Profile
Blog
Photos
Videos
Hallo iedereen, gelukkig nieuwjaar!!
De vorige blog eindigde in Beppu, waar ik kerst heb gevierd, dus vanaf daar gaat deze blog verder :)
De reis
De volgende ochtend bracht Ryo-san me naar de bushalte in Yufuin, waar ik zo'n 10 minuten later op de bus naar Kumamoto Airport stapte. Voor de verandering waren de goedkoopste en de makkelijkste rit één en dezelfde.
5 uur later kwam ik aan bij het vliegveld, kocht een flesje water en wachtte op de nieuwe host, Keishin-san, die me daar op zou halen.
De host, Keishin-san, verschijnt mooi op tijd en samen vertrekken we naar een restaurant in de buurt, om te lunchen. Hierna is het ongeveer een rit van een uur naar de host toe. Voor we daar aankomen bezoeken we eerst nog een kleine shrine, waar hij even praat met wat andere mensen die daar aanwezig zijn (later blijkt een van hen zijn oom te zijn, toch minstens al een jaar of 80).
Hierna vertrekken we naar de farm.
De farm
Toen ik Yufuin verliet was de lucht stralend blauw. Naarmate ik dichter bij Kikuchi in de buurt kwam werd het steeds grauwer en grauwer. De farm bevindt zich op een berg, en het was erg mistig.
Mijn eerste indruk: niet zo goed. Alles is grijs en vervallen.
Gelukkig veranderde dat snel, toen het een paar dagen later meer en meer opklaarde.
Op een van de muren van een schuur, grenzend aan het veldje voor het huis, is een grote afbeelding geschilderd. "A Happy Place" , staat er.
Aan de andere kant van het veldje staat een grote, iglo-vormige oven.
Voor pizza.
Het maakt me niet uit wat er gebeurt, maar ik moet en zal een pizza uit die oven eten voor ik hier weg ga! :)
Mijn kamer
Ik heb een kamer in een traditioneel gebouwd japans huis. Dit houdt voornamelijk in dat het (bijna) niet geïsoleerd is, wat als gevolg heeft dat het enkele dagen terug letterlijk kouder was in mijn kamer dan in een koelkast.
Ik sliep:
- in een slaapzak;
- onder een elektrische deken;
- onder een dikke deken;
- onder een warme wollen deken.
Anders was het voor mij te koud. (En als het voor mij te koud is, dan is het echt koud!)
Oud en Nieuw
Oud en Nieuw wordt in Japan gevierd door met de familie samen te komen en een speciale nieuwjaarsmaaltijd te eten.
Hierna (of tegelijkertijd, zoals bij ons) wordt naar een speciaal nieuwjaarsprogramma op tv gekeken. Dit begint om een uur of 7 / half 8 en eindigt om kwart voor 12. Daarna, na meer dan 4 uur lang gekeken te hebben naar meisjes in te korte rokjes, jongens/mannen in te strakke pakjes (met dans die ook rustig onder het kopje acrobatiek kon vallen) en rondrennende mascottes die net niet de boel afbreken, is het eindelijk zo ver! Het is twaalf uur! Het is nieuwjaar!
En dan.... Anticlimax.
Geen geschreeuw, gezoen, geknuffel. Nog net een kleine 'gelukkig nieuwjaar', vanaf de andere kant van de tafel.
That's it.
Gelukkig zijn we daarna naar een shrine vertrokken om daar te bidden voor een nieuw jaar vol geluk.
In het japanse shintoïsme wordt elk voorwerp bewoond door een god. Het woord 'god' heeft hier dus een hele andere lading dan bij bijvoorbeeld de griekse of romeinse goden.
Zoals jullie hopelijk op de foto kunnen zien is hangen er drie bellen aan de shrine, met aan elk een lang lint. Hier loop je naar toe en vervolgens gooi je (natuurlijk) een klein geldbedrag in de grote bak voor je (letterlijk: je gooit en hoopt dat je goed gemikt hebt). Vervolgens schud je het lint heen en weer om zo met de bel de goden wakker te maken. Daarna maak je twee buigingen, klap je twee keer in je handen, terwijl je aan je wens denkt. Hierna maak je nog een keer een buiging en maak je plaats voor de volgende persoon.
Verder worden er rond de shrine op verschillende plekken omikuji verkocht. Een omikuji is een papiertje waar de hoeveelheid geluk die je hebt voor het volgende jaar op staat. Keishin-san heeft me uitgelegd dat er vier verschillende papiertjes zijn. Vrij vertaald:
1. Super goed;
2. Goed;
3. Wel OK;
4. slecht.
Wat erg handig is is dat, op het moment dat je niet tevreden bent met je omikuji, je het papiertje aan een boomtak of daarvoor bestemd rek of lint kan knopen, om vervolgens een nieuwe te kopen.
Gelukkig had ik bij poging 2 al 'Super goed' te pakken :)
Je dacht dat het hiermee klaar was? Echt niet! Nieuwjaarsontbijt!
De volgende ochtend komt de familie weer bij elkaar voor het nieuwjaarsontijt.
bij dit ontbijt wordt er een grote schaal op tafel gezet met allemaal kleine hapjes, waarvan iedereen eet, elk onderdeel weer om het nieuwe jaar in te luiden of geluk te brengen.
Dit gaat samen met een speciale, gekruidde sake, die ook weer alleen op nieuwjaarsochtend gedronken wordt. Iedereen drinkt hier een klein slokje van.
De komende tijd
Op 9 januari zal ik vertrekken naar Fukuoka, waar ik een nachtje zal overnachten in een hostel, om vervolgens de volgende ochtend om 7:50 te vertrekken naar Osaka!
Vanuit Osaka ga ik meteen door naar Kobe, waar ik een nacht door ga brengen in een (vanuit een nederlander gezien) wel heel speciaal hotel! Het hotel is een zogenaamd 'capsulehotel'.
Mijn kamer is twee meter diep, een meter breed en wel 1.25 meter hoog. Er is airconditioning, een tv en een wekker. Een echte beleving, aldus vele reizigers voor mij. Dat moet ik dus proberen!
De laatste nacht slaap ik in Osaka, in een normaal hostel. Vanuit daar vertrek ik om 11:30u 's ochtends naar Schiphol, waar ik 90 dagen eerder aan mijn reis begon.
Dat was het weer voor deze blog!
De volgende blog schrijf ik waarschijnlijk vanuit Fukuoka, maar misschien wel eerder of later. Je weet maar nooit!
Tot dan!
- comments
jenny zwart Hoi Deime wel heel bijzonder wat je allemaal mee maakt Nog ruim een week dan ben je weer terug in de malle molen van Nederland xxx
Dorine o wow je gaat t echt doen en een capsule slapen..!!!!!!!!!!!!! Pfff dat doet me denken aan de film Cloud Atlas. Daar komt ook een scene in voor waar Japanse / Chinese meisjes zo slapen.. Gezien???? Brrrr
Nel van schaik Hoi Deime, ik geniet van je schrijven ,geweldig om te lezen over de cultuur verschillen ivm oud en nieuw, nog een week dan zit het er weer op maar deze ervaringen pakt niemand je af! .Nog even genieten .
Liesbeth Deime, wat een heerlijk Nieuwjaars ontbijt: ziet er prachtig uit! Was het lekker? Wat zijn dat allemaal voor ingrediënten? Zoet, zout, zuur? Heb het goed, lieverd!
Sanne hopelijk krijg je geen last van claustrofobie in die capsule :P
Opa Kees Beste Deime, Leuk om al je verhalen te lezen! Je hebt een schrijftalent.Ik bewonder je doorzettingsvermogen om je reis tot een goed einde te brengen. Ik krijg niet de indruk dat je de afgelopen maanden veel aan organic gardening hebt gedaan waar het toch allemaal om begonnen was. Was het alleen maar bedden opmaken en afwassen? De Japanners zijn een hard volk en kunnen goed afzien in die primitieve omstandigheden. Dat hebben we gemerkt tijdens de Tweede Wereldoorlog: ze vochten zich letterlijk dood of lieten zich als levende bom op Amerikaanse oorlogsschepen neervallen. Die mentaliteit heeft op mij altijd grote indruk gemaakt maar heeft de Oorlog helaas nodeloos verlengd. Ik ben blij dat jje je haar hebt laten kortwieken. Het was veel te lang geworden. Houd het maar in het vervolg lekker kort. Hartelijke groet en goede reis terug naar Nederland. Opa Kees.