Profile
Blog
Photos
Videos
Kratie, Sen Monorom, 4000 Islands, Tha Khaek, Vientiane, Vang Vieng, Luang Prabang
Luang Prabang, Laos
Busjes
Nou ben ik inderdaad niet de meest geduldige persoon ooit, maar van het openbaar vervoer in Cambodja zou volgens mij zo'n beetje iedereen flink ongeduldig worden. Stel je voor. 's Ochtends om 07:15 uur moet je klaarstaan om te worden opgehaald door je zogenaamd comfortabele minibus voor een 5 uur durende rit naar het volgende dorpje. Een uur later dan gepland pikt het busje je op, waarna het, na nog wat mensen te hebben opgepikt, parkeert op de markt. Vervolgens wordt je minibus, die feitelijk plek heeft voor 11 man (bestuurder incluis), een uur lang volgestouwd met welgeteld 31 man, plus een hoop goederen waaronder een motor, levende kippen en een jaarvoorraad aan rijst waardoor je al snel het knieën-in-je-neus-effect hebt. Ach, door de vooruit vliegen tijdens het scheuren over dubieuze wegen is in ieder geval geen optie met al die menselijke airbags. En als er vier mensen op je backpack zitten weet je in ieder geval zeker dat deze niet uit de open achterbak valt. Met al die overbelading is het niet heel raar dat halverwege één of ander onderdeel het begeeft, hetgeen dan maar simpelweg wordt gedemonteerd.
Eindelijk, rond 09:45, vertrek je dan. Vijf minuten later stop je weer: er moet immers nog even getankt worden. Hierbij wordt, op het moment dat de tank toch echt vol zit, hebt busje met inhoud en al nog even flink op en neer wordt geschud zodat er nog een paar druppels extra in kunnen. Weer vijf minuten later wordt er weer gestopt, dit keer om de banden op te pompen. Weer vijf minuten later wordt weer gestopt om iemand of iets in en/of uit te laden, enzovoorts, enzovoorts. Soms stopt het busje ook een paar minuten voor een plaspauze en soms is er ineens een lunchpauze van een uur. Vaak heb je geen idee wat de bedoeling is, vooral als je het busje als enige toerist deelt met 30 locals en niemand engels spreekt. Sowieso is de bestuurder, als hij al iets zegt, niet te verstaan vanwege de mierzoete pingelmuziek die uit de boxen schalt en overigens met geen mogelijkheid te overstemmen valt met je mp3-speler. Het is een kwestie van de locals goed in de gaten houden en zorgen dat je ruim op tijd weer in de bus zit. Gelukkig zijn de massages hier erg goedkoop..
Kratie & Sen Monorom
Afgezien van het bekijken van de zeer zeldzame en enigszins verlegen zoetwaterdolfijnen was er niet zoveel te doen in Kratie, dus nam ik vanuit daar al snel de bus naar Sen Monorom in het oosten van Cambodja. Daar deelde ik, alweer met een chille Aussie, een dito bungalow in een ecolodge, een soort boerderij waar de paarden vrij rondliepen. Zo botste je 's avonds pardoes tegen een paard op dat lekker op het onverlichte pad naar je bungalow lag te chillen, en werd je 's ochtends gewekt door de geluiden van paarden die de ingang van je bungalow blokkeerden.
Ik wilde eigenlijk geen olifant rijden, want mij was verteld dat dat zielig is voor de olifanten, die vaak mishandeld, ondervoed en overwerkt zijn. Mijn ecolodge, dat dierenwelzijn hoog op de agenda heeft staan, heeft me uiteindelijk toch overgehaald een soort alternatieve olifantentour te maken waarbij we door twee dorpelingen werden meegenomen voor een bareback rit (dus zonder zadel) door de jungle. Ook mochten we met de olifant zwemmen en hem wassen, dit was zeker één van mijn bijzonderste ervaringen tot nu toe! De olifanten werken maximaal drie dagen per week en worden de overige dagen losgelaten in de jungle. Ze worden teruggevonden door simpelweg het spoor te volgen die de ketting om hun buik achterlaat op de junglepaden. Simpel maar doeltreffend.
4000 islands
Vanuit Cambodja ben ik de grens overgestoken naar Laos, met als eerste bestemming de idyllische 4000 islands. Ik maakte een prachtige kayaktocht langs allerlei mini-eilandjes, zag de grootste waterval in Zuidoost-Azië (in volume), en fietste wat rond over de twee grootste eilanden, waar ik behalve superaardige locals overal jong grut tegenkwam dat zo de weg overstak: jonge poesjes, puppies, kuikentjes, eendjes, varkentjes etc.
Pakse & Tha Khaek
Vanuit Pakse zou ik een meerdaagse scootertour gaan doen. Helaas regende het nogal hard, dus besloten we zeer lastminute toch maar verder te reizen naar Tha Khaek, waar ik alsnog een semi-automatische scooter (wel versnellingen, geen koppeling) wilde huren, maar dan voor een dagtocht. De verhuurder keek enigszins bedenkelijk bij mijn oefenrondje op de parkeerplaats en leek me niet helemaal te geloven toen ik hem vertelde dat ik heus vaker had gereden (inderdaad bluf) maar uiteindelijk kreeg ik de scooter toch mee. Gelukkig maar, want de scootertocht was geweldig: we reden door een adembenemend landschap met majestueuze bergen, vlijmscherpe rotsen en zeer indrukwekkende grotten.
Vientiane & Vang Vieng
Vanuit Tha Khaek nam ik de bus naar Vientiane. Vientiane is de hoofdstad van Laos maar eigenlijk niet zo boeiend, dus nam ik snel een volgende bus naar Vang Vieng. Vang Vieng staat vooral bekend om het zogenaamde tuben. Het idee is als volgt: je gaat, liefst met een BVOtje in de hand (voor de burgers onder ons: biertje voor onderweg), met een rubberen band de rivier af met behulp van de stroming. Na een tijdje tuben arriveer je bij de eerste kroeg, waar je met een touw aan wal wordt getrokken. Een paar biertjes or erger later plof je weer in je band en drijf je naar de volgende kroeg, tot je bij de derde en laatste bar aankomt van waaruit je helemaal terug kunt tuben of een tuktuk terug kunt nemen. Hoewel het tuben stiekem best leuk is, heeft het Vang Vieng helaas wel wat verpest; het tubetoerisme heeft ervoor gezorgd dat het dorp ontzettend toeristisch en weinig authentiek meer is; de locals zijn dan ook veelal het door toeristen overgenomen centrum ontvlucht. Gelukkig ligt Vang Vieng in een prachtige omgeving, die ik verkend heb per scooter. Ook heb ik nog een stukje geklommen. Een ontzettend knappe aardige Fransman die ik in de bus was tegengekomen en die veel klimervaring had, wilde mij namelijk wel priveles geven. Het klimmen vond uiteindelijk, omdat we de goede locatie maar niet konden vinden, plaats op een veel te steile berg en half in het donker op een vage locatie, maar toch; het was best leuk, en gratis bovendien (en dat is niet duur!)
Op dit moment ben ik in Luang Prabang, een grote maar relaxte stad in het noorden van Laos. Komende vrijdag ga ik alweer naar Vietnam. Ik heb werkelijk veel te weinig tijd om alles te zien hier. Gelukkig heb ik mijn vliegticket kunnen omzetten naar vier dagen later dan gepland. Dan heb ik nog ruim een midweek om in te pakken voor de skivakantie. Het leven is zwaar...
Het internet is ontzettend sloom en het uploaden van een paar foto's duurt uren. Een klein deel van mijn uploadpoging is te zien op: https://plus.google.com/photos/106245913471362081669/albums/5960824878048606161?authkey=CP7XtZnG86qHdQ
Hopelijk later meer.
- comments
Hennie v. Hees Hoi Eline, moest je niet blazen na het tuben? Wat een leuke verhalen weer! Ik heb het je volgens mij al eerder laten weten, van dat leuke schrijven dan, dus als je geen baan kunt vinden straks.........Geniet ze nog en fijne feestdagen !!! Groetjes, Hennie.
Loes Ach lientje toch... Zo zo zo zwaar dat leven!!
tirza Heey eline! Alweer een kei goed en leuk verhaal! ( en bedankt voor het uitleggen van het bvo'tj). wat zal de tijd daar om vliegen lijkt me. Nu nog genieten van je laatste periode en hoop dat je nog veel mag mee maken. Ook alvast fijne kerstdagen daar! Groetjes!!
Josee en Kees 'n zaaaaaaalige kerst en een gelukkig nieuwjaar. Zo te lezen begin het goed na het tuben op de ski's. Veel liefs
Oma Tijn Ha Eline, Dat is iets anders dan onder de kerstboom zitten en heilige nacht zingen! Leuk weer van je te horen en heel veel plezier gewenst. En een goed 2014!
ied Maar eerst nog je nieuwe avonturen en ervaringen delen. Dan op naar het gewone leven in de sneeuw :P
Sanja Happy Christmas! daar in Verweggistan van tanta Sanja Hou je haaks!
Chris de Wit Lieve Eline, eindelijk eens aan je leuke blog toegekomen. En wat geweldig, met de olifanten in bad! Een heel gelukkig en avontuurlijk 2014 xxxx Chris
Jan de Wit Lieve Eline, Je blijft ons steeds weer verbazen. Je altijd bezorgde moeder heeft een avontuurlijk "product" op de wereld gezet. Erg leuk om je ervaringen te lezen. Geniet nog even en maak ook van 2014 een fantastisch avontuur. Groetjes Jan en Mariette.
Eleonora nog een keertje, had eerst maar een stukje gelezen en geen foto's gezien. Ik heb af en toe echt zitten schateren, wat kun jij leuk schrijven en wat een avontuur, vooral dat met die olifanten, dat lijkt mij echt helemaal "supertof'". Geniet nog even alvorens je moet gaan skiën, ha ha. Lieve groet, Eleonora.