Profile
Blog
Photos
Videos
Bloed, zweet en tranen in Chiang Mai
Om maar met de deur in huis te vallen....ik ben gisteravond beroofd. Shan en ik hadden de hele dag een fiets gehuurd. We hebben de hele dag door de stad gefietst en tempels bekeken. Smiddags naar Ubrella villages geweest, waar die papieren paraplu's worden gemaakt en savonds, nadat we hadden gegegeten fietsten we terug naar de shop waar we de fietsen hadden gehuurd. Helemaal verbaasd dat we de shop zo snel ( in het donker) weer hadden teruggevonden fietsen we 2 meter van de shop vandaan toen er een jongen op een scooter toeterde...ik dacht: die wil er langs, dus keek achterom....hij lachte...zei thank you, ik lachte lief terug...en hij greep zo mn tas van mn schouder en reed als een gek weg. Shan en ik gillen en om hulp roepen...een aantal mensen uit een restaurantje en van de fiets shop kwamen naar buiten gerend, maar konden natuurlijk ook niks meer doen.
Wat gebeurd er,wat moet ik doen, wat nu, help!!!en ****kutttttttt*** ( en nog wat andere dingen) was wat door mn hoofd ging en wat ik uitriep! Dit kan toch niet echt gebeuren???
Ik had de raad die me gegeven was: laat nooit waardevolle spullen achter in je hotelkamer goed in acht genomen, waardoor ALLES en dan bedoel ik echt ALLES wat belangrijk was in mn tas zat. Belangrijke dingen als: pinpas, creditcard, paspoort, en uiteraard ook mijn camera. Dat blijft het ergst. We hadden de afgelopen 5 dagen zoveel mooite foto's gemaakt op allerlei eilanden....SHanna had minder foto's gemaakt met haar camera, omdat die van mij mooiere foto's maakte. Omdat verschillende mensen hadden gezegd dat we weinig foto's met zn tweeen hadden, hebben we ook een aantal ' fotosessies' gedaan, met mijn camera. Allemaal weg. Daarnaast zijn er ook nog minder belangrijke, maar wel dingen die ik nodig heb weg, zoals mn zonnebril, loneley planet en een notitieboekje die ik van Charlene had gekregen ( sorry Lien) met allemaal aantekeningen erin.
Nadat het gebeurd was heeft een Brazilliaanse jongen me soort van ' opgevangen'. Hij zag overal de bright sight van en vond dat ik blij mocht zijn dat het nu gebeurde en niet over 3 maanden, als ik 3 x zoveel foto's had gemaakt. Daarnaast was hij ook net naar Koh Phiphi en Krabi geweest en mocht ik zijn foto's hebben en dan kon die Shanna en mij er wel in fotoshoppen...erg attent haha. Hij heeft me ook nog voorzien van een flesje water voor de schrik en me geholpen het verhaal aan de politie, die inmiddels geallarmeerd was, te vertellen.
De politie was snel ter plaatse, maar sjongejonge wat een ramp was dat. Ik moest echt aan 5 verschillende politieagenten het verhaal vertellen, terwijl echt niemand Engels sprak. Daarnaast vonden ze het geloof ik allemaal ook erg grappig. Ik moest mee naar het politiebureau. Ondertussen waren er trouwens ook nog mensen naar ons toegekomen die de jongen op de scooter voorbij hadden zien rijden met de tas, dus we hadden een aardig signalement ( waar nooit meer naar is gevraagd later en daarnaast lijken voor mij alle Thai op elkaar)
TOen ik in de politieauto wilde stappen riep een toerist die zat te eten waar het gebeurde me terug en zei dat ik moest vragen of ze me naar de tourist police wilden brengen, daar zouden ze beter Engels kunnen.
Shan en ik dus in de politieauto...met zwaailichten( jaja, dat dan weer wel, echter zonder sirene)naar het politiebureau. Daar was ook iemand van de tourist police, die ook voor geen meter Engels kon. Ik kreeg een a4 tje onder mn neus gedrukt waarop ik moest schrijven wat er allemaal in de tas zat. Dit leek me niet echt genoeg bewijs voor mijn verzekering, dus ik stond erop dat er een rapport werd opgemaakt, maar probeer dat maar eens duidelijk te maken aan 4 politieagenten die geen woord Engels spreken. Dus ik denk dat ik wel 4 x heb gevraagd: CAN YOU MAKE REPORT, WITH STAMP POLICESTATION( vooral korte zinnen en heeeel sloom praten), maar ook dit hielp niet, waarop ik vrij wanhopig uitriep: IS THERE SOMEONE WHO SPEAKS ENGLISH?????? Misschien snapte ze het toen, dus ik weer in de politieauto op weg naar de tourist police. Daar ging het er allemaal iets serieuzer aan toe en God zij dank waar daar een vrouw die Engels sprak. Hier moest ik mijn verhaal opschrijven en alles aangeven wat ik miste. Dit rapport werd daarna weer door een Thai overgeschreven in het Thais.
Ik moest kiezen of ik er een ' case' van wilde maken, maar dat zou me een dag kosten en daar had ik niet zoveel zin en het zou mij ook niks opleveren. Bij het politiebureau gaven ze me het nummer van mr Peter. Hij zou me misschien verder kunnen helpen met mijn paspoort e.d. Mr Peter nam echter niet meer op....lag waarschijnlijk al lekker te slapen.
De politie bracht ons gelukkig ook weer terug naar het hostel ( het bureau was echt aan de andere kant van de stad). Bij het hostel aangekomen werden we opgevangen en kreeg ik de ene omhelzing na de ander...ze vonden het allemaal heel erg. Ook bij het poltiebureau baalden ze, dit is natuurlijk niet echt goed voor de naam van Chiang mai.
Het erge was trouwens ook nog dat de sleutel van de kamer ook in mijn tas zat. Dat koste ons niet alleen 10 euro, maar wij zijn nog steeda bang dat die gast denkt: goh laat ik eens kijken wat ik nog uit de kamer mee kan nemen. Het personeel van het hostel verzekerd ons goed op te letten en ons te beschermen.
Al met al een kutavond natuurlijk. Toch probeerde ik positief te blijven en vol te houden dat alles goed zou komen. Mn hoop was op mr. Peter gevestigd.
Na een korte, rusteloze nacht belde ik mr Peter op. Hij wilde me vanochtend ergens ontmoeten. Om 11 uur hadden we afgesproken bij een koffiecafe met een Engelse eigenaar. Omdat ik gaan geld meer had ( geen pinpas) zou Shanna wel even meer gaan pinnen. Maar dit mocht niet zo zijn. Shanna's pas deed het niet meer. We hebben het bij 6 pinapparten geprobeerd, maar no way dat er iets goed kon gaan vandaag.
Mr. Peter dacht dit wel te kunnen regelen, maar nee...ook hem lukte het niet. Mr. Peter is een man die hier al 28 jaar woont en nu getrouwd is met een Thaise vrouw en boeddhist is. Hij is bezig om de NEderlandse consulaat in Chiang mai te worden, maar dit is nog in behandeling, alles zou dus nog moeten gaan via de ambassade in Bangkok. AL snel werd er duidelijk dat ik in Bangkok een tijdelijk paspoort kan krijgen. Ik moet hier wel speciaal voor naar BAngkok, want dat was eigenlijk niet mn planning, maar so be it, ik was al heel blij dat dit geregeld kon worden. De baas van het koffiecafe liet me bij hem op internet en via zijn computer kon ik alvast een kopie van mijn paspoort en een kopie van het politierapport naar de ambassade ( en naar mn verzekering) opsturen. Dit ging dus allemaal vrij soepel.
Het probleem was alleen geld. Shan en ik hadden niks meer ( ons gezamelijke portemonneetje zat gisteren namelijk ook toevallig in mijn tas)... Gelukkig mochten we 1000 bath van mr Peter lenen en konden we naar een soort shoppingcenter om daar naar een bank te gaan waar we geld konden opnemen.
Ik moet de ING een compliment geven ( voor mijn reis was ik totaal niet tevreden, maar ze hebben het goed gemaakt) Ik werd erg goed geholpen en de mevrouw die ik aan de lijn had begreep dat ik geen geld had ( we hebben hier beltegoedkaarten die binnen 3 min op zijn ofzo) en dat ik snel geholpen moest worden. Binnen een uur had ik het geld! Een opluchting!
Om een heeel lang verhaal van wat er daarna gebeurde kort te houden: SHanna's bang: de Rabobank kan een klacht verwachten. Shanna heeft er niet overdreven van 13.00-20.00 uur over gedaan om ook geld te kunnen sturen naar de bank in Thailand. Stagiairs, irritante servicemedewerkers etc.....hielpen niet echt mee. Daarnaast was steeds het beltegoed op en was de batterij van dr telefoon leeg ( ik had er geen meer, want die is natuurlijk ook gestolen). De telefoon moesten we dus steeds in een winkel een kwartiertje opladen en dan kon ze weer een kwartiertje bellen. De rabobank had echter niet echt begrip voor de situatie ( al zeiden ze steeds op zo'n hele rustige irritante toon: ja mevrouw, ik begrijp uw probleem....whaaaa om aggressief van te worden).
Conclusie: we hebben weer geld, maar kunnen dus beiden geen geld meer opnemen met een pas. Ik weet nog niet hoe ik dat strak smoet doen als ik in Laos, Cambodja en Vietnam ben, waar er steeds een andere munteenheid is. Maar dat is van latere zorg.
Een hele dag chiang mai hebben we dus doorgebracht in een winkelcentrum waar de airco zo hard aanstond dat het leek alsof we in een vrieskist zaten. Behoorlijk anders dan de bedoeling was. Aan het eind van de dag hebben we nog wel 2 dagtochten geboekt voor de komende 2 dagen. We willen er nog iets leuks van maken en dat gaat ook lukken!
Vandaag heeft erg veel geld gekost...we moesten de hele tijd heen en weer met de taxi.. 6 beltegoedkaarten opgemaakt, mijn geld allemaal weg wat in de tas zat....dus als er mensen zijn die me willen sponsoren...dat kan op rek 7825694 E.F.Zweerink te Veenendaal ( hoe ik dan aan dat geld moet komen is nog even uitvogelen, maar voel je vrij ;) haha
Het vertrouwen in de bevolking is een beetje weg, dat is jammer. Thailand is het land van de lach...alles lachen ze weg, maar als een jongen nu naar me lacht pak ik mn tas even extra stevig beet denk ik. Ook ga ik absoluut zo'n geldriem kopen nu..vond ik onzin, maar ja...soms heb je een leermomentje!
Ik kom er nu even niet aan toe om te vertellen wat we allemaal hebben gedaan voor we naar Chiang Mai gingen, maar ik kan wel zeggen dat we daar heerlijke dagen hebben gehad. OP allemaal mooie eilandjes geweest, super gesnorkeld, sunset, uitgeweest op Koh phiphi...erg geslaagd.
Hopelijk was dit de grootste tegenslag van de 4 maanden die ik wegben en lacht het geluk ons vanaf nu weer toe!
(toch maar vogeltjes vrijlaten bij de tempels, dat hadden we die dag niet gedaan, terwijl dat voor Happyness van...tja...van dit soort dingen word je dus een beetje bijgelovig)
Tot de volgende keer ( dan met alleen maar leuk nieuws)!
X Eline
- comments