vrijdag 26 september, de dag dat Caroline en Alexandra aankomen in Taipei. Na een aangename maar lange busrit richting de vlieghaven Taipei, was het tijd voor mijn vriendinnetjes om te landen! Al wachtend aan de gate voelde ik me als een 5-jarig kind op de vooravond van Sinterklaas! zenuwachtig en o-zo gelukkig! Het weerzien was dan ook heel gezellig (er werden veel knuffels gegeven). Erna nog iets gaan eten en dan gaan slapen, zodat we fris en monter onze eerste dag konden beginnen!

's Ochtends zijn we dan de stad gaan verkennen. Onze eerste stop: Starbucks, uiteraard. Als je zo ver weg bent van huis, is elke kans die je krijgt om iets bekends (Westers) te eten fantastisch! Dus elke kans die je krijgt, neem je dan ook ;).

Onze eerste echte (lees: toeristische) stop was Tamsui, een district in het noorden van Taipei, gelegen aan de zee. Een perfecte plek om een fiets te huren en langs de Tamsui River te fietsen. In de buurt waren er ook heel veel souvenirwinkeltjes, ook perfect om een beetje rond te kuieren.

Daarna zijn we terug naar de stad gegaan en hebben we daar wat gegeten. We bezochten de tempel van Confusius en kuierden nog wat verder. 's Avonds was het plan om in Din Tai Feng te gaan eten, een keten die bekend is voor zijn dumplings (gestoomd deeg met verschillende soorten vulling) en heeft er dan ook een michelin-ster voor gekregen. Hier een duur restaurant, maar vergeleken met thuis betaal je de normale prijs. Spijtig genoeg was er een wachtrij van 2 uur en zijn we maar op zoek gegaan naar iets anders.

En dan, nummero 1 in de top 10 van Taipei: Taipei 1O1, de bekende wolkenkrabber van 508 meter hoog (tot 2007 het hoogste gebouw in de wereld) met een (blijkbaar) ongelooflijk uitzicht. Onze verwachtingen waren dan ook enorm hoog voor we dit monument binnentraden.

Spijtig genoeg werd er niet aan onze verwachtingen voldaan. Het zicht was mooi en we konden redelijk ver zien, maar 10€ vonden we toch een beetje overdreven.. Ach ja, het is een van de bekendste kenmerken van Taiwan, iets wat je zeker en vast gezien moet hebben!

Voor zondag hadden we het idee om een beetje meer natuur te gaan opsnuiven en vertrokken we naar het Yangminshan National Park, 1 van de 8 parken in Taiwan en bekend om zijn hot springs en de Qixing Mountain, een vulkaan tot 1120 meter hoogte, die we dan ook beklommen hebben. De langste 1,6 kilometer van mijn leven. We hebben er +/- 3 uur over gedaan om tot de top te geraken en nog eens een 1,5 uur om terug naar beneden te gaan.
MAAR: het zicht. fenomenaal. om het kwartier stopten we om (uit te rusten) en te genieten van het zicht! De wandeling was vermoeiend, maar het was het waard. Elke seconde heb ik genoten van het zicht en van de weg. De enige tegenslag was dat we, toen we eindelijk op de top waren geraakt, niets konden zien door de mist. Alle geluk hadden we tijdens onze wandeling genoeg kunnen zien (en genoeg foto's getrokken) zodat we niet zo teleurgesteld waren.

De afdaling, langs de andere kant van de berg (2,4 km), ging ietsjes sneller, maar eenmaal beneden waren we bekaf (doch gelukkig). Erna een lekkere pasta gaan eten, kort de nachtmarkt bezoeken en dan in bed!

Maandag hebben nog wat rondgelopen in Taipei, een beetje gewinkeld en dan hebben we de bus naar Taichung genomen!

Ik vond het heel leuk om mijn buurt te tonen aan mijn twee vriendinnetjes! Ik had het zo gepland dat tegen dat we er waren, het na 18u was (de zon is dan onder), omdat mijn buurt dan helemaal tot leven komt, echt fantastisch om in rond te lopen!

's avonds zijn we dan iets gaan eten met een aantal van mijn nieuwe vriendjes hier. Het is heel raar om die twee werelden te combineren. Mijn beste vrienden van thuis en mijn beste vrienden hier in Taiwan, tesamen aan een tafel, een heel vreemd (maar leuk) gevoel!

Dinsdag zijn we dan, na mijn lessen, de stad in gegaan en hebben IKEA bezocht, iets wat mij enorm blij maakte! (weeral iets dat ik van thuis ken.) Erna nog een andere nachtmarkt bezocht en dan gezellig MULAN kijken in bed, heel toepasselijk :D.

Woensdag was het al de voorlaatste dag dat Caro en Lex hier verbleven en hebben we dat afscheid dan ook moeten vieren! Daarvoor zijn we naar De Jungle gegaan, het café dat over de universiteit gelegen is. Daar hebben Caro en Lex nog meer vrienden van me ontmoet, heel leuk.

En dan was het zover, de laatste dag. Ik had nog lessen tot half 6, waarna ik me terug haastte naar mijn kotje, om nog een laatste avondmaal te delen met mijn vriendjes. Eenmaal dat ik ze afgezet had aan de bus en terug alleen was, heb ik het eventjes moeilijk gehad, maar dat gevoel is gelukkig snel gepasseerd. Snel in bed kruipen en de volgende dag was alles terug in orde.

Deze week was echt super en ik dank hierbij Lexie en Caro om zo'n fantastische vriendinnen te zijn en mij te komen bezoeken!

Tot snel!