Profile
Blog
Photos
Videos
21 April 2012: Laatste dag Leyte: Wandeling naar watervallen en terugkeer naar huis!
Als jullie dit lezen zijn we alweer thuis...
Ja, ginder achter iets uploaden was niet evident en daarom komt vandaag het sluitstuk van het verhaal...
De dag voor het vliegen resulteerde in "no diving" om ons lichaam de kans te geven te ontgassen (kwestie van ondertussen ook wat leerrijke info mee te geven hé mannen ;-))) ). We nemen dus letterlijk gas terug en besluiten van, met behulp van de GPS van Bjorn, de bush in te trekken. Philippe en Evy zijn brommeren, wij gaan wandelen... Bjorn kan "zijn doosje" niet vinden maar zijne GPS wordt ingezet om "ons" doosje te vinden: The Seven Falls, de plaatselijke watervallen. Als we hier rondvragen wat en hoe, dan krijgen we geen reacties. Hier is precies gene ene Filippijn die ooit een "toeristische uitstap" maakt... wij dus wel! Met ons kaske (allé dat van Bjorn) in de hand trekken we de "weide wereld " in. We lopen door de plaatselijke wijk, begroeten iedereen die we kennen (en we zijn hier nog maar één week ;-) ) en lopen recht het bos in, richting watervallen. Het is opnieuw pokkeheet en voor we het weten zien we er zelf uit als "The Seven Falls" (of beter gezegd "The six Falls" want we zijn maar met 6). We bereiken vrij snel de kleine waterval en besluiten toch maar even af te koelen. Ja wadde, dat doet deugd! Van grote hoogte is er geen sprake maar lekker koel en zuiver is het water wel. Moesten wij in België zo een watervalleke hebben, dan was dit zeker toeristisch uitgebaat met ijscoman, strandstoelen, parasols enzomeer... hier: niets! Allé vooruit, na een verfrissende douche, weile weer verder... we besluiten richting berg te trekken en ja, zelfs het kleinste pad staat op de GPS! We lopen langs verlaten dorpen en de mensen bekijken ons met argusogen.. wat doen die toeristen hier? Wij wandelen... zoals gewoonlijk als we niet duiken! We vragen nog even de weg en ja... Padre Burgos is door de rijstvelden omhoog, over een uitgebreide vlakte en daarna terug richting watervallen. De plaatselijke stroper (of wie het ook was met zijn geweer??) bekeek ons niet en maakte zich vlug uit de voeten. Hier zijn wij blijkbaar niet op de juiste plaats... we wandelen snel verder, een steil pad naar beneden en komen even later terug op de grote baan. Hier terug richting ressort, maar eerst een frisse pint! Die zal smaken....
Ondertussen zijn de "Hells Angels" nog niet terug en gaan wij nog even het dorp in om te internetten. De rest rust even uit in het ressort...
Morgen moeten we naar huis! Jammer... de vakantie waar we al meer dan 1 jaar naar uitkeken is voorbij! Inpakken, afrekenen en afscheid nemen van Albert en Vera. Zij vertrekken één dag na ons pas.
Zaterdagmorgen om 9uur vertrekken we richting Tacloban, Noord-Leyte. We hebben besloten om de ferryboot niet te nemen maar hebben een rechtstreekse vlucht geboekt van Tacloban naar Manila. Dit betekent dat we onze "slaapboot" van het programma schrappen en ook de Supercat (de snelboot) wordt geweerd: hier zouden we teveel voor ons overgewicht moeten betalen... (overgewicht van de bagage uiteraard) :-))
We arriveren redelijk op tijd in Manilla maar hier is het een drukte van jewelste: het verkeer zit strop en om van de ene naar de andere terminal te geraken... das wat anders! We zitten vast in het verkeer! Langzaam aan komen we dan uiteindelijk aan bij de juiste terminal maar ondertussen is het al bijna 17u. We hebben nog tijd voor onze aansluitende vlucht naar Doha maar om even Manilla-City te gaan bezoeken, daar is geen tijd voor! We proberen dus maar van de vertrekhal binnen te geraken want wat is me dat hier nen mierennest! Iedere Filippijn moet precies juist op dit moment in Manilla in de vertrekhal zijn en als er iets is wat Filippijnen niet kunnen dan is het een rij maken en hun beurt afwachten... ze duwen en trekken en omdat ze zo tenger en klein zijn geraken ze overal tussendoor en staan de Europeanen wat voor schut! Wij besluiten van ons ook breed te maken (remember Carine op de ferry-boot) en ja... het helpt! Langzaam maar zeker geraken we binnen... oef! Nu wachten op Frank en Frank en dan inchecken bij Qatar.
tegen 20u gaat de balie open, wij checken in. Van F&F nog geen spoor... hopelijk zijn ze op tijd... ze hebben wel nog even tijd en wij gaan rustig verder naar de juiste Gate.
Ja mannen... (en dames uiteraard)... het zit erop! De vakantie is voorbij.... De eerstvolgende 36 uur zitten we op vliegtuigen, in luchthavens, moeten we veel wachten .... wachten op de bus, wachten op "een connecting flight" ... wachten in de file ... wachten.... wachten....
Het was een supervakantie met een goede sfeer, prachtige duiken en veel mooie herinneringen ...
Bedankt iedereen voor het goede gezelschap en de vriendschap!
Ann en Eric
- comments
Annouck Mooie verhalen Ann & schitterende gebeurtenissen , wow! :-) Groetjes x