weer tijd om door te rijden. We reden ninety mile beach op. Een strand van 90 mile lang (ongeveer 140km). We reden met ons campertje over het strand, hier kregen we weer even ons fraser island gevoel terug. (in australië drie dagen met een jeep op het grootste zandeiland ter wereld gereden) Op het strand lagen super grote schelpen en we vonden ook nog een dood pinguïnnetje, echt zielig! En toen ik net Fem aan het overtuigen was dat er geen haaien zwemmen hier, reden we ook nog langs een dode haai! We wisten niet hoe de getijden hier waren dus na een half uurtje besloten we het strand toch maar weer te verlaten voordat we erop vast zaten. Achter de duin vonden we een camping waar we die nacht hebben doorgebracht. We namen een plek zonder electricteit want dat is goedkoper. Eerst even samen gekookt, hamburgers, aardappels, noodles en nog wat budget eten. De keuken stond vol met al onze kliekjes, en onze stekkerbox met alle apparatuur. Op tijd naar bed want morgen rijden we weer verder.

24 dec Whangarei
'S ochtends stonden we weer vroeg op en reden we door naar Ahipara in de hoop dat daar een goed surfstrand zou zijn. Eenmaal aangekomen bleek het die dag helemaal niets te zijn, het was wel een mooi strand! We reden alweer snel door naar Paihia, dit is echt een gezellige badplaats, maar het was de middag voor kerstavond dus veel winkels gingen al op tijd dicht. We lunchten aan het strand in onze camper (we probeerden het eerst aan de picknicktafel maar het waait stiekem toch wel een beetje hard, de komkommer waait van de crackers af zeg maar) en liepen daarna wat rond in het winkelcentrum. Eerst even naar de infokiosk om wat informatie op te doen. Er stond een gezellige vrouw achter met grote verhalen, hier bleven we dan ook nog even hangen. Daarna kochten we nog wat kampeermateriaal zoals een lampje voor 's avonds. Even later reden we weer door naar Whangarei, waar we naar een internetcafé zijn gegaan om de tickets van de bootovertocht uit te printen en het laatste mailtje naar Petra te sturen voor ze vertrok! Verder zijn we nog naar de Whangarei waterfalls geweest, een prachtige waterval! Eerst zijn we bij de bovenkant gaan kijken en daarna zijn we naar beneden gewandeld. Toen zijn we heel avontuurlijk via een toeristische route terug lopen. (gewoon rechtdoor de berg op!) Eenmaal terug bij de camper werd het wel eens tijd om een slaapplek te gaan zoeken, ofja eigenlijk een campeerplek.. Het was kerstavond, dus we vonden dat het wel een bijzonder plekje moest zijn. Toen we het centrum uitreden van Whangarei zijn we langs de rivier een klein paadje ingereden. Dit pad bracht ons naar de top van een berg in the middle of nowhere. Dit was ons perfecte plekje voor kerstavond! Midden in de bossen op de top van een berg parkeerde we onze camper en zetten we de tafel en stoelen op. Ons kerstavond maaltijd bestond uit noodles, brood, cracker met kaas en tomaat en hamburger van de dag ervoor!! Het perfecte kersdiner!! (voor de backpacker! ;) ) We hebben buiten lekker zitten buurten onder het genot van een pilsje en een potje kaarten (pesten is soms lastig met zijn 2tjes maar als je voor de " klok draaien" maar leuke andere opdrachten verzint kan het best heel gezellig zijn). Rond middernacht hebben we nog een filmpje gekeken en zijn we gaan slapen. Veel mensen hebben tegen ons gezegd dat als je wilt wild camperen je dicht bij de huizen moet blijven. Het is natuurlijk geen geweldadig land maar.. er gebeuren toch wel eens dingen. Fem vond het dus best wel even eng aangezien het echt pikdonker is hier en er niemand ook maar weet dat we hier staan, maar ik was natuurlijk het 'stoere vriendje'. (de volgende dag heb ik toch maar bekend dat ik een grote steeksleutel langs het bed had gelegd voor het geval dat)


25 jan Auckland
We werden 's ochtends al vroeg wakker (nog steeds in leven, niets gebeurd!) We pakte de camper weer in en reden door naar Waipu in de hoop dat er een mooi surfstrand zou zijn. Deze keer hadden we meer geluk, de golven waren niet echt groot, maar wel mooi en goed te surfen. We deden onze surfoutfit aan (iedereen draagt hier wetsuits maar wij vinden kleren zat), haalde de planken van het dak en gingen naar het strand. Dit was de eerste keer dat we echt konden gaan surfen met goede omstandigheden met ons eigen board. Het viel niet mee omdat de surfboards ongeveer de helft zo groot zijn als waar we het op geleerd hadden, maar het ging niet slecht! Na een dik uur ging Fem op het strand liggen en ik bleef nog even in het water. Daarna gingen de surfboards weer op het dak, maar we konden inmiddels wel een warme douche gebruiken en we hadden de camper geparkeerd naast een grote camping. We pakte onze douchespullen en liepen om het hek heen de camping op. Eenmaal bij het douchegebouw natuurlijk doen alsof je er iedere dag komt, maar we hadden het gehaald zonder gesnapt te worden. Het enige waar we geen rekening mee hadden gehouden is dat er een kastje hing waar je moest betalen voor de douche. We hadden de portemonnee namelijk nog in de camper liggen. Fem heeft zich snel afgespoeld en ging daarna weer terug naar de camper, maar ik had meer geluk, er kwam bij mij wel warm water uit!! We waren weer fris en konden weer verder op pad! We reden op een tolweg weer terug richting Auckland, we waren vrolijk liedjes aan het zingen toen er een vrouw voorbij kwam rijden en hysterisch aan het zwaaien was en naar boven wees. Wij stopte op de vluchtstrook in de veronderstelling dat er een elastiek op het dak los was geschoten, maar toen ik op het dak keek, was er al een surfboard weg!! De auto stopte voor ons en vertelde ons dat er één board was afgewaaid bij de vorige afslag. We keerde bij de eerst volgende afrit, maar toen we terug kwamen was het board al weg, waarschijnlijk door iemand anders meegenomen! Helaas, vette pech, maar niets meer aan te doen. Dan maar verder met één board. Waar we alleen geen rekening mee hadden gehouden is dat we door het draaien nog een keer over de tolweg reden en daarna weer terug. (2 weken later een boete van 50 euro) Eenmaal terug in Auckland gingen we opzoek naar een camping die we in een boekje gevonden hadden, we reden in de goede straat, maar na een half uur hadden we hem nog steeds niet gevonden. Na 3 keer de weg hebben gevraagd hadden we dan eindelijk de camping gevonden! We boekten meteen 2 nachten en ook voor de camping van Petra en de kids boekten we een plaats naast ons. We versierde onze camper in kerststijl (sneeuwpoppen en sterren knippen) en fem pakte de souvenirtjes in. Ik kookte pasta, die overigens erg lekker was!! Om 10 uur gingen we al slapen omdat we 's nachts om 2 uur wouden skypen met spap en de familie die op kerstavond gingen gourmetten.

26 dec Auckland
Om 2 uur ging de wekker voor het skype gesprek met spap en de familie! Fem werd langzaam ook wakker, ik zette mijn kerstmuts weer op, Fem deed haar kerstman oorbellen in en samen hebben we 'aan tafel' gezeten met het kerstdiner bij spap thuis. Iedereen was er, spap, Melinda, Tim, Max, Martin, Willemien en Lorenzo. Het was erg fijn om ze weer even te zien. Vooral om Lorenzo weer te zien!! (zoon van mijn broer en mijn petekind!) Hij groeit echt als kool! Iedere keer als we weer een foto zien moeten we even kijken of hij het wel echt is. We buurten wat bij over van alles en nog wat en voor we het wisten was het alweer 4 uur! We zeiden gedag en ze konden na 2 uur eindelijk beginnen met eten ;) Wij gingen snel douchen en op naar het vliegveld om familie Staijen op te halen. Onderweg kregen we al een smsje van Debbie dat ze al geland waren. Gelukkig waren we nog op tijd in de aankomsthal voor het ontvangstcomité. (ook dankzij debbie, die had nog fruit in haar tas zitten, wat absoluut niet mag in Australië en NZ, wat een heel onderzoek opleverde met honden en alles) Het was geweldig, maar ook een beetje vreemd om ze weer te zien, vooral aan de andere kant van de wereld, we hadden ze erg gemist, maar het was al meteen zo vertrouwd! Alsof we de dag ervoor vertrokken waren. Stefan ging natuurlijk meteen roken en we liepen naar onze camper waar we broodjes gezond voor ze hadden klaarliggen, maar ze hadden niet zo'n honger. Remi zei dat hij helemaal in de hemel was met al dat eten in het vliegtuig! Kwam geen eind aan! Fem haalde koffie voor de liefhebbers en we kletsten wat bij terwijl de zon op de achtergrond op kwam. We kletsten wat bij over van alles en nog wat en Fem en ik kregen de kaartjes en enveloppen die Petra van vrienden en familie had meegekregen. SUPER BEDANKT NOG HIERVOOR!! Vooral Wendy en Martijn voor het schoon ondergoed!! ;) (van FC Twente). En ook mama bedankt voor alles wat je hebt meegebracht. Rond 8 uur ging ik met Petra en Debbie naar het Britz om de camper op te halen. Hetzelfde verhaal als bij ons, eerst film kijken, daarna wat papierwerk en we konden weer weg met de camper. Hun camper was alleen iets groter en luxer, met koelkast en magnetron!! Fem was inmiddels met onze camper en Stefan en Remi terug gereden naar de camping. (weer niet kunnen vinden, 2x voorbij gereden) Na een uurtje kwamen Petra, Debbie en Ik ook aan op de camping (ook weer niet kunnen vinden haha) Ze moesten even wennen aan het klimaat, Fem en ik hadden het erg koud toen we aankwamen in NZ (na 4 maanden hitte) maar de rest had het toch echt warm, vooral Debbie die in een uur wel 4 keer iets anders aandeed! We hadden voor die dag niets op de planning staan, omdat we dachten dat ze wel een jetlag zouden hebben. Maar na een paar uur op de camping wouden ze toch maar op pad. We besloten naar mission beach te gaan, een strand aan het oosten van Auckland. Het was heerlijk weer en Stefan (die iets minder snel dook als de rest, moet altijd even wennen aan de tempratuur he sexy! J), Remi en ik doken meteen in het water. We wouden kijken tot hoever we konden staan, maar blijkbaar was heel die baai ondiep dus konden we zo een goeie honderd meter de zee in lopen. Debbie en Fem kwamen er ook aan. We speelden wat met een grote boei die in het water lag en liepen daarna met zijn alle terug naar het strand. Petra lag hier nog lekker te zonnen en we zijn er met z'n alle bij gaan liggen (mama gelooft wel dat het water vrij koud is haha). Rond 4 uur reden we via de supermarkt terug naar de camping en hebben we gezellig gebarbecued. We gingen daarna aardig op tijd naar bed, morgen begint de road trip!

27 dec Hotwaterbeach
We stonden met z'n alle op tijd op voor het ontbijt, Remi bakte bacon met eieren voor iedereen en we aten een heerlijk ontbijtje, daarna snel de campers inpakken….nouja, snel. Familie Staijen had er niet echt over nagedacht dat het niet zo makkelijk is om koffers mee te nemen als ze rond gaan trekken. Dus de koffers lagen of op de bedden, of voor in de cabine opgestapeld. We gingen eerst naar het noordoosten richting Hahei. Fem reed in onze camper met Stefan en ik reed in de andere camper met de rest (Stefan vind het erg gezellig met Fem, of zou het komen dat Stefan net als Femke de niet roken sticker in de camper geheel over het hoofd heeft gezien). Zo konden Debbie en Petra nog even wennen aan het links rijden. Eenmaal aangekomen op het strand zochten we een mooi plekje uit en legden we onze handdoeken uit. Het strand heet Hotwaterbeach, we verwachtte dan ook warm water, maar dit viel best wel tegen. Het was niet echt koud, maar zeker niet warm! We hebben die middag lekker liggen zonnen en zwemmen. Fem en ik gaven de rest alvast een cursus surfen op het strand en we kletsten lekker bij over van alles en nog wat. Toen we terug liepen naar de camper kregen we een ijsco van Petra en toen zagen we een plattegrond hangen, bleek dat we niet op hotwaterbeach waren! We lagen op het strand ernaast! Toch maar even terug! Eenmaal op hotwaterbeach bleek dat er een warmwaterbron onder het strand zat, er waren honderden mensen die een kuil aan het graven waren om er daarna lekker in te liggen. We liepen wat tussen de zelfgemaakte jacuzzi's door en voelden links en rechts het water, op sommige plekken was het echt heet water! Heel bizar! Rond 3 uur gingen we weer terug naar de camper om door te rijden naar Cathedral Cove. Hier waren prachtige wandelpaden en verschillende stranden met grote rotsen en grotten. We liepen wat rond en maakten wat foto's, het laatste strand was volgens de bordjes een mooi snorkelstrand. Ik had onze snorkelsets meegenomen, dus remi en ik gingen een poging wagen. De zee was erg wild en het viel niet mee om over de rotsen in het water te komen. Toen we eindelijk in het water lagen en onderwater keken zagen we alleen maar groen! We zwommen wat verder de zee in, maar het mocht niet helpen, we zagen helemaal niks! Met veel moeite klommen we weer op de kant en deden onze droge kleren weer aan om het laatste stukje terug te lopen naar de camper. We reden alvast een stukje zuidelijker richting Raglan, waar we de volgende dag wouden gaan surfen en we vonden een kleine camping waar we wilden overnachten. De eigenaar was een surfdude. Ik ging samen met hem opzoek naar een plekje op zijn camping. Eerst wou hij ons ergens in een klein hoekje neer zetten, maar later vonden we een mooi plekje aan de andere kant van de camping. We zetten de campers naast elkaar met de openingen naar elkaar toe en zetten de tafels en stoelen op. Remi ging douchen, maar omdat Fem en ik vertelde dat we vaak alleen een koude douche hadden IN AZIË dacht Remi dat het heel normaal was dat de douche koud was, hij had de betaalautomaat niet gezien, dus mama ging even later ook douchen en kwam terug omdat ze een dollar nodig had, maar Remi kwam maar niet terug, had dat arme jong 10 min onder de koude douche gestaan omdat hij dacht dat, dat heel normaal was hier. Als avondeten aten we gebakken aardappelen en opgewarmd vlees van de dag ervoor. We kletsten nog wat onder het genot van een wijntje en een pilsje en daarna gingen we naar bed! De wandeling van vandaag (waar wij al aardig aan gewend zijn), waren best wel aardig wat trappen en heuvels maar Petra loopt dat toch maar even. Topper.

28 dec Raglan
Opstaan, ontbijten, alles weer inpakken en op naar Raglan! Vandaag gaan we Debbie, Stefan en Remi leren surfen. Remi had natuurlijk weer de grootste mond en was er helemaal opgewonden over! Het was even zoeken, maar uiteindelijk wisten we waar het surfstrand was. We huurden wat longboards onderweg naar het strand en legde deze met veel puzzlewerk in de campers. Als beginner is het, het makkelijkst om op een groot softboard te beginnen, dus het was veel sleepwerk om de boards op het strand te krijgen. Eenmaal bij het strand zagen de golven er goed uit, mooi klein en constant! Perfect voor de beginners! Fem en ik gaven ze wat surfles op het strand terwijl Petra foto's maakten. Het zand was trouwens zwart door vulkanen van vroeger, wat ervoor zorgden dat je niet langer dan 3 tellen stil kon staan omdat je anders je voeten verbrand. Daarom hielden we het vrij kort en gingen we al snel het water in. We zochten een plekje uit en peddelden met z'n vijven de zee in. Vallen en op staan! Dat is de enige manier om te leren surfen! Remi met zijn grote mond had het natuurlijk als eerste aardig onder de knie en kon al vrij snel opstaan, Debbie volgde niet veel later en Stefan vond het allemaal wel prima. Die zag er het nut niet zo van in, sta je eindelijk op je plank, val je er weer van af. Maar gelukkig zag hij er later ook de lol wel van in! Het ging steeds beter en beter, al vloog er af en toe nog wel een keer surfboard de lucht in. (vooral Debbie was er erg goed in ;) ) Uiteindelijk konden ze allemaal op hun board staan en probeerden we allemaal samen dezelfde golf te pakken (partywave!!) zonder succes haha! Om 4 uur moesten de surfboards weer terug zijn, dus rond half 4 hebben we alles afgespoeld en met passen en meten weer in de campers gekregen. Nadat we de surfboards hebben terug gebracht zijn we doorgereden naar Bridal Veil Falls. We liepen over het pad naar de waterval die uiteindelijk uitkwam aan de bovenkant van de waterval. Hij was echt gigantisch hoog! Echt een prachtig gezicht! Hier maakten we wat foto's naar beneden en van het uitzicht. Daarna rende ik met de camera naar beneden om foto's te maken van de rest. Ondertussen gooide Fem een bloem in het water, symbolisch voor Edwin, maar die bleef helaas steken. Remi probeerden het daarna nog een keer en die viel wel helemaal naar beneden! Nadat ik wat foto's had gemaakt kwam de rest ook naar beneden. Hier hebben we even op het bankje gezeten om naar de waterval te kijken. Van onderaf gezien lijkt hij nog veel hoger en de kracht van het water is ook echt niet normaal! Het is grappig als je probeert een druppel te tellen van boven naar beneden, het lijkt een eeuwigheid maar als je telt blijkt het 3 seconde te zijn. Onderweg terug hebben we nog even een fotoshoot gehouden met een boom, hoeveel lol kun je hebben met een boom!? ;) Daarna zijn we doorgereden naar Otorohanga, dicht bij de Waitomo caves. We vonden hier een mooie camping waar we die avond nacho's hebben gemaakt (dat kende de familie staijen niet) en op een picknickbank heerlijk hebben gedineerd onder het genot van een pilsje (Grolsch weliswaar!) en een wijntje! Daarna even een planning gemaakt voor de volgende dag en op tijd naar bed!

29 dec Tongariro National Park
We gingen 's ochtends vroeg al vroeg ontbijten want er stond weer veel op het programma! Petra maakten nog snel even wat foto's van de geit die op de camping rond liep en daarna konden we vertrekken! We gingen als eerste naar de Waitomo grotten. In deze grotten leven de gloeiwormpjes. Deze wormpjes geven licht in het donker waardoor insecten denken dat het daglicht is en er naartoe vliegen. Doormiddel van een soort visdraad die de wormpjes uithangen, vangen ze de insecten om ze op te kunnen eten. Echt heel bijzonder om te zien!! Het lijkt net alsof je buiten naar de sterren staat te kijken! Eerst gingen we 'het kathedraal' in. Een grot met stalagmieten en stalactieten en het klonk er erg hol, net een kathedraal (vandaar de naam). Een aantal bands hebben hier ook hun single opgenomen. Daarna gingen we met een bootje de grot in. Het was echt pikdonker! We hebben zo'n 50 meter door de grot gevaren, onderweg zag je echt duizenden gloeiworpjes op het plafond van de grot! Aan het einde van de grot moesten we weer uit de bootstappen en via een bospaadje weer terug lopen naar de ingang. Vanaf de grotten zijn we doorgereden naar Lake Taupo, dit is een gigantisch meer, het oppervlak is net zo groot als heel Singapore! Het was een beetje bewolkt, maar toch erg indrukwekkend om te zien! Vanaf daar hebben we even een planning gemaakt wat we verder nog gingen doen en we besloten naar de hotpools te gaan! Dit was maar tien minuutjes rijden! Eenmaal aangekomen leek het erg druk bij de ingang, maar bij de hotpools viel het reuze mee. Het water komt uit de grond, door al de vulkanen in de omgeving wordt het grond water verwarmd en bij bepaalde punten komt het dan uit een bron omhoog. Het water moest zelfs eerst afgekoeld worden, anders zou je jezelf verbranden. Debbie voelde even toen we aan kwamen en ze vond het niet echt heel warm. " Valt mee zegt ze, ik had het warmer verwacht! " We deden onze badkleding aan en stopte onze kleren in de daarvoor bestemde kratten. Het water was ECHT warm! Iedereen was er al voorzichtig in gaan zitten, maar toen Debbie er in liep sprong ze gelijk weer terug. Ze wou er zo in lopen maar sprong er net zo snel weer uit! Het was haar iets te warm! Na een ritueel van 10 minuten was ze gewend aan het water en zat ze er helemaal in. Dat was even heerlijk ontspannen! Het water liep van het ene bad naar het andere, hierdoor koelde het langzaam af dus kon je kiezen tussen baden met verschillende temperaturen. De jacuzzi's waren het koudst voor de verandering! Er was ook een glijbaan en die moest natuurlijk even getest worden door Remi, Stefan en mij. Het was maar een simpele glijbaan, maar hij ging echt hard, vooral het laatste stuk als je bijna over de rand vliegt! Na een goeie 2 uur ontspannen werd het weer tijd om te vertrekken en onze reis door te zetten naar Tongariro National Park. Het plan was eigenlijk om noodles te gaan eten, maar om tijd te besparen zijn we toch maar langs de Mac gereden. (dit vond Remi heel erg! ;) ) Onderweg naar het national park heb ik een camping gebeld die op de route lag. Ik legde uit dat het best laat kon worden, maar dat was geen probleem. We konden de campers gewoon ergens neerzetten en dan konden we de volgende dag betalen bij de receptie. Mooi dat dat hier nog zo kan! Zo gezegd zo gedaan, kwamen we in het donker aan op de camping, we vonden 2 lege plekken naast elkaar en parkeerde hier de campers, dronken nog een pilsje samen en gingen daarna lekker naar bed! Petra, Debbie en Fem gingen nog even op zoek naar het toilet en vonden uiteindelijk ook de keuken. Het lijkt wel een duitse ski hut en zo ruikt het ook maar wel heel erg groot en mooi. We vonden het alleen wel erg ver lopen naar het toilet en Petra hoopte niet dat ze vannacht nog moest plassen haha (het bleek via de andere kant maar 2 minuten te zijn, maar rechts om 10 min).

30 dec Lower Hutt
Toen we wakker werden regende het en dat heeft het de hele dag eigenlijk wel gedaan. Maar dat mocht de pret niet drukken, we ontbeten 's ochtends in de keuken heerlijke broodjes met kaas en tomaat uit de oven, betaalde onze overnachting en reden wat rond in het national park. Het was niet echt weer om te gaan wandelen, dus besloten we maar door te rijden naar Wellington, het plaatsje in het zuiden van het noordelijk eiland waar we op de boot gaan naar het zuidelijk eiland. Het was een flinke rit van 6 uur, maar dat kwam goed uit, want het weer was toch niet al te best. Onderweg stopte we nog even in Bull om een hapje te eten en wat rommelwinkels te bezoeken. Eenmaal aangekomen bij de pier in Wellington waar we de volgende dag op de boot gaan, bleek dat er niet echt een mooie plaats was om te overnachten. Daarom besloten we een stukje terug te rijden naar Lower Hutt. Het was even zoeken en vragen naar de weg, maar uiteindelijk kwamen we aan op de camping. Het was een grote en mooie camping, met een grote keuken, een gamehal en zelfs een groot ligbad in het toiletgebouw! Petra ging in bad, Fem en ik gingen boodschappen doen en de rest ging douchen. We haalden wat pizza en aten deze in de mooie grote keuken onder het genot van een wijntje en een pilsje. Daarna speelden we nog wat kaartspellen en gingen Stefan Remi en ik nog naar de gamehal. Ze hadden een pooltafel en een aantal autoraceapparaten (is dat een woord?) we speelden hier totdat de dollarmunten op waren en daarna gingen we allemaal naar bed. Morgen naar het zuidelijk eiland, hopelijk schijnt daar de zon wel.

31 dec Nelson
Om kwart voor 7 ging de wekker al weer! Even snel ontbijten en rond kwart over 7 reden we naar de pier in Wellington. We checkten onze tickets in en konden door rijden naar de lange rij auto's die de boot op ging. Na een klein half uurtje stonden we geparkeerd onder in de boot en konden we naar boven. De boot was gigantisch, ze hadden een restaurant, een loungekamer, bioscoop, casino, bar met band, etc etc. Wij waren in het gedeelte gaan zitten waar alle ouders met jonge kinderen zaten. Stefan, ik en remi liepen wat rond op de boot om te kijken wat er allemaal was en Petra, Debbie en Fem sliepen nog even wat bij. Na een tijdje begon er een goochelshow van een of andere clown die we met vol bewondering hebben zitten kijken! (Blijkbaar lachte ik het hards van allemaal…) De tijd vloog voorbij en rond 12 uur kwamen we aan in Picton. Het weer was gelukkig een stuk beter aan deze kant! Vanaf Picton reden we door naar Nelson, waar Fem en ik als verrassing een huisje/blokhut hadden gehuurd in de bergen, waar we nieuwjaar gingen vieren! Het laatste stuk voordat we bij de blokhut waren was erg avontuurlijk! We moesten met de camper over een zandpad en zelfs een klein riviertje door, maar we hadden het overleefd! We stelden onszelf voor aan de eigenaar die een tijd in Nederland heeft gewoond en dus ook Nederlands sprak! Hij gaf ons een rondleiding. Het was echt een oude boerderij en nog helemaal ingericht in oude stijl! Naast de boerderij zat 'de kleinste bar van NZ!' als je er met 10 man in stond zat hij overvol! Daarna bracht hij ons naar de blokhut. Het was een mooie blokhut met een veranda, een keukentje, woon/eetkamer, badkamertje, 2 slaapkamers en nog een bed en een bank in de woonkamer. Helemaal perfect, en tegelijkertijd ook best pijnlijk want wat had Papa/Edwin dit ook prachtig gevonden. Stefan en Remi hadden van ons als souvenir boemerangs gekregen en er was genoeg ruimte om ze daar uit te testen! In het begin was het even oefenen, maar uit eindelijk ging hij toch echt rond en kwam soms zelfs terug! Ondertussen gingen Fem en Debbie koken (hapjesbuffet, gamba's enz) en las Petra een boek. We aten hapjes met van alles en nog wat! Echt super lekker! We maakten nog wat foto's van de prachtige zonsondergang en daarna gingen we weer kaarten onder het genot van een pilsje en een wijntje! We hadden de tv aan staan in de hoop dat we konden aftellen. Dat was gelukkig wel zo, maar oud op nieuw is duidelijk niet zo groot als in Nederland! De film was afgelopen, 3,2,1,gelukkignieuwjaar en toen begon er een James Bond film! Maar dat kon de pret niet drukken! We wenste elkaar gelukkig nieuwjaar en belden wat familieleden/kennissen in Nederland om ze gelukkig nieuwjaar te wensen! Spap stond op dat moment in de supermarkt, het was in Nederland dan ook nog maar 12 uur 's middags! Hij zei dat de mensen hem heel raar aankeken toen hij me al gelukkig nieuwjaar wenste! Mama belde nog met wat mensen, en ik smsde Marit want die wil ik graag spreken om 12 uur vanacht in Nederland. We speelden nog wat kaartspellen samen en dronken nog een pilsje!

1 jan Punaki
Rond 10 uur was iedereen uit bed, het was weer heerlijk weer! Fem en Petra dronken lekker koffie/thee op de veranda in de zon. We pakten rustig onze spullen in en rond de middag reden we weer verder! Na een half uur rijden waren we voor de eerste keer 'verdwaald', op zich niet zo'n probleem. Maar beide tanken waren ook nog eens bijna leeg. Toch maar even de weg vragen! We stopte bij een huisje in de middle of nowhere met een groot hek voor de inrit. Petra vond het maar niks, maar Fem en ik gingen de weg vragen. We klopte aan en een aardig vrouw deed open die ons de weg naar het pompstation wees. Toen we terug liepen keken Fem en ik expres heel erg bang en geschrokken, alleen Petra kon er niet zo om lachen :p We volgden de route die de vrouw ons wees en kwamen uit bij het tankstation! Daarna reden we via westport weer verder richting Punaki. Onderweg kwamen we langs NZ's grootste swingbridge! Deze gammele touwbrug liep over een rivier heen. We liepen over de brug heen, hij ging echt op en neer. Vooral als je sprong! ;) Toen we de overkant veilig gehaald hadden liepen we de wandelroute. Deze kwam langs een strandje aan de rivier waar we even gezwommen hebben. Het rivierwater kwam uit de bergen en was echt ijskoud! We liepen de wandelroute af en kwamen weer uit bij de brug. Naast de brug hing een kabelbaan, waar je met tweepersonen vanaf kon, over de rivier heen. Remi en Debbie zijn hier vanaf geweest, terwijl wij op de brug stonden en foto's maakten. Na de Swingbridge zijn we doorgereden naar Faelwind. Hier was een wandelpad op de klif langs de zee waar we zeehonden konden spotten. We waren er nog niet zo van overtuigd dat we echt zeehonden gingen zien, maar we zouden wel zien. Maar na 10 minuten wandelen zagen we inderdaad een aantal zeehonden liggen en toen we verder liepen nog veel meer! We keken een tijdje naar de zeehonden hoe ze lagen te zonnen en rond zwommen. Daarna liepen we de toeristische routen weer terug en reden we verder richting Punaki. Toen we in de buurt waren van Punaki besloten we om te gaan wild kamperen op het strand. Ik reed voorop en Debbie achter ons aan. Ik wou achteruit in parkeren, maar de helling met losse stenen was te stijl dus ik kon niet meer achteruit. Dan maar vooruit en draaien op het strand! Dat was niet echt de beste optie, het was los zand, dus ik zat meteen helemaal vast!! We parkeerde de andere camper een stukje hoger en begonnen onze camper uit te graven. Er liep een riviertje zo'n honderd meter van waar wij stonden en aan de andere kant zat een groep bij een kampvuurtje. Een van de mannen zag dat we vast zaten en kwam ons te hulp. Hij zei dat we maar beter de camper hier weg moesten halen, want het werd vloed en dat betekende dat het water tot onze camper zou komen! We groeven, duwden en trokken en uit eindelijk hadden we de camper weer op de stenen gekregen!! Maar Petra werd er niet echt gelukkiger van dat die man dat vertelde. Ze heeft die nacht ook met één oog open geslapen maar vond het geweldig om een keer wild te kamperen, en wij vonden het echt knap dat ze het wou. We pakte de tafels en stoelen weer uit voor het avondeten. Ik kreeg last van migraine dus ben 'even' in bed gaan liggen. (werd de volgende ochtend wakker) De rest heeft gedineerd aan zee (noodles!!) en de groep aan de andere kant van de rivier had nog wat vuurwerk afgestoken! Iedereen was daarna ook op tijd naar bed gegaan!

2 jan Franz Josef
We waren die ochtend allemaal weer vroeg wakker, vooral Petra die met één oog open heeft geslapen, omdat ze bang was dat het zee water met vloed tot aan de camper zou komen! Gelukkig was er niks aan de hand! Die ochtend hebben Petra en Debbie een strandwandeling gemaakt. Ik was gelukkig weer van mijn migraine af en we hebben samen ontbeten op het strand. Daarna hebben we alles weer ingepakt en zijn we door gereden naar de trumantrack. Dit was een wandelroute van een kwartiertje via de jungle door de duinen naar het strand. Op het strand was een watervalletje vanaf de klif naar beneden en de rotsen waren door de jaren heen helemaal ingesleten door de zee, waardoor er een soort afdak ontstaan was. We hebben daar nog wat rond gelopen en Stefan en ik besloten de toeristische route terug te nemen, maar we kwamen uit eindelijk uit op een park met bungalows in de duinen en bossen. Het was even zoeken maar uiteindelijk hadden we de weg weer terug gevonden naar de parkeerplaats waar de rest al stond te wachten. Vanaf daar zijn we doorgereden naar de pancakerocks. Dit zijn rotsen langs de zee die lijken op een stapel pannenkoeken, dit komt door de verschillende kleuren lagen in de rots en de vorm van de rotsen. Door de jaren heen heeft de zee een gat geslagen in de rots waardoor er een tunnel is ontstaan. Bij vloed spuit hier het water doorheen, echt een mooi gezicht! Daarna zijn we weer verder gereden naar Greymouth, onderweg heeft Remi nog getrakteerd bij een wegrestaurant ( alles in oude kranten) en hebben we nog in een speeltuin gespeeld met een hoge veel te snelle glijbaan! Uiteindelijk kwamen we aan in Greymouth en vonden we een leuke kleine camping. Hier hebben we gezellig gebbqed en daarna bij de camper de rest van de avond zitten lezen en kletsen! Toen Debbie naar bed ging hebben we de campers versierd met slingers en ballonnen, want morgen is haar verjaardag!!

3 jan Frans Josef
Lang zal ze leven, lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria!!! Vandaag is Debbie jarig!! We hadden de camper mooi versierd en Debbie kreeg haar verjaardags button op! We pakten onze spullen in reden door naar Frans Josef. Hier vonden we een mooie camping waar je ook skelters kon huren! :D We aten cake voor Debbie's verjaardag en we hadden die dag parachutespringen geboekt! We zouden eigenlijk om 11.30 springen, maar helaas was het te bewolkt, morgen nog een dag! Stefan, Remi en ik huurden een skelter waar we wat mee rond crosten over de camping en als drie kleine kinderen helemaal gelukkig waren met dat ding! Daarna zijn we gaan wandelen bij 'Lake Matheson' dit is een mooi park waar een groot meer in het midden ligt. De natuur was echt prachtig, volbegroeide bossen en een mooi groot meer in het midden van de bossen. We liepen hier de wandelroute om het meer heen. Onderweg kwamen we nog wat lianen tegen waar ik natuurlijk weer de Tarzan moest uithangen. En aan het eind van de wandeltocht mochten we van Petra allemaal een T-shirt uitkiezen bij de souvenirwinkel! Na het meer zijn we doorgereden naar gillespies beach. Dit is een strand die bestaat uit keien en dode stukken hout. Het was er erg mooi, niet echt lekker liggen op die stenen, maar we hebben er toch wel een tijdje lekker liggen zonnen en in de gigantische golven gespeeld! Toen we terug liepen over het strand wouden we nog een foto maken waar we allemaal springend op stonden, maar dat viel nog niet mee!! Na 20 foto's was het ons eindelijk gelukt haha! Als afsluiting van Debbies verjaardag heeft ze ons getrakteerd op een etentje in het dorp! Het was echt heel gezellig, vooral met het eten van Debbie en Petra, ze bestelde vis, maar kregen een gebakken ei waar blijkbaar vis in zou moeten zitten. Petras uitbeelding dat het ei was in plaats van vis was hierbij legendarisch! ;) 'We ordered blub blub….no pok pok!' (inclusief bewegingen) Na het eten dronken we nog even een pilsje op de camping en zijn we naar bed gegaan. Morgen poging twee voor het parachutespringen!!

4 jan Fox Glacier
Vroeg op want om 8 uur gaan we dan eindelijk parachutespringen!! Om half 7 stonden we al paraat bij het vliegveldje waar we ons moesten melden voor de skydive! We zouden allemaal gaan springen, zelfs Stefan!! Petra niet, want iemand moest toch de foto's maken vanaf de grond ;) We kregen onze pakken aan, maar het was weer te bewolkt om te parachutespringen. We moesten wachten tot het opklaarden, dan maar weer een potje kaarten! Een van de instructeurs had Nederlandse ouders, waar we wat mee praatten om zijn Nederlands te testen en om half 12 mochten we dan eindelijk de lucht in!! Eerst Debbie en Fem en daarna Remi, Stefan en ik. Debbie kreeg als cadeautje van ons allen een cameraman mee die tegelijk met Debbie zou springen en alles zou filmen. Ze kregen de tuigjes aan en moesten het vliegtuig in! Het vliegtuig ging omhoog totdat het maar een klein stipje was. Een paar minuten later zagen 2 parachutes in de verte naar beneden komen. Ze werden weer opgepikt door het busje en terug gebracht naar het vliegveld . Ze vonden het helemaal te gek!! Het uitzicht is geweldig over de gletsjers en het springen zelf is super!! Ze waren super enthousiast! Debbie vond het wel een beetje eng zei ze maar daar had Fem weinig van gemerkt in het vliegtuig, Fem had gezegd dat ze het al eens eerder had gedaan en de Nederlandse jongen vond het daarom nodig om een back flip te doen toen ze uit het vliegtuig sprongen haha. Maar nu moesten de jongens nog! Helaas, het was weer te bewolkt, we moesten weer even wachten. Gelukkig duurden het maar een kwartiertje en toen mochten wij ook het vliegtuig in! Eerst Stefan, toen ik en als laatste Remi, allemaal uiteraard met onze eigen instructeur. De vlucht naar boven was geweldig mooi! Wat een uitzicht!! Je kon de zee zien, je kon de bossen zien met het meer van gister en je kon de gletsjer zien!! Daarna gingen we door de wolken en kwamen we boven de wolken uit. Daar was het alleen nog maar mooier! Een witte pak wolken en daar doorheen de hoge gletsjertoppen! Het luik ging open en eerst ging Remi! Voorzichtig naar het randje schuiven, benen naar buiten,3…2…1…go!! Remi was al buiten, daarna was Stefan, de weg naar boven heeft hij al met doodsangst overleeft, maar nu was hij toch echt aan de beurt! Hij keek niet vrolijk, maar diep van binnen wist hij wel dat hij nu niet meer terug kon! Hij schoof naar het randje en keek met zijn ogen wijd open naar buiten. 3…2…1..go!! En daar ging Stefan! Thuis zei hij nog 'dat hij nog voor geen miljoen uit een vliegtuig zou springen' maar nu ging hij toch echt met 200 km/h naar beneden!! En nu was alleen ik en mijn instructeur nog over. Ik vertelden hem al dat ik het vaker gedaan had, dit was blijkbaar een reden om deze keer met een achterover salto het vliegtuig te verlaten!! We schoven naar het randje, het uitzicht is niet te beschrijven!! Zo geweldig mooi! Smile to the camera on the right!! 3…2…1…go!! En daar gingen we!! Wat een geweldig gevoel is dat!! Je voelt niet dat je valt, je ziet niet dat je valt, het voelt gewoon alsof je vliegt! Echt geweldig! Eenmaal onder de wolken was het tijd om de parachute te openen. Daarna mocht ik zelf sturen (fem ook) en maakten we wat pirouetjes in de lucht, waardoor je super snel naar beneden spint! Ik kon Remi en Stefan zien van bovenaf en we landen één voor één op het weiland. Remi en Stefan vonden het net zo geweldig als ik!! Snel in het busje en terug naar de rest We deelden onze ervaringen en keken Debbies film en onze foto's. Remi en Stefan kochten nog een tshirt van de skydive en ik kreeg er een gratis toen we naar buiten liepen haha. We bedankten onze instructeurs en namen afscheid omdat we snel door moesten naar onze volgende trip voor die dag! Eerst nog even picknicken op straat voor de supermarkt en daarna gingen we door naar het bedrijf van de gletsjer tours. We gingen die middag de gletsjer beklimmen! Bij het bedrijf kregen we wandelschoenen, pinnen voor onder de schoenen, een rugzak, eventueel een regenjas en natuurlijk de nodige instructies! Daarna konden we in het busje op weg naar de gletsjer. We stopten bij de voet van de gletsjer en liepen met een groep van ongeveer 15 man richting de gletsjer. Onze gids vertelde alles over de gletsjer, hoeveel hij in een jaar verplaatst, dat hij zowel langer als korter kan worden, hoe de gletsjer een vallei heeft gesleten in de bergen etc. na een tijdje waren we aangekomen op de gletsjer, onze gids had een pikhouweel bij zich waarmee hij zo nu en dan een trapje voor ons in de gletsjer sloeg. We liepen over het ijs van de gletsjer, echt heel bizar, een paar dagen terug waren we nog aan het surfen de dag hiervoor lagen we nog te zonnebaden, en nu lopen we over een berg ijs! Onder de gletsjer liep een rivier van het smeltwater en de gids liet ons watervalletjes zien en ook proeven, vers gletsjer water! Lekkerder dan het kraanwater hier! We liepen terug naar het beginpunt en gingen met het busje weer terug naar het dorp. We bedankte de gids, kregen een certificaat, en deden onze eigen schoenen weer aan. Mama gaf na die tijd toe dat ze het best wel een beetje eng vond maar daar hebben wij op de gletsjer niks van gemerkt. We vinden het echt geweldig dat ze zulke dingen allemaal doet. We aten noodles op de parkeerplaats en daarna reden fem en ik in de campers verder richting Milford sounds. We reden een paar uur en toen het donker begon te worden vonden we een rangercamping in the middle of nowhere. Prachtige natuur tussen de bergen! Geen douche en geen warm water, maar voor die nacht was het perfect! Er stond maar 1 ster aan de hemel, heel bijzonder. We dronken nog een pilsje en daarna gingen we weer aardig op tijd naar bed!