Profile
Blog
Photos
Videos
Zondag 22 november 2015
Cradle Mountain, een prachtig stukje alpine wetlands, met daarom heen wat rainforest voor bushwalking, rotsen en gewoon prachtige natuur. We hadden weer ontzettend geluk met het weer. Er was regen voorspeld, maar gelukkig was er alleen wat miezer. We werden wel nat doordat we letterlijk in de wolken door de mist liepen, maar het was prachtig. De nacht hadden we gespendeerd bij Gowrie Park, een campsite vlakbij de ingang van Cradle Mountain. We zouden eerst op een gratis plek gaan staan, maar blijkbaar was de boel overgenomen door een nieuwe eigenaar en die was niet gecharmeerd van alle campinggasten die constant maar aan kwamen waaien, dus stuurde hij ons door naar Gowrie Park. Uiteindelijk hartstikke mooi, want daardoor hebben we een wasje kunnen draaien en een heerlijk warme douche kunnen nemen! Nu kunnen we er weer tegenaan de komende dagen. Voor Cradle Mountain stonden we vroeg op zodat we rond de openingstijd bij het park zouden zijn; dit mislukte, maar bleek uiteindelijk geen groot probleem. Cradle Mountain National Park heeft helemaal in het noorden een Visitor Centre wat neerkomt op de start van de Overland Track. Een van de beste en mooiste hikes van de wereld: 6 dagen lang als ik mij niet vergis. We kwamen onderweg dus ook heel wat mensen met backpack en al tegen, maar ik ben alleen maar blij dat ik er niet een van was. Want waar we in NZ steile hellingen hadden bij de Coast to Coast Walk, moet je hier letterlijk af en toe tegen de berg op klimmen! En dat met je backpack. Uhm, liever niet. Dat gezegd hebbende was het prachtig! Het deed me ook enorm denken aan NZ en leek een klein beetje op het einde van de Routeburn Track. We besloten met de shuttle bus rond half 10 uit te stappen bij Ronny's Creek. Hieromheen sprongen al wat wallaby's, dus we begonnen de dag al met wat wildlife. Hierna liepen we via Crater Lake omhoog naar Marion's Lookout op ongeveer 1200 meter hoogte. Door de mist was er helaas niet veel te zien, but you take what you can get. Hier was ik ook nog duizelig geworden, waarschijnlijk omdat we in een noodgang in hoogte stegen door de steile wandeling. Waarna Marie me alleen nog maar in het midden liet lopen, zodat ik niet ergens achteraan ongezien van de berg af kon vallen. Al moet ik zeggen dat ik me na even een stukje chocolade, wat water en uitrusten stukken beter voelde en het niet meer terugkwam. Maar toch heel lief:) We schenen nogal snel te lopen, waardoor we hadden besloten er een grote loop van te maken. Zo liepen we via Kitchen's Hut door (we besloten de Summit niet te doen aangezien je toch niks kon zien door de wolken) via de Face Track richting de Hanson Peak. Zo zagen we nog Wilks Lake, Twisted Lakes en natuurlijk vanaf boven Dove Lake. Het tweede gedeelte van de hike bestond voornamelijk uit het klimmen over, op en van rotsen. Volgens mij hebben we ergens ook wat geabseild gezien er alleen een grote rots stond waar je naar beneden moest met een soort ijzeren ketting ernaast. It seemed like the only way. Again, how would you do this with a backpack??! Ook een paar keer bijna van wat bergpunten afgewaaid, want er stond me toch een wind. Je moest jezelf echt grounden om niet opzij te worden geblazen. Op dit
laatste stukje terug spotte Stef opeens een Echidna! Heel bijzonder, want hij schrok niet van ons en vloog niet de struiken in en rolde zichzelf ook niet op in een bal zodat je alleen die stekels ziet. Ik weet niet precies wat hij aan het doen was, maar hij leek dik tevreden met zijn bezigheid. Af en toe moest hij even niezen en wij hebben volop de tijd gehad om foto's en filmpjes te maken. Heel, heel cute. Echidna's hebben blijkbaar een redelijk lang neusje en zijn best wel furry als ze hun stekels niet uitzetten. Op een gegeven moment besloot hij zijn weg te vervolgen richting where we could not follow, dus gingen wij ook maar verder. Na 5,5 uur lopen kwamen we dan aan bij de Dove Lake carpark waar we een shuttle bus konden nemen terug naar de Visitor Centre waar Rusty ons op stond te wachten. Wát een tocht! Maar ik denk dat we alledrie dik tevreden waren over het resultaat en alles wat we gezien hadden.
Nou zou ik natuurlijk Fairy niet zijn als ik niet weer iets uitzonderlijk vreemds zou doen. En bij deze; ik heb voor mezelf het beste souvenir ooit gekocht! Ik weet niet hoe ik het thuis ga krijgen, ik heb geen idee hoe ik het ding de komende tijd met me mee ga slepen. But I will make the sacrifice and its coming home with me: my own wombat knuffel!! Achteraf gezien is hij misschien wat groot.. Redelijk duur ook.. But who cares haha.
Deze avond reden we richting Devonport waar we rond hebben gekeken in de haven. Hier lag toevallig ook de Spirit of Tasmania die tussen Melbourne en Devonport heen en weer vaart. We hebben het onszelf maar makkelijk gemaakt en hebben deze avond gegeten bij de Mac. We overnachten vlakbij Devonport en morgen rijden we terug naar Launceston!
- comments