Een tweede bericht vanuit een erg warm Kolkata. Het kwik bereikte deze week de 37 graden en de elektriciteit wilde niet altijd meewerken, dus warme dagen en nachten zonder fan. Bovendien kan je hier niet echt in je korte broek over straat dus ik ben heel blij met mijn drollenvangers die ik op de markt heb gescoord (Tina en Ils ik beloof dat ik ze achterlaat en er nooit mee op de Neude zal verschijnen ;)).

Inmiddels ben ik gewend (voor zover dat kan in dit bizarre land) en doe ik gezellig met de Indiers mee. Het festival dat mij van het werk hield is inmiddels afgelopen en alle projecten lopen weer. Tijdens het festival mee geweest naar allerlei activiteiten en tempels in de stad. Verbaast me niks dat ze elkaar hier allemaal dooddrukken. Als ergens 100 mensen in passen kunnen er in India sowieso 300 in. In de trein geldt hetzelfde. Een bankje voor 3, daar passen sowieso 4 of 5 vrouwen op. De kinderen van school wilde dat ik tijdens de festiviteiten een kijkje bij hun thuis kwam nemen en dus ben ik in de vreemdste steegjes geweest om de families te ontmoeten en hun (kartonnen) 'huizen' te bewonderen.

's Morgens meestal lesgeven. Ik heb het groepje met de allerkleinste kindjes. Super leuk, maar hun concentratie is meestal van korte duur met als gevolg rondrennende koters. Veel ABC oefenen en 123 en af en toe ruil ik met iemand anders, zodat ik de ouderen (13-15 jaar) wiskunde of engels mag geven. Het werk op het station is eigenlijk het meest hefitig. Vorige week stond er een jongetje voor mijn neus die totaal van de wereld was. Heel veel kinderen snuiven lijm of gebruiken andere middelen. Zijn moeder van twintig stond er stoned naast! Ondertussen een jongen aan het helpen die zichzelf met mesjes had gesneden in zijn arm. Dat waren diepe ontstoken wonden en op een ochtend komen er rustig 5 van dit soort exemplaren voorbij, maar de giller tot nu toe was een schotwond die vol vliegen en andere levende wezens zat..

Twee van de vrijwilligers zijn inmiddels vertrokken. We zijn nu nog met drie en dat blijft voorlopig ook zo. De twee die weg zijn waren de Canadezen. Prima types, maar stonden wel op elke hoek van de straat 'o my god' te schreeuwen. Verder hadden ze een liefde voor honden en vooral de straathonden hier. Het resultaat was dat deze ziektedragers op een gegevens moment door huis liepen. Daar is gelukkig snel een einde aaan gekomen. Ondertussen waren ze tijdens schooltijd met een internationale hondenadoptie organisatie in onderhandeling, omdat die beesten mee naar huis moesten. Of ik ze kon voeren tot dat ze meer wisten! Ja dag!!!

Van de week verzuild geraakt in een demonstratie van de communistische partij hier. Was de anderen uit het oog verloren, stond ik daar tussen al die schreeuwende en trommelende mensen. Het was niet echt heel vredig. De stationspolitie kwam er aan te pas en begonnen met hun bamboe stokken te meppen. De mensen zelf belaagden elkaar ook, dus wist niet hoe snel ik weg moest komen. Mijzelf maar vol naar de zijkant geduwd en de anderen bij onze 'counter' teruggevonden. Weer een ervaring erbij zullen we maar zeggen .

Komende week weer twee vrije dagen en dan ga ik samen met een meisje naar een tijgerreservaat vlakbij Bangladesh. Even tussen alle chaos en hectiek uit. De weekenden daarna ga ik Kolkata maar eens goed verkennen.

Foto's uploaden gaat niet met mijn eigen camera, dus ik gebruik die van een meisje hier, maar het gaat super traag, dus vandaar dat ze maar mondjesmaat doorkomen.

Hoop dat alles goed met jullie gaat! Ik ga mezelf in de spits storten om naar huis te gaan.

Liefs,

Ellenoor