Profile
Blog
Photos
Videos
Lieve allemaal,
Inmiddels ben ik alweer aangekomen aan mijn laatste (of eennalaatste) blog. Omdat ik heb gehoord dat mijn blog een keer een paar dagen blog van de dag was bij kilroy zal ik mijn best proberen te doen een mooi verhaal te schrijven.
We zijn alweer aangekomen in het noorden van Vietnam en hebben intussen heel wat meegemaakt. Ik eindigde mijn laatste blog met de cu chi tunnels in Ho Chi Minh City. De avond nadat we terug waren gekomen van de tunnels, zijn we uit ons hotel gezet. We stonden raar te kijken toen onze tassen ineens, onhandig ingepakt door het personeel met de helft van onze kleren eruit hangend, bij de receptie stonden. We hadden niet goed aangekondigd dat we nog een nachtje bleven vond hij, dus had hij de kamer verhuurd. We konden bij de buren terecht, maar sloten helaas een slechtere deal. Kleinere en muffer voor hetzelfde geld. Later konden we er wel om lachen. De dag erna besloten we HCMC te verkennen, maar het is regenseizoen in Vietnam, dus natuurlijk regende het de hele dag. We moesten gewapend met poncho over straat, belachelijk om te zien, maar functioneel. HCMC bleek een leuke stad te zijn, maar na een paar musea en markten hadden we wel weer genoeg gezien. Er rijden echt tien miljoen scooters in de stad en het bleek best lastig om over te steken. Nu zijn we daar goed in geworden.
Onze volgende tussenstop was Nha Trang waar we met de nachtbus heen gingen. We wilden dit toch een keer geprobeerd hebben. Het scheelt erg veel tijd, want de rit was 11 uur. De nachtbus heeft een soort bedden/stoelen die bijna helemaal plat kunnen. Uiteindelijk hebben we erg goed geslapen en kwamen we de volgende morgen zeer vroeg (6 uur!) aan, met als gevolg dat we om 7 uur 's ochtends al aan het strand lagen. Ons afvragend waar alle toeristen toch waren, niet nadenkend over het vroege tijdstip. Het strand van Nha Trang viel wat ons betreft een beetje tegen. Het was wel erg gezellig met allerlei Vietnamese strandgangers, maar het was best vervuild. Uiteindelijk zijn we twee dagen gebleven en hebben nogmaals de nachtbus genomen, ditmaal naar Hoi An.
Hoi An is de stad van de tailors, Marieke en ik hebben ons dan ook maar gelijk een nieuw jurkje en nieuwe sandalen laten aanmeten. Het resultaat is erg leuk geworden. Verder was Hoi An ook een heel leuk stadje om te bezichtigen. Veel leuke oude huisjes waar je een kijkje kon nemen, overal rijkelijk versierd met lampionnen. De lampionnen die we voor het gala van geneeskunde maar niet konden vinden (voor de insiders) zijn hier voor 2 dollar te koop..:S We hadden fietsen gehuurd om het stadje te verkennen en besloten ook nog een kijkje bij het strand te nemen. Plotseling bleek het strand wel heel erg mooi te zijn (schoon, mooie golven, bijna geen mensen, palmbomen!!) en hebben we een uur in het water gezwommen dat zo lekker warm was. Wat mij betreft het beste strand van Vietnam.
Van Hoi An gingen we naar Hue, waar we achterop een motorbike het platteland verkenden. Het was opnieuw echt zo super mooi. De bergen op de achtergrond en de rijstvelden daarvoor. We keken onze ogen uit op de lokale markt, waar alleen vrouwen het skepter zwaaiden. Alle spullen lagen uitgestald op de grond, inclusief vlees en vis. De vrouwtjes zaten trouwens ook allemaal op de grond, of op kleine krukjes. Ook hebben we die dag een ritueel van monniken bijgewoond, wat erg bijzonder was.
Nog meer opvallende dingen in Azie:
- Het is ongelofelijk welke houdingen Vietnamezen (of Aziaten in het algemeen) kunnen aannemen. Probeer maar eens op je hurken te zitten, met je platte voet op de grond en je billen bij de grond. (en dan nog zeggen dat je comfortabel zit). Ze kunnen zo uren zitten.
- Iedereen gooit zijn afval hier op de grond. Het fenomeen prullenbakken bestaat niet. Het fenomeen straatvegers die andermans zooi opruimen wel.
- Op een scooter pas makkelijk een heel gezin. Dit betekent 2 ouders en 3 kinderen. Varkens, stoelen of matrassen kunnen ook op scooters vervoerd worden. Marieke en ik dachten dus ook makkelijk met zijn tweeen achterop een motorbike te kunnen meerijden, met drie dagen durende kramp en stijfheid in de heupen van Marieke tot gevolg.
- Auto's en bussen zijn Asian size en niet gemaakt voor Westerse heupen. 2 paar Westerse billen op de achterbank is dan ook genoeg. Zelfs kleine Aziaten die zich tussen ons in proberen te wringen worden geplet.
- Mondkapjes zijn een ware rage in Vietnam. Iedere scooterrijder of straatverkoper draagt er een. Meestal hip met ruitjes of stippen.
- De stoepen zijn hier niet op te lopen (denken we), om de vijf meter moet je de straat over om uit te wijken voor scooters, afval, restaurants die de stoep hebben opgeeisd, of omdat de stoep ineens ophoudt.
- Bij de straatrestaurantjes staan hele lage stoeltjes en tafeltjes. In Nederland gebruiken we die voor kinderkeukentjes. Hier zitten hele volkstammen gezellig aan deze tafeltjes. Opnieuw niet geschikt voor 'lange' Westerse benen.
- In Vietnam doen ze niet aan het bekende ' links-rechts-links' kijken voor ze oversteken. Alle scooterrijders kijken alleen in de richting waar ze heen gaan. Ook op kruispunten. Dit leidt soms tot gevaarlijke uitwijkmanouvres. Achterop de scooter zitten blijkt dan ook niet altijd even veilig. Bijvoorbeeld als je chauffeur door rood rijdt of de rotonde langs de verkeerde kant rond rijdt. Gelukkig stopt hier niemand voor het stoplicht. Dus waren we niet al te illegaal bezig:S
Inmiddels zijn we op de laatste bestemming Hanoi aangekomen, waarvandaan we twee uitstapjes hebben gemaakt. Een naar Sapa en een naar Halong Bay. Daarover kan ik een heel verhaal schrijven met mooie foto's, dus dat doe ik de volgende keer, als ik al in Nederland ben. Ik vlieg 16 augustus naar huis, dus hoop jullie snel weer te spreken en te zien!
Lieve allemaal, tot snel!
Liefs Emma
- comments