Het is weer een hele poos geleden dat ik mijn vingers nog eens over een toetsenbord heb laten vliegen.

Sinds de walvisjes in Montañita ben ik vooral op stap geweest met een bende Belgen: eerst met Adrie en Kathleen in de jungle bij Cuyabeno. Dan gezelschap gekregen van Charlotte in Quito. Vandaar naar Cuenca (en Bas) en onze groep nog aangevuld met Annelies en Helena.

Met z´n allen gaan paardrijden en wandelen in de Andes. Bij een heuse sjamaan langsgeweest die ons volledig spiritueel wist te reinigen, in zowat de warmste zweethut ter wereld en met een beetje hulp van San Pedro.

Dan langs de kust, Helena´s verjaardag gevierd in Guayaquil, en van daaruit noordwaarts via Canoa naar het creoolse Esmeraldas.

Nu dus terug in Quito. Morgen scheiden onze wegen. Ik ga verder noordwaarts met Kathleen naar Colombia, Adrie is al huiswaarts, en de meisjes gaan naar het zuiden, voor de jungle en de walvissen.

Stilletjesaan begin ik te beseffen dat mijn reis er bijna opzit. Zo meteen steek ik de evenaar over, een symbolische grens op weg naar huis. Ik kijk ernaar uit om mijn vriendjes en familie terug te zien en samen een goed Belgisch biertje te gaan drinken. Anderszijds heb ik een beetje schrik om aan het "echte leven" te moeten beginnen.
Waarschijnlijk loopt alles wel los, en voorlopig maak ik me nog niet al te druk.

Tot binnen een klein maandje,

erik