Profile
Blog
Photos
Videos
Het vergeten dal. Niet zelden staat er in een boekje een autorit naar een plaats en of plaatsen waarbij de indruk gewekt wordt dat jij de enige bent die deze plaats gaat ontdekken. Dus met een idee van we zien wel wij in de auto richting het westen van Kreta. Voor de kijkers links van Hiraklion dus.
Aangezien de badplaats Rethymnon. Op de route lag hadden we de navigatie daarop ingesteld. Deze gaf een slordige 90 km op. Gelukkig is het daar naar toe een doorgaande "snelweg" dus dat was prima te doen. Bestemming centrum en dat richting de haven waar altijd parkeerplaatsen zijn. Nu dus ook.
Rethymnon is een redelijk groter havenstad met een goede mix van het oude en het nieuwe. Buiten het centrum de gebruikelijke hotels, maar het centrum zelf staat vol authentieke gebouwen en schilderachtige straatjes. In een achterafstraatje kwamen we bv een keramiekatelier tegen waar met een speciale techniek diverse kunstvoorwerpen gemaakt werden. Hier zijn we dan ook niet met lege handen weggegaan.
Ik de straatjes die daar op volgde was daar het ene "oh" na het andere "kijk daar eens" moment. De foto's moeten jullie thuis maar bekijken aangezien het niet de doen is om elke foto met mijn camera en telefoon vast te leggen.
Na een korte lunch bleek alweer dat de tijd voor de route weer eens erg scherp geworden was. We moesten dus een beetje opschieten aangezien een " vergeten dal" betekend dat er ook bergen zijn en dus kleine weggetjes.
Al snel waren we in het eerste dorpje Pressies. Hier zou een oude oliefabriek gestaan moeten hebben met daarnaast twee grote huizen van de rijke families. Het bleek een bij verlaten plaatje en idd was de fabriek nog aanwezig en sommige fabrieksonderdelen men was duidelijk bezig om het een en ander weer op te knappen. Verderop langs de weg stond een oude pers waarin de olijven verwerkt werden tot ruwe olie.
Verder de bergen in en de steeds groener wordende omgeving, bekroop ons ineens de gedachte dat dit toch wel eens een hele mooie tocht kon gaan worden. Als we nu maar genoeg tijd hebben genomen.
Het volgende stop was een stuwdam ook op Kreta worden op verschillende plaat stuwmeren gebouwd om ook in de toekomst in de water en energie voorziening te voorzien. Alhoewel door mensen gemaakt en geen natuurlijk meer, paste het uitstekend in het landschap.
Verder de bergen in met uitzichten die er niet minder om werden. Wat vooral opvalt is dat de vegetatie zeer afwisselend blijft. Ook hier staan Oleanders, palmbomen en verschillende loofbomen waaronder natuurlijk de olijfbomen.
In Thronos was helaas iets minder te beleven. De oude kerk was er wel, maar als zoveel... Gesloten. Eromheen lag een oud opleidingscentrum, echter dit was volledig in verval geraakt, jammer maar helaas.
Op naar Vizari. Een zeer rustig dorpje waar Nokis Voskakis een klein winkeltje heeft waar hij al jaren allerlei voorwerpen van olijfbomenhout maakt.
De rit gaat vervolgens lang Ameri naar Garakari. Hier is het winkeltje van Despina. Despina en haar familie maken hier de lekkerste producten van kersen. Van haar eigen Cherry Brandy, ingemaakte siroop, kersenmarmelade en nog veel meer. Bij binnenkomst werden we zeer hartelijk ontvangen. We lieten haar ook ons boekje zien en vertelde haar dat ze beroemd was in Nederland. Alhoewel het Engels zeer gebrekkig was begreep ze dit maar al te goed. Uiteraard hebben we ook wat gekocht en hopen dat we dit in onze koffers kunnen meenemen.
Het laatste gedeelte van de rit door het "vergeten dal" gaat naar Spili. De weg naar Spili doorkruist een hoogvlakte die aan het Landschap van Schotland doet denken. Vanaf deze weg zijn de Witte Bergen van het Psloritisgebergte prachtig zichtbaar.
In Spili aangekomen zien we een indrukwekkend gebouw, kerkelijk, wat daarnaast aandoet als een hotel. Het is redelijk nieuw aangezien nog niet alle lampen zijn aangesloten... Losse draadjes. Alhoewel we niemand zien gaan we toch even kijken. Het is prachtig. Er staan wel drie kerkjes op het terrein een grote klokkentoren en een prachtig binnenplein. Wat is dit? Er staan niet over in ons boekje. Gelukkig was daar een man in een zwart gewaad die onze vragen kon beantwoorden. Het bleek inderdaad een klooster te zijn. Dus hotel en kerkelijk was niet zo gek. Dit bleek uit 2008 te zijn, dus inderdaad behoorlijk recent.
Na de nodige foto's werd het tijd om terug te gaan naar Katalagari. We zaten tenslotte nog in de bergen en moest eerst weer naar de hoofdweg. Vanaf daar de ruim 90km weer terug. De terugreis ging voorspoedig. Om 20:30 stonden we weer voor het appartement. Snel opkleden en nog wat eten in Archanes, waar het overigens er druk was.
Er bleek een lokaal feest te zijn. Het feest van het kruis. Dus?
In ieder geval nog een klepje weten te vinden en lekker gegeten.
Moe en verdaan naar ons bedje. Morgen weer een nieuwe dag.
Wij vergeten de rit door het voor ons bekende dal niet meer!
- comments