We zijn waar we moeten zijn: Las Vegas…Alles is goed verlopen, al is het een tripje van bijna 26h onderweg geweest. De dinsdagochtend begon al heel vroeg, wanneer de marktkramers rond 6h weinig geruisloos begonnen op te bouwen. Een béétje uitslapen om uitgerust aan de lange reis te beginnen zat er dus niet in. Na een douche en sober ontbijt dan maar richting Schiphol. Méér dan tijd genoeg om in te checken, logisch na aankomst rond 8h en een vertrek om 13h20…Ik laat de gietende regen achter me als ik de luchthaven binnenstap in de wetenschap/veronderstelling dat ik dát de komende 12 dagen niet meer hoef te zien met het extreme alternatief van 43°C in Las Vegas en niet heel veel minder in Memphis. Op het moment dat ik al door de security check was, waren Bouke en manager Henk nog niet te zien en het instappen was al begonnen…maar ik kreeg het bericht dat ze ingecheckt waren en ook op weg. Het eerste traject van Amsterdam naar Detroit, Michigan duurde 8h30. Die tijd zou ik wel om krijgen als wandelende multi-media-nerd met laptop, iPad en iPhone in de aanslag. Ik had me de 'luxe' gepermitteerd voor een upgrade naar 'Economy Comfort', wat me meer beenruimte én een stopcontact voor m'n elektronica gaf. Rechts van me een Nederlander die met zijn 2m15cm niet anders kon dan meer beenruimte te boeken en links van me een vader en dochter. Van het moment ik m'n laptop opstartte en m'n buren mijn Elvis achtergrond zagen was het gespreksonderwerp meteen gevonden. De vader en dochter waren op weg naar Orlando om daarna te arriveren in Memphis. Natuurlijk kende hij ElvisMatters, natuurlijk had hij gehoord van de concerten van Bouke en vond het toevallig dat we naast mekaar terecht kwamen op de vlucht. In Detroit aangekomen komen de onvermijdelijke wachtrijen: eerst de immigratie, daarna de douane, bagage oppikken en terug inchecken en dan nog eens een security check. Maar alles ging heel vlotjes en de ambtenaren waren goed gezind. Dat kan nogal eens anders zijn…In het verleden al 2x dat mijn koffer niet op de bagageband verscheen en sindsdien toch altijd een spannend én blij moment als de juiste koffer verschijnt. Na al de administratieve verplichtingen waren we bijna 2h verder, maar was het nog 2h wachten op de aansluitende vlucht. Inmiddels was het bijna middernacht in België. Tijd voor een 'welkomstmaaltijd' en hoe kan dat beter dan een 'Classic Burger with cheese and bacon'. Bij de gate raakte Bouke aan de praat met een juffrouw die in Las Vegas bleek te wonen en die wel wat tips aan hem kon geven voor zijn eerste bezoek. Ze was verheugd toen ze hoorde dat hij een artiest uit Nl was en wou meteen op de foto. Voor haar last minute reisadvies ontving ze van Bouke een gesigneerde CD. De vermoeidheid begon toen toe te slaan, maar toch stond er nog een vlucht van 4h30 te wachten…maar geen andere keuze…Slapen op een vliegtuig lukt me nooit…af en toe eens 5min de ogen dichtdoen is al veel. Maar om 21h Las Vegas tijd stonden we terug aan de grond, inmiddels 6h in België, we komen in een ritme dat men daar ontwaakt op het moment we hier gaan slapen. Dit is mijn vierde keer in Vegas, maar het blijft indrukwekkend, zeker om 's avonds toe te komen als de miljoenen lichten je lokken. Het Planet Hollywood Resort wordt het verblijf voor de komende drie nachten. Dit hotel ligt het meest centrale op de strip en is pas enkele jaren geleden in die vorm geopend. Vermits 'Elvis' het centrale thema van de reis is, is hier alvast de link: voor dat het gebouw omgedoopt werd in 'Planet Hollywood' was dit het 'Aladin' hotel, de plek waar Elvis huwde. Hoe aanlokkelijk de strip ook wenkt, het is tijd om het bed op te zoeken en deze dag af te ronden, de kamer is over geriefelijk en heeft 'a room with a view', hier hou ik het wel drie dagen uit! Morgen kan de échte vakantie beginnen.