Een lange en bewogen dag die al vroeg startte! Vandaag stond immers de '30th Annual Elvis Presley 5k Run' op het programma. De voorbije dagen vreesde ik of ik er al wel klaar voor was. Thuis is 5km inmiddels geen kunst meer en zitten we al wat verder dan dat. Maar hier...na de verschroeiend hete dagen in Las Vegas, die me ook een viertal blaren op de voeten bezorgd hebben, had ik geen idee of het haalbaar ging zijn. Als het in Memphis zou zijn als in Vegas van temperatuur zou ik er niet aan begonnen zijn, want dat was niet verantwoord. Rond half zeven reed ik richting Graceland waar de start en finish waren. Op dat moment was de temperatuur uitsteken met zelfs een fris windje, maar op amper een halfuur tijd sloeg dat helemaal om naar drukkend warm en een hoge vochtigheidsgraad. Maar dat maakte inmiddels niet meer uit...ik stond al in volledig loperstenue klaar voor de start. Van half acht tot half negen is de meditation garden met de graven opengesteld voor het publiek voor vrije toegang, en net zoals vele lopers was het ideaal om nog even tot rust te komen in de nabijheid van Elvis. Het leverde ook unieke foto's op - voor mij dan - met borstnummer inclusief bij The King.

Om 8h werd het startschot gegeven met het Amerikaanse volkslied. Echt een kippenvelmoment...alhoewel ik niet zoals de Amerikanen met de hand op de borst gestaan heb :). Ik had er nooit erg in gehad dat Memphis zo heuvelachtig was, hetgeen het parcour toch redelijk zwaar maakte...maar het is gelukt. Niet mijn beste tijd ooit, maar door de 'kwaaltjes' die ik zonet beschreef was het best ok. En de tijd speelt eigenlijk geen rol, want hier was deelnemen echt belangrijker dan winnen. Ik hou er een bronskleurige medaille aan over en t-shirt van deze run. En het cijfermateriaal (dat uiteindelijk toch niet slecht was, helemaal niet...) - >Binnen in 26m22s, 224ste van bijna 2000 deelnemers, 167ste bij de mannelijke deelnemers en 24ste in 'mijn' categorie mannen 35-39j.

Na de loop moest ik me terug naar het hotel reppen om snel te douchen en dan Bouke op te pikken. De reizigers deden de stadstour en bezochten ondermeer Humes High, waar Elvis zijn middelbare schooljaren doorbracht. In deze school bevindt zich nog steeds het theaterzaaltje waar Elvis allicht één van zijn eerste publieke optredens gaf. Om dit wat in de sfeer te zetten, was er een klein verrassingsoptreden van Bouke, die speciaal hiervoor een dag eerder een acoustische gitaar in Memphis kocht.

Na het schoolbezoek trokken de reizigers verder door de stad in 4 volle bussen. Ondertussen reed ik verder naar onze vaste bloemist, die een bloemstuk klaarhad om bij Forest Hill, de crypte waar Elvis eerst begraven lag, te plaatsen.

Van het kerkhof richting Beale St waar ik de laatste afspraken vastlegde met de manager van 'Alfred's' voor ons concert op maandag. van daaruit ging het naar de Sun Studios. De huidige eigenaar, John Schorr, en ik hebben al enkele jaren mailcontact wegens de groepen touristen die we steeds 'aanleveren'. De laatste maanden heeft hij ook nog andere dingen voor ons geregeld vanuit Memphis. Om hem te bedanken had ik een doos Leonidas (belgian chocolates) meegebracht, en dat werd geapprecieerd. Ik kreeg prompt een korte VIP rondleiding. Maar daar hoort even een bondige geschiedenis bij.

Toen Elvis zichzelf in de kijker wou zetten bij de Sun Studio, nam hij op eigen kosten een plaatje op. Het was secretaresse marion Keisker die Elvis hier bij hielp. Zij vertelde later aan Sam Phillips, platenbaas en eigenaar van Sun, dat er een nieuwe jonge gast was langs geweest waar mss wel potentieel in zat. Heel strikt genomen kan dus gezegd worden dat Marion zorgde dat de carriere van Elvis kon starten. Zij is al lange tijd overleden en recent overleed haar zoon, waardoor de eigendommen uit de familie aangeboden werden aan John van Sun. Deze stukken zijn net toegekomen bij Sun en John liet me trots een aantal pareltjes zien waarvan niemand wist dat ze bestonden, laat staan dat ze terug bij Sun terecht zouden komen om in het museum te belanden binnenkort. Nu nog niet, want de items moeten geframed worden eer ze een plekje krijgen. En gelukkig dat ze nog niet voor de eeuwigheid in een frame verdwenen waren. John vertelde: Marion ontving de eerste lading vinyl van 'That's Allright' en liet Elvis weten dat ze toegekomen waren. Ze opende de doos, nam het eerste exemplaar er uit en vroeg aan Elvis deze te signeren. Die állereerste commerciele plaat van Elvis, op het grote 78rpm formaat én gesigneerd, is nu terug bij Sun om in het museum terecht te komen, maar nét op tijd heb ik dit stuk geschiedenis in handen mogen houden!

De band is inmiddels compleet met de aankomst van de Engelse gitarist Tony Smith. We trokken naar 'Texas de Brazil', een klasse restaurant in het centrum van Memphis. Super super lekker en veel gelachen…daarna nog even door Beale St geslenterd totdat ieders kaars uitwas…tot morgen!!!