Beste trouwe lezers:)

Dit keer een berichtje vanuit Ho Chi Minh City in Vietnam. Onze reis verliep niet zoals we hadden gedacht. Toen we zaterdag 25 juli om 6 uur 's ochtends op het vliegveld in Kuala Lumpur stonden, vertelde de man van de check-in-balie doodleuk dat we niet naar Vietnam konden. We hadden een visum moeten regelen en dit kon niet on arrival. Dom, dom, dom, maar daar hadden we geen seconde aan gedacht tijdens ons co-schap. We snelden naar de service-desk om te vragen of ze nog iets voor ons konden doen... Helaas konden ze niets doen voor ons. Daar stonden we dan om 6 uur 's ochtends en in een vlaag van verstandsverbijstering vroeg ik "hoe laat gaat dan de volgende vlucht naar Cambodja?", "Kunnen we daar niet naartoe". Zo gezegd zo gedaan, om 8 uur 's ochtends waren we in Cambodja aangekomen! Totaal onvoorbereid natuurlijk, want we hadden alleen nog maar over Vietnam gelezen. We zouden uiteindelijk wel naar Cambodja gaan, maar dat moment kwam nu ineens 2,5 week eerder.

In Cambodja landden we in Siem Reap, waar de tempels van Ankor Watt te bezoeken zijn. Dit hebben we dan ook twee dagen gedaan, met een tuk-tuk gingen we het hele park door. De tempels zijn ongelofelijk bijzonder. Het zijn echt enorme bouwwerken. Gek om te bedenken dat dit eeuwen geleden al gebouwd is. De tempels zijn van oorsprong Boedistisch of Hindoeistisch en de een nog groter dan de ander. Soms zijn er bomen compleet door de muur heen gegroeid en soms zijn de tempels vernield of vergaan. De meeste zijn nog erg mooi om te zien! Rond de tempels lopen veel bedelende kinderen, sommigen proberen geld te verdienen door sjawls of drinken te verkopen. erg schrijnend. Het viel ons op dat Cambodja erg arm en ook stoffig is. Dit zagen we ook op onze weg naar Pnomh Penh, de hoofdstad van Cambodja. Er is 1 belangrijke weg door het land, als hij er ligt.. want soms ligt er ineens zand of grind of zijn ze aan de weg aan het werk. Langs de weg zijn de mooiste dingen te zien. Boeren, die met ossen het land bewerken, mensen met manden op hun hoofd, of scooters met zoveel mogelijk bagage. In Nederland zou het al lang 3 meter te ver uitsteken en zou je een boete krijgen. Hier gaat het allemaal prima. In Pnomh Penh gingen we naar de Killing Fields en zagen we de reden voor de armoede. Alle intelectuelen en hun families, ingenieurs, professors etc, in ieder geval alle geschoolde mensen zijn uitgeroeid tijdens het regiem van de Rode Khmer. Op de Killing Fields zijn de schedels en botten teruggevonden van vele slachtoffers. Het is erg onbegrijpelijk dat dit heeft kunnen gebeuren in 1975-1979 en dat we hier gewoon niets van horen, terwijl we net het verhaal van Hitler gehad hadden!!

Van Pnomh Penh gingen we met de boot naar de grens van Cambodja en Vietnam. We voeren over de Mekong Delta in Vietnam en hebben drie dagen langs de Mekong Delta doorgebracht. We hebben weer geweldige dingen gezien! Mensen die langs de rivier wonen en echt leven van de rivier. Ze wassen zichzelf erin (terwijl het water ronduit smerig is), ze doen hun afwas, wassen hun kleren en groenten met het water, ze eten de vis. Dit zorgde voor mooie foto's. We hebben een nacht in een homestay geslapen bij een Vietnamese familie en zijn naar de floating markets geweest. Erg grappig om te zien, mensen komen met hun boot naar jouw boot toe om groenten te verkopen. Aan bamboestokken hebben ze de soorten groenten en fruit gebonden, zodat je kan zien naar welke boot je moet gaan. Verder hebben we nog een fish farm bezocht, waar de vis onder de huizen van mensen wordt gekweekt. We hebben nog veel meer gezien, maar dat komt misschien later nog!

Inmiddels zijn we in Saigon aangekomen. Vandaag hebben een trip gemaakt naar de Cao Dai tempels (weer richting de grens met Cambodja) en een speciaal ritueel meegemaakt. Mensen bidden hier 4 x per dag, om 6 uur 's ochtends en 's avonds, maar ook om 12 uur 's middags en 's nachts. Ze aanbidden niet een god, nee.. ze hangen zowel het Boedisme, het Hindoeisme, het Taoisme, Katholisisme en het Konfucianisme (of hoe je het allemaal schrijft) aan. De tempel is dan ook versierd met enorm veel kleuren en schilderingen en beelden. De mensen dragen witte gewaden, de kleur die staat voor het Cao Dai geloof. (foto's volgen!) Na de tempels zijn we naar de Cu Chi tunnels geweest die nog afstammen van de Vietnamoorlog. Mensen hebben hierin geschuild voor bommen van de Amerikanen. Echt ongelofelijk hoe ze in in zulke kleine gangen konden leven. Ik heb me ook nog in zo'n gat gewurmd. Niet bepaald 'Western size' Ook hadden ze echt lelijke boobytraps gemaakt voor de vijanden. Dat wens je niemand toe. Ook daarvan later foto's (hopelijk).

Morgen gaan we Saigon zelf verkennen. Het is een drukke stad, met meer scooters (10 miljoen) dan auto's. Als je oversteekt moet je blijven lopen, anders word je aangereden. We steken dus zo min mogelijk over. Lieve lezers, volgende keer een beter verhaal. Ik wilde gewoon alvast iets van me laten horen!

Liefs Emma