Vandaag de dag waar zo lang naar uitgekeken werd: spelen bij Alfred's op Beale Street. Het eerste deel van de dag was voor de reizigers voorbehouden voor een bezoek aan Graceland. Ikzelf bezocht het 'National Civil Rights Museum' bij het 'Lorraine Motel', de plek waar Martin Luther King vermoord werd op 4/4/1968. Eén gedeelte is ingericht als overzicht op de rassenscheiding in de USA, een ander deel gaat in detail in op de moord, met een reconstructie van het gebeuren, zo sta je in het enige gebouw in de motelkamer waar King zijn laatste uren doorbracht en het andere moment sta je aan de overkant van de straat op de plek waar de schutter had plaats genomen in de badkamer van een kamertje.

Daarna trok ik ook naar Graceland om Nino, Nick en Olav op te pikken om om 15h te starten met de opbouw van onze set. Het gehuurde materiaal (drums, versterkers) stond al te wachten bij aankomst. Alles op zijn Zuiderse mentaliteit: de geluidsman kwam niet om 15h30 maar om 16h30 opdagen, maar ging meteen aan de slag. We hadden begrepen dat we de zaak voor ons hadden om rustig ons ding te doen, maar blijkbaar werd ineens de onthulling van een 'Blues Note' ingelast in de club. Deze noten zijn vergelijkbaar met de sterren in de Walk of Fame in Hollywood, maar dit zijn dan muzieknoten voor muzikanten die belang hebben in de geschiedenis van Memphis. Vandaag viel die eer te buurt aan de 'Memphis Boys', de band die ondermeer op de songs 'Suspicious Minds' spelen met Elvis. Deze band speelde op ontelbare hitsingles, en stonden op een gegeven moment met 25 nummers in de top 100, dat deed niemand hen nog ooit na. De complete band was er, aangevuld met een aantal sympatisanten, waaronder Mark James, de componist van Suspicious Minds.

Na de ceremonie konden we dan echt soundchecken. De zaak werd door ElvisMatters afgehuurd en om 19h konden onze reizigers zich te goed doen aan een Memphis buffet. Een uurtje later startte de eerste set. het was wat zoeken en behelpen om de geluidsman onze wensen goed laten over te komen, maar na de eerste set liet het publiek toch verstaan tevreden te zijn. Niet overenthousiast, maar tevreden. Dat zou snel omslaan in de tweede set, toen het dak er echt af ging...via speakers die buiten aan de zaak hangen, horen voorbijgangers wat er zich binnen afspeelt, om zo klanten te lokken. Echter, gezien het een prive-feest was, mochten ze niet binnen met als gevolg dat op een gegeven moment er een hoop volk aan het raam stond te kijken wat er daarbinnen toch aan de gang was. Gezien het concert toch op het laatste liep, hebben we de 'closed door policy' opgeheven, en mochten nieuwsgierigen binnen.

Het begon een beetje aarzelend maar uiteindelijk was het enthousiasme niet meer te temperen en werd het een onvergetelijke avond...zeker mede door de locatie! Een uniek gebeuren om bij op het CV te plaatsen :).